Πρεσβυτέρα αθλήτρια της άρσης βαρών

Η Ιωάννα Σταμάτη-Κουταλιανού ήταν για χρόνια μέλος της Εθνικής ομάδας, κερδίζοντας πολλές διακρίσεις. Σήμερα είναι μητέρα δύο αγοριών, ενώ ασχολήθηκε με παιδιά με ειδικές ανάγκες
Υπήρξε πανελλήνια πρωταθλήτρια της άρσης βαρών, ενώ σε ηλικία 17 ετών είχε καταλάβει την όγδοη θέση σε πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων - νεανίδων. Το ρεκόρ της ήταν 75 κιλά στο ζετέ και 62,5 κιλά στο αρασέ στην κατηγορία των 63 κιλών (σ.σ.: 137,5 κιλά στο σύνολο). Ακόμα και το επώνυμό της προδίδει τη δύναμή της. Ο λόγος, για την Ιωάννα Σταμάτη-Κουταλιανού, η οποία μίλησε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια». «Ασχολήθηκα με την άρση βαρών περίπου έξι χρόνια, από την πρώτη γυμνασίου μέχρι την τρίτη λυκείου. Ηταν δύσκολα χρόνια αλλά ωραία, γιατί οι εμπειρίες που έζησα ήταν έντονες. Το πρωί γυμναζόμουν και το απόγευμα έκανα προπόνηση με την ομάδα μου. Τελείωσα το Αθλητικό Λύκειο Καλαμαριάς και έκανα πρωταθλητισμό στην άρση βαρών στον Σύλλογο Σπόρτινγκ Πυλαίας. Προτού πάρω την απόφαση να σταματήσω, είχα συμμετάσχει σε πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στη Σόφια (σ.σ.: το 2005), κατακτώντας την όγδοη θέση» δηλώνει.

Δυσκολα χρονια
«Ημουν μέλος της Εθνικής ομάδας, έχω πάρει μέρος σε πολλά πανελλήνια πρωταθλήματα, ενώ σε σχολικά πρωταθλήματα έχω βγει πρώτη. Βέβαια, όλοι με πείραζαν για το επώνυμό μου παλαιότερα. Ωραία χρόνια αλλά δύσκολα... Ημουν στον αθλητισμό από το πρωί μέχρι το βράδυ. Δεν το μετανιώνω όμως. Εύχομαι και τα παιδιά μου να ασχοληθούν με αυτόν» αναφέρει η 29χρονη μητέρα δύο αγοριών και σύζυγος του π. Συμεών Σταμάτη.

Εκτός από τον δυναμικό χαρακτήρα της, η πρεσβυτέρα έχει και μεγάλη ευαισθησία, καθώς ασχολήθηκε με τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, ενώ έκανε και αντίστοιχες σπουδές. «Εκανα τις σπουδές μου στο ΙΕΚ Θέρμης με ειδικότητα τα ΑμεΑ στην προσχολική ηλικία. Η πρακτική άσκησή μου έγινε σε διάφορα ιδρύματα της Θεσσαλονίκης. Ονειρό μου παιδιόθεν ήταν να ασχοληθώ με τα παιδιά. Οταν ήρθε η ώρα να επιλέξω την ειδικότητά μου, τα έφερε έτσι ο Θεός, ώστε να ασχοληθώ με την κατηγορία αυτή των συνανθρώπων μας που μας χρειάζεται παραπάνω και έχει ανάγκη τη φροντίδα μας. Τα παιδιά ΑμεΑ στην προκειμένη περίπτωση -και κυρίως όταν τα περιστατικά είναι πιο δύσκολα- χρήζουν πιο εντατικής φροντίδας. Μέσα στα ιδρύματα όπου έκανα την πρακτική μου γνώρισα παιδιά τα οποία είτε γεννήθηκαν έτσι είτε απέκτησαν στην πορεία αναπηρία. Για μένα σίγουρα ήταν ένα μεγάλο σχολείο και διδάχθηκα πολλά. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για δύο αντίθετες ασχολίες, αλλά αγαπώ πολύ και τις δύο. Ακόμα και τώρα αναπολώ τα χρόνια της άρσης βαρών, παρότι είχα τραυματισμούς και προβλήματα στη μέση» σημειώνει η κυρία Σταμάτη-Κουταλιανού. «Δεν προέρχομαι από ιερατική οικογένεια, όμως ο παππούς μου ήταν ιεροψάλτης. Επομένως, προϋπήρχε μια πολύ καλή σχέση με την Εκκλησία» επισημαίνει.
«Ο ρόλος τής πρεσβυτέρας στη σημερινή κοινωνία είναι ένας σταυρός. Ενας δύσβατος δρόμος, με πορεία πάντα προς την Ανάσταση. Η πρεσβυτέρα της σημερινής κοινωνίας καλείται να αντιμετωπίσει ποικίλα προβλήματα και να δώσει λύσεις σε προβλήματα των ενοριτών, οι οποίοι πλήττονται καθημερινά είτε οικονομικά είτε ψυχολογικά».

Ο συνδετικός κρίκος
Και συνεχίζει: «Στην περιφέρεια είναι πιο εύκολο να το καταφέρει, επειδή γνωρίζει καθέναν ξεχωριστά. Στις μεγάλες πόλεις όμως είναι λίγο πιο δύσκολο, όχι όμως ακατόρθωτο. Είναι, με λίγα λόγια, ο συνδετικός κρίκος του ιερέα με το ποίμνιο. Οι νέες κοπέλες δυσκολεύονται να γίνουν πρεσβυτέρες, διότι θεωρούν πως θα στερηθούν την κοσμική ζωή. Δεν είναι όμως έτσι. Η καθημερινότητα μιας πρεσβυτέρας είναι ακριβώς η ίδια. Προσωπικά, θα συμβούλευα τις νέες κοπέλες ότι δεν έχουν να στερηθούν τίποτα από χαρές, αλλά πρέπει να είναι σίγουρες για την επιλογή τους, γιατί ο ρόλος δίπλα σε έναν ιερέα απαιτεί σεμνότητα και ταπεινότητα» λέει χαρακτηριστικά.

«Να είμαι άξια σύζυγος»
Η κυρία Σταμάτη-Κουταλιανού αναφέρεται στους στόχους της: «Οι στόχοι μου ως μητέρας και πρεσβυτέρας είναι να σταθώ αντάξια δίπλα στον ιερέα και στο έργο που πρέπει να φέρει εις πέρας, όπως επίσης και στα διάφορα προβλήματα κάποιων οικογενειών που δοκιμάζονται ποικιλοτρόπως. Οσον αφορά τα δικά μου παιδιά, στόχος μου είναι να τα αναθρέψω σύμφωνα με το Ευαγγέλιο και τη ζωή των Αγίων της Εκκλησίας. Η πρεσβυτέρα καλείται να δώσει λύση σε διάφορα προβλήματα των ενοριτών, οι οποίοι την προσεγγίζουν, αλλά πάντα με αγάπη και διάκριση σε καθέναν ξεχωριστά. Γιατί, κατά τη γνώμη μου, η καλύτερη πρεσβυτέρα είναι αυτή που βοηθάει αθόρυβα και σιωπηλά». Και καταλήγει: «Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον σεβασμιότατο Μητροπολίτη Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου κ. Δημήτριο για την αγάπη και την πνευματική στήριξη στην οικογένειά μας».
Από την Εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια