Τήν Κυριακή 19 Ἰανουαρίου 2025, ἑορτάζει μεταξύ ἄλλων Ἁγίων καί ὁ Μέγας ὑπέρμαχος τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον τοῦ Παπισμοῦ. Ἅγιος Μᾶρκος Ἐφέσου ὁ Εὐγενικός, ὁ κατ' ἐξοχήν "Ἀντίπαπας" καί "Παπομάστιξ". Γι΄ αὐτό ὁ πρωτοπρεσβύτερος ὁμότιμος καθηγητής Θεόδωρος Ζήσης στήν αἴθουσα τῆς Ἑταιρείας Ὀρθοδόξων Σπουδῶν (Σούτσου 3) καί στό καθιερωμένο κυριακάτικο μάθημα (ὧρες 11:30 - 13:00), ἐγκαινίασε ἐπικαίρως σειρά τριῶν μαθημάτων μέ γενικό τίτλο " Ἅγιος Μᾶρκος Εὐγενικός καί Ἅγιος Γεννάδιος Σχολάριος: Ὑπῆρξε πρόβλημα στίς σχέσεις τους; ". Στό πρῶτο (Α΄) μάθημα ἀνέπτυξε τό θέμα: " Ἡ ἀλλαγή τῆς διαχρονικῆς ὀρθόδοξης θέσης ἀπό τόν καθηγητή καί ἀκαδημαϊκό Κωνσταντῖνο Μπόνη".
Παρουσίασε στήν ἀρχή τόν διπλό κίνδυνο πού ἀντιμετώπιζε ἡ ἐλληνορθόδοξη αὐτοκρατορία τῆς Κωνσταντινουπόλεως πρίν ἀπό τήν Ἅλωση τοῦ 1453, τόν κίνδυνο ἐν πρώτοις τοῦ Ἰσλάμ τῶν Τούρκων καί δεύτερον τόν ἐκ Δύσεως κίνδυνο τῶν Φράγκων καί τοῦ Πάπα, πού ἐκδηλώθηκε στήν πράξη μέ τίς σταυροφορίες καί τήν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τούς Φράγκους τό ἔτος 1204. Πρός ἀντιμετώπιση αὐτῶν τῶν κινδύνων διαμορφώθηκαν δύο ρεύματα. Στό ἕνα, φιλοδυτικό καί φιλοπαπικό, μέ ἡγέτη τόν Νικαίας Βησσαρίωνα, πού στή συνέχεια ἔγινε καί Καρδινάλιος, ἐνόμιζαν, ὅτι ἡ Δύση καί ὁ Πάπας θά σώσουν τήν Κωνσταντινούπολη ἀπό τούς Τούρκους, γι' αὐτό καί ἐδέχθηκαν ὅλες τίς αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καί ὐπέγραψαν τόν δογματικό ὅρο τῆς ψευδο-συνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας (1438-1439). Τό δεύτερο, πατριωτικό καί φιλορθόδοξο, μέ ἡγέτη ἀρχικά τόν Ἅγιο Μᾶρκο Εὐγενικό, ἐπίστευε ὅτι ἡ προδοσία τῆς Πίστεως μελλοντικά θά λειτουργοῦσε εἰς βάρος ὄχι μόνον τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὁ Ἄγιος Μᾶρκος στήν ψευδο-σύνοδο συνέτριψε τά ἐπιχειρήματα τῶν Λατίνων, δέν ὑπέγραψε τήν συμφωνία καί οὐσιαστικά ἀχρήστευσε τίς ἀποφάσεις της, ὅπως ὁμολόγησε ὁ ἴδιος ὁ Πάπας (Εὐγένιος Δ΄), ὁ ὁποῖος, ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι δέν ὑπέγραψε ὁ Ἅγιος Μᾶρκος, εἶπε "Λοιπόν, ἐποιήσαμεν οὐδέν". Τήν ἴδια στάση ἐκράτησε καί ὁ Ἅγιος Γεννάδιος Σχολάριος καί στήν ψευδο-σύνοδο καί μετά ἀπό αὐτήν, ἀκολουθώντας σταθερά τήν γραμμή τοῦ Ἁγίου Μάρκου, ὁ ὁποῖος τόν ὅρισε καί διάδοχό του στούς ἀγῶνες κατά τοῦ Παπισμοῦ. Γιά νά δυσφημήσουν τούς δύο μεγάλους ἀντιπαπικούς Ἁγίους οἱ παπικοί ("ρωμαιοκαθολικοί") ἐνόθευσαν τά συγράμματα τοῦ Ἁγίου Γενναδίου, ἔγραψαν δηλαδή νόθα, πλαστά, συγγράμματα ὑπέρ τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας καί ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Μάρκου, τά ὁποῖα φέρουν παραπλανητικῶς τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Γενναδίου Σχολαρίου. Ἔτσι ἐπιτυγχάνουν νά δείξουν, ὅτι ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Μάρκου στράφηκαν ἀκόμη καί οἱ πιστοί μαθητές του, καί ἐπίσης ὅτι ὀ Ἅγιος Γεννάδιος ἦταν ἀλλοπρόσαλλος καί ἀσταθής, δῆθεν ὑπέρ τῆς ἑνώσεως μέ τόν Παπισμό κατά τήν ψευδο-σύνοδο καί ἐναντίον τῆς ἑνώσεως μετά ἀπό αὐτήν. Μεγάλο τό ψεῦδος, πού δέν τό δέχθηκε ποτέ ἠ Ὀρθόδοξος Ἐπιστήμη, ἱστορική καί θεολογική, ὅμως τό ἐπανέφερε δυστυχῶς πρός ὄφελος τοῦ Παπισμοῦ - καί ἔτσι ἐπηρέασε καί πολλούς Κληρικούς καί θεολόγους στίς τελευταῖες δεκαετίες - ὁ καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν καί ἀκαδημαϊκός Κωνσταντῖνος Μπόνης (1905-1990).
