Ένα γράμμα από την Φινλανδία

Ζάχρα Αλί Αμπντουλά, Φιλανδή πολίτης Σομαλικής καταγωγής, μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης του Ελσίνκι. Πριν λίγο καιρό ταξίδεψε στην Ελλάδα για να δει την ανήλικη αδελφή της, θύμα βιασμού και βασανιστηρίων, η οποία κρατείται ως παράνομη σε ελληνική φυλακή...

«Με λένε Ζάχρα Αλί Αμπντουλά. Ζω στην Φινλανδία εδώ και 19 χρόνια και εργάζομαι ως
μαία. Είμαι μητέρα τριών παιδιών και μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης του Ελσίνκι.

Έχω μια ήρεμη και ευτυχισμένη ζωή. Παρόλα αυτά νιώθω μεγάλη στεναχώρια και ευθύνη για τα 13 μέλη της οικογένειάς μου που βρίσκονται στην δίνη του εμφυλίου πολέμου στη Σομαλία. Οι περισσότεροι αγνοούνται ή έχουν πεθάνει… Μια μέρα η μικρή μου αδελφή, Σαντίγια, μου τηλεφώνησε από μια ελληνική φυλακή, κλαίγοντας υστερικά. Έπαθα σοκ. Η αδελφή μου είναι 16 χρονών και βρισκόταν φυλακισμένη σε μια φυλακή ενηλίκων, χωρίς να ξέρει ούτε το γιατί ούτε το πόσο θα την κρατήσουν… Ήξερε μόνο ότι την είχαν βγάλει στο δικαστήριο και ότι η διερμηνεία έγινε στα αραβικά, γλώσσα που καταλαβαίνει ελάχιστα… Τι μπορούσα να κάνω; Τον Δεκέμβριο του 2008 ταξίδεψα στην Ελλάδα για να την δω. Παρόλο που ήταν δύσκολη η πρόσβαση στην φυλακή, κατάφερα να την δω. Μόλις την είδα έβαλα τα κλάματα. Η ανήλικη αδελφή μου είναι θύμα βιασμού και βασανιστηρίων στη Σομαλία. Τώρα βρίσκεται στην φυλακή για παράνομη είσοδο στην Ελλάδα ενώ πάσχει από βαριά κατάθλιψη. Τα σημάδια από τα βασανιστήρια και τους πυροβολισμούς στην κοιλιά είναι ακόμα πολύ ορατά στο σώμα της. Φοβάμαι ότι μπορεί να πεθάνει εάν δεν αφεθεί ελεύθερη και πάρει τις απαραίτητες φροντίδες. Οι συνθήκες στην φυλακή ήταν τρομακτικές. Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο στην ζωή μου. Η αδελφή μου ήταν πεινασμένη. Το φαγητό στη φυλακή ήταν ένα κομμάτι ψωμί το πρωί και ένα πιάτο φαγητό το βράδυ, που μερικές φορές περιλάμβανε χοιρινό το οποίο οι Μουσουλμάνοι δεν τρώνε. Αναψυκτικά και έξτρα φαγητό έπρεπε να αγοράσει κανείς με δικά του χρήματα. Εάν δεν ήξερες ελληνικά ήταν δύσκολο να παραγγέλλεις, εάν δεν είχες χρήματα ήταν ανέφικτο. Χρειάζεσαι χρήματα για να αγοράσεις οδοντόβουρτσα, οδοντόκρεμα, ακόμα και παπούτσια τα οποία κατάσχουν οι φύλακες όταν οι υπόδικοι φτάνουν στην φυλακή. Οι συνθήκες είναι πρωτόγονες. Στη κουζίνα δεν υπάρχουν σκεύη κουζίνας. Το τσάι πρέπει να το πιείς με παλαιά κουτάκια αναψυκτικών. Νερό δεν υπάρχει συνέχεια αλλά ούτε απόθεμα μπορείς να έχεις γιατί δεν υπάρχουν δοχεία. Έκανε τόσο κρύο που η αδελφή μου έτρεμε και μου ζήτησε να της φέρω ζεστές ζακέτες. Όταν τις έφερα δεν τις επέτρεψαν. Λυπήθηκα τα μικρά παιδάκια που είδα στην φυλακή και έφερα μαζί μου και μερικά παιχνιδάκια. Ούτε αυτά τα επέτρεψαν. Δεν καταλαβαίνω, αφού η φυλακή δεν εξασφαλίζει ανθρώπινες συνθήκες, γιατί δεν επιτρέπουν τουλάχιστον αυτά που φέρνουν συγγενείς και φίλοι; Αν και η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, φαίνεται πως δεν μεταχειρίζεται τους πρόσφυγες σύμφωνα με όσα προβλέπουν οι Διεθνείς Συνθήκες. Οι γυναίκες, τα ασυνόδευτα ανήλικα και οι άνθρωποι με αναπηρία δικαιούνται ιδιαίτερη προστασία και μεταχείριση. Όσα είδα με τα μάτια μου δεν έχουν καμία σχέση με την έννοια της προστασίας. Οι συνθήκες είναι τέτοιες που δυσκολεύεσαι ακόμα και να επιβιώσεις. Φαίνεται ότι οι Ελληνικές αρχές τιμωρούν την αδελφή μου επειδή είναι πρόσφυγας. Βρίσκεται στην φυλακή επειδή εγκατέλειψε την χώρα με πλαστά χαρτιά. Τι άλλες επιλογές έχει ένας πρόσφυγας; Ζητώ από της ελληνικές αρχές να αφήσουν ελεύθερη την αδελφή μου και να της επιτρέψουν να ταξιδέψει στην Φινλανδία, όπου οι φινλανδικές αρχές θα εξετάσουν την περίπτωσή της, σύμφωνα με τα όσα προβλέπουν οι Διεθνείς Συνθήκες για τους Πρόσφυγες. Ζητώ επίσης από τις ελληνικές αρχές να σταματήσουν να μεταχειρίζονται τους πρόσφυγες σαν εγκληματίες, μόνο και μόνο επειδή κατάφεραν να φύγουν για να σώσουν τις ζωές τους.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Ζάχρα Αλί Αμπντουλά
zahra.abdulla@gmail.com»