Με τα τσαρούχια στον Παράδεισο

"Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών" (Ματθαίος 5/ε: 3).

"Αυτό το παιδάκι που έρχεται συχνά εδώ στο μοναστήρι μπορεί να είναι διανοητικά καθυστερημένο, αλλά την καλωσύνη που έχει αυτό, ποιος λογικός άνθρωπος την έχει;

Τι προσευχή, τι μετάνοιες κάνει! Όταν με την κήλη δυσκολευόμουν να κάνω μετάνοιες, του είπαν οι γονείς του:

"Ο Παππούλης είναι άρρωστος, δεν μπορεί να κάνη μετάνοιες". "Κάνω ‘γω", είπε εκείνο, και έκανε μετά μετάνοιες για μένα και γινόταν μούσκεμα στον ιδρώτα.

Πόσο φιλότιμο, πόση αρχοντιά έχει! Μια φορά το έδειρε ένα παιδί στην γειτονιά, κι εκείνο, αφού έφαγε το ξύλο, του έδωσε το χέρι και του είπε:
"Γεια, χαρά!". ακούς;

Ποιος γνωστικός το κάνει αυτό, κι ας έχει διαβάσει Ευαγγέλιο και ένα σωρό πνευματικά βιβλία.

Να, και πριν από λίγες μέρες που είχε έρθει εδώ όλη η οικογένειά του να με δη, αυτό κάθισε δίπλα μου και η αδελφούλα του πιο πέρα.

Μόλις είδε την αδελφούλα του που κάθισε μακριά μου, "έλα, κοντά Παππούλη", της λέει και την έβαλε δίπλα μου.

Πολύ με συγκίνησε και του έδωσα ευλογία έναν μεγάλο φιλντισένιο σταυρό που μου είχαν φέρει από τα Ιεροσόλυμα. Μόλις τον πήρε στα χέρια του, "γιαγιά", είπε και έδειξε πως θα τον βάλει στον τάφο της γιαγιάς του! Φοβερό!

Τίποτε δεν θέλει για τον εαυτό του, όλα για τους άλλους! Αυτό θα πάει με τα τσαρούχια στον Παράδεισο, αλλά θα βάλει και τους γονείς του στον Παράδεισο.

Μακάρι να ήμουν και εγώ στην θέση του, και ας μην καταλάβαινα και ας μη μιλούσα.

Ενώ ο Θεός μου έδωσε όλα τα αγαθά, εγώ τα αχρήστευσα…"
Γέροντας Παΐσιος