Κωνσταντίνος ΚΑΒΑΦΗΣ[Θα ‘ ρθει ο καιρός που δε θα περιμένουμε τίποτα κι αυτό θα είναι το πιο τρομακτικό απ’ όλα...]

Ο Άγγλος ποιητής Τόμας Στερνς Έλιοτ θεωρούσε τα ποιήματα του Καβάφη από τα σπουδαιότερα της εποχής μας, σίγουρα τα κορυφαία της ελληνικής γλώσσας!

(...)Στο ποίημα του «Περιμένοντας τους Βάρβαρους» ο Καβάφης γράφει...

Η κοινωνία μας μολονότι αναμένει την έλευση τους για να της λύσουν τα χέρια, να της δώσουν νόημα ή έστω μια κατεύθυνση μολοταύτα δεν έρχονται με συνέπεια οι νόμοι αδρανούν, οι πολιτικοί να σιωπούν, ο κόσμος να συνεχίζει περιμένει κάτι ξένο, κάτι μεγάλο, κάτι που θα φέρει τη αλλαγή!«Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους, οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις».

Ο Καβάφης μιλά για την παθητικότητα των κοινωνιών και των ανθρώπων που δεν παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους. Που ζουν σε μια αναμονή για κάτι που θα ‘ρθει. Για μια κρίση που θα τους ξυπνήσει, για ένα πρόσωπο που θα τους σώσει, για ένα αύριο που είναι επιτέλους σήμερα.

Στην πραγματικότητα ο καιρός που προαναγγέλλει ο Καβάφης έχει ήδη έρθει πολλές φορές..

Όταν αφήνουμε σε τρίτους να καθορίσουν τη μοίρα μας.

Όταν θεωρούμε την αδράνεια πολιτισμό.

Όταν νομίζουμε πως η λύση είναι να έρθει από κάποιον άλλον ή άλλες ομάδες, κινήματα, θρησκείες.

Ο Καβάφης χωρίς οργή αλλά με εκείνη τη ψύχραιμη ειρωνεία του ανθρώπου που βλέπει μακριά, χωρίς να φωνάζει καταγράφει τις παρατηρήσεις του. Και ίσως γι’ αυτό είναι ακόμα πιο επίκαιρος. Γιατί μιλά σ’ εμάς για να μας εκθέσει απέναντι στον καθρέφτη της ιστορίας.

Αν υπάρχει κάτι που μπορούμε να πάρουμε από την προειδοποίηση του μεγάλου Αλεξανδρινού είναι ότι η επικίνδυνη παρακμή δεν είναι πολιτική ή οικονομική, είναι η συναισθηματική παραίτηση. Και ελευθερία είναι εκείνος ο καιρός που δεν περιμένεις πια τίποτα, είσαι εσύ και το «ΕΓΩ» σου.

[Περιμένοντας τους βαρβάρους]

—Τί περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;

Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.

—Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;

Τί κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.

Τί νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;

Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.

—Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,

και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη

στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορόνα;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.

Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί

τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε

για να τον δώσει μια περγαμηνή.

Εκεί τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.

—Γιατί οι δυο μας ύπατοι κι οι πραίτορες εβγήκαν

σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·

γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,

και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια·

γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια

μ’ ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλιγμένα;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·

και τέτοια πράγματα θαμπώνουν τους βαρβάρους.

—Γιατί κι οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα

να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·

κι αυτοί βαριούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες.

—Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία

κι η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τί σοβαρά που εγίναν).

Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κι οι πλατέες,

κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

Γιατί ενύχτωσε κι οι βάρβαροι δεν ήλθαν.

Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,

και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.

Και τώρα τί θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.

Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.