Η αἰωνιότητα για την οποία ομιλεί ο Χριστός και μας θυμίζει η Εκκλησία δέν εἶναι μιά μεταϊστορική πραγματικότητα.
Δέν εἶναι ἡ ζωή πού θά ξεκινήσει μετά τό τέλος τοῦ κόσμου καί τῆς ἱστορίας.
Εἶναι ἡ ζωή, πού ἤδη ξεκίνησε καί ζοῦμε.
Εἶναι ἡ ζωή μας, πού ἄρχισε καί δέν ἔχει τέλος.
Εἶναι ἡ ζωή, ἡ ὁποία δέν πρέπει νά σπαταλιέται σε ἐμπορικές συναλλαγές αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἀλλά νά ἐκδαπανᾶται στήν κοινωνία καί τήν σχέση μέ τόν Χριστό, ὥστε ὁ ἄνθρωπος καί δή ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός νά ζεῖ αἰωνίως μέ τόν Χριστό καί γιά τόν Χριστό.
Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος γνωρίζοντας την αγάπη των ανθρώπων στις εμπορικές συναλλαγές, επιχειρεί μια αναγωγή, ώστε ακόμη κι αν μονοπωλεί το ενδιαφέρον, εντούτοις να στοχεύει στην αιωνιότητα, αποσκοπώντας όχι στο εφήμερο κι υλικό, αλλά στο αιώνιο και πραγματικό συμφέρον.
Λέει σ' ένα ποίημά του:
"Νά θεωρεῖς πανηγύρι αὐτή τή ζωή.
Ἄν ἐμπορεύεσαι σωστά ἔχεις κέρδος.
Αμοιβή τῶν μικρῶν τά μεγάλα, τῶν αἰωνίων τά παροδικά, μά ἄν περάσουν δέν ἔχεις ἄλλη εὐκαιρία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου