Ξέρετε, κάποιος Καλύμνιος δημοσιογράφος με επισκέφτηκε στο σπίτι της αδελφής μου στην Χώρα Καλύμνου, όπου φιλοξενούμαι, και με ρώτησε:
-"Γιατί, άνθρωποι καλοί, όπως εσείς Σεβασμιώτατε που εκπέμπετε μόνον τόση πλουσιοπαροχη αγάπη προς όλους, να δοκιμάζονται με τόσες αρρώστιες; Γιατί, ενώ προσφέρουν τόσα πολλά στην κοινωνία να δοκιμάζονται';
-"Καλός είναι μόνον ο Άγιος Θεός, εγώ μόνον αμαρτίες έχω κάνει, τόσες πολλέςκαι αναρίθμητες.
Με τις δοκιμασίες δείχνεται η Αγάπη του Θεού στους υπηρέτες και γνησίους φίλους Του. Είναι η Αγάπη Του!
Οι δοκιμασίες είναι το χωνευτήρι μέσα στο όποιο ρίχνονται τα πολύτιμα μέταλλα και καθαρίζονται. Έτσι, η ψυχή με τις δοκιμασίες εξαγνίζεται από κάθε πνευματική ακαθαρσία.
Εκείνος που θα υπομένει με ακλόνητη πίστη και ελπίδα μέχρι τέλους, αυτός (δηλαδή ο ασθενής) θα λάβει τον στέφανον της νίκης! Τον στέφανον του μαρτυρίου. Γιατί οι αρρώστιες είναι ένα είδος μαρτυρίου. Αλλά και αυτοί που διακονούν τους ασθενείς με την ίδια υπομονή και πίστη, θα ανταμειφθούν με άλλο είδος πνευματικού στεφάνου.
Γι' αυτό, στις προσευχές μου, αν και είμαι ανάξιος, δεν ζητώ να με θεραπεύσει ο Άγιος Θεός, αλλά να μου δίνει υπομονή και κουράγιο. Προσεύχομαι για όλους που με διακονούν.
Ποτέ δεν παραπονέθηκα για τους τόσους κακοήθεις καρκίνος με τους οποίους υποφέρω, αλλά υπομένω.
Ποτέ δεν απελπίστικα, αλλά είχα και έχω την απόλυτη εμπιστοσύνη μου στο Χριστό μας, που είναι ο πραγματικός Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων μας.
Ποτέ δεν περιφρόνησα την ιατρική επιστήμη και τις συμβουλές των ιατρών μου. Διότι, και αυτοί εκ Θεού μορφώθηκαν για να διακονήσουν τον πονεμένον άνθρωποι.
Ποτέ δεν είπα: "Γιατί Θεέ μου να συμβαίνουν τόσες δοκιμασίες σε μένα";
Επίσης, πρέπει να πω πως, όταν πονώ και μάλιστα οι πόνοι είναι πολύ συχνοί, ευχαριστώ και δοξολογώ εκείνην την στιγμήν τον Θεόν για την αγάπη Του προς το αμαρτωλό και ανάξιο πρόσωπό μου".
(Μαρτυρία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης π. Παντελεήμονος Π. Λαμπαδαρίου του Καλυμνίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου