Εἶναι τόσο παράδοξη καὶ περίεργη πολλὲς φορὲς ἡ λογικὴ τῆς χριστιανικῆς πίστεως, ἰδίως γιὰ τὸν σύγχρονο χριστιανό, ποὺ χρειάζεται συχνὰ πυκνὰ νὰ ἐγκύπτει στὰ κείμενα τῶν Πατέρων μας, ὥστε νὰ ἀποκτᾶ τὴν αἴσθησή της καὶ νὰ εἰσέρχεται στὴν ἀτμόσφαιρά της. Ἀπὸ τὴν ἄλλη βεβαίως, ἡ ἀποδοχὴ καὶ ἡ σταδιακὴ προσοικείωση αὐτῆς τῆς λογικῆς ὁδηγεῖ στὸ «ξάφνιασμα» τῆς γεύσης τῆς ἄλλης βιοτῆς ποὺ ἔφερε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός – στὸ ἄνοιγμα τῶν ὀφθαλμῶν καὶ τῶν πνευματικῶν αἰσθήσεων γιὰ νὰ βλέπει ὁ πιστὸς καὶ νὰ αἰσθάνεται τὴν αἰώνια ζωὴ μέσα στὸ πλαίσιο της ἐδῶ στενῆς καὶ μίζερης θεωρούμενης ζωῆς, νὰ θεᾶται τα μὴ βλεπόμενα καὶ αἰώνια ποὺ λέει καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ἂς γίνουμε πιὸ συγκεκριμένοι:
Οἱ πειρασμοὶ καὶ οἱ θλίψεις γιὰ παράδειγμα, ποὺ ἐνῶ εἶναι τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς ζωῆς μας, ὅμως ὅλοι τὰ θεωροῦμε ἀρνητικὰ καὶ ἀπευκταῖα, τόσο ποὺ καὶ ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία μας, συγκαταβαίνοντας στὴν ἀδυναμία μας, εὔχεται διαρκῶς νὰ μὴ τὰ συναπαντήσουμε στὴ ζωή μας. Κι ὅμως: γιὰ τοὺς ἁγίους μας, τὰ ἀρνητικὰ αὐτὰ ὅταν τὰ θεωρήσουμε κάτω ἀπὸ τὴν ὀπτικὴ τῆς πίστεως, θεωροῦνται σκαλοπάτια ποὺ μᾶς ὁδηγοῦν στὸ ἀνέβασμα τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ποὺ θὰ πεῖ σὲ πιὸ προσωπικὴ καὶ ζωντανὴ σχέση μας μὲ τὸν Θεό. «Βγάλε τοὺς πειρασμοὺς ἀπὸ τὴ ζωή – μας λένε – καὶ κανεὶς δὲν πρόκειται νὰ σωθεῖ». Διότι μὲ τοὺς πειρασμοὺς καὶ τὶς θλίψεις καὶ τὶς δοκιμασίες προκαλούμαστε προφανῶς νὰ παλέψουμε μὲ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό μας, νὰ ξεπεράσουμε τὶς ἀδυναμίες μας, νὰ ἀνοίξουμε χῶρο γιὰ νὰ σκηνώσει μέσα μας ὁ Θεός μας.
