«Καθίσταται τώρα αδύνατον για τον ιερέα, τον προσφέροντα την αναίμακτο θυσία να παραμείνη στα όρια των κατά τόπους μόνο αναγκών, ξεχνώντας την υπόλοιπη ανθρωπότητα, την βασανιζόμενη απεγνωσμένα στα δεσμά του άδου, του αμοιβαίου μίσους και παντός είδους εκβιασμών». «Αλλ’ ο γευθείς πνεύματος Χριστού, δεν δύναται να αποφύγη την συνάντησι μετά του ωκεανού των δυστυχιών. Αυτός, συμμετέχει στην προσευχήν του Κυρίου, ο οποίος έδωσε σε ημάς το «υπόδειγμα» (Ἰω. ιγ΄, 15). Καθώς Αυτός προσευχόταν υπέρ όλου του κόσμου, έτσι και εμείς οφείλουμε και να ζούμε και να αισθανώμαστε (βλ. Φιλ. β΄, 5).
Ο ιερέας, κατά τη διδασκαλία του αγίου Σωφρονίου, οφείλει να γίνει, κατά το δυνατόν στην ανθρωπίνη φύση, όμοιος με τον Υιόν του Θεού, τον μόνον αληθινόν Αρχιερέα, ο οποίος προσέφερε τον Εαυτό Του, υπέρ όλου του Άδάμ. «Διά της ευλογίας Αυτού, (του Αρχιερέως Χριστού), η Θεία Λειτουργία ανεπανάληπτος ούσα επαναλαμβάνεται εις τους αιώνας» . «Και δόθηκε σε εμάς η εντολή να τελούμε την Λειτουργίαν στην ανάμνησιν Αυτού, (Λουκ. κβ, 19) εν τω ονόματι Αυτού.
Ο Χριστός, το αληθινόν κέντρον, πάσης της κτίσεως - αποτελεί το κέντρον της προσοχής μας» .
Μετά πόνου, ο άγιος Σωφρόνιος, μας ομολογεί ότι «η ψυχή του ιερέως αναποφεύκτως θα φθάσει πολλές φορές σε εξάντληση εκ της θεωρίας παντός είδους παθημάτων αφ’ ενός, και αδικιών και εκβιασμών αφ’ έτερου. Ακριβώς, οι ανάρμοστες αυτές πράξεις και σχεδόν κάθε κατά τα φαινόμενα παράλογες πράξεις των ανθρώπων, αποτελούν ένδειξη της πτώσεως του κόσμου μας. Δι’ επιμόνου ασκήσεως, οφείλουμε να κρατήσουμε αμείωτη την έμπνευσή μας, για την λειτουργική προσευχή υπέρ όλης της ανθρωπότητος.
Κάθε πάθος και κακοήθεια της αμαρτίας, είτε εντός μας, είτε εντός των άλλων, δηλαδή εκτός ημών, αποτελούν το περιεχόμενο της ολοκλήρου ταύτης προσευχής. Καθήκον του ιερέως, είναι η αναλλοίωτη στο χρόνω επανάληψη, της θείας πράξεως, της απολυτρώσεως του κόσμου, προς εκπλήρωσιν της εντολής του Χριστού: «Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν» (Λουκ. κβ 19). Είναι ζώσα «ανάμνηση», ως ορατή παρουσία, της εν Γεθσημανή προσευχής και του εν Γολγοθά σταυρικού θανάτου του Κυρίου, εν τη ιστορία της οικουμένης».
Η ιερωσύνη είναι η χάρις η τελούσα τη θεία Λειτουργία και ο ιερεύς είναι ο άνθρωπος αυτός ο οποίος «χαίρων τη ψυχή και τρέμων τη χειρί» ως άλλος Ιωάννης Πρόδρομος, διακονεί το μέγα έργον αυτής, γιατί «η Λειτουργία, στήν αιώνια αυτής πνευματική πραγματικότητα, είναι θυσία υπέρ των αμαρτιών της ανθρωπότητος. Ιδού γιατι, συναντώμενοι με την συνθλιπτική μάζα της αμαρτίας, είτε εντός, είτε εκτός μας, δεν παύουμε να παραμένουμε εντός της Λειτουργικής πράξεως. Όταν έχωμε τέτοια συνείδησιν περί Ιερωσύνης, όλη η ζωή μας αποτελεί διακονία προς σωτηρία του κόσμου. Σε αυτό συνίσταται, η ουσία του θείου δώρου σε εμάς: «του Βασιλείου Ιερατεύματος». Εξ όλων αυτών καταλαβαίνομεν ότι ο ιερεύς είναι πράγματι στην «πρώτη γραμμή του πυρός» αγωνιζόμενος την προσευχή και τη θεία λατρεία, ώστε «όλοι οι λαοί της γης να γνωρίσουν τον Κύριον εν Πνεύματι Αγίω»
Για εμάς τους ανθρώπους, το ύστατο εφικτό μέτρο, είναι να προσευχώμαστε υπέρ όλου του Αδάμ, όπως για τον εαυτό μας. Αυτή η προσευχή, αποτελεί σημείο, ότι αποκαθίσταται σε εμας, εκείνη η «εικώνα», η οποία δόθηκε εξ αρχής στον άνθρωπο (Γέν. α΄, 26). Τα παθήματα του Χριστού και η ανάστασι Αυτού, είναι που έφεραν στην ανθρωπότητα τη Χάρη αυτή (Λουκ. κδ΄, 46.49). Πάντες και έκαστος εκ των πιστευόντων εις τον Υιόν του Θεού, εκλήθησαν να δεχθούν την δωρεά αυτή εκ του Δωρεοδότου: να γίνουν «Βασίλειον ιεράτευμα». Δεν υπάρχει τίμημα για την ευλογίαν αυτή, η οποία αποκτάται με μακράς και έμπονη άσκηση».
Ο ιερέας ως ποιμένας των ψυχών των ανθρώπων "υπέρ ων Χριστός απέθανεν" οφείλει επιμελώς να εργασθή σε κάθε έναν άνθρωπο ειδικά και ξεχωριστά, για να τον βοηθήσει να εισέλθη στον χώρο της ειρήνης του Χριστού. Οφείλει να συνεργήσει στην εσωτερική αναγέννηση και επιμόρφωση των ανθρώπων διά της χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Οφείλει να εμπνεύση ανδρείαν στους όλιγοψύχους ως προς τον αγώνα της ζωής σύμφωνα με τις εντολές του Κυρίου. Με έναν λόγο να συντελέση στην πνευματική μόρφωση κάθε ενός ξεχωριστά και όλων μαζί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου