Αν κάμω μέρες να σε δω
Να μεν μου μαραζώσεις
Πότισ' τα τριαντάφυλλα
Κοντά σου να με νώσεις
Θκυο χελιδόνια σκέφτονται
Πό 'σσω σου να περάσουν
Τζιαι θκυο βουνά ν' ανοίξουσιν
Να σου χαμογελάσουν
Θκυο αηδόνια στέλλω σου
Την πόρτα να κτυπήσουν
Τζιαι τον καλύτερο σκοπό
Για να σου τραγουδήσουν
Μ' αν τύχει τζι εν μ’ακούσουσιν
Τζιαι την καρκιάν τους κλείσουν
Εννά γινώ εγώ πουλί Τζι εν νά 'ρτω στην αυλή σου
Ο Κώστας Κακογιάννης γράφει: "Την μαμά μου, τον παπά μου τζαι την αδελφή μου που βρίσκονται στη Λεμεσό εν εμπόρεσα να τους δω εδώ τζαι πολλές μέρες λόγω του ιού. Το ίδιο βάσανο βιώνουν τόσοι τζιαι τόσοι που εμάς που δεν μπορούν να δουν τους φίλους, τους συγγενείς ή τζαι τα ίδια τους τα παιθκιά αφού είτε εγκλωβίστηκαν στο εξωτερικό είτε βρίσκονται σε κάποια καραντίνα. Ο μαθητής μου της Γ΄ Λυκείου ο Εφραίμ, θέλοντας να εκφράσει αυτό που βιώνουμε, έγραψε αυτούς τους όμορφους αλλά αισιόδοξους στίχους στην Κυπριακή διάλεκτο. Μου τους έστειλε με sms, παρακαλώντας με διακριτικά να τους μελοποιήσω. Εγώ του απάντησα με ένα αμφίβολο… «θα το σκεφτώ». Όταν όμως αντιλήφθηκα στο Facebook ότι ήταν τα γενέθλια του αποφάσισα να του κάμω το χατίρι και την έκπληξη μελοποιώντας τους!
1 σχόλιο:
Ένα παιδί της τρίτης
Λυκείου
που βλέπει τα σκιρτήματα
της νεότητας μέσα από
τέτοιες ...παλιακές
ματιές
αξίζει μιά βαθειά
υπόκλιση
πρώτα γι'αυτόν
και μετά για
τους γονιούς
και τους δασκάλους...
Δημοσίευση σχολίου