"Ανάλογη, λογική, συνεχίζει ό Παλαμάς, ακολουθούμε καί στό μεταχείρισμα τών όρων Ρωμιός καί Ρωμιοσύνη.
Ή μόνη διαφορά είναι πώς καί τά δύο τούτα λόγια, επειδή δε μάς έρχουνται, ίσα ολόϊσα, από τήν εποχή τού Περικλή, παραμερίστηκαν αγάλια, αγάλια, από τήν επίσημη γλώσσα, καθώς κι' όλα τά λόγια τά δυσκολομέτρητα τής ζωής καί τής αλήθειας. Έλληνες, γιά νά ρίχνουμε στάχτη στά μάτια τού κόσμου, πραγματικά, Ρωμιοί. Τό όνομα (Ρωμιός) κάθε άλλο είναι παρά ντροπή.
Άν δέν τό περιζώνει αγριλιάς στεφάνι από τήν Ολυμπία, το ανυψώνει στέμμα ακάνθινο μαρτυρικό και θυμάρι μοσκοβολά και μπαρούτη. Δείχνει ίσα ίσα τη ζωή και την πραγματικότητα της λέξης το ότι αυτή μας ήρθε πρόχειρα στην ειλικρινή μας και στην πιο φωτεινή μας ψυχική κατάσταση - στη συνείδηση του ξεπεσμού μας - για να διαλαλήσουμε τον ξεπεσμόν αυτό, πιο πολύ από το γιορτιάτικο και από το δυσκίνητο τ' όνομα Έλλην, ακόμη και από το όνομα Έλληνας, που είναι κάπως πιο δυσκολορρίζωτο από το Ρωμιός, και κρατούσε ως τα χτές ακόμη την αρχαία ειδωλολατρική σημασία. "Η μάννα τ' είταν Χριστιανή κι ο κύρης τ' είταν Έλλη(ν)", λέει ο Κυπριώτης ποιητής, και σημαίνει κι ως την ώρ' ακόμη, για τον πολύ λαό, τον αντρειωμένο, το γίγαντα".
ε) έξωθεν επιβολή
Ήδη απεκάλυψεν ο Παλαμάς τους λόγους των φαινομένων τούτων όταν εδήλωσε την συμφωνίαν του με τον Κρουμπάχερ ότι το όνομα τούτο εισήχθη "διά της Κυβερνήσεως και του σχολείου τεχνικώς". Αλλά και την έξωθεν επιβολήν του ονόματος τούτου αποκαλύπτει ο Παλαμάς με την εξής συνέχειαν, "Κ' έτσι, σε νέο μαρτύρεμα, ο Ρωμιός φορτώθηκε στη ράχη του τις ξένες αμαρτίες των συνταγματικών Ελλήνων. Κ' έτσι έγινε ο εξευτελισμένος Ρωμιός των φωνακλάδων των καφενείων, ο φασουλής Ρωμιός των σατυρογράφων, ο ασυνείδητος Ρωμιός μέσα στο ψευτοβασίλειο που Ρωμαίϊκο το λένε". Και έτσι καταλαβαίνει κανείς τί θέλει να πη ο Παλαμάς με τα ανωτέρω, "Έλληνες, για να ρίχνουμε στάχτη στα μάτια του κόσμου, πραγματικά, Ρωμιοί"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου