Σάββατο 29 Μαΐου 2021

Συμφωνείς δεν συμφωνείς τσακίζει κόκαλα ο Μιθριδάτης για το τραγούδι "Για να μην τα χρωστάω"

Ακόμη και όσες φορές αναφέρεται για την σαπίλα και στο χώρο το εκκλησιαστικό , πόσο δύσκολα κάποιος δεν θα συμφωνήσει με όλο αυτό που ζούμε για σκεφτείτε..απλά είναι ο καημένος χωρίς ζωντανή σχέση, όμως ,και εισπρατη τον φόβο  και  την υποκρισία και την αλλοτρίωση και  τον δαιμονισμό...

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κάποτε η Αριστερά έκανε "παρεμβάσεις" μ'ένα Ρίτσο μ'ένα Θεοδωράκη , σήμερα με τον Μιθριδάτη.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ σηκώνει το ένα φρύδι καθώς μιλάει...νευράκια;νευράκια;

Unknown είπε...

Από τη στιγμή που αποκαλεί έτσι τους ιερείς μας δεν έχει να μου πει τίποτα ο Μιθριδάτης .

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

Μήν κι εμείς...

λίγα τούς έχουμε
σούρει...;

...

όμως, μ' αυτά που...
μαστορεύουν όλην την ώρα..
τι σόϊ μπράβο να τούς πείς...

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

Μήν κι εμείς...

λίγα τούς έχουμε
σούρει...;

...

όμως, μ' αυτά που...
μαστορεύουν όλην την ώρα..
τι σόϊ μπράβο να τούς πείς...

Ανώνυμος είπε...

Καλή ρίμα και ρυθμός, εκφράζει ψυχολογικά την κατάσταση, όμως δεν υπάρχει πουθενά Θεός. Υπάρχουν μόνο αριστερίστικα στερεότυπα, δικαιωματισμός, μκο, μετανάστες, υλισμός, αθεϊσμός. Όλα αυτά τα είδαμε με το σύριζα και όχι μόνο. Καλό ξέσπασμα αλλά χωρίς προοπτική λύσης ή σωτηρίας για τους έλληνες

Ανώνυμος είπε...

Μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, Μέγας Υμνογράφος:

«Έχω τον άγιο μπροστά. Γι’ αυτό και δεν θέλω επικοινωνία με κανέναν. Η υμνογραφία, η πνευματική αυτή εργασία, είναι ένωση της ψυχής μετά του Θεού· είναι μία θαυμασία προσευχή· είναι μία μεταρσίωσις του νοός· είναι μία μυστική θεωρία· είναι ένα μυστήριον, που δεν ερμηνεύεται και με λόγους δεν εξωτερικεύεται. Η υμνογραφία είναι η υπάτη φιλοσοφία. Δεν εκφράζεται με αυτά τα λόγια. Πρέπει κανείς να την δοκιμάση για να την αισθανθή».

Ο υμνογράφος Γεράσιμος δεν ήταν «φρέαρ συντετριμμένον», αλλά πηγή «ύδατος ζώντος, αλλομένου εις ζωήν αιώνιον» (Ιω. δ΄ 14). Το καθαρό του στόμα ήταν η διέξοδος των πολλών υδάτων της εκκλησιαστικής υμνογραφικής παραδόσεως, στην οποία ήταν ταπεινά ενταγμένος και την οποία με καθαρή καρδιά και συντετριμμένη ψυχή βίωνε σε όλη την ασκητική του ζωή. Έτσι εξηγείται η ασύγκριτη σε ποσότητα (37.000 σελίδες) και εκλεκτή σε ποιότητα υμνογραφική του παραγωγή. Το δοθέν από τον Θεό τάλαντο φιλοπόνως καλλιέργησε και γρηγορών χρησιμοποίησε, ψάλλοντας προς δόξαν Θεού και την τιμή της Θεοτόκου και των αγίων, αλλά και για την οικοδομή και την στήριξη της Εκκλησίας του Χριστού.