Η τελευταία πανσέληνος

 

Οι ανορθόγραφοι ποιητές
Πονάνε πιο πολύ τις λέξεις
Έρχονται τραυματίες από το μέτωπο
Στις τσέπες έχουν τα απαραίτητα
Έναν χειμώνα
Μία μαύρη πεταλούδα
Και ένα τσιγάρο τελευταία επιθυμία
Φτάνουν ξυπόλητοι στου ουρανού τα σύνορα
Δεν έχουν όπλα
Με θλίψη θάβουνε έναν προς ένα
Όλους τους υπερσυντέλικους
Μα μέσα τους γεννιέται ένας σκοπός
Μια υποψία σφυγμού γίνεται υπόκρουση
Μεμιάς τα άστρα ανάβουν πάλι
Μες στην ψυχή τους φυτρώνουνε ποτάμια
Δάση ερημιάς
Και ένα ποίημα κόκκινο
Που δεν μιλά για επανάσταση
Μιλά για το Ωραίο
Η τελευταία πανσέληνος
κυκλάμινα γεμίζει
Δώρα Μαργέλη

{ φωτογραφία: κάποτε αποκομμένη από περιοδικό. Τίτλος (αυθαίρετος): "αντανακλάσεις"