Ὁ ὅσιος Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος εἶναι ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἀσκητικοὺς δασκάλους μας ποὺ μὲ ἀνάγλυφο τρόπο μᾶς «μυεῖ» στὰ μυστικὰ τῆς λογικῆς τῆς πίστεως: «Ὅσο περπατῶντας προχωρεῖς στὴν ὁδὸ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ πλησιάζεις σ’ Αὐτόν – σημειώνει μὲ τὸν μοναδικὸ βιωματικό του τρόπο – ἔχε τὸ ἑξῆς σημάδι: σὲ συναντᾶ ἡ δύναμη τῶν πειρασμῶν. Κι ὅσο προχωρεῖς καὶ προκόβεις, τόσο καὶ οἱ πειρασμοὶ αὐξάνουν καὶ διεγείρονται ἐναντίον σου… Διότι κατὰ τὸ μέγεθος τῆς θείας χάρης φέρνει ὁ Θεὸς στὴν ψυχὴ καὶ τὶς θλίψεις τῶν πειρασμῶν»! Οἱ πειρασμοὶ λοιπὸν καὶ οἱ θλίψεις: σημάδι ὅτι βαδίζεις καλά! Ἀλλὰ μᾶς λέει καὶ κάτι ἄλλο ἐξίσου πολὺ σημαντικό: πρὶν ἀπὸ τοὺς πειρασμοὺς καὶ τὶς δοκιμασίες ὁ Θεὸς μᾶς ἐνισχύει μὲ τὴ χάρη Του – σὰν νὰ μετράει κατὰ κάποιον τρόπο τὶς δυνάμεις μας καὶ ἐπιτρέπει γιὰ ἐμᾶς αὐτὸ ποὺ ἀντέχουμε προκειμένου νὰ ἀνεβοῦμε περισσότερο! Γιατί; Διότι τὸ ζητούμενο γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ Θεό μας – κι ἐδῶ φανερώνεται στὸ ἀπόλυτο ἡ λογικὴ τῆς πίστεως ποὺ λέμε – δὲν εἶναι ἂν περνᾶμε ἢ ὄχι θλίψεις καὶ δοκιμασίες: αὐτὲς εἶναι δεδομένες λόγῳ τῆς πτώσεως τοῦ ἀνθρώπου στὴν ἁμαρτία. Τὸ ζητούμενο καὶ ὁ διακαὴς πόθος τοῦ Δημιουργοῦ καὶ Πατέρα μας εἶναι νὰ εἴμαστε μαζὶ Του καὶ μὲ τὴ βοήθειά Του νὰ διατηροῦμε ζωντανὴ τὴ σχέση μας μ’ Αὐτόν! Μᾶς θέλει δηλαδὴ ἕ ν α μ’ Ἐκεῖνον, θεοὺς μέσα στὴ θεότητά Του, «παραγνωρίζοντας», χωρὶς νὰ παραγνωρίζει, ἢ κάνοντας πὼς δὲν «βλέπει», ἐνῶ βλέπει καὶ πάσχει κι Αὐτός, τὶς δοκιμασίες μας – εἶναι τὸ φάρμακό μας γιὰ νὰ θεραπευτοῦμε.
Ἂς ἀκούσουμε καὶ πάλι τὸν ὅσιο Ἰσαάκ: «Δὲν ἔρχεται ὁ πειρασμὸς ἂν πρῶτα ἡ ψυχὴ δὲν δεχθεῖ κρυφὰ κάποια δύναμη πάνω ἀπὸ τὸ μέτρο της ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Καὶ τὸ μαρτυρεῖ αὐτὸ ὁ πειρασμὸς τοῦ Κυρίου, ὅπως καὶ οἱ πειρασμοὶ τῶν ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι δὲν παραχωρήθηκαν νὰ εἰσέλθουν σὲ πειρασμούς, παρὰ μόνο ὅταν δέχτηκαν τὸ πανάγιον Πνεῦμα. Διότι ὅσοι ἀπολαμβάνουν τὰ καλά, τοὺς πρέπει νὰ ὑπομένουν καὶ τοὺς πειρασμοὺς αὐτῶν τῶν καλῶν. Ἐπειδὴ τὸ καλὸ συνοδεύεται ἀπὸ θλίψη. Ἔτσι ἀρέσει στὸν πάνσοφο Θεὸ νὰ πράττει σὲ ὅλα τὰ ἔργα Του. Κι ἂν τὸ χάρισμα προηγεῖται τοῦ πειρασμοῦ, ὅμως ἡ αἴσθηση τῶν πειρασμῶν προηγεῖται τῆς αἰσθήσεως τοῦ χαρίσματος, κι αὐτὸ γιὰ νὰ δοκιμαστεῖ ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου. Ἐπειδὴ ἡ χάρη δὲν προλαβαίνει νὰ γίνει αἰσθητὴ σὲ κάποιον, προτοῦ αὐτὸς γευθεῖ τὴν πικρία τῶν πειρασμῶν. Καὶ προηγεῖται μὲν ἡ χάρη στὸν νοῦ, ὅμως ἀργοπορεῖ νὰ φανερωθεῖ ἡ ἐνέργειά της».
Μυστικὰ τῆς πνευματικῆς ζωῆς ποὺ ὅσο τὰ γνωρίζουμε, τόσο καὶ συγκινούμαστε ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μας, τόσο καὶ κατανοοῦμε τὸ δικὸ Του Πάθος ποὺ ὑπέστη γιὰ χάρη μας, τόσο καὶ ἀποδεχόμαστε τὴν ὑπομονὴ ὡς τὸν μονόδρομο γιὰ τὴ σωτηρία μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου