Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2022

Είμαστε μια μάζα "νοημόνων όντων"

Μπορεί να είναι καρτούν τηλέφωνο 
 
Είμαστε μια μάζα "νοημόνων όντων"
που με ότι μας ταΐσει ο αλγόριθμος ασχολούμαστε,
γιατί μας έχουν πείσει πως πρέπει να έχουμε "άποψη"
και την θέτουμε "θαρραλέα" κρυμμένοι πίσω από μια οθόνη.
Ο αλγόριθμος εντωμεταξύ συνεχίζει να μας ταΐζει
με "ότι ασχολούμαστε".
Αυτό γιατί η δουλειά του φουμπού
είναι να μας κρατά "ηλίθιους" και "απασχολημένους"
και να μας κάνει "εγωιστές" και "προκατειλημμένους".
Ακίνδυνους δηλαδή.
Αν κάποιος "αδιάφορος" κλωτσήσει μια γάτα
όλη η Ελλάδα ασχολείται μαζί του και εκφέρει άποψη
ασχέτως αν κάθε μέρα προσπερνά πατημένες γάτες στο δρόμο
και αδιαφορεί λέγοντας "θα την κανονίσει άλλος".
Αν "πεθάνει η Βασίλισσα" όλοι θα πρέπει να πουν κάτι
και θα ασχολούνται μέχρι να φύγει το θέμα από το νήμα τους,
ασχέτως αν το μόνο που γνωρίζουν για εκείνη πραγματικά
είναι το γραμματόσημο του παππού με το κεφάλι της.
Ο μέσος Έλληνας καταλήγει
να διαβάζει μόνο "παραπληροφόρηση"
και να κάνει ένα καταθλιπτικό doomscrolling κυνηγώντας τη ντοπαμίνη.
Δεν υπάρχει καμία ελπίδα αυτός ο λαός να ξυπνήσει "έτσι απλά".
Είναι ακριβώς όπως κάποιοι τον θέλουν να είναι.
Έχει φάει τέτοια προπαγάνδα και πλύση εγκεφάλου
που η χημεία του εγκεφάλου του έχει καταστραφεί ανεπανόρθωτα.
Yannis Bakman

3 σχόλια:

Damaskinos είπε...

Έτσι είναι αδελφέ, όπως τα λες.
Δεν πρόκειται να ξυπνήσουμε "έτσι απλά".
Θα μας ξυπνήσουν τα γεγονότα (...).
Έχει υποστεί άπειρες θυσίες αυτός ο λαός, για να επιτρέψει η Ιστορία τη μετάλλαξή του.
Το αίμα περισσεύει.
Θα μας ξυπνήσουν τα γεγονότα.
Και τότε θα πέσει βαρύς ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης (...), προς όλες τις κατευθύνσεις.
Ελπίζω και εύχομαι να τα προλάβουμε (...).

kyrios είπε...

Η ανάπαυση ενός μισθού, δημοσίου και ανεύθυνου διαχειριστή ώρας κάποιας θέσης , σε καταντάει τον τέλειο μεταλλαγμένο σε νόηση , από δίποδο σε τετράποδο.
Αφού έχω ψωμί και τυρί και θέρμανση να βολέψω το κορμί μου, τότε δεν με νοιάζει ο πολιτικός μου προϊστάμενος πώς πλουτίζει και ταξιδεύει σε όφ σόρ προορισμούς.

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

πόσο μᾶλλον... ποὺ...ὅλο καὶ κάποιο ψίχουλο,
κάποιο κόκκαλο,

ἐνίοτε καὶ κάποια γερή μπουκιά,

θά περισσεύει ἀπὸ τὸ πλούσιο φαγοπότι...