Στα σκοτεινά κι ανήλιαγα υπόγεια,στα μέρη που κρυφτό ο ήλιος παίζει,σε ατραπούς και σε σοκάκια όλο αιθάληκαι σε πλαγιές σπαρμένες από θάνατο...
Σε τόπους σιδεροπλεγμένουςμε φράχτες από μίσος και οδύνη,στάχυα κορμιά σπαρμένα,κοράκια που ολημερίς τρυγάνε...
Εκεί που οι μέλλουσες μέρες ίδιες με τις παρελθούσες είναι..
Αληθώς Ανέστη,μα ούτε εδώ....
Σε μέρη που οι ψυχές μαυρίζουν,εκεί που γύρω μας μυρίζουνκαμένες σάρκες,σβησμένα βλέμματα,χαμένες ευκαιρίες...
Στις ώρες της ανύπαρκτης χαράς,στων διχασμών τις μετοχές,στου πόνου τις θλιμμένες παρενθέσεις...
Εκεί που οι πόλεμοι επιμένουν,δάκρυα κι ερημιά σκορπίζοντας..Που πόνος και οδύνη αναδύονται,ρωγμές διευρύνοντας και τις καρδιές μας καταπίνουν..
Εκεί που κάποιοι δόλιοι,τις ανάσες μας κλέβουν και μετρώντας τα κέρδη τους, σε κύκλους ημιτελείς τα βαπτίζουν δικαιοσύνη ...
Καρτερώ το μήνυματης Ανάστασής σου Κύριε...
Της γλυκιάς θωριάς σου αδημονώ την ανάταση..
Και ο λόγος σου,
πύρινη ρομφαία στις κεφαλές των ανάξιων!!
Νίκος Π. © 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου