Η επανάσταση μέσα από τα social media είναι εύκολη.
Μερικά posts, μερικά stories, και νιώθουμε ότι συμβάλλαμε.
Παρών σε διαδηλώσεις γιατί είμαστε και
συνειδητοποιημένοι πολίτες.
(Δύο-τρεις φορές τον χρόνο, ίσα ίσα μην μας πούνε και ότι δεν μας νοιάζει.
Αυτό μας ενδιαφέρει περισσότερο.)
Και μετά;
Καρναβάλι & αλκοόλ μέχρι τελικής πτώσης.
Η αλήθεια είναι πως ο τρόπος που διαμαρτυρόμαστε συχνά καταλήγει σε μια απλή εκτόνωση, χωρίς πραγματική αλλαγή.
Το έχουμε δει πολλές φορές το έργο.
Δεν είναι θέμα του αν θα συμμετάσχει κάποιος στις συγκεντρώσεις της 28ης Φεβρουαρίου για τα Τέμπη, είναι το ότι δεν υπάρχει συνέπεια, οργάνωση και πραγματική πολιτική πίεση.
Αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά που έγινε μια ριζική αλλαγή;
Αν θέλετε να δείτε πώς μπορεί να επιβληθεί πραγματική αλλαγή, κοιτάξτε τη Σερβία.
Εκεί, όταν βγήκαν στους δρόμους, δεν σταμάτησαν μέχρι να ακουστούν.
Και ακούστηκαν.
Η διαμαρτυρία δεν είναι απλώς μια ημερομηνία στο ημερολόγιο, είναι μια συνεχής, οργανωμένη και στοχευμένη προσπάθεια.
Να μου πεις από το τίποτα, ας γίνει το ελάχιστο.
Αλλά ας μην έχουμε αυταπάτες και ελπίζουμε πως οι υπεύθυνοι θα δείξουν φιλότιμο.
Και ας μην έχουμε αυταπάτες πως με το ελάχιστο θα έχουμε το μέγιστο αποτέλεσμα.
Καλό παράδεισο στους ανθρώπους που έφυγαν από την ζωή, καλή δύναμη στους ανθρώπους που έμειναν πίσω και καλά μυαλά σε όλους εμάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου