Λένε, πως,
κι αν ολόκληρο
το Ευαγγέλιο
εξαφανιζόταν,
και σωζόταν
ΜΟΝΟ η αυριανή,
παραβολή τού Ασώτου,
η ουρανόπεμπτη αυτή ιστορία
θα ήταν υπέρ, υπέρ, υπεραρκετή
για να μπορεί να γεμίζει
στο πέρας των αιώνων
η κάθε ταλαιπωρημένη ψυχή
με το μένος τής συντριβής
και της μετανοίας !!
Και πώς αλλιώς ;
Αφού με την εν λόγω
ιερή περικοπή
αποθεώνεται
το άπειρο μέγεθος
τής φιλοστοργίας,
και φιλευσπλαχνίας
Τού Πατρός Εκείνου,
ο Οποίος
σαν Αυτοαγάπη που είναι,
ούτε ξεχωρίζει,
ούτε διακρίνει,
ούτε υπολογίζει,
αλλά αγκαλιάζει
πάντοτε απροϋποθέτως
κάθε του τέκνο
όποιο κι ό, τι αυτό είναι ...
Με την έμπονη ευχή
τα άσωτα δάκρυα
των Συρίων, γρήγορα,
πολύ γρήγορα
να μεταμορφώσουν
σε πατρική στοργή
κάθε μορφή
ολιγωρίας κι αναλγησίας.
Λίγο πράγμα είναι
να σωθεί η ψυχή
από τα χαλάσματα,
και τα συντρίμμια
των Ερινύων;
Φίλες φίλοι μου,
καλή κι ευλογημένη Κυριακή!!
ΥΓ:
...εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε:
" πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου
περισσεύουσιν ἄρτων,
ἐγὼ δὲ λιμῷ ἀπόλλυμαι !! "
Λουκά 15 11: 32
Παναγιώτης Σκοπετέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου