Πέμπτη 10 Αυγούστου 2017

Ἰσοκράτους Πανηγυρικὸς, τὰ «ῥατσιστικά» του ἀποσπάσματα!




Ἰσοκράτους Πανηγυρικὸς, τὰ «ῥατσιστικὰ» του ἀποσπάσματα!



Γιὰ ὅσους κατὰ καιροὺς χρησιμοποιοῦν δολίως κι νευ (πραγματικς) γνώσεως τὸν Ἰσοκρατικὸ λόγο, λαμβάνω σήμερα τό θάῤῥος νὰ τοὺς φέρω ἕνα γενναῖο ἀπόσπασμα. Λέγω γενναῖο, διότι γνωρίζω πώς μετὰ βίας θὰ καταφέρουν νὰ ἀναγνώσουν τὶς λιγοστὲς γραμμοῦλες ποὺ ὀφείλουν νὰ ἀναγνώσουν(!!!!) πρὸ κειμένου νὰ μὴν λὲν τὶς ἀνοησίες ποὺ παπαγαλίζουν!!!

Μία λεπτομέρεια ἐπὶ πλέον:
ὁ Ἰσοκράτης, ταν λεγε ξένους (ὅπως φυσικὰ καὶ ὅλοι οἱ Ἕλληνες) νεφέρετο μόνον σ λληνες π λλες πόλεις τς λλάδος!!! Ατος το λληνες φειλε ν ΦΙΛΟ-ξενήσ! Ατο ο ξένοι μόνον μποροσαν ν ντιληφθον τν ΞΕΝΙΟ Δία! Κα μ ατος μόνον μποροσε ν συμμαχήσ κατ κοινο χθρο!!!
Διαβάστε λοιπὸν καὶ θαυμάστε τὴν ἄποψίν του γιὰ τοὺς …ἀσιᾶτες… Ὁ παλιοῤῥατσιστής!!! Θὰ λέγατε, ἐὰν τὸν εἴχατε διαβάσῃ!!!!!


[47] φιλοσοφίαν τοίνυν, πάντα τατα συνεξερε κα συγκατεσκεύασε, κα πρς τ τς πράξεις μς παίδευσε κα πρς λλήλους πράϋνε, καὶ τῶν συμφορῶν τάς τε δι’ ἀμαθίαν καὶ τὰς ἐξ ἀνάγκης γιγνομένας διεῖλε, καὶ τὰς μὲν φυλάξασθαι τὰς δὲ καλῶς ἐνεγκεῖν ἐδίδαξεν, ἡ πόλις ἡμῶν κατέδειξε,
[48] καὶ λόγους ἐτίμησεν, ὧν πάντες μὲν ἐπιθυμοῦσι, τοῖς δ’ ἐπισταμένοις φθονοῦσι, συνειδυῖα μὲν ὅτι τοῦτο μόνον ἐξ ἁπάντων τῶν ζῴων ἴδιον ἔφυμεν ἔχοντες, καὶ διότι τούτῳ πλεονεκτήσαντες καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασιν αὐτῶν διηνέγκαμεν, ὁρῶσα δὲ περὶ μὲν τὰς ἄλλας πράξεις οὕτω ταραχώδεις οὔσας τὰς τύχας ὥστε πολλάκις ἐν αὐταῖς καὶ τοὺς φρονίμους ἀτυχεῖν καὶ τοὺς ἀνοήτους κατορθοῦν, τῶν δὲ λόγων τῶν καλῶς καὶ τεχνικῶς ἐχόντων οὐ μετὸν τοῖς φαύλοις, ἀλλὰ ψυχῆς εὖ φρονούσης ἔργον ὄντας,
[49] κα τούς τε σοφος κα τος μαθες δοκοντας εναι ταύτ πλεστον λλήλων διαφέροντας, τι δ τος εθς ξ ρχς λευθέρως τεθραμμένους κ μν νδρείας κα πλούτου κα τν τοιούτων γαθν ο γιγνωσκομένους, ἐκ δὲ τῶν λεγομένων μάλιστα καταφανεῖς γιγνομένους, κα τοτο σύμβολον τς παιδεύσεως μν κάστου πιστότατον ποδεδειγμένον, κα τος λόγ καλς χρωμένους ο μόνον ν τας ατν δυναμένους, λλ κα παρ τος λλοις ντίμους ντας.
[50] τοσοτον δ’ πολέλοιπεν πόλις μν περ τ φρονεν κα λέγειν τος λλους νθρώπους, σθ’ ο ταύτης μαθητα τν λλων διδάσκαλοι γεγόνασι, κα τ τν λλήνων νομα πεποίηκε μηκέτι το γένους λλ τς διανοίας δοκεν εναι, κα μλλον λληνας καλεσθαι τος τς παιδεύσεως τς μετέρας τος τς κοινς φύσεως μετέχοντας.
[51] ἵνα δὲ μὴ δοκῶ περὶ τὰ μέρη διατρίβειν ὑπὲρ ὅλων τῶν πραγμάτων ὑποθέμενος μηδ’ ἐκ τούτων ἐγκωμιάζειν τὴν πόλιν ἀπορῶν τὰ πρὸς τὸν πόλεμον αὐτὴν ἐπαινεῖν, τατα μν ερήσθω μοι πρς τος π τος τοιούτοις φιλοτιμουμένους, γομαι δ τος προγίνοις μν οχ ττον κ τν κινδύνων τιμσθαι προσήκειν τν λλων εεργεσιν………….
..…[150] καὶ τούτων οὐδὲν ἀλόγως γέγονεν, ἀλλὰ πάντ’ εἰκότως ἀποβέβηκεν: οὐ γὰρ οἷόν τε τοὺς οὕτω τρεφομένους καὶ πολιτευομένους οὔτε τῆς ἄλλης ἀρετῆς μετέχειν οὔτ’ ἐν ταῖς μάχαις τρόπαιον ἱστάναι τῶν πολεμίων. πς γρ ν τος κείνων πιτηδεύμασιν γγενέσθαι δύναιτ’ ν στρατηγς δεινς στρατιώτης γαθός, ν τ μν πλεστόν στιν χλος τακτος κα κινδύνων πειρος, πρς μν τν πόλεμον κλελυμένος, πρς δ τν δουλείαν μεινον τν παρ’ μν οκετν πεπαιδευμένος,
[151] οἱ δ’ ἐν ταῖς μεγίσταις δόξαις ὄντες αὐτῶν ὁμαλῶς μὲν οὐδὲ κοινῶς οὐδὲ πολιτικῶς οὐδεπώποτ’ ἐβίωσαν, παντα δ τν χρόνον διάγουσιν ες μν τος βρίζοντες τος δ δουλεύοντες, ς ν νθρωποι μάλιστα τς φύσεις διαφθαρεεν, κα τ μν σώματα δι τος πλούτους τρυφντες, τς δ ψυχς δι τς μοναρχίας ταπεινς κα περιδεες χοντες, ξεταζόμενοι πρς ατος τος βασιλείοις κα προκαλινδούμενοι κα πάντα τρόπον μικρν φρονεν μελετντες,θνητὸν μὲν ἄνδρα προσκυνοῦντες καὶ δαίμονα προσαγορεύοντες, τῶν δὲ θεῶν μᾶλλον ἢ τῶν ἀνθρώπων ὀλιγωροῦντες. τοιγαροῦν οἱ καταβαίνοντες αὐτῶν ἐπὶ θάλατταν,
[152] οὓς καλοῦσι σατράπας, οὐ καταισχύνουσι τὴν ἐκεῖ παίδευσιν, ἀλλ’ ἐν τοῖς ἤθεσι τοῖς αὐτοῖς διαμένουσι, πρὸς μὲν τοὺς φίλους ἀπίστως πρὸς δὲ τοὺς ἐχθροὺς ἀνάνδρως ἔχοντες, καὶ τὰ μὲν ταπεινῶς τὰ δ’ ὑπερηφάνως ζῶντες, τῶν μὲν συμμάχων καταφρονοῦντες τοὺς δὲ πολεμίους θεραπεύοντες………..
[155] καίτοι πῶς χρὴ τὴν τούτων φιλίαν ἀγαπᾶν, οἳ τοὺς μὲν εὐεργέτας τιμωροῦνται, τοὺς δὲ κακῶς ποιοῦντας οὕτως ἐπιφανῶς κολακεύουσιν; περὶ τίνας δ’ ἡμῶν οὐκ ἐξημαρτήκασιν; ποῖον δὲ χρόνον διαλελοίπασιν ἐπιβουλεύοντες τοῖς Ἕλλησιν; τί δ’ οκ χθρν ατος στι τν παρ’ μν, ο κα τ τν θεν δη κα τος νες συλν ν τ προτέρ πολέμ κα κατακάειν τόλμησαν; δι κα τος ωνας ξιον παινεν,
[156] τι τν μπρησθέντων ερν πηράσαντο ε τινες κινήσειαν πάλιν ες τρχαα καταστσαι βουληθεεν, οκ ποροντες πόθεν πισκευάσωσιν, λλ’ ν’ πόμνημα τος πιγιγνομένοις τς τν βαρβάρων σεβείας, κα μηδες πιστεύ τος τοιατα ες τ τν θεν ξαμαρτεν τολμσιν, λλ κα φυλάττωνται κα δεδίωσιν, ρντες ατος ο μόνον τος σώμασιν μν λλ κα τος ναθήμασι πολεμήσαντας.
[157] ἔχω δὲ καὶ περὶ τῶν πολιτῶν τῶν ἡμετέρων τοιαῦτα διελθεῖν. καὶ γὰρ οὗτοι πρὸς μὲν τοὺς ἄλλους, ὅσοις πεπολεμήκασιν, ἅμα διαλλάττονται καὶ τῆς ἔχθρας τῆς γεγενημένης ἐπιλανθάνονται, τοῖς δ’ ἠπειρώταις οὐδ’ ὅταν εὖ πάσχωσι χάριν ἴσασιν: οτως είμνηστον τν ργν πρς ατος χουσιν. κα πολλν μν ο πατέρες μν μηδισμο θάνατον κατέγνωσαν, ν δ τος συλλόγοις τι κα νν ρς ποιονται, πρν λλο τι χρηματίζειν, ε τις πικηρυκεύεται Πέρσαις τν πολιτν: Εμολπίδαι δ κα Κήρυκες ν τ τελετ τν μυστηρίων δι τ τούτων μσος κα τος λλοις βαρβάροις εργεσθαι τν ερν, σπερ τος νδροφόνοις,
[158] προαγορεύουσιν. οὕτω δὲ φύσει πολεμικῶς πρὸς αὐτοὺς ἔχομεν, ὥστε καὶ τῶν μύθων ἥδιστα συνδιατρίβομεν τοῖς Τρωικοῖς καὶ Περσικοῖς, δι’ ὧν ἔστι πυνθάνεσθαι τὰς ἐκείνων συμφοράς. εὕροι δ’ ἄν τις ἐκ μὲν το πολέμου το πρς τος βαρβάρους ὕμνους πεποιημένους, ἐκ δὲ τοῦ πρὸς τοὺς Ἕλληνας θρήνους ἡμῖν γεγενημένους, καὶ τοὺς μὲν ἐν ταῖς ἑορταῖς ᾀδομένους, τῶν δ’ ἐπὶ ταῖς συμφοραῖς ἡμᾶς μεμνημένους.
[159] οἶμαι δὲ καὶ τὴν Ὁμήρου ποίησιν μείζω λαβεῖν δόξαν, ὅτι καλῶς τοὺς πολεμήσαντας τοῖς βαρβάροις ἐνεκωμίασε, καὶ διὰ τοῦτο βουληθῆναι τοὺς προγόνους ἡμῶν ἔντιμον αὐτοῦ ποιῆσαι τὴν τέχνην ἔν τε τοῖς τῆς μουσικῆς ἄθλοις καὶ τῇ παιδεύσει τῶν νεωτέρων, να πολλάκις κούοντες τν πν κμανθάνωμεν τν χθραν τν πάρχουσαν πρς ατούς, κα ζηλοντες τς ρετς τν στρατευσαμένων τν ατν ργων κείνοις πιθυμμεν.
[160] στε μοι δοκε πολλ λίαν εναι τ παρακελευόμενα πολεμεν ατος, μάλιστα δ’ παρν καιρός, ν οκ φετέον: κα γρ ασχρν παρόντι μν μ χρσθαι, παρελθόντος δ’ ατο μεμνσθαι. τί γρ ν κα βουληθεμεν μν προσγενέσθαι, μέλλοντες βασιλε πολεμεν, ξω τν νν παρχόντων;…..
…[162] Ἑκατόμνως δ’ ὁ Καρίας ἐπίσταθμος τῇ μὲν ἀληθείᾳ πολὺν ἤδη χρόνον ἀφέστηκεν, ὁμολογήσει δ’ ὅταν ἡμεῖς βουληθῶμεν. ἀπὸ δὲ Κνίδου μέχρι Σινώπης Ἕλληνες τὴν Ἀσίαν παροικοῦσιν, οὓς οὐ δεῖ πείθειν ἀλλὰ μὴ κωλύειν πολεμεῖν. καίτοι τοιούτων ὁρμητηρίων ὑπαρξάντων, καὶ τοσούτου πολέμου τὴν Ἀσίαν περιστάντος, τί δεῖ τὰ συμβησόμενα λίαν ἀκριβῶς ἐξετάζειν; ὅπου γὰρ μικρῶν μερῶν ἥττους εἰσίν, οὐκ ἄδηλον ὡς ἂν διατεθεῖεν, εἰ πᾶσιν ἡμῖν πολεμεῖν ἀναγκασθεῖεν.
[163] ἔχει δ’ οὕτως. ἐὰν μν βάρβαρος ῤῥωμενεστέρως κατάσχ τς πόλεις τς π θαλάττ, φρουρς μείζους ν ατας νν γκαταστήσας, τάχ’ ν κα τν νήσων α περ τν πειρον, οον όδος κα Σάμος κα Χίος, π τς κείνου τύχας ποκλίναιεν: ν δ’ μες ατς πρότεροι καταλάβωμεν, εκς τος τν Λυδίαν κα Φρυγίαν κα τν λλην τν περκειμένην χώραν οκοντας π τος ντεθεν ρμωμένοις εναι.
[164] διὸ δεῖ σπεύδειν καὶ μηδεμίαν ποιεῖσθαι διατριβήν, να μ πάθωμεν περ ο πατέρες μν. κενοι γρ στερίσαντες τν βαρβάρων κα προέμενοί τινας τν συμμάχων ναγκάσθησαν λίγοι πρς πολλος κινδυνεύειν, ξν ατος προτέροις διαβσιν ες τν πειρον μετ πάσης τς τν λλήνων δυνάμεως ν μέρει τν θνν καστον χειροσθαι.
[165] δέδεικται γὰρ, ὅταν τις πολεμῇ πρὸς ἀνθρώπους ἐκ πολλῶν τόπων συλλεγομένους, ὅτι δεῖ μὴ περιμένειν ἕως ἂν ἐπιστῶσιν, ἀλλ’ ἔτι διεσπαρμένοις αὐτοῖς ἐπιχειρεῖν. ἐκεῖνοι μὲν οὖν προεξαμαρτόντες ἅπαντα ταῦτ’ ἐπηνωρθώσαντο, καταστάντες εἰς τοὺς μεγίστους ἀγῶνας: μες δ’ ν σωφρονμεν, ξ ρχς φυλαξόμεθα, κα πειρασόμεθα φθναι περ τν Λυδίαν κα τν ωνίαν στρατόπεδον γκαταστήσαντες,
[166] εἰδότες ὅτι καὶ βασιλεὺς οὐχ ἑκόντων ἄρχει τῶν ἠπειρωτῶν, ἀλλὰ μείζω δύναμιν περὶ αὑτὸν ἑκάστων αὐτῶν ποιησάμενος: ἧς ἡμεῖς ὅταν κρείττω διαβιβάσωμεν, ὃ βουληθέντες ῥᾳδίως ἂν ποιήσαιμεν, σφαλς πασαν τν σίαν καρπωσόμεθα. πολ δ κάλλιον κείν περ τς βασιλείας πολεμεν, πρς μς ατος περ τς γεμονίας μφισβητεν.
[167] ἄξιον δ’ ἐπὶ τῆς νῦν ἡλικίας ποιήσασθαι τὴν στρατείαν, ἵν’ οἱ τῶν συμφορῶν κοινωνήσαντες, οὗτοι καὶ τῶν ἀγαθῶν ἀπολαύσωσι καὶ μὴ πάντα τὸν χρόνον δυστυχοῦντες διαγάγωσιν. ἱκανὸς γὰρ ὁ παρεληλυθώς, ἐν ᾧ τί τῶν δεινῶν οὐ γέγονεν; πολλῶν γὰρ κακῶν τῇ φύσει τῇ τῶν ἀνθρώπων ὑπαρχόντων αὐτοὶ πλείω τῶν ἀναγκαίων προσεξευρήκαμεν, πολέμους καὶ στάσεις ἡμῖν αὐτοῖς ἐμποιήσαντες,
[168] στε τος μν ν τας ατν νόμως πόλλυσθαι, τος δ’ π ξένης μετ παίδων κα γυναικν λσθαι, πολλος δ δι’ νδειαν τν καθ’ μέραν πικουρεν ναγκαζομένους πρ τν χθρν τος φίλοις μαχομένους ποθνήσκειν.
Ὅποιος  «φιλόξενος»  χρειάζεται μίαν γενναίαν ἀπόδοσιν στὴν νεοελληνικὴ ἄς μοῦ τὸ ζητήσῃ… Κάτι θὰ κάνουμε καὶ γιὰ αὐτὸν!!!  Δὲν τὴν παραθέτω ἀπὸ τώρα δὲν ἔχω τὸ δικαίωμα νὰ τὸ πράξω. Θὰ τὸ κάνω ὅμως γιὰ χάριν σας ἐὰν μοῦ τὸ ζητήσετε!!!
Ἀκούω τώρα τελευταῖα γιὰ κάτι χρονομηχανές… Σκέπτομαι σοβαρότατα νὰ ἀναζητήσω τὴν ἀλήθεια! Ἐὰν πράγματι ἡ ἐπιστήμη ἔχει κάνῃ βήματα πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνσι, δὲν θὰ ἦταν καθόλου ἄσχημα νὰ φορτώσουμε μερικοὺς ἀνιστορήτους σὲ ἕνα τέτοιο μηχάνημα καὶ νὰ τοὺς στείλουμε γιὰ μίαν …ἐκπολιτστικὴ  ἐκδρομὴ κατὰ τὸν ….Ἰσοκράτη…. Πῶς θὰ ἐπέστρεφαν ἄρα γε; Θά ἐπέστρεφαν;
πηγή
Υ.Γ. Πάντως, πολὺ ῥατσιστὴς αὐτὸς ὁ τύπος!! Δὲν πρέπει νὰ τὸν ξαναπιάσετε στὸ στόμα σας!!! Θὰ σᾶς μολύνῃ!!!

1 σχόλιο:

Β είπε...

ναι ρε παιδιά μία μεταφρασούλα στην νεοελληνική θα την θέλαμε