Ο Προφήτης Μωυσής ο Θεόπτης

 

 ΣΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΥΔΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΣΧΙΣΕ!

Οὐκ ἐκ πέτρας νῦν, 

ουδ᾿ὀπισθίων μέρει,

Μωσῆ θεωρεῖς, 

ἀλλ᾿ ὅλον Θεὸν βλέπεις.

 

 

Ὁ προφήτης καί θεόπτης Μωυσῆς (4/9) γεννήθηκε στήν Αἴγυπτον περί τό 1569π.Χ.. Ὁ πατέρας του ονομαζόταν Άβραμ, καταγόμενος από την φυλή του Λευί και η μητέρα του Ιωχαβέδ. Όταν ο Φαραώ διέταξε να αναιρεθούν τα νήπια των Ισραηλιτών, η Ιωχαβέδ τον έβαλε σε ξύλινο κιβώτιο και τον άφησε στις όχθες του Νείλου, «εγκαταλείποντάς τον» στην θεία πρόνοια. Τον βρήκε η κόρη του Φαραώ Θέρμουθιν η οποία τον υιοθέτησε και του έδωσε το όνομα Μωυσής, που σημαίνει αυτός που σώθηκε από τα ύδατα. Ανατράφηκε ως γνήσιος υιός της πριγκηπίσσης και μορφώθηκε αναλόγως, συλλέγοντας την σοφία και την γνώση των αρχαίων Αιγυπτίων!.. Βεβαίως δεν αποξενώθηκε από την προγονική πίστη των ομοεθνών του. Τεσσαρακοντούτης εσκότωσε Αιγύπτιον ο οποίος είχεν επιτεθεί εναντίον Ισραηλίτου και για να σωθή κατέφυγε στην γη Μαδιάμ, όπου έγινε βοσκός. Εκεί νυμφεύθηκε την Σεπφόρα θυγατέρα Ιοθόρ και απέκτησε τον Γηρσάμ που σημαίνει είμαι πάροικος σε ξένη γη και τον Ελιέζερ που σημαίνει ο Θεός βοηθός. Κατά την μακροχρόνια εξορία, ο Μωυσής ποίμαινε τα πρόβατα του Ιοθόρ στα ήμερα βουνά της ερήμου, καταρτιζόμενος στην μεγίστην αποστολή για την οποία τον προόριζε ο Θεός, να ποιμάνη δηλαδή το λογικό ποίμνιό Του. Συγχρόνως καθάριζε την καρδιά και τον νού του με την προσευχή και την αδιάλειπτη φιλόθεον αδολεσχία. Μια μέρα, ύστερα από σαράντα χρόνια ξενητιάς στην γη Μαδιάμ -καθώς έβοσκε το ποίμνιο στο όρος Χωρήβ- του φανερώθηκε ο Θεός με την μορφή πυρός που έβγαινε από βάττο φλεγομένη αλλά μη καιομένη! Με την θεοφάνειαν αυτήν, η οποία προεικονίζει το μέγιστο μυστήριο του παρθενικού τοκετού, της εν σαρκί ελεύσεως του Ιησού Χριστού, ο Θεός εκάλεσε τον Μωυσή να επιστρέψη στην Αίγυπτο για να ελευθερώση τον λαό του από την δουλεία, να επανακάμψη στην γη των πατέρων του. Επειδή ήτο βραδύγλωσσος και δίσταζε, του έδωσε ως βοηθό τον αδελφό του Ααρών. Παρουσιάσθηκαν στον Φαραώ και του ζήτησαν να επιτρέψη στους Ισραηλίτες να λατρεύουν τον Θεό στην έρημον. Ο μονάρχης αρνήθηκε και τους κατεδίκασε στα καταναγκαστικά έργα. Τότε ο Κύριος έπληξε την Αίγυπτο με δέκα φοβερές πληγές. Ταπεινωμένος ο Φαραώ εξαναγκάσθηκε να τους ελευθερώση. Έφυγαν παίρνοντας τα οστά του Ιωσήφ και πανάκριβα δώρα που τους έδωσαν οι Αιγύπτιοι. Στην επίπονη πορεία τους, την ημέραν ο Θεός τους οδηγούσε με στήλη νεφέλης, την δε νύκτα με στήλη πυρός. Δίβουλος όμως ο Φαραώ αποφάσισε να τους καταδιώξη. Έτσι το αιγυπτιακό ιππικό τους βρήκε στρατοπεδευμένους στις ακτές της Ερυθράς θαλάσσης. Ο Μωυσής εκτύπησε τα ύδατά της με την ράβδο του και τα διεχώρησεν. Έτσι οι Ισραηλίται διέβησαν «δια ξηράς εν μέσω θαλάσσης»!.. Όταν βγήκαν εις την ακτή, σήκωσε την ράβδο του πάνω από τα ύδατα και τα επανέφερε στην φυσική θέση τους, καταποντίζοντας τα πολυπληθή άρματα του Φαραώ που τους ακολουθούσαν. Στην έρημον από την Ερυθρά θάλασσαν ως το Σινά, ο Θεός με έκτακτες θαυματουργίες έδειχνε συνεχώς την ευλογητή Παρουσία Του. Στην Μερρά γλύκανε πικρά ύδατα για να πιούν. Στην έρημο Σιν ικανοποιώντας πάλι την προσευχή του Μωυσέως κατέπεμψε το μάννα, το οποίον εποίκιλλε στην γεύσιν, αναλόγως με την επιθυμία του καθενός. Τέλος στην βραχώδη Ραφιδίν, κοντά στο Σινά, όταν οι γογγύζοντες λόγω της δίψας παρ’ ολίγον να λιθοβολήσουν τον Μωυσήν, ο Θεός του έδωσεν εντολή να κτυπήση βράχον απ’ όπου ανέβλυσε γάργαρο νερό! Εκεί τους επετέθησαν οι Αμαληκίτες, τους οποίους κατετρόπωσεν ο Ιησούς του Ναυή. Εν συνεχεία έφθασαν στους πρόποδες του όρους Σινά. Ο Κύριος εκάλεσε τον Μωυσή να ανέλθη μόνος στην κορυφή και του αποκαλύφθηκε υπό μορφή πυρός σε γνόφο, μέσα σε αστραπές, βροντές και ήχο σαλπίγγων! Όλο το όρος καπνιζόταν!.. Ο Μωυσής απευθυνόταν στον Θεό με δέος και υιικήν οικειότητα και ο Θεός του απαντούσε με βροντές. Κατά την φοβεράν αυτήν Αποκάλυψη της Δόξης Του, ο Κύριος του παρέδωσε τις εντολές του Νόμου σε δύο πέτρινες πλάκες. Κατά τα σαράντα ημερονύκτια που παρέμεινε στην ιερά κορυφή, διδάχθηκε από τον Ύψιστον ό,τι ήτο αναγκαίο για να αποκτήση ο λαός την θεογνωσία. Καθώς κατέβαινε προς τους ανθρώπους του με τις πλάκες του Δεκαλόγου, άκουσε από μακριά τις φωνές των ευωχουμένων Ισραηλιτών και είδε τους χορούς των γύρω από το χρυσό μοσχάρι που κατά την απουσία του είχαν κατασκευάσει. Πλήρης απογνώσεως και οργής, δεν ημπόρεσε να συγκρατήση τις πλάκες, οι οποίες συνετρίβησαν... Ο Θεός θα τους εξολόθρευε για την ειδωλομανία τους, αν δε Τον καθικέτευε πάλιν ο Μωυσής. Ο προφήτης ανέβηκε ξανά κι έγραψε ο ίδιος εκείνη την φορά σε δύο νέες πλάκες τις εντολές, καθ’ υπαγόρευσιν του Θεού. Εισερχόμενος στην νεφέλην έγινε μέτοχος της Θείας Δόξης. Όταν επέστρεψε στο στρατόπεδο, το άκτιστο Φως -ασυγκρίτως λαμπρότερον από κάθε αισθητόν- είχε διαπεράσει στην καρδιά του, ώστε εκχυνόταν σε όλο το σώμα! Το πρόσωπό του ακτινοβολούσε υπερφυσικώς! Αμύητοι οι ομοεθνείς του στα μυστήρια του Θεού, δεν μπορούσαν να τον ατενίσουν και ο προφήτης εκάλυπτε το πρόσωπό του και το απεκάλυπτε μόνον όταν εισήρχετο στην Σκηνή του Μαρτυρίου.

Αφού έμειναν ένα χρόνο στο Σινά, συνέχισαν την πορεία στην έρημον όπου έφθασαν στα σύνορα της γης της Επαγγελίας. Περιπλανήθηκαν, καθώς απήθησαν και πάλι στο θείο θέλημα. Ο Μωυσής γι άλλη μία φορά τους έσωσε με την θερμή προσευχή του· γεγονός επαναλαμβανόμενον… Ύστερα από πολλούς αγώνες εναντίον των Αμορραίων, των Μαδιανιτών και των Μωαβιτών, κατέλαβε την χώραν ανατολικώς του Ιορδάνου, απέναντι από την Χαναάν. Εκεί στις στέπες της Μωάβ, ο θεόπτης Προφήτης Μωυσής, υπενθύμισε στον λαό του τις ευεργεσίες του Θεού και τις Αποκαλύψεις Του κατά την τεσσαρακονταετή πορεία στην έρημο, τους ετόνισε τις υποχρεώσεις τους έναντι της Διαθήκης του Κυρίου, τους έδωσε τις τελευταίες οδηγίες κι έχρισε διάδοχό του τον Ιησού του Ναυή. Ευλόγησε για τελευταία φορά τις δώδεκα φυλές και απεβίωσε σε ηλικίαν εκατόν είκοσι ετών, στην κορυφή Φασγά του όρους Νεβώ, όπου είχεν ανεβεί για να του δείξη ο Κύριος την επηγγελμένη γην. Εκεί ετάφη, χωρίς ποτέ να μάθη κανείς τον ακριβή τόπον.

Η επομένη εμφάνιση του Μωυσέως ήτο στην Δόξα του Μεταμορφωθέντος Χριστού, ομού μετά του Προφήτου Ηλιού.

Ἐ μ μ α ν ο υ ή λ  M ε λ ι ν ό ς

 

Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ’. 

Θείας πίστεως...

Γνόφον ἄυλον τεθεαμένος, νόμον ἔνθεον πλαξὶν ἐδέξω, ὡς θεάμων μυστηρίων τοῦ Πνεύματος καὶ καταπλήξας τὴν Αἴγυπτον θαύμασι, δημαγωγὸς Ἰσραὴλ ἐχρημάτισας. Μωυσῆ ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε δωρήσασθαι ἠμίν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος β’.

Τοῦ Προφήτου σου Μωϋσέως τὴν μνήμην, Κύριε, ἑορτάζοντες, δι᾽αὐτοῦ σε δυσωποῦμεν σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.