Φτέρη. Αναμφισβήτητα ένα από τα πιο τραχιά, δύσβατα και δύσκολα βουνά των Αγράφων, αν όχι το δυσκολότερο όλων. Μαζί με την αμέσως γειτονική κορυφή Κουρούνα, ο πολύκορφος όγκος της Φτέρης δικαίως κατέχει αυτή την πρωτιά, προσφέροντας με αυτόν τον τρόπο άκρως ενδιαφέρουσες και εντυπωσιακές διαδρομές.
Μια από αυτές είναι η διάσχιση της βόρειας κόψης, η οποία περνώντας από την κορυφή Πύργος και στην συνέχεια από τα Μαύρα Στεφάνια φτάνει στην ψηλότερη κορυφή του βουνού, την Πυραμίδα. Η λέξη «χάος» είναι πολύ λίγη για να περιγράψει το τί συναντά κανείς εκεί. Κοφτερά χτένια με πλάτος πολύ λιγότερο από 1 μέτρο στην καλύτερη περίπτωση, εσοχές που ίσα ίσα βρίσκεις χώρο να πατήσεις κι ακριβώς από κάτω άβυσσος, με ατέλειωτες σάρες και συντρίμμια του βουνού να διακοσμούν τον μακρινό αλλά παράλληλα τόσο κοντινό πυθμένα.
Έχοντας προγραμματίσει να περάσουμε ένα διήμερο σε αυτά τα μαγευτικά μέρη, εκμεταλλευόμενοι όσο το δυνατόν περισσότερο από τον διαθέσιμο χρόνο μας, κατασκηνώσαμε το πρώτο βράδυ στον ερειπωμένο πλέον οικισμό «Μέρσα» Επινιανών με σκοπό την επόμενη μέρα να βρεθούμε στα Μαύρα Στεφάνια και την κορφή της Φτέρης. Αν και το εγχείρημα δεν ολοκληρώθηκε, οι εικόνες και τα τοπία που αντικρίσαμε όντας για πρώτη φορά επισκέπτες της συγκεκριμένης γωνιάς των Αγράφων, δικαίωσαν στο έπακρο την επιλογή μας να βρεθούμε εκεί.
Δείπνο στη Μέρσα, με το βλέμμα στα αυριανά λημέρια. Λούτσι, Πρατίνα, Φτέρη και Κουρούνα κλείνουν τον ορίζοντα στα δυτικά.
Η Κουρούνα (1.910μ.) με τις άγριες ορθοπλαγιές της, στο πρωινό ξεκίνημα.
Ένα από τα εναπομείναντα κονάκια στη Μέρσα. Πάνω δεξιά ο Καλόγερος (1.755μ.) και στο βάθος Καυκί (1.751μ.), Καλιακούδα (2.099μ.) και Χελιδόνα (1.974μ.).
Κάτω από την Κουρούνα, παλεύοντας με τις φτέρες, την οργιώδη βλάστηση και τα... άκρως ενοχλητικά μυγάκια που μας γυροφέρνουν συνεχώς.
Στον πρώτο αυχένα, κοιτώντας απέναντι τον άγριο όγκο της Φτέρης (2.127μ.). Τέρμα δεξιά το διάσελο και το ανέβασμα στον Πύργο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου