Αφού με έσπειρε μια μοίρα αυτοκρατόρισσα
μήτρα με γέννησε αρχαία Μακεδόνισσα
μ’ άδεια φαρέτρα πολεμάω το χειμώνα
από το κάστρο στην καρδιά του Πλαταμώνα
Αφού με φέρνει μονοπάτι φαναριώτικο
ένα σοκάκι με κρατάει σαλονικιώτικο
έλα ένα βράδυ την υπόσχεση να πάρεις
πριν να τη σβήσει με σφουγγάρι ο Βαρδάρης
Σ’ αναζητώ
Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα
λείπει το βλέμμα σου απ’ της αυγής τα χρώματα
σ’ αναζητώ
σ’ αναζητώ μ’ ένα βιολί κι ένα φεγγάρι
λείπει το όνειρο εσύ και το δοξάρι
Αφού μεθάω μ’ ένα κρασί αγιονορείτικο
και μ’ ένα ντέρτι σεκλετίζομαι πολίτικο
βρες το μαχαίρι που στα δύο μας χωρίζει
κι έλα εδώ στων στεναγμών το μετερίζι
Αφού στον Όλυμπο οι Θεοί τ’ αποφασίσανε
δώσαν στο κρύο τα κλειδιά κι αυτοκτονήσανε
μόνη ξυπνά μόνη κοιμάται τώρα η μέρα
με μηχανάκι με κομπιούτερ και φλογέρα
Σ’ αναζητώ
Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα
λείπει το βλέμμα σου απ’ της αυγής τα χρώματα
σ’ αναζητώ
σ’ αναζητώ μ’ ένα βιολί κι ένα φεγγάρι
λείπει το όνειρο εσύ και το δοξάρι
μήτρα με γέννησε αρχαία Μακεδόνισσα
μ’ άδεια φαρέτρα πολεμάω το χειμώνα
από το κάστρο στην καρδιά του Πλαταμώνα
Αφού με φέρνει μονοπάτι φαναριώτικο
ένα σοκάκι με κρατάει σαλονικιώτικο
έλα ένα βράδυ την υπόσχεση να πάρεις
πριν να τη σβήσει με σφουγγάρι ο Βαρδάρης
Σ’ αναζητώ
Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα
λείπει το βλέμμα σου απ’ της αυγής τα χρώματα
σ’ αναζητώ
σ’ αναζητώ μ’ ένα βιολί κι ένα φεγγάρι
λείπει το όνειρο εσύ και το δοξάρι
Αφού μεθάω μ’ ένα κρασί αγιονορείτικο
και μ’ ένα ντέρτι σεκλετίζομαι πολίτικο
βρες το μαχαίρι που στα δύο μας χωρίζει
κι έλα εδώ στων στεναγμών το μετερίζι
Αφού στον Όλυμπο οι Θεοί τ’ αποφασίσανε
δώσαν στο κρύο τα κλειδιά κι αυτοκτονήσανε
μόνη ξυπνά μόνη κοιμάται τώρα η μέρα
με μηχανάκι με κομπιούτερ και φλογέρα
Σ’ αναζητώ
Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα
λείπει το βλέμμα σου απ’ της αυγής τα χρώματα
σ’ αναζητώ
σ’ αναζητώ μ’ ένα βιολί κι ένα φεγγάρι
λείπει το όνειρο εσύ και το δοξάρι
1 σχόλιο:
Τα μηχανάκια σου τρελλάθηκαν ! Στην Αθήνα ήμουν !
Πέρα απο κάθε πλάκα μέ τον τρελλό και τα διαολομηχανήματα , κάθε επίσκεψη στο κλεινόν άστυ είναι ένα συγκινητικό προσκύνημα στην αιώνια πόλη , στην πόλη του φωτός και της μαγείας ! Δεν εννοώ ασφαλώς καμμία κραιπάλη και νυκτερινή ζωή . Εννοώ απλά ένα περπάτημα στους δρόμους και τις λεωφόρους της , μέσα στόν λαμπερό ήλιο και την μαγευτική ατμόσφαιρα , δίπλα απο πανάρχαια λιθάρια και επιτύμβιες στύλες που κείτονται εκεί επί δυόμισυ χιλιάδες χρόνια . Αγγίζοντάς τες θωπεύεις την πατρίδα . Δεν ξέρω πού ήμουν και πού βρέθηκα , άν ήταν αλήθεια ή ένα όνειρο , βρέθηκα λέει σε ένα δρόμο που στό βάθος έβλεπα νά υπερίπταται ο ιερός βράχος της Ακρόπολης , σαν νά οδηγεί σε αδιέξοδο . Προχωρώντας συναντώ ένα πανέμορφο ορθόδοξο ναό εξωτερικά και εσωτερικά . Εισέχομαι , κατανυκτική η ατμόσφαιρα , ο λειτουργός ιερέας και οι καλλίφωνοι ψαλτάδες στην θέση τους , είναι η ώρα του εσπερινού της Αγίας Σκέπης ! Χρυσοσπηλιώτισσα το όνομα της Παναγίας μέ τα χίλια ονόματα ! Αιόλου , Αθηνάς , Ευριπίδου ....και μία πεντακάθαρη αυλίτσα στό παρεκκλήσιο μέ μία ανθισμένη βοκαμβύλια και ένα γιασεμί νά απλώνονται στην σιδερένια πέργκολα !
Δεν είναι δύσκολο γι αυτή την πόλη νά σε αποπλανήσει , αρκεί νά λειτουργείς λίγο αφαιρετικά .....
Δημοσίευση σχολίου