Γιατί ακριβώς εκνευρίστηκε η βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ (και πάλαι ποτέ Πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου) κι έβγαλε καταγγελτική ανακοίνωση για το Μουσείο της Ακρόπολης;
Γιατί, λέει, «τεμαχίστηκε» ένα «έργο τέχνης» του Κώστα Γαβρά, που προβαλλόταν στο Μουσείο. Κι αυτοί που το τεμάχισαν έκαναν «λογοκρισία που… θύμιζε περίοδο χούντας»!
Ρωτήσαμε, κι αυτό που μάθαμε είναι κάτι πολύ-πολύ διαφορετικό:
Δεν πρόκειται για κάποιο «έργο Τέχνης» πρόκειται για ένα ενημερωτικό φιλμάκι που προβάλλεται μπροστά από την αίθουσα του Παρθενώνα στον τρίτο όροφο του μουσείου. Το φιλμάκι αυτό προβάλλει με animation (δηλαδή με κινούμενα σχέδια) την Ιστορία της Ακρόπολης και τις καταστροφές που υπέστη κατά καιρούς. Ανάμεσα σε άλλα που διεκτραγωδεί υπάρχει και μια σκηνή όπου εικονίζονται κάποιοι «ρασοφόροι» να πελεκούν και να καταστρέφουν τα μάρμαρα του Παρθενώνα.
Τέτοια περιστατικά όντως συνέβησαν γύρω στον 5ο αιώνα μ.Χ. Η επίμαχη σκηνή (διάρκειας 12 δευτερολέπτων σε ένα φιλμάκι συνολικής διάρκειας ενάμιση λεπτού) πράγματι κόπηκε. Με τη λογική ότι το Μουσείο δεν δημιουργήθηκε για να διχάσει, αλλά για να ενώσει. Αλλά το ζήτημα δεν είναι εκεί:
Πρώτον, αυτό που κόπηκε ΔΕΝ είναι «έργο Τέχνης», ούτε είναι «έκθεμα» του Μουσείου. Είναι απλώς ενημερωτικό υλικό.
Δεύτερον, τέτοια ενημερωτικά υλικά κόβονται και ράβονται συνεχώς και είναι στη διακριτική ευχέρεια του Μουσείου να αποφασίσει αν και πώς θα τα χρησιμοποιήσει.
Τα animation που δημιουργούνται ως βοηθητικό ενημερωτικό υλικό στα μουσεία μπορεί να είναι (ή να μην είναι) ευρηματικά και χαριτωμένα, σίγουρα ΔΕΝ θεωρούνται έργα Τέχνης που πρέπει να σεβαστούν οι πάντες την ακεραιότητά τους, λες και πρόκειται για τη… Μόνα Λίζα.
Τρίτον, το μουσείο δημιουργήθηκε πράγματι, για να προβάλλει τα μάρμαρα του Παρθενώνα, όχι για να προσβάλλει τις πεποιθήσεις των ανθρώπων.
Τέταρτον, αν έθιγε το Κοράνι, η κα. Δαμανάκη θα υποστήριζε να κοπεί αμέσως! Γιατί αν προσέβαλε την Πίστη των συμπατριωτών μας Μουσουλμάνων θα ζήταγε την άμεσα απομάκρυνσή του, ενώ όταν θίγει την Πίστη των Χριστιανών πρέπει να το αφήσουμε;
Πέμπτον, το Μουσείο δεν φτιάχτηκε για να καταγγείλει κάποιες ακρότητες φανατικών ζηλωτών του 5ου μ.Χ. αιώνα. Φτιάχτηκε για να καταγγείλει τον ακρωτηριασμό που υπέστη το μουσείο το 1802 από τον Λόρδο Έλγιν. Και να επιτύχει την επανένωσή των γλυπτών του. Αυτά όλα δεν έχουν καμία σχέση με τη σκηνή που κόπηκε από το ενημερωτικό φιλμάκι.
Μάλλον, η κα. Δαμανάκη ξεπέρασε τα εσκαμμένα…
Και κάτι τελευταίο: πριν από επτά χρόνια, σε μια έκθεση εικαστικών που χρηματοδοτήθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού, εμφανίστηκε πίνακας ο οποίος προσέβαλε τα χριστιανικά σύμβολα. Υπό το βάρος της κατακραυγής που δημιουργήθηκε, ο τότε υπουργός Πολιτισμού απέσυρε τον πίνακα.
Τότε αποσύρθηκε ολόκληρος πίνακας, όχι ένα μικρό μέρος από ένα διαφημιστικό φιλμάκι σε μουσείο. Τότε αποσύρθηκε αληθινό «έργο Τέχνης» αληθινό «έκθεμα».
Όμως, η κα. Δαμανάκη ΔΕΝ διαμαρτυρήθηκε τότε. Ούτε κατήγγειλε «λογοκρισία που θυμίζει εποχή χούντας».
Αν θέλετε να συζητήσουμε τι είναι Τέχνη και τι δεν είναι, τι είναι λογοκρισία και τι δεν είναι πολύ ευχαρίστως.
Αλλά να συζητήσουμε. Όχι να ακούμε κάποιους αλαφροΐσκιωτους να ανοητολογούν.
Για να μη θυμίσουμε στην κα. Δαμανάκη ότι η πιο αναίσχυντη και απροκάλυπτη λογοκρισία ασκήθηκε σε καθεστώτα που η ίδια λάτρεψε και ύμνησε.
Χωρίς ποτέ να ζητήσει μια συγγνώμη.
Και έρχεται σήμερα και παραδίδει μαθήματα φιλελευθερισμού σε ανθρώπους που ουδέποτε υπηρέτησαν ούτε χούντες ούτε υπαρκτούς Ολοκληρωτισμούς.
Κι αυτό το απύθμενο θράσος κάποτε πρέπει να αρχίσουμε να το συζητάμε στην Ελλάδα.
Και να το στιγματίζουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου