Από τον Μακρυγιάννη ως τον Καραϊσκάκη αμίαντη αθυροστομία και αγνότητα με ελευθεριότητα! Να δοκιμάζει το χωνευτήρι το πύρινο λόγους βαριούς και να τους βγάζει καθαρό χρυσάφι.
Ποιός από εμάς τους συγχρονους "πράους", "αγαπησιάρηδες", "ηθικούς" χριστιανούς μπορεί να διεκδικήσει αυτή την αγνότητα του άνθρακα πού αγγίζει τα χείλη, χωρίς να μιαίνει την καρδιά; Προτεσταντοποιηθήκαμε.
Φροντίζουμε για την καλή έξωθεν μαρτυρία και το φαίνεσθαι. Αυτά μας ορίζουν σαν χριστιανούς. Δεν ήταν άθιχτοι στην εξωθεν μαρτυρία και απαθείς εκείνοι οι φλογεροί.Δεν ήταν όμως και υποκριτές και φαρισαίοι σαν και εμάς. Είναι αυτή η σπάνια αγνότητα με την οποία όσιοι Ασκητές μιλούσαν για προβλήματα σκανδαλιστικά , και οι ληστές του Κόντογλου και των Γεροντικών διήγαν βίον ληστρικόν διαβάζοντας παράλληλα τους Χαιρετισμούς στην Αγνή Θεοτόκο.Χωρίς να μιανθούν. Αυτά τα οποια οι νεόκοποι χριστιανοι διάβασαν στα Συναξάρια και εφρικίασαν από καθωσπρεπισμό και έθαψαν βαθια το μέλι για να ζήσουν με σακχαρόπηχτες αγαπες της μισής οκάς.
Εμείς σήμερα μιαινόμαστε με την .... πιό άσπιλη αγνότητα μας.
Πλην όμως κανείς μας δεν έχει την ταπείνωση του μεγάλου καππαδόκη: Και γυναίκα δεν γνώρισα και παρθένος δεν είμαι.
Ψιλά τα νοήματα και ψηλά...
π.Π.
1 σχόλιο:
Μία λογοτεχνία αληθινή, αγνή σαν τον άνθρακα, που αγγίζει τά χείλη και δεν μιαίνει την καρδιά !
Δημοσίευση σχολίου