Είναι αρκετή η κακία της κάθε μέρας, ώστε δεν χρειάζεται να φέρνομε κακία κι απ' τις άλλες μέρες, λέει ο Απόστολος Παύλος.
Οι παλιοί θυμάστε στο χωριό που ζεσταινόμασταν με το τζάκι. Πάντα έμεναν μερικά κούτσουρα μέσα στη στάχτη, για την άλλη μέρα. Τα κούτσουρα, δηλαδή τα ξύλα που δεν κάηκαν εντελώς, δεν βλάφτουν. Την επομένη ημέρα θα καούν με τα ξύλα της ημέρας αυτής. Δεν είναι το ίδιο όμως με την κακία της κάθε μέρας, η οποία μένει και την επόμενη μέρα. Αυτή πρέπει να καίγεται εντελώς. Το Ευαγγέλιο λέει να μην ξαπλώνουμε στο κρεβάτι με την κακία μας, αλλά να την καίμε εντελώς και μετά ανάλαφροι να πέσουμε να κοιμηθούμε, με τις γλυκές μας σκέψεις συντροφιά. Γλυκές είναι οι σκέψεις μας για τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Αυτές κάνουν καλό όχι μόνο σε μας, αλλά και στα πρόσωπα που έχουμε διαρκώς στο νου μας.
4 σχόλια:
Πανέμορφα και τα δύο, το κείμενο και η εικόνα. Η λέξη "κακία" στο κείμενο προφανώς έχει την έννοια της πικρίας ή των αρνητικών λογισμών, γιατί η "κακία" με την έννοια του μίσους ή της επιθυμίας για το κακό του άλλου, δεν μπορεί να έχει θέση σε ανθρώπους που θέλουν να λέγονται χριστιανοί, ούτε καν άνθρωποι.Δεν μπορεί να θέλεις το κακό κανενός, όποιος και αν είναι, παρά μόνο τη μετάνοιά του.
[Ο Κύριος στην "επί του όρους ομιλία", ανέφερε τη λέξη "κακία" με την έννοια της "μέριμνας", και των προβλημάτων της καθημερινότητας:
" Μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον· ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει τὰ ἑαυτῆς· ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς.
Ερμηνεία:"Λοιπόν μη καταληφθήτε ποτέ από την μέριμναν δια τας ανάγκας της αυριανής ημέρας. Διότι η αύριον θα φροντίση δι' όσα θα χρειασθήτε κατ' αυτήν. Εις κάθε ημέραν αρκούν αι ιδικαί της ασχολίαι και τα ιδικά της βάσανα."]
Φυσικά όλους τους πολεμάει ο διάβολος με διάφορους λογισμούς ώστε αν είναι δυνατόν να καταφέρει να τους ρίξει σε μικρές ή μεγάλες κακίες, και αν ο άνθρωπος τις απορρίψει, να τον ρίξει τουλάχιστον σε πικρίες, και παράπονα, και να καταστρέψει την ένθερμη αγάπη που ζητάει ο Θεός να έχουμε μεταξύ μας.
Επειδή όμως αυτά τα θέματα αναφέρονται σε λεπτές πνευματικές καταστάσεις ο λόγος του Κυρίου των Αποστόλων και των Πατέρων είναι πολύπλευρος και υπεισέρχεται στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και όσων διαδραματίζονται εκεί.
Ο Κύριος ενώ διδάσκει ακόμα και "την αγάπη για τους εχθρούς" σε άλλο σημείο μας λέει ότι "όποιος δεν "μισεί" τους δικούς του ανθρώπους και τον εαυτό του, δεν είναι άξιός Του" εννοώντας ότι πρέπει να καταπολεμήσει την εμπαθή προσκόλληση σε ανθρώπους, και φυσικά στον εαυτό του (ειδωλολατρεία), όπως και την περίπτωση που οι άλλοι είναι άπιστοι και τον απομακρύνουν από τον Θεό.
Με τη λέξη "μίσος" δεν εννοεί την κακία, αλλά τον πνευματικό διαχωρισμό, την ψυχική απομάκρυνση από αυτούς και την προσκόλληση στον Ίδιο και στους πνευματικούς αδελφούς, γι αυτό λέει ότι όποιος "άφησε" (νοητά και όχι πραγματικά) μητέρα, πατέρα, γυναίκα, αδέλφια κτλ.. ένεκεν Εμού, θα αποκτήσει πολύ περισσότερα (πνευματικά αδέλφια) σε αυτή τη ζωή, και στην μέλλουσα κατάσταση, την αιώνια ζωή..
Και ο Δαβίδ, λέει ότι "ο Κύριος κατοικίζει εις οικογένεια (πνευματική) τους μεμονωμένους, εξάγει τους δεσμίους εις αφθονία".
(συνεχίζεται)
Κάποιοι Άγιοι όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναϊτης έχουν περιγράψει όλες σχεδόν τις ψυχικές καταστάσεις μέσα στις οποίες εμπλέκεται ο άνθρωπος και πολλές φορές μπερδεύει μέσα του και δεν μπορεί να ξεχωρίσει το σωστό απ΄το λάθος.
Στο βιβλίο "Κλίμαξ" βλέπουμε "ακραίες" (σύμφωνα με τα δικά μας δεδομένα) αντιμετωπίσεις καταστάσεων, για να προληφθούν άλλες. Βλέπουμε π.χ. απομάκρυνση ακόμα και από πνευματικούς αδελφούς (όταν υπάρχει εμπόδιο στην πνευματική αύξηση), η οποία γίνεται με πόνο, και με συνέχιση και αύξηση της αγάπης προς αυτούς παρά την απομάκρυνση.
Βλέπουμε ακόμα να αφήνει τον εαυτό του να νικηθεί από ένα μικρότερο πάθος για να νικήσει ένα μεγαλύτερο, όπως π.χ. όταν λέει ότι με το σταμάτημα της νηστείας νίκησε την κενοδοξία (κατά περιπτώσεις). Βλέπουμε να μας λέει ότι ακόμα και η αποστροφή απέναντι σε κάποιους ανθρώπους (ακόμα και πνευματικούς αδελφούς) "χρειάζεται", αν εκείνο το διάστημα ο άνθρωπος έχει πόλεμο από το δαίμονα της πορνείας.Είναι μια "πνευματική ακτινογραφία" της ανθρώπινης ψυχής.
Ο πόλεμος είναι πολύπλοκος και αδιόρατος. Γι αυτό ο Απ.Πέτρος λέει "Αγαπήσατε ενθέρμως αλλήλους εκ καθαράς καρδίας".. Η καθαρή καρδιά είναι το πρώτο μέλημα του ανθρώπου, ώστε όλα να είναι καθαρά.
Αν η καρδιά είναι γεμάτη πάθη τότε δεν μπορείς να την εμπιστευτείς. Ακόμα και η αγάπη που νιώθει μπορεί να έχει πηγή τα πάθη. Το λέει και ο Άγιος Νικόδημος για κάποιους που έρχονται εύκολα σε κατάνυξη και δάκρυα (νομίζοντας ότι αγαπούν περισσότερο απ΄τους άλλους τον Θεό) ότι αυτό υπάρχει περίπτωση να είναι και απ΄τον διάβολο για να ρίξει τον άνθρωπο σε κενοδοξία. Στην Αμερική στις διάφορες προτεσταντικές ομάδες μέσα στο κλίμα της "τεχνητής πνευματικής ατμόσφαιρας" με τα γλυκανάλατα θρησκευτικά τραγούδια και την αγαπολογία όλων με όλους, το πιο συνηθισμένο φαινόμενο είναι να χωρίζουν τα ζευγάρια γιατί ερωτεύτηκαν άλλους (μέσα στην "εκκλησία") και μετά άλλους κ.ο.κ. και όλο αυτό γίνεται "εν αγάπη"..Χρειάζεται λοιπόν προσοχή. Να μην έχουμε άγνοια στον πνευματικό πόλεμο..
Να πω όμως ακόμα ότι με εκφράζει απόλυτα και με συγκινεί η κατάληξη του κειμένου:
"Το Ευαγγέλιο λέει να μην ξαπλώνουμε στο κρεβάτι με την κακία μας, αλλά να την καίμε εντελώς και μετά ανάλαφροι να πέσουμε να κοιμηθούμε, με τις γλυκές μας σκέψεις συντροφιά. Γλυκές είναι οι σκέψεις μας για τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Αυτές κάνουν καλό όχι μόνο σε μας, αλλά και στα πρόσωπα που έχουμε διαρκώς στο νου μας."
Όσο και αν τα ψάχνουμε, όσο και αν "φοβόμαστε" (τον μεγάλο "χαμαιλέοντα"-διάβολο ,με τα χίλια πρόσωπα), δεν υπάρχει κάτι άλλο που να εκπληρώνει την ίδια την ύπαρξή μας από την αγαθή αυθόρμητη πλούσια αγάπη, και το δόσιμο της καρδιάς μας.
Όμορφο κείμενο, σχεδόν μπορούμε να μυρίσουμε τα ανθάκια της εικόνας και ωραίο το πιο πάνω σχόλιο.
☆My Favorite Things-Julie Andrews
Δημοσίευση σχολίου