Πόσες φορές την έχετε πει αυτή την έκφραση και πως προέκυψε;
Η ιστορία μας ξεκινά από την εποχή του Βυζαντίου, και μαλιστα την χρονική περιόδο που οι Τούρκοι πολιορκούσαν την Κωνσταντινούπολη και οι Βυζαντινοί οχύρωναν την Πελοπόννησο για να την έχουν ως καταφύγιο.
Εκεί λοιπόν, στην περιοχή του Μυστρά οργανώνεται τοπική εξέγερση όταν την θέση του τοποτηρητή (δλδ, του υποδιοικητή ή του υπαρχηγου εντός του Βυζαντινού Στράτου), πήρε ο Δημήτριος Παντεχνής, ένας τυπάκος που παρίστανε τον.... "Θαυματοποιό:.
Πραγματικά, ο Παντεχνής ήταν γνωστός "ταχυδακτυλουργός και ένα από τα μεγαλύτερα του τρικ ήταν, ότι "εξαφάνιζε" νομίσματα και χρυσαφικά μόλις τ’ άγγιζε και κατηγορούσε κατόπιν τους άλλους για... "κλέφτες".
Επομένως, από ότι καταλαβαίνετε είχε "ξαφρίσει" πολλούς με τα κόλπα του. Για αυτό και οι κάτοικοι μόλις ορίστηκε τοποτηρητής επαναστάτισαν και τον τιμώρησαν με την ποινή της παραμόρφωσης.
Έπαιρναν, δηλαδή, ένα πυρακτωμένο καρφί και έκαναν στο πρόσωπο του τιμωρούμενου διάφορα σημάδια.
Έτσι πήγανε να κάνουν και στον Παντεχνή. Βάζουν το καρφί στους 170 βαθμούς κελσίου αλλά το άτιμο αντί να καεί, παρέμεινε τελείως κρύο....και όσο το καίγανε τόσο εκείνο κρύωνε.
Τοτε το πλήθος τρόμαξε και τον παράτησαν λέγοντας «Καρφί δεν του καίγεται».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου