Τὸ Γενέθλιον τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου

«Μετανοεῖτε ἤγγικε γὰρ ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ».

Στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία τρεῖς γεννήσεις γιορτάζομε: τῆς Θεοτόκου καὶ Ἀειπάρθενου Μαρίας, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστῆ καὶ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ αὐτὸ διότι τὰ τρία αὐτὰ πρόσωπα ἔπαιξαν σημαντικὸ καὶ οὐσιαστικὸ ρόλο στὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

Ἄγνωστος συγγραφεύς

Γιορτάζουμε τὴ γέννηση τῆς Θεοτόκου καὶ Ἀειπάρθενου Μαρίας, διότι ὑπῆρξε ἡ Μητέρα τοῦ ἐνσαρκωθέντα Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ἀνέλαβε ὅλη τὴν ἀνθρώπινη φύση γιὰ νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ γίνεται τέλειος ἄνθρωπος, χωρὶς νὰ μειωθεῖ ἡ θεότητά Του, ἢ ἡ ἀνθρωπότητά Του νὰ γίνει θεότητα. Ἀλλά, οἱ δύο φύσεις ἑνώθηκαν ὑποστατικὰ στὸ ἕνα καὶ τέλειο Πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, χωρὶς σύγχυση ἢ μίξη.

Ἡ ὑποστατικὴ ἕνωση τῶν δύο φύσεων στὸ ἕνα Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξε πραγματικὴ καὶ οὐσιαστική. Καὶ οὔτε ἡ Θεότητα μεταβλήθηκε σὲ ἀνθρωπότητα, οὔτε ἡ ἀνθρωπότητα μεταβλήθηκε σὲ θεότητα, ἀλλὰ ἡ κάθε φύση παρέμεινε ἀκέραιη καὶ ἀμετάβλητη. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἁγία Κόρη, ἡ Μαρία, δικαίως ὀνομάζεται καὶ ὁμολογεῖται Θεοτόκος, διότι τὸ ἐξ αὐτῆς γεννηθὲν εἶναι ἀληθινὸς καὶ τέλειος Θεός, ὁμοούσιος πρὸς τὸν Πατέρα. Μὲ τὴν τέλεια ὑπακοὴ τῆς Θεοτόκου θεραπεύτηκε ἡ παρακοὴ τῆς Εὔας. Ἡ προμήτωρ ἔγινε αἰτία νὰ εἰσχωρήσει ἡ ἁμαρτία καὶ μέσον αὐτῆς νὰ κυριαρχήσει ὁ θάνατος πάνω στὴν ἀνθρωπότητα• ἡ δευτέρα Εὔα, ἡ Θεοτόκος Μαρία, ἔγινε ἀφορμὴ νὰ εἰσέλθει ἡ Ζωὴ στὸν κόσμο. Μέσον τῆς Θεοτόκου, ὁ Πανάγιος Θεὸς ἔδωσε μία δεύτερη εὐκαιρία στὸ ἀνθρώπινο γένος. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ δική Της γέννηση εἶναι αἰτία καὶ πρόξενος χαρᾶς γιὰ ὅλο τὸν κόσμο.

Γιορτάζουμε τὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ, διότι εἶναι ὁ ἐνσαρκωθεὶς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου, ὁ Ὁποῖος πρόσφερε τὴν μοναδικὴ Θυσία ὑπακοῆς ποὺ συμφιλίωσε τὸν ἄνθρωπο πρὸς τὸν Θεό. Μὲ τὴ Σταυρικὴ Θυσία ὁ Κύριος ἕνωσε ἐκεῖνα ποὺ ἡ παρακοὴ χώρισε καὶ κατάστησε ἀντίθετα καὶ ἐνάντια, δηλαδὴ ἀποξένωσε τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ Δημιουργό του. Ἡ τριήμερος καὶ ἔνδοξος Ἀνάσταση, ποὺ ἐπακολούθησε, πρόσφερε στὸν ἄνθρωπο νέα ζωή, ἄνοιξε τὶς πύλες τοῦ Παραδείσου, κατάστησε τὸν ἄνθρωπο φίλο Θεοῦ, κληρονόμο τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν καὶ συγκληρονόμο μὲ τὸν Θεάνθρωπο Χριστό.

Χωρὶς Χριστό, ἡ ἀνθρωπότητα θὰ ἔμενε ἀκόμη στὸ σκοτάδι τῆς ἀγνωσίας, στὴ σκλαβιὰ τῆς φθορᾶς καὶ τὴν τυραννία τοῦ θανάτου. Χωρὶς Χριστὸ κανένας δὲν θὰ ἐσώζετο καὶ ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος θὰ ἦταν καταδικασμένο στὴν αἰώνια κόλαση καὶ τιμωρία, χωρὶς καμία ἐλπίδα γιὰ λύτρωση. Μόνον μέσον τοῦ Χριστοῦ ὁ ἄνθρωπος σώζεται καὶ καταξιώνεται νὰ γίνει ἅγιος. Ὁ Δημιουργὸς ἀναλαμβάνει καὶ γίνεται αὐτὸ ποὺ ὁ Ἴδιος δημιούργησε. Ὁ Ἀπερίγραπτος γίνεται περιγραπτός, ὁ Ἀσώματος λαμβάνει σῶμα, ὁ Ἀόρατος γίνεται ὁρατός, Αὐτὸς ποὺ δὲν χωρεῖ ὅλο τὸ σύμπαν χωρᾶ σ’ ἕνα σῶμα καὶ ὁ Ἀμήτωρ ὡς Θεὸς γεννᾶται ἀπάτωρ ὡς ἄνθρωπος ἐκ μητρὸς παρθένου ἁγνῆς, ὁ Ἀγένητος γεννᾶται, καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ γίνεται Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου. Τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος. Θεὸς ἀληθινὸς ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ. Φῶς ἐκ Φωτὸς ἦρθε γιὰ νὰ φωτίσει καὶ νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο. Γι’ αὐτὸ ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ σημαδεύει ὅλη τὴν ἀνθρώπινη Ἱστορία, γιατί εἶναι τὸ μεγαλύτερο Θαῦμα, τὸ μοναδικὸ Θαῦμα, τὸ σπουδαιότερο Θαῦμα, διότι, ὁ προαιώνιος Θεὸς Λόγος γίνεται ἄνθρωπος.

Σήμερα, ὅμως, ἀγαπητά μου παιδιά, ἡ Ὀρθόδοξός μας Ἐκκλησία σ’ ὅλο τὸν κόσμο, σ’ ὅλα τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης, γιορτάζει ἰδιαιτέρως τὴν γέννηση τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστῆ Ἰωάννου. Θαυμαστὸς ὑπῆρξε ὁ τρόπος τῆς γεννήσεώς του. Διότι, οἱ γονεῖς του, ὁ Ζαχαρίας καὶ ἡ Ἐλισάβετ, εἶχαν ἤδη προχωρημένη ἡλικία καὶ ἦταν φυσικὰ ἀδύνατο νὰ ἀποκτήσουν παιδί. Ἀλλὰ ἐκεῖ ποὺ σταματοῦν οἱ νόμοι τῆς φύσεως ἔρχεται ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ καὶ πραγματοποιεῖ τὸ θαῦμα.

Σὲ χρόνο ποὺ δὲν τὸ περίμενε ὁ γέρων ἱερεὺς Ζαχαρίας κλήθηκε γιὰ νὰ προσφέρει θυμίαμα στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων. Ἐκεῖ Ἄγγελος Κυρίου τοῦ ἀναγγέλλει τὸ χαρμόσυνο γεγονός, ἀλλ’ ἐκεῖνος δυσπιστεῖ. Ἡ δυσπιστία τοῦ τιμωρεῖται καὶ μέχρις ὅτου ἐκπληρωθοῦν τὰ λόγια τοῦ Ἀγγέλου μένει κωφὸς καὶ μὴ δυνάμενος νὰ μιλήσει. Ὁ καιρὸς πέρασε καὶ ἦρθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου. Ἡ Ἐλισάβετ γεννᾶ ἕνα ὑγιέστατο ἀγοράκι. Οἱ συγγενεῖς ἀποφασίζουν γιὰ τὸ ὄνομα. Ἡ μητέρα ὅμως διαφωνεῖ καὶ ἐπιμένει ὅτι θὰ ὀνομασθεῖ Ἰωάννης. Οἱ συγγενεῖς πάλι διαφωνοῦν καὶ προσπαθοῦν μὲ χειρονομίες καὶ νεύματα νὰ ρωτήσουν τὸν κωφάλαλο πατέρα, πιὸ θὰ εἶναι τὸ ὄνομα; Καὶ ἐκεῖνος ζήτησε ἕνα πίνακα γιὰ νὰ γράψει• καὶ μόλις ἀνέγραψε τὸ ὄνομα «Ἰωάννης», ἄνοιξε τὸ στόμα του καὶ μίλησε καὶ προφήτευσε γιὰ τὸ παιδί του. Ὅλοι ἔμειναν ἔκθαμβοι μπροστὰ στὸ θαῦμα.

Ὁ ἅγιος ἔνδοξος Προφήτης Ἰωάννης καὶ Βαπτιστὴς εἶναι τὸ τέλος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Εἶναι ὁ τελευταῖος ἀπὸ τοὺς Προφῆτες ποὺ προεῖπαν γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Μεσσία, τοῦ Χριστοῦ. Ὑπῆρξε ὁ ἁγιότερος ἄνθρωπος ποὺ γεννήθηκε καὶ ἡ ὅλη του ζωὴ ὑπῆρξε ἀσκητικὴ καὶ ἰσάγγελος. Ἔζησε στὴν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνη ἀπὸ τὰ παιδικά του χρόνια καὶ σὲ ἡλικία 30 χρόνων ἔλαβε μήνυμα ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ βγεῖ καὶ νὰ κηρύξει μετάνοια στὸ λαὸ καὶ νὰ τοὺς βαπτίζει στὸν Ἰορδάνη ποταμό. Μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο ὁ Ἰωάννης προετοίμαζε τὸν λαὸ νὰ δεχθεῖ τὸν Μεσσία, τὸν ἐκλεκτό του Θεοῦ, ἐπάνω στὸν ὁποῖο θὰ ἐπαναπαυόταν τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὑπῆρξε ἡ ἐκπλήρωση τῶν προφητικῶν λόγων ποὺ μιλοῦσαν γιὰ τὴν φωνὴ τῆς ἐρήμου ποὺ καλεῖ ὅλους νὰ εὐθυγραμμίσουν τὴν ζωή τους καὶ νὰ βαδίζουν σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἰωάννης καταξιώθηκε νὰ βαπτίσει τὸν ἐνσαρκωθέντα Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ, Γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάζεται Βαπτιστής.

Σήμερα, παρ’ ὅλο ποὺ πέρασαν δύο χιλιετίες, ἡ φωνὴ τοῦ Βαπτιστῆ ἀκόμα ἠχεῖ μέσα στοὺς ναοὺς τῆς Ὀρθοδόξου μας Ἐκκλησίας. Καλεῖ ὅλους ἐμᾶς νὰ μετανοήσουμε, διότι ἔφθασε ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀνάμεσά μας. «Μετανοεῖτε ἤγγικε γὰρ ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Σ’ αὐτὸ τὸ κάλεσμα ὀφείλομε καὶ ἐμεῖς νὰ ἀνταποκριθοῦμε, νὰ τὸ ἀκούσουμε, νὰ ἀκολουθήσουμε. Ἂς ἀφήσουμε, λοιπόν, πίσω μας κάθε ἁμαρτωλὴ πράξη. Ὁ Θεὸς εἶναι μεγάλος στὴ φιλανθρωπία Του. Πολυεύσπλαγχνος καὶ Ἐλεήμων καὶ ἐλεεῖ τὸν κάθε ἁμαρτωλὸ ποὺ προσφεύγει στὴν εὐσπλαγχνία Του. «Μετανοεῖτε ἤγγικε γὰρ ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ».
πηγή