Αγρίμια κι αγριμάκια μου,
λάφια μου μερωμένα,
πέστε μου πού `ναι οι τόποι σας,
πού `ναι τα χειμαδιά σας;
Γκρεμνά `ναι εμάς οι τόποι μας,
λέσκες τα χειμαδιά μας,
τα σπηλιαράκια του βουνού
είναι τα γονικά μας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Σαν λαϊκό λιθανάγλυφο
και σαν ξερολιθιά.
Βαθειά υπόκλιση!
Εξαιρετική Ερμηνεία.
Κ.
Εύφρανας την καρδίαν ημών!... Αλλά εγώ το λέω καλύτερα!!! Ναι, γιατί ή θα λές αγρίμια κι αγριμάκια μου και θα ξεσηκώνονται όλοι να ψάχνουνε για την έμορφη πατρώνα, ή άσε καλύτερα, οι σόφτ βερσιόν δεν μας πάνε. Βάλε Ξυλούρη, και πάσης Ελλάδος καλύτερα.
Πάντως... καί σωστά το λέει...
και χωρίς...οπερετικά ξεσπάσματα,
καθώς, από τούτο πάσχουμε,νομίζω, σημερα...
τώρα... αν μιλάμε γιά Ξυλούρη,
...χέρια ψηλά...!
Δημοσίευση σχολίου