+π. Συμεών Κραγιόπουλου[] Είναι γεγονός ότι σε όλες του τις ενέργειες ο Πάτερ δεν έβαζε καθόλου ανθρώπινη πρωτοβουλία. Με την απόλυτη πεποίθηση ότι «ο Θεός κυβερνά», «ξέρει ο Θεός» και «θα δείξει ο Θεός», δεν όριζε καθόλου, σε καμιά περίπτωση τον εαυτό του. Άφηνε να μιλάει πρώτα ο Θεός και ο δούλος του να ακούει: Πρώτα, όπως τόνιζε χαρακτηριστικά, του έλεγε ο Θεός να απλώσει τα πόδια και μετά του έστελνε το πάπλωμα. Είχε δηλαδή το κουράγιο, την ανεξάντλητη υπομονή και την ασκανδάλιστη πίστη, να περιμένει, μέχρις ότου απαντήσει ο Θεός. Και απαντούσε πάντοτε ο Θεός με τρόπο πολύ θαυμαστό, έστω και μετά από ολόκληρες δεκαετίες που είχε το κουράγιο να προσμένει, και τότε -όπως συνήθιζε ο ίδιος να λέει: «Καλύτερα δεν γινόταν!» Αν επιτρέπεται να πούμε, εδώ σ’ αυτό το σημείο, ο Θεός δεν του χάλασε ποτέ χατίρι του Πατρός, καθόσον «θέλημα των φοβουμένων Αυτόν ποιήσει, και της δεήσεως αυτών εισακούσεται και σώσει αυτούς».
Ως προς την τακτική του «θα δείξει ο Θεός», καθώς απέφευγε συνήθως να δίνει και κάποιες εξηγήσεις, ομολογούμε ότι σ’ αυτό το σημείο δυσκολευτήκαμε ιδιαίτερα στη συνεργασία μαζί του, γιατί, όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι καθόλου εύκολο -όταν δεν είναι κανείς σε ανάλογα πνευματικά μέτρα- να μη σιγουρεύει τίποτε στη ζωή του και να ζει συνεχώς μέσα σ’ αυτή την αγία, όπως την ονόμαζε ο ίδιος, εκκρεμότητα.
«Η ανυπομονησία και η βιασύνη», έλεγε συχνά, «σκοτώνουν την ψυχή, ενώ η καρτερία και η προσμονή ωριμάζουν και θεραπεύουν την ψυχή». Ο Πάτερ βίωνε, με δυό λόγια, σε όλη του τη ζωή το μαρτύριο της σώζουσας υπομονής. Και δεν ήταν λίγα τα πικρά ποτήρια που ήπιε γουλιά-γουλιά μέχρι τρυγός και οι δυσκολίες και τα καμίνια μέσα από τα οποία πέρασε. Μόνο όμως που δεν επηρεαζόταν από αυτά και έβγαινε πάντοτε αλώβητος, γιατί, όπως και να έρθουν τα πράγματα, «ο ταπεινός ου θροείται». []
πηγή:Απόσπασμα πό την ομιλία της Γερόντισσα Φιλοθέης, Καθηγουμένης Ιερού Ησυχαστηρίου Πανοράματος Θεσσαλονίκης «Ταπεινές και γενικευμένες εμπειρίες και μαρτυρίες για την προσωπικότητα του Γέροντος Συμεών Κραγιόπουλου»
6 σχόλια:
Έχει ο Θεός.
Γιατί όμως Πάτερ και όχι Πατήρ.
Άκλιτο είναι ;
Πιστεύω εις ένα Θεό Πάτερ Παντοκράτορα ;
Μήν το ψάχνεις ! Μέ την ελληνική όλα μπορούν νά γίνουν ! Είναι αρκετά εύπλαστη όλα νά τά συγχωρεί ! Φαίνεται και όμορφο τελικά .
Το " πάτερ ημών " κλίνεται ; και όμως μπορείς νά παρακαλέσεις κάποιον : πές σε παρακαλώ για χάρη μου πέντε πάτερ ημά !
Προσωπικά δεν γνώρισα τον π.Συμεών Κραγιόπουλο, μόνο μέσα από τα βιβλία με τις ομιλίες του και απλά δεν έχω λόγια.. Έχουν κάτι το ιδιαίτερο.
Ευτύχησα να μαθητεύσω παρά τους πόδας του π.Συμεών Κραγιοπούλου πάνω από 25 χρόνια και είμαι απόλυτα πεπεισμένος για την αγιότητά του.Μεγάλα τα χαρίσματά του τα οποία έκρυβε επιμελώς αλλά η χάρις δεν κρύβεται!"Πάτερ" τον αποκαλούσε ο κόσμος διότι δεν του άρεσε η προσωνυμία γέροντας και(ο πάτερ,ο πάτερ) έμεινε αυτή η χαριτωμένη γραμματική ιδιοτυπία.Δεν νομίζω να ακούγεται άσχημα.Έχει μια παιδική απλότητα.
Μου αρεσε η εκφραση '' Να ζει μεσα στην αγια εκρεμοτητα''..
Θα το κανω πιο λιανα γιατι προκειται περι ταπεινωσης σε σχεση με την υπομονη.
Θυμηθηκα τον πλουσιο,
''Πατερ Αβρααμ σπλαχνισου με και στειλε τον Λαζαρο να βρεξει με την ακρη του δακτυλου του στο νερο και να δροσισει την γλωσσα μου διοτι πονω φοβερα μεσα στην βασανιστικη φλογα του Αδη''
Ειπε δε Αβρααμ:
Τεκνον*
Θυμησου οτι συ απηλαυσες με το παραπανω τα αγαθα σου στην ζωη σου,ενω ο Λαζαρος ομοιως εδοκιμασε τα κακα της φτωχειας και της ασθενειας του.
Τωρα δε αυτος εδω παρηγορειται και ευφραινεται,
Για την υπομονη την οποια εδειξε,,,,,,
Τον καιρο της θλιψεως
Συ δε κατα τον λογο της δικαιοσυνης βασανιζεσαι για την φιλαυτρια και για τη σκληροτητα της καρδιας σου''
----
Να ζει στην αγια εκρεμοτητα.....
Για την υπομονη που εδειξε τον καιρο της θ λ ι ψ ε ω ς.....
Από την πολλή "εκκρεμότητα " κοντεύουμε νά γίνουμε " εκκρεμή " !
Δημοσίευση σχολίου