Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 2017

Ὥρα πραγματικῆς Ἀντιστάσεως…

…καὶ ἐπαναδομήσεως τοῦ κόσμου μας, θὰ ἔπρεπε νὰ συμπληρώσω.
Ὁδηγός, σύντροφος καὶ σύμμαχος, σὲ αὐτὴν τὴν ὁπτική, ὁ φίλος Δημήτριος Δρούκας, ὁ ὁποῖος συστήνει μερικοὺς πραγματικούς, οὐσιαστικοὺς καὶ ὁλοκληρωτικοὺς τρόπους ἀντιστάσεως.
Ξεκινᾶμε σήμερα καί…
…συντόμως θὰ ἐπανέλθουμε μὲ νεώτερες σκέψεις, ἰδέες καὶ προτάσεις.

Ἀντίστασις λοιπόν… οὐσιαστική.
Ὁδηγός, σύντροφος καὶ σύμμαχος, σὲ αὐτὴν τὴν ὁπτική, ὁ φίλος Δημήτριος Δρούκας, ὁ ὁποῖος σήμερα μᾶς προτείνει τὸ πέμπτον βῆμα τῆς (πραγματικῆς) παθητικῆς ἀντιστάσεως.

Παθητικὴ ἀντίστασις, κίνησις πρώτη:
«μᾶθε τὶ ἀπαγορεύεται νὰ ἔχῃς ἢ νὰ εἶσαι καὶ πρᾶξε τὸ …ἀντίθετον!!!»

Δημήτριος Δρούκας

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Παθητικὴ ἀντίστασις, κίνησις πρώτη:
«μᾶθε τὶ ἀπαγορεύεται νὰ ἔχῃς ἢ νὰ εἶσαι καὶ πρᾶξε τὸ …ἀντίθετον!!!»

Όπως και με τα ΜΜΕ, πρέπει να πιστεύεις το αντίθετο απ΄ότι σου λένε..
Η αντίσταση όμως φίλοι μου, δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει όπως πρέπει, γίνεται λίγο και περιορισμένα.. Γιατί κανείς δεν είναι μόνος του σ΄αυτή τη ζωή, ώστε να μπορέσει να αποτινάξει από πάνω του τη δουλεία στην οποία μας υποβάλουν με τα ηλεκτρονικά τους συστήματα και όλα τα υπόλοιπα.. Υπάρχει η επιβίωση και άλλες ανάγκες ανθρώπων που κρέμονται πάνω μας.. Υπάρχουν παιδιά όπως και γονείς και παππούδες-γιαγιάδες που χρειάζονται συνέχεια νοσοκομεία και φάρμακα.. Πιστέψτε με στις συζητήσεις που γίνονται όλοι σχεδόν καταλήγουν στο ίδιο "ας ήμουνα μόνος μου, και θα έβλεπαν αυτοί αν θα υπέκυπτα σε τίποτα..".. [Το λένε ακόμα και όσοι δεν γνωρίζουν που ακριβώς πάνε τα πράγματα, δηλ. ακόμα και αυτοί που βλέπουν μόνο την οικονομική υποδούλωση χωρίς να καταλαβαίνουν τι κρύβεται πίσω απ΄αυτό, που είναι η τελική μας ολοκληρωτική (ψυχή τε και σώματι) υποδούλωση]..
ΑΥΤΟΙ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ. Και πάνω σε αυτό πατάνε για να μας υποτάσσουν όλο και πιο πολύ..
Δεν ξέρω αν υπάρχουν πια κόκκινες γραμμές στους ανθρώπους που αν ξεπεραστούν θα αντιδράσουν ή αν απλώς είμαστε όπως ο βάτραχος που τον έριξαν σε ένα καζάνι με ζεστό νερό πάνω στη φωτιά, που στην αρχή τον αποκοιμίζει μετά τον παραλύει και όσο περνάει η ώρα τον σκοτώνει..
Νομίζω ότι κάποια στιγμή όταν τα πράγματα φτάσουν στο απροχώρητο (και είναι κοντά η ώρα) θα πουν το "ή ταν ή επί τας", μόνο όσοι βλέπουν την πνευματική όψη αυτών που ζούμε, και πάρουν "την (δύσκολη) απόφαση του θανάτου" όπως έλεγε ο Απ.Παύλος..Ο Θεός να μας δώσει δύναμη και σοφία πως και τι να κάνουμε τα επόμενα χρόνια με όσα έρχονται.. Ιδιαίτερα όσοι είναι μόνοι τους στο περιβάλλον τους που βλέπουν την πνευματική διάσταση των πραγμάτων, και έχουν να αντιμετωπίσουν και αυτούς που δεν την βλέπουν.
Όλα αυτά δεν πρέπει όμως να μας απελπίζουν. Γιατί είναι ελεγχόμενα από τον Θεό.Και τα επιτρέπει για να δει τη δική μας προαίρεση, και εκλογή, το δικό μας αγώνα. Και να μάθουμε κι εμείς να Τον εμπιστευόμαστε και να Τον δοξάζουμε "πάντων ένεκεν".. Η πορεία του Χριστιανού είναι δύσκολη και πρέπει να γίνεται "δια πίστεως" και όχι "δια της όψεως" αλλά το τέλος είναι πάντα ευλογημένο.Δοκιμάζεται η πίστη μας και η καρδιά μας. Όλα αυτά όμως μας δένουν μαζί Του.Γινόμαστε ένα Σώμα με τον Κύριο και τους πνευματικούς αδελφούς που έχουν και αυτοί το ίδιο πνεύμα με μας, και αποχωριζόμαστε απ΄τον "κόσμο" δηλ. το κοσμικό φρόνημα.