Η μέρα που γεννήθηκες
αναπαρίσταται, Θεάνθρωπέ μου
κάποιο άστρο θαμπό
από το άθεον όζον
σε ψάχνει
οι μάγοι δε θυμούνται
αν γέρασαν ή έχουν πεθάνει
τα ξυλιασμένα δάχτυλα
του θαύματος
ρωτούν πού είναι η φάτνη
κι εγώ εκεί σκυμμένη
μεσ στο προσκύνημα
της αναζήτησής σου
σε μια συμμετοχή απαρατήρητη
μοναχική
δεν το αρνούμαι νιώθω
να διαπερνά
και του δικού μου σώματος
την ξυλιασμένη δυσπιστία
η σεβαστή, ασύλληπτη
του θαύματος
θερμαντική ανάγκη...
.
.
| Κική Δημουλά |
[Από την ποιητική συλλογή "Τα εύρετρα", απόσπασμα]
3 σχόλια:
... ο Αγιος Ιωσήφ ο μνήστωρ,
κάπου σε σε μίαν άκρη,
να πειράζεται
από τον λογισμό...
από την φαντασία...
(πεδίον δοξης τού εχθρού...)
κι ετούτο ξεπεράστηκε
και δεν ακύρωσε την αγιασμένη του πορεία στο αεί τής σιωνιότητος
μα πρέπει να δειχθεί,
να απεικονιστεί
έτσι όπως περιγράφεται
εις την υμνογραφίαν
τής εκκλησίας μας...
Δεν είναι μόνο ο Άγιος Ιωσήφ, που φέρει ιδιαίτερα αγιογραφικά χαρακτηριστικά.
Είναι και Η Παναγία μας, που απεικονίζεται προσκυνητή στο Θείο Βρέφος χαίρουσα, έλεγε ο Αγιογράφος Κυρ Φώτης Κόντογλου, και όχι περίλυπος με γυρισμένη την πλάτη. Η Παναγία δεν είναι αμαρτωλή για να ντρέπεται να αντικρίζει Τον Δεσπότη μας, ούτε λεχώνα για να είναι ξάπλα όπως την απεικονίζουν οι αιρετικοί, που δεν παραδέχονται την μετά Τοκο παρθενία.
Θυμάμαι Μεγάλη Εβδομάδα το 2004 μια γριά στον Πανάγιο Τάφο, καθόμουν εγώ στο Ιερό κουβούκλιο στον προθάλαμο εκεί που υπάρχει μικρό εναπομείναν τμήμα από τον Άγιο Λίθο, και μιξοέκλαιγα για τα χάλια μου.
Εκείνη λοιπόν σκύβει μπαίνει με την πλώρη, προσκυνάει τον Πανάγιο Τάφο, γυρίζει μέσα στο Ιερό κουβουκλιο, φέρνει την πλάτη και τον πισινό της στον Πανάγιο Τάφο, και πάει να βγει. Μόλις βγαίνει κοπανάει με θόρυβο την κεφάλα της.
Α μου λέει πόνεσα, που την κοίταξα. Της λέω, - έτσι μου ήρθε εκείνη την ώρα, - δεν έπρεπε να γυρίσετε τον πισινό σας στον Πανάγιο Τάφο..
Και μου λέει έχεις δίκιο, δεν το σκέφτηκα, είναι ασέβεια../
Είναι λυπηρό που στις μέρες μας προβάλλονται απεικονίσεις με την Κα Θεοτόκο κατακάθαρη ούσα να έχει γυρισμένη την πλάτη της στο Χριστό, ξάπλα λεχώνα, και αι αμαρτωλαί μαίαι, να παλαμαριάζουσι τον Θείο Βρέφος. Αν αυτό δεν είναι όλο ανάποδο, τότε τι άλλο μπορεί να είναι ανάποδος κόσμος.
Η Αγιογραφία είναι το Άγιο Ευαγγέλιο των αναλφάβητων, και θα πρέπει όπως το Δόγμα τέλειο υφίσταται, τέλειο και να απεικονίζεται
Πάντως η ωραιότητα της βυζαντινής αγιογραφικής παράδοσης είναι μοναδική και αναντικατάστατη και η μόνη που μπορεί να αποδώσει τέλεια την Αγία Ορθόδοξη Παράδοση, ιδιαίτερα για τούς αναλφάβητους.
... ὁ Φώτης ὁ Κόντογλου,
ὅπως κι ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης
ἤξεραν σίγουρα πολύ καλά τὶ ἔλεγαν
ὅμως, τὸ πνεῦμα ἐκεῖνο τὸ ἀντιπαραδοσιακό πού τοὺς πολέμησε
ἔχει ὡς σήμερα, σχεδόν ἀδιάκοπα τὸ πάνω χέρι,
ἀϕοῦ ἡ κανοναρχοῦσα
ὡς κυρίαρχη καὶ ἡγεμονεύουσα
ἐ κ κ ο σ μ ί κ ε υ σ η,
τὰ σχίσματα τῶν πλανεμένων
ζηλωτῶν
καὶ οἱ πολλές συνάϕειες μὲ τοὺς αἰρετικούς
κατασκευάζουν
ἕνα παρανοϊκό βαβελικό μεῖγμα
ποὺ δυναμιτίζει
τὴν ἀτμόσϕαιρα
καὶ κάνει ἀδύνατη τὴν ὅποια ἀναστήλωση τῶν παραδόσεών μας...
ὅμως,
σ'αυτὴν τὴν νέα, κι ἀδιόρατη στὰ μάτια τῶν πολλῶν,
βελούδινη τουρκοκρατία,
(ποὺ στήνεται πάνω στὶς ἁμαρτίες μας)
ὑπάρχουν,
ὁπως πάντοτε συμβαίνει,
ἀληθινές,
γενναῖες κι Ἅγιες μορϕές
Γερόντων καὶ Ποιμένων
γιὰ νὰ κρατιέται μιά μικρά ζύμη ἀ κ έ ρ α ι α
μία μαγιά ποὺ ὁ Θεός μας δὲν ἐγκαταλείπει
στὸν κακό χαμό
ποὺ ἀπ' ὅλες τῆς μεριές κι ἐκ δεξιῶν κι ἀριστερῶν
τὴν πελεκᾶν νὰ τὴν ξεσκλίσουν
οἱ ὅποιοι καὶ ὅσοι ταλαίπωροι
ποὺ ταξιδεύουν
στὰ ἀπαραμύθητα θ ο λ ά
πελάγη τοῦ χαμοῦ...
Δημοσίευση σχολίου