Ψάχνω στην υμνογραφία της Μεγάλης Εβδομάδας να βρω κάτι το απόλυτα πενθηρό και δεν βρίσκω. Όλα μα όλα, ακόμα και τα μεγαλοπαρασκευιάτικα είναι συνυφασμένα με το φως και την ελπίδα της ανάστασης!
Ακόμα και το σπαρακτικό και πασίγνωστο: Ω γλυκύ μου έαρ, έχει εντός του τις λέξεις: έαρ και κάλλος... Αληθές ορθόδοξο ήθος. Αληθές ελληνικόν ύφος. Δεν υπάρχουν περιθώρια και οσμή θανάτου.
Οι νοσηροί συναισθηματισμοί στους σταυρωτήδες.
Μεγάλη Πέμπτη-Μεγάλη Παρασκευή.Μια κόκκινη παντιέρα φλογάτη.
Ένα κόκκινο αυγό,βάγια, και λίγα αγκαθια.
Μια άνοιξη απέραντη. Βασιλική χαρμολύπη.
π.Π.
2 σχόλια:
Τί όμορφα λογάκια !
Εν αγίω φιλήματι
"Χριστός Ανέστη " !
Δημοσίευση σχολίου