τρίτο μερος Β.15. «Το πνεύμα και το σώμα δημιουργούνται μαζί, με τη σύλληψη», λέει ο γέροντας Γαβριήλ, σε συμφωνία με τη Βίβλο και τους Πατέρες, αναφερόμενος στην ψυχή με τον όρο πνεύμα, που είναι ταυτόσημος. «Όταν συλληφθεί το παιδί, στην αρχή ζει με την ψυχή (δηλ. το πνεύμα που είπε πριν)», η οποία ασχολείται πρώτα με τη διάπλαση και ζωοποίηση του σώματος μέσα στην κοιλιά της μητέρας. Όμως από τον 4ο μήνα ο Κύριος, στη μήτρα της μητέρας, δίνει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, λέει ο γέροντας, δηλ. από τότε το παιδί έχει το νοερό της ψυχής δεκτικό των υψηλότερων (λογικών) χαρισμάτων του αγίου Πνεύματος. Γι' αυτό ο γέροντας σε κάποια περίπτωση «στρεφόμενος προς την κοιλιά της μητέρας είπε:
- Ε; Δεν ακούς το λόγο του Κυρίου; Και τότε το παιδί άρχισε να
κλωτσάει τόσο δυνατά την κοιλιά της μητέρας του, που εκείνη
διαμαρτυρήθηκε»
(Β 21).
Ο γέροντας μιλάει Ορθοδοξότατα. Δεν υποστηρίζει
ψυχή άλογη που μεταποιείται σε λογική και κατόπιν έρχεται η χάρη του
Αγίου Πνεύματος, αλλά στην ίδια ψυχή που δημιουργήθηκε τον καιρό της
σύλληψης (μαζί με το σώμα), σ' αυτήν έρχεται ο φωτισμός, επειδή είναι
κατάλληλη γι' αυτό.
Ε.1.
«Αφού
βρήκες στο σπίτι ένα μαύρο αντικείμενο και σ' έβαλε σε υποψίες, γιατί
δεν το πέταξες; Αυτά ήταν μάγια»,
γράφεται στο βιβλίο
(σελ. 313). Το πέταγμα των αντικειμένων της μαγείας είναι μια
πρόχειρη λύση. Και βλέπομε ότι σε μια περίπτωση και
«ο άγγελος διέταξε τον γέροντα να πετάξει όλα (τα μάγια) πίσω του, έτσι
που να μην ακουμπάνε το ένα το άλλο».
(Ε.6.).
Αλλά είναι στην γενική περίπτωση επικίνδυνο να μην καταστρέφονται τα
μάγια με ευχές της Εκκλησίας, και να πετάγονται απλώς ή να καίγονται.
Υπάρχει ένα σχετικό περιστατικό με τον γέρ. Σίμωνα τον Αρβανίτη
(+1988):
«Μια φορά είπε μια κυρία στον π.
Σίμωνα, πως στο σπίτι της βρήκε κάτι μάγια, με καρφίτσες και τα
παρόμοια, και πως τα έκαψε. Ο π. Σίμων της απάντησε, πως αυτά δεν τα
καίνε, αλλά οι πιστοί τα παραδίδουν στην Εκκλησία, γιατί μόνο η Εκκλησία
μπορεί να λύσει τα μάγια και κανένας άλλος».[2]
Έλεγε και ο γ. Γαβριήλ:
«Αν υπάρχουν υποψίες ότι στο σπίτι έχουν κάνει μάγια, πρέπει
να φέρουν τον ιερέα να διαβάσει
«ευχές κατά της μαγείας» και έτσι να ευλογηθεί το σπίτι».
(Ε.2.).
Κάποτε
ο γέροντας αν και διάβασε ευχές στο σπίτι,
όταν βρήκε τα μάγια δεν φαίνεται
να διάβασε και σ' αυτά ευχές για να λυθούν, αλλά όπως λέει ο ίδιος:
«Τα έβγαλα και τα έκαψα στη μέση
της αυλής». Όμως του ακολούθησε μεγάλος πειρασμός όταν ξαναπέρασε
από εκεί: «Στο σημείο αυτό έκαψα
τις προάλλες τα μάγια και, από την απροσεξία μου, έμπλεξα στην παγίδα
του Πονηρού».
(Ε.4.)
Τόνιζε πάντως ο γέροντας Σίμων ο
Αρβανίτης:
«Τον καλό Χριστιανό, που
πηγαίνει τακτικά στην εκκλησία, νηστεύει, εξομολογείται πριν κοινωνήσει,
μελετά τα βιβλία του Θεού και τον βίο του Αγίου της ημέρας που εορτάζει,
και προσέχει να μην κακολογήσει κανέναν και αγωνίζεται κατά των παθών
του, τα μάγια δεν τον αγγίζουν
καθόλου. Ο σατανάς ούτε το όνομά του δεν θέλει να ακούσει»!
(45)
[2]
Το (10) από τα
επιλεγμένα αποφθέγματα του π. Σίμωνος:
ΣΤ.1.
Ο γέροντας Γαβριήλ λέει για τη Γεωργία:
«Ο
Θεός, όταν θέλει να καταδικάσει μια χώρα, αποστρέφει το βλέμμα Του από
αυτήν». Όμοια η γερόντισσα
Λαμπρινή (+2002) λέει:
«Ο Κύριος έχει (προσωρινά)
αποστρέψει το πρόσωπό του από εμάς τους Έλληνες».
λινκ
Φαίνεται
ότι η «πολύθεη αθεΐα» της παγκοσμιοποίησης βρήκε πνευματικά
απροετοίμαστους και τους Γεωργιανούς και τους Έλληνες. Αντίθετα προς τις
φιλόσαρκες αντιλήψεις, που αυξήθηκαν κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια,
προειδοποιούσε
ο γέροντας Σίμων ο Αρβανίτης: «Ο
Θεός λέει διά του προφήτου Ησαΐου:
«Εάν θέλετε και Με εισακούσετε, τα αγαθά της γης φάγεσθε. Εάν
όμως δεν θέλετε μήτε Με εισακούσετε, μάχαιρα θα σας καταφάει». Ο προφήτης μας λέει πως
δεν θα μπορέσει ο άνθρωπος να ιδεί ημέρες χαράς και γαλήνης και
απολαύσεως των αγαθών, που έδωσε άφθονα ο Θεός στη γη ετούτη, αν δεν
υπάρξει υπακοή στο θέλημά Του».
(20Γ)
λινκ
Αλλά η πρόνοια του Θεού θα οδηγήσει έτσι τα πράγματα που όλες οι
Ορθόδοξες χώρες θα ανορθωθούν πνευματικά και θα ευημερήσουν υλικά. Θα
προηγηθούν γεγονότα διότι, κατά τον γέροντα Σίμωνα,
«δεν εδύνατο ο Θεός πλέον να ανεχθεί την λυπηρά κατάσταση
σε όλη την οικουμένη, μηδαμώς εξαιρουμένης και της Ελλάδος, που την
αγαπά περισσότερο, και το οποίο στα χαρτιά μας λέει, και σε λίγο
πραγματοποιούνται: ότι
η Ελλάς, η Ελλάς θα δείτε σε λίγο πόσο θα
γίνει μεγάλη, μεγάλη, μεγάλη. Όχι μόνο θα δείτε, θα έχει
εξαίρετο και λαμπρό παράδειγμα σε όλη την
Οικουμένη...»
(70)
Αυτό
θα είναι ένα θαύμα του Θεού:
«Κι όταν πουν
πως δεν υπάρχει πια η Γεωργία, τότε η
Παναγία θα ελεήσει τη χώρα μας και θα συμβεί ένα τέτοιο μεγάλο θαύμα,
που πολύ γρήγορα η Γεωργία θα εκτείνεται από τη Νικοψία μέχρι το
Δαρουμπάντ», μας αποκαλύπτει ο γ. Γαβριήλ
(Ι.1.)
ΣΤ.2.
«Ο γέροντας Γαβριήλ αναφέρει μια μετά θάνατον φιλανθρωπία
του Θεού στους αμαρτωλούς: Ότι
«στην
Κόλαση η φωτιά γλιτώνει την ψυχή από τα πιο πολλά βάσανα».
Αυτό σημαίνει ότι η κατάσταση των
αμαρτωλών που θα βρίσκονται στην Κόλαση μετά την Κρίση (ψυχικά και
σωματικά), δεν θα χειροτερεύει διαρκώς, αλλά με τα ανάλογα βάσανα
προς τα πάθη του καθενός, θα εμποδίζεται η αύξηση της αμαρτίας, και
επομένως η μεγαλύτερη απομάκρυνση από τη χάρη του Θεού, που αυτή ακριβώς
προξενεί καταστάσεις Κόλασης. Έτσι
το κακό δεν θα γίνει αθάνατο,
διότι δεν θα αυξάνει διαρκώς, και ο Θεός δεν θα μοιάζει διάκονος της
κακίας των αμαρτωλών, αλλά ως αγαθός κατά φύσιν, θα είναι πάντα φορέας
και δωρητής κάθε αληθινού αγαθού.
Στους δικαίους θα προστίθενται
αγαθά αιωνίως, ανάλογα με την δεκτικότητα της ψυχής καθενός, διότι ο
Θεός είναι ανεξάντλητη πηγή αγαθών.
«Και
στην αιωνιότητα ο Θεός παρέχει σ' όλους τα αγαθά γιατί είναι πηγή των
αγαθών αναβλύζοντας σ' όλους την αγαθότητα, ενώ ο καθένας καταπώς έκανε
δεκτικό τον εαυτό του, μετέχει στο αγαθό».
(Ιω. Δαμασκηνού. PG 94:1569Β).
Πριν την τελική Κρίση,
η μετά θάνατον κατάσταση δικαίων και αδίκων μπορεί να μεταβληθεί,
είτε προς το καλύτερο με τις
προσευχές πχ της Εκκλησίας, είτε προς το χειρότερο με το κακό πχ. παράδειγμα που άφησαν προς
μίμηση οι αμαρτωλοί. Η μεταβολή μπορεί να γίνει μόνο από τους ζωντανούς,
όχι από τους ίδιους τους κοιμηθέντας.
Επομένως από τώρα, όπως λέει ο ιερός Δαμασκηνός:
«Είναι η μεν μετοχή του Θεού τρυφή
(απόλαυση), η δε αμεθεξία αυτού κόλασις»
(Κατά Μανιχαίων. PG 94:1548A). Ακόμη:
«Ο Θεός και στο Διάβολο διαρκώς χορηγεί τα αγαθά, αλλά
εκείνος δεν θέλει να τα πάρει».
(PG 94:1569Β).
Οι αμαρτωλοί και ο Διάβολος δεν ποθούν τα αληθινά εκ Θεού αγαθά
και γι' αυτό δεν τα λαμβάνουν. Όταν οι λογικές οντότητες, άγγελοι και
άνθρωποι στραφούν, με την ελεύθερη προαίρεσή τους, ενάντια στο θέλημα
του Θεού, τότε απομακρύνεται η χάρη Του απ' αυτές. Αυτό γίνεται
σταδιακά, με την παροχή καιρού μετανοίας στην αρχή, και οριστικά όταν η
αμετανοησία παγιωθεί. «Αν ο
Αδάμ και η Εύα είχαν (αμέσως) μετανοήσει, ο Θεός θα τους άφηνε στην
Εδέμ», λέει ο γέροντας
(Στ.1.), αλλά και τώρα υπάρχει καιρός
μετανοίας στους απογόνους τους για να κληρονομήσουν Παράδεισο πολύ
ανώτερο της Εδέμ.
Λέει ακόμη ο γέροντας:
«Ο Σατανάς ήταν πρώτα
φορέας του φωτός, δημιουργημένος με καλοσύνη, αλλά όταν περιφρόνησε την
καλοσύνη τη μετέτρεψε σε κακό.
Και ο Θεός τον εξόρισε από τον Ουρανό για να εγείρει σ' αυτόν τη
μετάνοια».
Αλλά μπορούσε να μετανοήσει, όπως συμβαίνει με τους
ανθρώπους;
«Οι άγγελοι αμάρτησαν στην αιωνιότητα, ενώ
οι άνθρωποι αμαρτάνουν εν χρόνω»,[3] λέει ο γέροντας
Σωφρόνιος ο Αγιορείτης και κτήτορας Μονής στο Έσσεξ
της Αγγλίας
(+11 Ιουλίου 1993). Συνεπώς οι άγγελοι χρειαζόντουσαν τη μέθεξή τους σε κάτι έξω από την
αιωνιότητα για να μετανοήσουν, και αυτή η ευκαιρία τους δόθηκε με την
δημιουργία του υλικού κόσμου (που έχει δικό του χρόνο) και του ανθρώπου.
Και ο γέροντας Γαβριήλ την μετάνοια του Πονηρού την τοποθετεί σαν
δυνατότητα μετά την εξορία του
από τον Ουρανό, δηλ. μετά την πτώση στον περίγειο χώρο:
«Και ο Θεός τον εξόρισε από τον
Ουρανό για να εγείρει σ' αυτόν τη μετάνοια».
Αλλά η εξαπάτηση των πρωτοπλάστων
σήμανε την λήξη αυτής της περιόδου πιθανής μετανοίας. Διότι έδειξε την
επιμονή του διαβόλου στην αμαρτία και την επί πλέον προσθήκη μίσους προς
τον άνθρωπο, τον οποίο με τις συμβουλές του θέλησε να εγκλωβίσει στον
αισθητό κόσμο. Γι' αυτό όμως τότε δέχεται την κατάρα του Θεού, διά της
οποίας σέρνεται σαν φίδι (προσκολώμενος) και ο ίδιος στα αμαρτωλά πάθη
που υποδαυλίζει στο διωγμένο από τον Παράδεισο γένος του Αδάμ.
Αν οι πεσμένοι στη γη άγγελοι είχαν χρησιμοποιήσει την δυνατότητα
να συναναστρέφονται με τον άνθρωπο για να του μεταδώσουν την γνώση από
το πάθημά τους, μετανοώντας για την υπερηφάνειά τους, τότε θα ωφελούντο
από την πρόοδο των πρωτοπλάστων στην αρετή. Συμφιλιωμένοι με τον άνθρωπο
θα ανέμεναν την επισφράγιση της σωτηρίας τους από τον Μεσσία. Και οι
αγαθοί άγγελοι ωφελούνται από τους αγώνες της Εκκλησίας, αυξάνοντας σε
πνευματική γνώση και αρετή (διά της υπακοής στο θέλημα του Θεού και διά
της αγάπης προς Αυτόν και προς όλη τη δημιουργία).
Αλλά ούτε οι
άνθρωποι ούτε οι άγγελοι μπορούσαν να σταθεροποιηθούν στο αγαθό χωρίς
«το μυστήριο το αποκεκρυμμένον από
των αιώνων και από των γενεών»
(Κολ. 1:26)
διά του οποίου
«ανακεφαλαιώνονται τα πάντα εν τω Χριστώ, τα επί τοις ουρανοίς και τα
επί της γης»
(Εφ. 1:10). Ο ενανθρωπήσας Χριστός βρήκε τον διάβολο αμετανόητο να
προσπαθεί να εξαπατήσει και τον Ίδιο! Γι αυτό αναγγέλει από τότε την
καταδίκη του
«στο πυρ το αιώνιο το ετοιμασμένο
γι' αυτόν, δηλ. τον διάβολο, και τους αγγέλους του». (Ματθ. 25:41).
[3]
Το (Α 55) από τα
αποφθέγματα
του αγίου γέρ. Σωφρονίου του
Αγιορείτου:
http://www.imdleo.gr/diaf/2010/03/gSofronios_A.pdf
Ζ.3.
Έλεγε,
από την Γεωργία, ο γέροντας Γαβριήλ:
«Μετά την εμφάνιση του
Οικουμενισμού θα έρθει ο Αντίχριστος». Και επειδή ο γέροντας
κοιμήθηκε το 1995, εμφάνιση εδώ δεν εννοεί την έναρξη
του Οικουμενισμού με διερευνητικές συζητήσεις και προτάσεις, οι οποίες
είχαν πολλές δεκαετίες πριν ξεκινήσει,
αλλά την οργάνωσή του σε σώμα.
Αυτό θα βλάψει και τους Ορθοδόξους που θα συμμετάσχουν.
Ήδη όμως οργανώνεται επίσημα και η Πανθρησκεία από το 1986, υπό τον
εκάστοτε πάπα της Ρώμης. Από την Ελλάδα, ο γέρων Σίμων ο Αρβανίτης
«σε σχετική ερώτηση, τι γνώμη έχει
για την λεγόμενη οικουμενική κίνηση, απάντησε με τη φράση του Αγίου
πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς:
Ο Οικουμενισμός, παιδί μου, είναι η
παναίρεση των αιώνων». (Το
29ο - λινκ)
Τα αποφθέγματα του π.
Σίμωνος είναι από εδώ:
Ζ.6.
Οι Εξωγήινοι είναι δαίμονες λέει ο γέρ. Γαβριήλ,
όταν βέβαια όσα φαίνονται στον ουρανό δεν είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης
τεχνολογίας. Γιατί είναι σχεδιασμένο, η τελευταία φάση στο σκηνικό της
παγκοσμιοποίησης να περιλαμβάνει την απειλή των εξωγήινων. Ο «πατέρας
των πυραύλων» Βέρνερ Φον Μπράουν προειδοποιούσε για την ύπαρξη του
μυστικού αυτού σχεδίου. Τώρα έχουν εμπλακεί: η
NASA, το Βατκανό, ο ΟΗΕ κλπ.
Λινκ
Ένα ενδιαφέρον
στοιχείο στην υπόθεση έδωσε ο
Έντουαρντ Σνόουντεν, που ήταν τεχνικός και διαχειριστής συστημάτων
στην Αμερικανική «Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας» (NSA) και την «Κεντρική
Υπηρεσία Πληροφοριών» (CIA) από τις οποίες αντέγραψε ένα τεράστιο αριθμό
εγγράφων εκ των οποίων αρκετά έδωσε από τον Ιούνιο του 2013 στον τύπο.
«Σύμφωνα με τα έγγραφα, τα οποία
ο Σνόουντεν αντέγραψε από τη CIA, η κυβέρνηση των ΗΠΑ γνωρίζει εδώ και
πολύ καιρό την ύπαρξη των UFO, η διαχείριση των οποίων γίνεται από
νοήμονα όντα τα οποία είναι πολύ περισσότερο ανεπτυγμένα από την
ανθρωπότητα και την τεχνολογία της.
Η
φυλή αυτή δεν είναι εξωγήινη. Ζει στη Γη εδώ και δισεκατομμύρια
(;) χρόνια.
Η CIA διαθέτει
συστήματα παρακολούθησης και αποθηκεύει δεδομένα από σόναρ μεγάλου
βάθους, αλλά όλα είναι διαβαθμισμένα με χαρακτηρισμό Κρατικού Μυστικού.
Ούτε καν οι ίδιοι οι επιστήμονες δεν μπορούν και δεν επιτρέπεται να
έχουν πρόσβαση σε αυτά τα απόρρητα.
Αυτή η ευφυής και ανεπτυγμένη
τεχνολογικά (;) φυλή, ζει στον μανδύα της Γης,
δηλαδή, χοντρικά τουλάχιστον, 30 χλμ κάτω από την επιφάνεια της γης έως
και 2.900 χλμ. μόλις λίγο πάνω από τον εξωτερικό πυρήνα της γης.
Αυτή η περιοχή, λίγο πάνω από το κέντρο της γης,
έχει συνθήκες διαβίωσης
περίπου σταθερές, για δισεκατομμύρια χρόνια.
Μπορεί σε μας να φαίνονται ως ακραίες συνθήκες, αλλά για
την φυλή φαίνεται πως ήταν μία καθημερινότητα χωρίς προβλήματα».
Λινκ
Να σημειωθεί ότι οι Ναζί αποκρυφιστές πίστευαν στη θεωρεία της
κοίλης γης.
Όμως στα καταχθόνια, δεν μπορεί παρά να ζουν μόνο
δαίμονες, (τα
διωγμένα από τον Ουρανό πνεύματα),
όπως λέει ο άγιος γέροντας
Γαβριήλ! 
Ι.1.
Στον γέροντα Γαβριήλ αποκαλύφθηκε το όνομα του Αντιχρίστου αλλά, όπως
σωστά λέει, «αυτό δεν μας αφορά».
Γι' αυτό και στην Αποκάλυψη, μας
δίνεται μόνο ο αριθμός του ονόματός του (666),
από τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, επειδή αυτός προβάλλεται πριν τον
ερχομό του, σαν σύμβολό του.
Και όπως ο Τίμιος Σταυρός προηγείται του Χριστού έτσι και ο αριθμός -
σύμβολο του Αντιχρίστου προηγείται του δικού του ερχομού
και μας προειδοποιεί.
Η
προφητεία του Αγίου Νείλου του Μυροβλύτη (που έζησε γύρω στα 1600) λέει
ότι η εικόνα της Παναγίας των Ιβήρων στις έσχατες μέρες θα εγκαταλείψει
την περιοχή του Αγίου Όρους.
Πιο πριν
θα γίνει μια επιδρομή σ' αυτό
«διότι ακούοντες οι λησταί πως το Όρος έχει πολλά θησαυρισμένα έρχονται
να τα αρπάσουν», λέει ο άγιος Νείλος. Και ήδη «οι
θησαυροί του Αγίου Όρους» διαφημίζονται παντού. Αλλά τότε δεν πρέπει να
φοβηθούν οι μοναχοί, διότι η Παναγία, ως Ουράνια βασίλισσα, θα βρίσκεται
μέσα στο άγιον Όρος.
«Ωχ
οσιότατοι πατέρες, όταν ευρίσκεται η Βασίλισσα μέσα εις το Όρος τούτο,
και τύχει εξ αμαρτιών σας να έλθουν οι λησταί να σας καταδρομήσουν,
δύναται η Βασίλισσα να σας εξαγοράσει.
Αλλ' όταν αυτή αναχωρήσει και έλθουν οι
λησταί, ποίος τότε να σας ελευθερώσει;
ουδείς».
Τονίζει λοιπόν
ο άγιος Νείλος
(σελ.527 χειρογράφου):
«Σας λέγω και τούτο.
Ότι εν όσω ευρίσκεται ο
χαρακτήρας (δηλ. η εικόνα) της Δεσποίνης ημών
Θεοτόκου εν τω μέσω, εις το Όρος τούτο, να μην
τολμήσει τινάς (κάποιος) να αναχωρήσει από το Όρος τούτο... Αν ίσως
όμως και ιδείτε πως ανεχώρησεν ο χαρακτήρας, η εικόνα της Θεοτόκου από
το Όρος, πηγαίνετε και εσείς όπου ορέγεσθε, μόνον το επάγγελμα της
Μοναδικής Πολιτείας να φυλάττετε όπου ευρίσκεσθε»...
Λέει ακόμη ο άγιος Νείλος (σελ. 525-7) για
τα σημάδια της αναχώρησης της
Παναγίας: «Όρα
(πρόσεχε) καλώς. Ωχ οσιότατοι πατέρες, η αναχώρησις της σωτηρίας είναι
αύτη. Πρώτον έχει να κλονίζεται
(σείεται) το Μοναστήριον (των Ιβήρων) όπου κατοικεί ο χαρακτήρας της
(δηλ. η εικόνα της) έως ολίγον καιρόν, και αυτό σημαίνει πως θέλει
αισθάνεται η αναισθησία (δηλ. οι τότε αναίσθητοι στα πνευματικά), ότι
έχει να δυστυχύσει το φυλακτήριόν της οπού την εφύλαξεν έως την σήμερον.
Και ύστερον μετά τον κλόνον
τούτον, έχουν να δώσουν κλόνον φοβερόν όλα τα ξύλα τα πεφυτευμένα,
και να στραφούν όλα τα ριζωμένα
δένδρα κατά την Βασίλισσαν ως προσκύνημα προβοδώσεως (για να την
ξεπροβοδίσουν). Και ο Άθωνας
θέλει κτυπά κρότον φοβερόν, και να εβγάλει βοήν λεπτήν. Και όταν
εύγει (βγει) ο χαρακτήρας της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, θέλει γίνει
σημείον φοβερόν και τρομερόν. Ήγουν (δηλ.)
έχουν να γείρουν όλες οι Εκκλησίες κατά την αναχώρησιν της
σωτηρίας ως προβόδισμα της Βασιλίσσης της σωτηρίας»...
Αυτά λέει και ο γέροντας Γαβριήλ από την Γεωργία.
«Οι
ναοί θα σκύψουν για να χαιρετήσουν την εικόνα της Παναγίας. Θα
προσκυνήσουν τη Βασίλισσα του Ουρανού και της Γης. Και όλα αυτά
θα μεταδίδονται από την τηλεόραση»!
Αλλά οι τότε άνθρωποι θα έχουν γίνει αναίσθητοι στα πνευματικά
μηνύματα, αν και θα βλέπουν και θα ακούν όσα συμβαίνουν.
Επιβεβαιώνεται η αλήθεια των προφητειών από τη διασταύρωση των λόγων του
Αγίου Νείλου και του αγίου γέρ. Γαβριήλ του Γεωργιανού.
Διαβάστε από το χειρόγραφο - λινκ
ΙΑ.1.
Για να κατανοήσομε σωστά τα λόγια του γέρ. Γαβριήλ του Γεωργιανού, πρέπει να
έχομε κατά νουν τη διδασκαλία της Εκκλησίας για την ψυχή, από την οποία
ιδιαίτερα ας θυμηθούμε ότι:
Πρώτα ο Θεός έφτιαξε τις τάξεις των αγγέλων, λέει ο άγιος Ιωάννης ο
Δαμασκηνός, που είναι ασώματοι κατά τη φύση τους, όχι κατ' απόλυτη
έννοια όπως ο Θεός, αλλά σε σχέση με την ύλη. Μετά δημιούργησε τον υλικό
και αισθητό κόσμο, και κατόπιν σαν σύνδεσμο μεταξύ ορατής και αόρατης
φύσης έπλασε με τα χέρια Του (άμεσα)
τον άνθρωπο «κατ'
εικόνα Θεού» και ομοίωση.
(Γεν. 1:26-27).
«...Από τη γη μεν διέπλασε το σώμα, ψυχή δε
λογική και νοερά διά του εμφυσήματός Του έδωσε σ' αυτόν, που αυτό
ακριβώς ονομάζομε θεία εικόνα. Διότι το μεν κατ' εικόνα δηλώνει
το νοερό και αυτεξούσιο, το δε καθ' ομοίωση, την ομοίωση κατά το δυνατόν
στη αρετή».
(Ιω. Δαμασκηνού).
Επομένως αυτά τα δύο, ψυχή και σώμα,
είναι τα συστατικά από τα οποία αποτελείται ο άνθρωπος, και κανένα άλλο.
«Συγχρόνως δε με το σώμα και η ψυχή πλάστηκε, όχι το ένα μεν πρώτα το δε
άλλο ύστερα, κατά τα φλυαρήματα του Ωριγένη», λέει επίσης
ο ιερός Δαμασκηνός.
«Η
ψυχή λοιπόν είναι ουσία ζώσα απλή,
ασώματος, αόρατη κατά τη φύση της με
τους σωματικούς οφθαλμούς, λογική και νοερή,
ασχημάτιστη,
χρησιμοποιούσα οργανικό σώμα,
παρέχουσα σε αυτό ζωή και μαζί αύξηση, αίσθηση και
γέννηση, χωρίς να έχει τον νου σαν (κάποιον) άλλο, έξω από τον εαυτό
της, αλλά το καθαρώτατο μέρος της»...
Τη ζωή
λοιπόν στο σώμα την παρέχει η ψυχή, γι' αυτό και στη Γραφή πολλές φορές
η ψυχή έχει την έννοια της ζωής:
«Ώσπερ ο υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι και δούναι
την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών».
(Ματθ. Κ 28). Ομοίως:
«Εγώ ειμι ο ποιμήν ο καλός. Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ
των προβάτων».
(Ιωάν. Ι 11).
Γενικά με τον όρο ψυχή εννοούμε άλλοτε μόνο την ουσία της ψυχής
(πχ όταν λέμε ότι είναι αθάνατη), και άλλοτε ανάλογα με το νόημα των
λεγομένων τις δυνάμεις και ενέργειές της. Ο άγιος γέροντας Γαβριήλ
μιλάει για δύο δυνάμεις της ψυχής που ονομάζονται «ψυχή» και «πνεύμα».
Η διαίρεση
αυτή του ανθρώπου δεν είναι συνήθης αλλά και δεν είναι άγνωστη στους
Πατέρες και την Αγία Γραφή:
Ο
άνθρωπος αποτελείται από σώμα, ψυχή και
πνεύμα. Αυτή «η ψυχή» και το «πνεύμα»
είναι δυνάμεις της μιας ψυχής, οπότε έτσι
δεν έχομε τρισύνθετο άνθρωπο,
αλλά διπλό στη φύση (από σώμα
που έχει συντεθεί από ύλη, και από απλή κατά την ουσία της ψυχή).
Στο θέμα αυτό αναφέρθηκε ο άγιος
Νεκτάριος
μελετώντας την ερμηνεία, υπό του Μεγάλου Αθανασίου του Αποστολικού ρητού
(Α Θεσ. 5:23):
«Ο Θεός να σας αγιάσει τελείως,
και ολόκληρο το πνεύμα σας και η ψυχή και το
σώμα αμέμπτως να τηρηθούν στην Παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού
Χριστού»... Εδώ ο Μέγας Αθανάσιος ερμηνεύει:
«Πνεύμα μεν
λοιπόν έδειξε το αγιαζόμενο, που είναι ο νους ο ανθρώπινος, ψυχή δε μετά
τούτο το "επιθυμητικόν",
και σώμα "σκήνος το γήϊνον",
ώστε κατά ταύτην την διαίρεσιν, τρία είναι (τα συναποτελούντα) τον
άνθρωπον τον γηγενή, το
νοερόν, το επιθυμητικόν, το
σωματικόν. Και ο άγιος Νεκτάριος συμπεραίνει:
«Εννοεί δηλ. ο θείος Πατήρ δια των όρων «νοητικόν και επιθυμητικόν» τας
συνιστώσας την μίαν ψυχήν
δύο αυτής δυνάμεις».
Ομοίως διδάσκει ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος:
«Η
ψυχή, ο νους και ο λόγος είναι ένα, στην μία ουσία και φύση, όπως
ειπώθηκε. Αυτό το ένα αισθάνεται, κάνει συλλογισμούς -διότι είναι
λογικό- σκέπτεται, επινοεί, θυμάται, έχει βούληση, επιθυμεί, θέλει, δεν
θέλει, ασκεί την προαίρεση του ή δεν την ασκεί, αγαπά, μισεί...»
Επομένως αυτή η ίδια αθάνατη ψυχή
που έχει νου και λόγο, αυτή δίνει ζωή στο σώμα, και όχι κάποια άλλη,
ούτε χωρίζεται σε κομμάτια η ψυχή με διάφορες το καθένα λειτουργίες,
διότι είναι απλή. Επομένως όταν γράφεται στο βιβλίο ότι
«η
ψυχή είναι όπως αναπνέουμε. Όμοια και στα ζώα και στα ερπετά»,
δεν πρέπει να νομίζομε ότι έχομε να
κάνομε με θνητή ανθρώπινη ψυχή!
Αυτό που μπορεί να επιτείνει την
παρεξήγηση είναι ότι το πνεύμα τονίζεται (στη σελ. 360) ότι είναι
αθάνατο: «Το αθάνατο πνεύμα έχει
τρία χαρακτηριστικά»... Όμως αφού «ψυχή» και «πνεύμα» δεν είναι
διαφορετικής ουσίας, αλλά δυνάμεις της ενιαίας ψυχής, απλώς τονίζεται
ότι δεν σταματούν οι λογικές ενέργειες του πνεύματος με τον (προσωρινό
πάντως μέχρι την κοινή ανάσταση) χωρισμό ψυχής - σώματος, σε αντίθεση με
τις τότε διακοπτόμενες ενέργειες της ψυχής που ζωοποιούν το σώμα.
Επειδή ο γέροντας μιλάει με βάση αποκαλυπτικά οράματα, πρέπει να
πούμε ότι τα θεία οράματα έχουν κι αυτά τον δικό τους τρόπο με τον οποίο
εμφανίζονται σε όσους τα βλέπουν, και έτσι είναι καταγραμμένα από την
εποχή των προφητών. Μόνο με αναφορά στον πνευματικό κόσμο, έχουν νόημα
και τα λόγια του γέρ. Γαβριήλ ότι
«το πνεύμα έχει σχήμα αυγού», αφού ως προς τον υλικό κόσμο η ψυχή
είναι ασχημάτιστη και ασύνθετη και βέβαια και το «πνεύμα», που αποτελεί
μέρος (δύναμη) της ψυχής
όπως είπαμε.
Το
σχήμα του αυγού είναι και
το σχήμα του φωτός της λαμπάδας,
και η παραβολή λέει ότι οι φρόνιμες παρθένες είχαν λάδι για να κρατάει
αναμμένες τις λαμπάδες τους. Κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά
«τα χέρια που κρατούν τη λαμπάδα
είναι το πρακτικό της ψυχής, δηλαδή η μετάνοια, η προσπάθεια
για την κάθαρση της ψυχής.
Λαμπάδες αναμμένες είναι ο οικείος (της ψυχής) νους
μέσα στον οποίο υπάρχει η φροντισμένη γνώση,
που στηρίζεται στο πρακτικό της ψυχής και αφιερώνεται δια βίου στον Θεό
και συνάπτεται με τις ελλάμψεις που
προέρχονται από Εκείνον. Φαίνεται
εδώ ότι πρόκειται για την κάθαρση της καρδιάς και τον φωτισμό του νου».
Ο Μοτοβίλωφ ένας ευσεβής θεολόγος, τον οποίο
χρησιμοποίησε ο Θεός, διά του αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ, για να μεταφέρει
πολύ ισχυρά μηνύματα στην ανθρωπότητα (το 1903 και το 1991)[4]
είχε επίσης εμπειρία ανάλογη με αυτήν που αγίου γέρ.
Γαβριήλ:
«Μετά αυτός ο Αόρατος μου έδειξε που βρίσκεται το πνεύμα μου.
Αυτό ήταν σαν την φλόγα του κεριού ή σαν την πύρινη φλόγα όπως
ζωγραφίζεται στην εικόνα της Πεντηκοστής. Αυτό είναι το ανθρώπινο πνεύμα
μου είπε Εκείνος και το έχει κάθε άνθρωπος...
Το
ανθρώπινο πνεύμα αλλιώς λέγεται καρδιά και είναι εκείνη η
καρδιά για την ο οποία ο προφήτης Δαβίδ λέει:
Ετοίμη η καρδία μου ο Θεός, ετοίμη
η καρδία μου.
(Ψαλμ. 56:8)... Έτσι είναι το πνεύμα ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Τώρα θα
δεις πως γίνεται όταν τον άνθρωπο επισκιάζει η χάρη του Θεού. Μ' αυτά τα
λόγια... σταδιακά όλο το σώμα μου γέμισε με γλυκύτητα η οποία προερχόταν
από την καρδιά. Όλο το σώμα μου
σαν να ντύθηκε ένα λαμπρό χιτώνα.
Βλέπεις αυτό σημαίνει τη χάρη του
Αγίου Πνεύματος. Έτσι ντύνεται ο άνθρωπος το ένδυμα της αφθαρσίας, το
ένδυμα γάμου για το οποίο μιλάει το Ευαγγέλιο
(Ματθ.
22: 11-12):
εἰσελθὼν δὲ ὁ βασιλεὺς θεάσασθαι
τοὺς ἀνακειμένους εἶδεν ἐκεῖ ἄνθρωπον οὐκ ἐνδεδυμένον ἔνδυμα γάμου· καὶ
λέγει αὐτῷ, Ἑταῖρε, πῶς εἰσῆλθες ὧδε μὴ ἔχων ἔνδυμα γάμου»;
Η ανήκουσα σε άφθαρτο κόσμο και
ζωοποιούσα το σώμα ψυχή, δίνει στην δημιουργία του ανθρώπου μια
μοναδικότητα σε σχέση με την υπόλοιπη κτίση, καθιστώντας τον
το μόνο κτίσμα που μετέχει σε δύο κόσμους συγχρόνως (στον άφθαρτο με
την ψυχή του, και στον φθαρτό με το σώμα του). Αναγκαίο συμπέρασμα
είναι, ότι
δεν μπορεί να γίνει ούτε σκέψη για εφαρμογή
της εξελικτικής θεωρίας στην κατασκευή του ανθρώπου! Δεν
μπορεί ο άνθρωπος να
φτιάχτηκε τμηματικά, ούτε να
προήλθε από άλλο ζώο, μεταβαίνοντας από κάποια υποτιθέμενη
σωματική κατάσταση (ανθρωποειδούς) στην τελική της πλήρους
ψυχοσωματικής. Η Γένεση και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς το αποκλείουν,
και ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης βεβαιώνει την άμεση υπό του Θεού δημιουργία
του Αδάμ: «...ώστε να μην γίνει ο ίδιος (ο
Αδάμ) και προγενέστερο και μεταγενέστερο δημιούργημα. Του μεν σωματικού
να προηγείται, του δε άλλου (ψυχοσωματικού) να έπεται». Δηλ. ο
Θεός έπλασε διά μιας τον άνθρωπο παίρνοντας χώμα από τη γη και δεν πήρε
(πχ) κάποιον προδημιουργηθέντα πίθηκο για να του δώσει κατόπιν λογική
ψυχή, όπως ισχυρίζονται μερικοί σύγχρονοι «Εξελικτικοί»!
[4]
Ο άγιος Σεραφείμ είχε πει στον Μοτοβίλωφ
να γράψει, αλλά να μην εκδόσει ο ίδιος, δύο κείμενα. Το 1903
έγινε η αγιοκατάταξη του Αγίου Σεραφείμ και βρέθηκε το έντυπο
του Μοτοβίλωφ για το
σκοπό της Χριστιανικής ζωής, στο οποίο του έδειξε ο στάρετς
πως μεταμορφώνεται ο άνθρωπος από την πληρότητα της χάρης του
Αγίου Πνεύματος.
Διαβάστε:
Επίτομος σ.
107-λινκ
Το 2ο έντυπο βρέθηκε και εκδόθηκε το 1991
με την εύρεση των λειψάνων του αγίου Σεραφείμ, και περιέχει ένα
μήνυμα στην ανθρωπότητα για τα αιώνια δεινά, και το πώς θα ζουν
οι άνθρωποι από τότε και μετά!
Συνοπτικά-λινκ
ΙΑ.2.
Να σημειωθεί ότι η ψυχή ονομάζεται και πνεύμα, ιδιαίτερα μετά
την αναχώρηση από το σώμα.
Έτσι αναφέρεται και από τον γέροντα Γαβριήλ:
«Εκεί
αναφέρεται ότι το αμαρτωλό πνεύμα (δηλ. η ψυχή) θα δυσκολευτεί από τα
τελώνια».
Στη διδασκαλία για τα
«τελώνια» σημαντικότερη θεωρείται
η δήλωση που έγινε από τον Χριστό λίγο πριν το Πάθος Του:
«έρχεται γαρ ο του κόσμου άρχων και εν εμοί ουκ έχει ουδέν»
(Ιω. ιδ', 30). Ο άρχων του κόσμου, διάβολος, είναι ο έχων εξουσία πάνω
στους απίστους και αμαρτωλούς, οι οποίοι έχουν κοσμικό φρόνημα επειδή
αμέλησαν ή και καταφρόνησαν την ανάπτυξη πνευματικού.
Ο Μέγας
Βασίλειος λέει επίσης: «Η φύση του διαβόλου είναι ασώματη, κατά τον
Απόστολο που είπε:
Δεν είναι η πάλη μας προς αίμα και
σάρκα αλλά προς τα πνευματικά της πονηρίας. Έχουν άρχοντες με
αξιώματα.
Διότι προς τις αρχές λέγει και τις
εξουσίες και τους κοσμοκράτορες του σκότους τούτου. Τόπος δε της
αρχής ο εναέριος, όπως λέγει ο ίδιος (ο απόστολος Παύλος):
Κατά τον άρχοντα της εξουσίας του
αέρος, του πνεύματος που ενεργεί τώρα στους υιούς της απειθείας.
Γι'
αυτό και λέγεται του κόσμου άρχων (ο διάβολος) επειδή είναι περίγειος η
εξουσία του (στους αμαρτωλούς)».
(PG
31:352).
Και ο Μ.
Αθανάσιος για τα πονηρά πνεύματα:
«Πολύ μεν λοιπόν είναι το πλήθος τους στον αέρα, και δεν είναι μακριά
μας. Είναι δε πολλή η διαφορά μεταξύ τους».
(PG
26:876).
Επειδή τα πάθη
υποδαυλίζονται από τα πονηρά πνεύματα, είναι απαραίτητο να παλαίψουμε
ώστε να ελευθερωθούμε από αυτά, με τη δύναμη του Χριστού που δίνεται
πλούσια στους Ορθοδόξους με τα Μυστήρια, τη δύναμη του Σταυρού, του
αγιασμού, τις νηστείες και τις προσευχές και τα άλλα αγιαστικά μέσα της
Εκκλησίας. Πρέπει να έχομε θάρρος:
«...Θαρσείτω τοίνυν θαρσείτω λαός
του Θεού, και γαρ Αυτός πολεμήσει τους εχθρούς ως Παντοδύναμος»,
όπως καταλήγει γνωστό Θεοτοκίο.
Όταν όμως η ψυχή φύγει από
το σώμα δεν έχει δυνατότητα να πράξει κάτι άλλο, αλλά εξετάζεται βάσει
όσων έπραξε στη ζωή. Τα πονηρά εναέρια πνεύματα ή
«τελώνια» ψάχνουν τότε για
«δικαιώματα» πάνω στην ψυχή, δηλ. για αμαρτίες που θεωρούν ότι τους
δίνουν το δικαίωμα να κρατήσουν την ψυχή, και να μην την αφήσουν
να ανεβεί στον ουρανό. Τελικός κριτής στη διαμάχη είναι ο Θεός, ενώ η
ψυχή έχει την υποστήριξη αγαθών αγγέλων.
«Κατέχεται λοιπόν η ψυχή υπό των
αγίων αγγέλων καθώς περνάει διά του αέρος και ανυψώνεται, και βρίσκει
τελώνια που φυλάσσουν την άνοδο, και που κρατούν και παρεμποδίζουν τις
ψυχές που ανεβαίνουν», λέει και ο άγιος Κύριλλος.
(PG 77:1073).πηγή
Οπτικό - ακουστικό ντοκουμέντο (video) με τον σύγχρονο Άγιο της Γεωργίας Γαβριήλ τον Ομολογητή και δια Χριστόν Σαλό. Έχει γυριστεί στο αρχαίο Μοναστήρι της Mtskheta στη Γεωργία, όπου ο πρώτος Ναός κτίσθηκε τον 4ο αιώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου