«Θανατηφόρος εἶναι ὁ σταυρὸς γιὰ κείνους, ποὺ δὲν μετέβαλαν τὸν «σταυρό τους» σὲ «σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ», ποὺ ὅταν ἔχουν σταυρὸ γογγύζουν κατὰ τῆς θείας Προνοίας, τὴν βλασφημοῦν, ἀπελπίζονται καὶ ἀπογοητεύονται.
Οἱ ἀμετανόητοι ἁμαρτωλοὶ ποὺ δὲν θέλουν νὰ συναισθανθοῦν τὴν ἀξία τοῦ σταυροῦ τους, πεθαίνουν τὸν αἰώνιο θάνατο καὶ στεροῦνται, ἐξ αἰτίας τῆς ἀνυπομονησίας τους, τὴν ἀληθινὴ ζωή, τὴν ζωὴ μὲ τὸν Θεό. Γι’ αὐτοὺς ἡ ἀποκαθήλωσίς τους γίνεται μόνον γιὰ νὰ κατεβοῦν μὲ τὴν ψυχή τους στὸν αἰώνιο τάφο, στὴν φυλακὴ τοῦ ἅδου.
Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ, τὸν μαθητὴ τοῦ Χριστοῦ ποὺ σταυρώνεται ἐπάνω του, τὸν ἀνυψώνει ἀπὸ τὴν γῆ. Ὁ μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ, ὁ σταυρωμένος στὸν δικό του σταυρό, φρονεῖ τὰ ὑψηλά, μὲ τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά του κατοικεῖ στὸν οὐρανὸ καὶ ἀξιώνεται νὰ θεωρῆ τὰ μυστήρια τοῦ Πνεύματος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίω ἡμῶν»
