Άνοιξέ Του μόνο την πόρτα της ψυχής σου για να σε γεμίσει ολόκληρο η παρουσία Του, να φωτίσει το νου και την καρδιά σου, να θερμάνει το σώμα σου, να εισδύσει στα νεφρά σου.Θεολογία δεν είναι γνώση εγκεφαλική, αλλά γνώση "υπαρξιακή", γνώση που αφορά, συνέχει και κατέχει ολόκληρο τον άνθρωπο.
Ο ψυχρός εγκεφαλικός άνθρωπος είναι αδύνατο να θεολογήσει, έστω και αν το κεφάλι του είναι ολόκληρη πατερική βιβλιοθήκη. Αυτός που δεν συγκινείται μ' ένα ηλιοβασίλεμα, μ' ένα δέντρο ή μ' ένα πουλί, δεν μπορεί να σκιρτήσει ούτε γι' Αυτόν που τα δημιούργησε.
Για να νοιώσεις τον Θεό και να μιλήσεις γι' Αυτόν στους άλλους, πρέπει να είσαι ψυχή ποιητική. Αυτό σημαίνει να 'χεις καρδιά ευγενική, ευαίσθητη κι αγνή.
Να είναι ένα αυτί στημένο στα ψιθυρίσματα του απείρου, ένα μάτι που βλέπει μέσα σε απύθμενα βάθη, εκεί που για κάθε άλλο μάτι υπάρχει πηχτό σκοτάδι.
Οι μικρόψυχες και τσιγκούνικες καρδιές είναι αδύνατο να θεολογήσουν.
Η καρδιά που πιάνει τα μυστήρια είναι εκείνη που έχει την αφέλεια να νομίζει την κάθε ψυχή άξια για τον Παράδεισο, ακόμα κι ύστερα απ' την πίκρα που την πότισαν στη ζωή της.
Νοιώθει και τραγουδά σαν το πουλί, αδιαφορώντας αν υπάρχει άνθρωπος να την ακούσει.
Χαίρεται για κάθε τι όμορφο, όπως χαίρεται για κάθε τι αληθινό, γιατί η αλήθεια και η ομορφιά δεν χωρίζονται ποτέ, όντας δυο όψεις του ίδιου πράγματος.
Πονετική για κάθε ψυχή που τρέχει ή που ριζώνει για κάθε πέτρα που φαίνεται χωρίς ζωή.
Νους ανοιχτός σε κάθε αστραπή που φαίνεται και χάνεται για όλους τους άλλους εξόν απ' αυτόν.
Ψυχή ντροπαλή, που χάνει τα νερά της κάτω από τα ανθρώπινα φώτα και θάλλει στη μοναξιά και την ησυχία.
Καρδιά ελεύθερη ως τα ριζώματά της, απόρθητη από κάθε λογής βία, μακριά από κάθε είδους βρομιά, ανέγγιχτη από κάθε αλυσίδα.
Την αλήθεια την διακρίνει από το ψέμα με κάποια μυστική όσφρηση. Ευγνωμονεί σε κάθε της αναπνοή για τα έργα του Θεού που την περιβάλλουν, για κάθε χαρά και για κάθε θλίψη, το ίδιο για κάθε απόκτημα, όσο και για κάθε στέρηση.
Σκυμμένη ταπεινά στη γωνιακή πέτρα πίνει ασταμάτητα το αθάνατο νερό της βασιλείας προφέροντας το Όνομα που την ελέησε και θα την ελεήσει.
Σαν δέντρο ευσκιόφυλλο επί τας διεξόδους των υδάτων της Εκκλησίας, με βαθιές ρίζες και ψηλές κορφές που πάνω στα πυκνά κλαδιά του οι αδελφές ψυχές βρίσκουν άνεση και καταφύγιο.
Αυτός είναι ο πραγματικός θεολόγος.
Όποιος θέλει να τον ονομάζουν έτσι ας μετρηθεί μ' ετούτο το μέτρο. Αλλά και αυτός που θέλει να είναι μαθητής των θεολόγων κι αυτός πάνω στα ίδια χνάρια πρέπει να περπατήσει, αν θέλει να βρουν αντίλαλο μέσα του τα λόγια τους και να δούνε φως τα μάτια του.
Αλέξανδρος Καλόμοιρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου