σ.σ. Π.
Ρομάν Μπράγκα* (Roman Braga), άλλη μία φωτισμένη μορφή της Ορθοδοξίας
που έβγαλαν οι απάνθρωπες κομμουνιστικές φυλακές στο Πιτέστι της
Ρουμανίας.
***
Πρέπει να δημιουργήσουμε αυτήν την εμπειρία, να εισέλθουμε στον εαυτό μας, να ανακαλύψουμε τον Θεό μέσα μας.
Πως; Λοιπόν, πώς να το πω σε σας; Είναι δύσκολο στην Αμερική. Επειδή
εδώ ξέρετε οι νέοι άνθρωποι θέλουν να ζουν μέσα στον θόρυβο. Κάνουν πολύ
θόρυβο επειδή δεν αισθάνονται καλά αν δεν υπάρχει αρκετός θόρυβος γύρω
τους. Είναι σαν μια απόδραση αυτή η λεγόμενη ‘μουσική’, δεν ξέρω αν
είναι μουσική ή όχι, είναι κάτι σαν θόρυβος.Αλλά τους αρέσει επειδή φοβούνται να μείνουν με τους εαυτούς τους, να είναι απλά ήρεμοι για μια ώρα σε ένα μέρος και να μην λένε τίποτα.
Μείνετε εκεί, διότι ο Θεός θέλει να σας μιλήσει.
Φοβούνται να δημιουργήσουν αυτές τις εμπειρίες και δραπετεύουν, και λένε ‘ας κάνουμε θόρυβο’.
Υπήρχε ένα μικρό κορίτσι στην κατασκήνωση – έχουμε μια κατασκήνωση κατηχητικού και πάντα το αναφέρω αυτό – υπήρχε ένα μικρό κορίτσι εκεί, έφηβη δηλαδή, όχι και τόσο μικρή, και είχε δύο τρανζίστορ, ένα εδώ και ένα εδώ, επειδή άκουγε δύο σταθμούς, δεν ξέρω. Και τα ακουστικά ήταν στο τέρμα. Περπατούσε στην κατασκήνωση και κάποιος της είπε να τα κλείσει. Και είπε: «Πάτερ, αν τα κλείσω θα τρελαθώ».
Φανταστείτε, τι δραματική κατάσταση. Να μην μπορείτε να είστε μόνοι σας με τον Ιησού Χριστό.
Αν δεν έχετε κάτι να Του πείτε, έχει Εκείνος να σας πει.
Καταρχάς πρέπει να είμαστε τουλάχιστον για μία ή δύο ώρες μόνοι μας, εκεί. Όχι μόνο για να ζητήσουμε κάτι στην προσευχή: «Δώσε μου αυτό, δώσε μου εκείνο Θεέ». Όχι, αυτό δεν είναι προσευχή.
Προσευχή είναι να έχεις αυτό το συναίσθημα ότι ο Θεός είναι μέσα σου. Αυτός είναι ο ορισμός της προσευχής.
Δεν είναι προσευχή το πόσο θα διαβάσεις ή πόσα τραγούδια θα πεις. Προσευχή είναι όταν αισθάνεσαι ότι ο Θεός είναι μέσα σου.
Είμαστε ένα μυστήριο. Δεν γνωρίζουμε ποιοι είμαστε. Είπε ο Δαυΐδ: ….τί ἐστιν ἄνθρωπος, ὅτι μιμνῄσκῃ αὐτοῦ; ἢ υἱὸς ἀνθρώπου, ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν; ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ᾿ ἀγγέλους, δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν,..
Τι είναι ο άνθρωπος Θεέ που του δίνεις τόση σημασία; Τον έκανες κάτι λιγότερο από έναν άγγελο, τον στεφάνωσες με δόξα και τιμή..
Τι είναι ο άνθρωπος; Δεν ξέρουμε. Δεν γνωρίζουμε γιατί ο Θεός χρειαζόταν να δημιουργήσει εμένα κι εσένα επειδή ο Θεός είναι πληρότητα. Αλλά ήθελε να έχει κάποιον να μιλήσει.
Δεν καταλαβαίνουμε. Ο Θεός θέλει να μιλάει μαζί μας όλη την ώρα, αλλά εμείς δεν Του δίνουμε καμμία σημασία.
Απομαγνητοφώνηση/μετάφραση Φαίη για το ιστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ.
Ιερέας Ρομάν Μπράγκα.
«Φοίτησα στο πανεπιστήμιο στο Βουκουρέστι για να γίνω δάσκαλος της Ρουμανικής γλώσσας και λογοτεχνίας και ξεκίνησα να διδάσκω σε ένα γυμνάσιο στο Βουκουρέστι. Όταν ήρθαν οι κομμουνιστές δεν τους άρεσε η μέθοδός μου διότι εισήγαγαν την μαρξιστική προσέγγιση στα πάντα, μαρξιστική υλιστική ερμηνεία. Δεν ήθελα να λέω ψέματα στους μαθητές μου και συνέχισα μέχρι που με συνέλαβαν.»
«Κατά τη διάρκεια του κομμουνισμού υπήρχαν κάποιες ειδικές φυλακές οι οποίες ήταν [σαν] εργαστήρια όπου πίστευαν ότι θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μία κομμουνιστική προσωπικότητα. Χρησιμοποίησαν όλες τις μεθόδους. Για παράδειγμα, νοσοκομείο για ψυχικές ασθένειες. Είχαν ψυχιάτρους, οι γιατροί ήταν πολύ σημαντικοί. Κομμουνιστές γιατροί έκαναν πειράματα στη Ρωσσία και ήρθαν να μας δώσουν ειδικά φάρμακα λέγοντας, εντάξει είσαι τρελλός επειδή δεν είσαι κομμουνιστής, ή είσαι τρελλός επειδή πιστεύεις στο Θεό..»
«Υπήρχε μια στάση, μια ιδιαίτερη στάση με την οποία θυμάσαι τα πάντα. Αυτή ήταν.. [κάθεται με τα χέρια ακουμπημένα πάνω στα πόδια και το κεφάλι σκυφτό]. Ήμουν έτσι για έξι μήνες. Τι ήθελαν να καταφέρουν. Να σε κρατήσουν στο όριο μεταξύ του φυσιολογικού και του μη φυσιολογικού. Και κανείς δεν μπορεί να μείνει σε αυτήν την κατάσταση.»
«Τι συνέβει στο Πιτέστι; Το Πιτέστι έκλεισε γιατί ένας κρατούμενος δραπέτευσε και δραπέτευσε και από τη χώρα και το BBC [άρχισε να λέει] κάτι για μια ειδική φυλακή στο Πιτέστι της Ρουμανίας. Και την έκλεισαν αμέσως γιατί στον κομμουνισμό σκοτώνουν και βασανίζουν αλλά δεν θέλουν κανείς να το ξέρει. Όταν κάτι τέτοιο μαθαίνεται τότε βρίσκουν αμέσως έναν αποδιοπομπαίο τράγο και αυτό ακριβώς έγινε. Καταδίκασαν και εκτέλεσαν τον διευθυντή της φυλακής, τους γιατρούς (ένας από αυτούς μάλιστα ήταν γιατρός σε νοσοκομείο της πόλης). Καταδίκασαν και όλους τους φύλακες. Όλοι όσοι γνωρίζουν θα εξαφανιστούν διότι ο κομμουνισμός δεν θέλει να υπάρχουν [εις βάρος του] άσχημα καταγεγραμμένα πράγματα.»
Απάντηση στο ερώτημα πως τα κατάφερε να τα ξεπεράσει όλα αυτά χωρίς να γίνει ένας πικρόχολος και κυνικός άνθρωπος.
«Ωωωω [κάνει το σταυρό του με χαρά] ευχαριστώ το Θεό, ο Θεός να τους ευλογεί [τους βασανιστές του]. Αν κάποιοι από αυτούς είναι ακόμα ζωντανοί τους συγχώρεσα εκείνη τη στιγμή. Ξέρεις (αν και πρέπει να το ζήσεις για να το καταλάβεις), όταν υποφέρεις λίγο γίνεσαι όλος μίσος· αν υποφέρεις πολύ όμως τότε συγχωρείς τα πάντα. Ο Ιησούς στον Σταυρό.. [που είπε] «Θεέ μου συγχώρεσέ τους δεν ξέρουν τι κάνουν». Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και με σένα, το ίδιο συναίσθημα έχεις… τους βλέπεις να σε βασανίζουν, να σε εξευτελίζουν και τους κοιτάς και καταλαβαίνεις ότι δεν ξέρουν τι κάνουν. Τους συγχωρούμε και θέλουμε να έρθουν στο Θεό και να γίνουν άνθρωποι.»
Σχόλιο για την μετέπειτα φυλάκιση στην απομόνωση (πολλοί από τους φυλακισμένους που βγήκαν από το Πιτέστι συνελήφθησαν πάλι αργότερα και πήγαν σε φυλακές απομονωσης για χρόνια).
«Ήμουν στην απομόνωση για πολύ καιρό και αυτή ήταν η θετική μου εμπειρία. Ήμασταν απομονωμένοι διότι είχαν την ιδέα ότι εάν οι διανοούμενοι είναι απομονωμένοι χωρίς βιβλία, χωρίς χαρτί, χωρίς μολύβι θα γίνουν κτήνη. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Είναι πραγματικά ευλογία να είσαι έτσι, γιατί μερικές φορές είμαστε σκλάβοι των βιβλίων. Όταν βρίσκεσαι έξω δεν είσαι ο εαυτός σου, δεν ρωτάς καν «ποιος είμαι» διαβάζεις πολύ και είσαι φτιαγμένος από αποσπάσματα [βιβλίων], καταλαβαίνεις τι λέω. Δεν είσαι ελεύθερος αλλά εκεί [στη φυλακή] δεν έχεις καμία προοπτική να βγεις έξω· βρίσκεσαι μέσα σε τέσσερις τοίχους. Αλλά πρέπει να πας κάπου γιατί το ανθρώπινο πνεύμα είναι εξερευνητής. Μετά αυτό που συνέβη σε μένα, κάτι το οποίο δεν ένοιωσα ούτε και στην ίδια μου την οικογένεια που ήταν μια πολύ καλή Χριστιανική οικογένεια, που πήγαιναν στην εκκλησία, που προσεύχονταν κάθε μέρα αλλά ήσαν άνθρωποι συνηθισμένοι, ήταν ότι στην απομόνωση ανακάλυψα τον εαυτό μου.»
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου