«Ύμνος στην Αγία Τριάδα»

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ

(εγράφη εν Οκτωβρίω 2003)

Ένας ύμνος στην Τριάδα στον Χριστό μας ειδικά,
πού ανέχεται και σώζει την ζωή μας πρακτικά.
Τ όνομά του είν αγάπη και το ένδυμά του φώς
καί στο θείον πρόσταγμά του κλίνει γή και ουρανός.
Στή αφράστω σου προνοία, στών ορέων τους σωρούς,
καί στον θρόνον σου αφράστως των Αγγέλων τους χορούς!
Έν σου βλέμα μόνον κλίνει προς την γήν τους ουρανούς,
κι έν σου πνεύμα μόνο σβήνει των αστέρων τους φανούς.
Πάσα κτίσις συστενάζει· πότε ήξης εμφανώς,
τήν φθοράν να καταργήσης, πού μαστίζει προφανώς.
Ως μοχλός ο δάκτυλός σου, αν θελήσης, την γήν σείει,
καί το κοίλον της παλάμης τους ωκεανούς εγκλείει.
Όλη κτίσις αναμένει της προνοίας σου την δόση
πότε ήξη εν δυνάμει και τους κόσμους σου να σώση;
Σύ ετάζεις τάς καρδίας και τες έννοιες οράς,
καί μάς σκέπεις αναξίους εκ της ρέουσας φθοράς!
Σιωπούμε μετά φόβου στα πανάγιά σου Πάθη,
π εκουσίως κατεδέχθης για της φύσεως τα λάθη.
Με μετάνοιαν παρέχεις εις τους πταίοντας το θάρρος,
κι αν πιστώς μετανοούσι, πάσης ενοχής το βάρος.
Απερίγραπτος στην φύσι, δέχθηκες οικονομίαν,
καί τη θεία σου αγάπη έσβυσες την ανομίαν.
Εις τους κόλπους της στοργής σου περιέλαβες την κτίση·
καί την ακαταληψίαν τίς μπορεί να παραστήση;
Μετά δέους εξαιτούμεν των κακών μας την συγγνώμη,
πού πιστεύουμε βαστάζουν της συμπάθειας οι ώμοι.
Του Πατρός σου θεία δόξα και μορφή και χαρακτήρας,
έγινες εις τους αιώνας ο ανύστακτος Σωτήρας.
Με ταπείνωσι και δέος ικετεύομεν και πάλι,
ως λησταί πού τους αφέθη το απαίσιόν τους χάλι.
Και ο γράφων ικετεύει μια συγγνώμη να σωθή
καί ο ένοχός του βίος μετά οίκτου ν αφεθή!

+Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός