ΜΕΝΩ ΕΚΤΟΣ

  
Συναντάμε  τον ειδικό συμβουλευτικής ψυχολογίας Γιώργο Πιντέρη που στο βιβλίο του με τίτλο "Όταν η λογική παραλογίζεται" αναφέρει τρόπους για να καταπολεμήσουμε το άγχος και την κατάθλιψη που όπως λέει πολλές φορές λέμε ότι έχουμε αλλά δεν είναι όπως η γρίπη. Τίποτα δεν έχουμε. Δεν υπάρχει ιός άγχους ή κατάθλιψης. Υπάρχουν δύο ρήματα: άγχομαι και καταθλίβομαι. Και στα δύο αυτά... σπορ οι Έλληνες διαπρέπουμε. 
Θα αναρωτιέστε βέβαια, μα εμείς, έχουμε τον ζωοδότη Χριστό 
 δεν έχουμε ανάγκη τις απόψεις τις θέσεις των αντί-Θεων πολλές φορές  ειδικών ψυχολόγων ,συμφωνούμε απόλυτα, να όμως που πολλές φορές πρέπει να ακούμε τουλάχιστον τι προτείνουν και αυτοί, ως παρατήρηση ως πείραμα ...

Συνεχίζει ο Γιώργος Πιντέρης: Αυτό συμβαίνει διότι, μερικές φορές, η λογική «ρετάρει». Κάνουμε διανοητικές παραμορφώσεις εξαιτίας των οποίων αγχωνόμαστε ή χαλάει το κέφι μας. Τα ίδια κάνουμε κι όταν βαριόμαστε. Ούτε ιός βαρεμάρας υπάρχει. Όταν βαριόμαστε, αρχίζουμε να παραμορφώνουμε την πραγματικότητα και... μας παίρνει το ποτάμι. Οι ερμηνείες που δίνουμε στα γεγονότα ανήκουν στη λογική.
Οι ερμηνείες αυτές προκαλούν συναισθήματα. Όμως η λογική δε λειτουργεί πάντα… λογικά: Μερικές φορές παραμορφώνουμε τα πράγματα και αγχωνόμαστε... Το κακό είναι ότι πολλές φορές αυτές τις παραμορφώσεις τις κάνουμε αυτόματα και δεν τις παίρνουμε χαμπάρι. Αν όμως εκπαιδευτούμε, μπορούμε να μάθουμε να τις αντιλαμβανόμαστε εγκαίρως. Υπάρχουν για παράδειγμα κάποιοι άνθρωποι τους οποίους περιβάλλει ένα φίλτρο που επιτρέπει να περνούν μόνο τα αρνητικά στη συνειδητή σκέψη τους. Επειδή αυτή τη διανοητική παραμόρφωση την κάνουν αυτόματα χωρίς να την αντιλαμβάνονται, καταλήγουν σε ένα απαισιόδοξο συμπέρασμα ότι τα πάντα είναι μαύρα. Όπως είναι φυσικό, και τα συναισθήματά τους είναι ανάλογα. Ο επιστημονικός όρος γι’ αυτή τη διανοητική παραμόρφωση είναι εκλεκτική αφαίρεση. Είναι μια κακιά συνήθεια που μπορεί να προκαλέσει κοροϊδίστικο πόνο..."
Όπως έχει ειπωθεί πολλές φορές. Δεν είναι μόνο το φορτίο που σε κουράζει. Είναι και ο τρόπος που το κουβαλάς.. Η ποιότητα της ζωής μας δεν εξαρτάται μόνο από αυτά που μας συμβαίνουν, αλλά τις περισσότερες φορές από το πώς αντιδρούμε σ’ αυτά που μας συμβαίνουν. Όπως εξηγεί το βιβλίο "Το σύνδρομο της Κίρκης βασίζεται στον μύθο της Κίρκης που μεταμόρφωσε τους συντρόφους του Οδυσσέα σε γουρούνια…
Με αυτή τη διανοητική παραμόρφωση μεταμορφώνουμε την πραγματικότητα με τέτοιο τρόπο, που καταλήγουμε να αγχωθούμε ή να στενοχωρηθούμε. Αυτό το κάνουμε με τρεις τρόπους: τη μεγέθυνση, τη σμίκρυνση και τη διανοητική αλχημεία. Στη μεγέθυνση μεγαλοποιούμε τα πράγματα. Αυτό συνήθως γίνεται όταν κάνουμε ένα λάθος, όταν έχουμε κάποιους φόβους ή όταν διαπιστώνουμε κάποια ατέλειά μας. Είναι σαν να τα κοιτάμε με ένα μικροσκόπιο και να τα κάνουμε τεράστια. Μετατρέπουμε τους αμμόλοφους σε βουνά: «Θεέ μου! Έκανα λάθος. Τι τρομερό! Θα γίνω ρεζίλι. Πάει, καταστράφηκα» και άλλα τέτοια. Μεγεθύνουμε τις αδυναμίες μας και τις κάνουμε να φαίνονται τεράστιες. Αυτή τη διανοητική παραμόρφωση θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε και καταστροφολογία ή ακόμα και Σύνδρομο της Κασσάνδρας. Μετατρέπουμε συνηθισμένα αρνητικά γεγονότα σε εφιάλτες. Ένας τρόπος να μετριάσεις κάπως τη μεγέθυνση είναι να αλλάξεις τις υπερβολικές εκφράσεις με πιο λογικές: Για παράδειγμα, οι λέξεις «φοβερό» ή «τρομερό» μπορεί να γίνουν «δυσάρεστο» ή «πολύ δυσάρεστο».
Το «καταστράφηκα» μπορεί να γίνει «είμαι σε δύσκολη θέση» ή «σε πολύ δύσκολη θέση». Ως εκεί. Όλα τα υπόλοιπα είναι σαχλαμάρες και υπερβολές... Στη σμίκρυνση τώρα κάνουμε το αντίστροφο: Η Ελένη εργάζεται σε μία μεγάλη λογιστική εταιρεία, η οποία ασχολείται αποκλειστικά με ανώνυμες εταιρείες. Η ίδια δεν είναι λογίστρια, είναι γραμματέας ενός διευθυντή. Είναι εκείνη που βάζει τους ισολογισμούς σε φακέλους, ώστε να σταλούν ταχυδρομικά στην εκάστοτε εταιρεία. Κάποια μέρα, την ώρα που έβαζε έναν ισολογισμό στον ταχυδρομικό φάκελο, είδε ένα νούμερο που της φάνηκε υπερβολικό. Το έδειξε αμέσως στον διευθυντή της. Η Ελένη έσωσε την εταιρεία από μια ζημιά 120.000 ευρώ. Εννοείται ότι εκείνη την ημέρα ήταν η ηρωίδα της εταιρείας. Όλοι οι συνάδελφοι και οι διευθυντές ήρθαν να τη συγχαρούν για την επιτυχία της. Η απάντηση της Ελένης ήταν ένα κλασικό παράδειγμα σμίκρυνσης: «Έλα, μωρέ. Σπουδαία τα λάχανα.
Ο καθένας θα μπορούσε να το είχε κάνει». Στη μεγέθυνση υπερβάλλουμε για τα λάθη και τις αποτυχίες μας. Στη σμίκρυνση υποτιμάμε τις επιτυχίες και τα κατορθώματά μας. Όταν θέλουμε να δούμε μακριά, χρησιμοποιούμε κιάλια. Έχεις δοκιμάσει ποτέ να κοιτάξεις με κιάλια γυρίζοντάς τα ανάποδα; Τότε όλα φαίνονται μικρά, σαν μυρμήγκια. Έτσι βλέπεις κι εσύ τις επιτυχίες σου. Τέλος στην διανοητική αλχημεία όπως οι φιλόσοφοι του Μεσαίωνα προσπαθούσαν να ανακαλύψουν τη φιλοσοφική λίθο, η οποία θα μπορούσε να μετατρέπει τα μέταλλα σε χρυσό, έτσι και με αυτή τη διανοητική παραμόρφωση κάνουμε το αντίστροφο: Καταφέρνουμε να μετατρέψουμε χρυσές εμπειρίες σε… κάρβουνα. Γι’ αυτό και η παραμόρφωση αυτή ονομάζεται υποβάθμιση των θετικών.
Ας πάρουμε την Ελένη, η οποία στο προηγούμενο παράδειγμα είχε γλιτώσει την εταιρεία της από 120.000 ευρώ. Όπως θυμόμαστε, στα θετικά σχόλια και τα «μπράβο» αντέδρασε με σμίκρυνση. Ο λαός λέει: «Είναι να το ’χει η κούτρα σου να κατεβάζει ψείρες». Έτσι, έπειτα από ακόμα μια δυο «επιτυχίες», την ανακήρυξαν «υπάλληλο της χρονιάς» και της έδωσαν ένα βραβείο. Την ώρα που έπαιρνε το βραβείο, έκανε και τη δια- νοητική αλχημεία της. Σκέφτηκε: «Κάποιο λάθος θα έχει γίνει». Σου λέει ο άλλος ότι του αρέσει η εμφάνισή σου κι εσύ σκέφτεσαι: «Το λέει για να με τονώσει». Μας λέει ο άλλος μια καλή κουβέντα κι εμείς σκεφτόμαστε ότι δεν το εννοεί ή ότι κάτι θέλει από εμάς.
Όταν ο άλλος σού κάνει ένα κομπλιμέντο, πες ένα «ευχαριστώ» και άσε τη διανοητική αλχημεία στην άκρη..." Και έτσι με την παραμόρφωση της πραγματικότητας μπορούμε να ζήσουμε στενάχωρα, κάνοντας αρνητικές σκέψεις ή χωρίς να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Όμως υπάρχει και ένας άλλος δρόμος που λέει ότι αν δεν σου αρέσει κάτι, άλλαξέ το. Αν δεν μπορείς να το αλλάξεις, άλλαξε τον τρόπο που το αντιμετωπίζεις. Μην παραπονιέσαι. Στην ζωή υπάρχει αυτός που κοιτάζει το νερόλακκο και βλέπει τη λάσπη και ο άλλος που βλέπει μέσα του τα άστρα που αντανακλούνται. Όπως έλεγε και ο Γάλλος συγγραφέας Αλφόνς Καρ "Κάποιοι γκρινιάζουν επειδή τα τριαντάφυλλα έχουν αγκάθια. Εγώ είμαι ευγνώμων που τα αγκάθια έχουν τριαντάφυλλα..." Γιατί τελικά "Η στάση σου απέναντι στη ζωή θα καθορίσει και τη στάση της ζωής απέναντί σου..."

Μένω εκτός, θυμάμαι ονόματα
τρέχω με ταχύτητα φωτός
μένω εκτός, σαν κάτι στόματα
που 'διωξε απ' τον κόσμο ένας λωτός

Τα βράδια μου τα εργένικα
τραγούδια λέω αρμένικα
θέλω να γυρίσω
μα ο παράδεισος κλειστός

Τα βράδια μου τα εργένικα
τραγούδια λέω αρμένικα
θέλω να μιλήσω
μα ειν' ο τόπος μου σβηστός

Μένω εκτός, μιλάω με σύρματα
στη σιωπή ζυγιάζω σαν αϊτός
μένω εκτός, σαν κάτι σχήματα
που 'φτιαξε στην άμμο ένας πιστός