Περπατάνε οι "νεκροί" Αλέξη;

_{Κόμμα: Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν’ αναγιγνώσκωσι και ν’ αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι να αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι.
Ε. Ρόϊδης}

Του Κώστα Στούπα 

 Αρκετοί νομίζουν πως η στήλη κάνει δυσοίωνες και καταστροφικές προβλέψεις οι οποίες ενδέχεται και να μην επαληθευτούν. Μακάρι να μην επαληθευτούν!

Η άποψή μου είναι πως η στήλη απλά καταγράφει αυτά που έχουν συμβεί και συμβαίνουν και προσπαθεί να αποκλείσει τα σενάρια που έχουν τις λιγότερες πιθανότητες να συμβούν. Για όποιον έχει στοιχειώδη επίγνωση της πραγματικότητας, το μέλλον είναι αρκετά χαώδες και έρμαιο τυχαίων επιλογών για να μπορεί να προβλεφθεί με ακρίβεια από διάνοιες περιορισμένης χωρητικότητας δεδομένων και  επεξεργαστικής ισχύος όπως οι ανθρώπινες.

Το περισσότερο που μπορούμε να κάνουμε λοιπόν είναι να αποκλείσουμε κάποια πιθανά μελλοντικά σενάρια και να αφήσουμε τα υπόλοιπα στην αβεβαιότητα της πιθανότητας να συμβούν.

Ένας χρήσιμος οδηγός για να βγάζει κάποιος συμπεράσματα για το τι συμβαίνει στον κόσμο και προς τα πού πάνε τα πράγματα, είναι οι αγορές.

Οι αγορές καθρεφτίζουν τις αποφάσεις εκατομμυρίων συμμετεχόντων σε αυτές: Από τους fund managers της Wall Street, της Φρανκφούρτης, του Τόκιο ή της οδού Ακαδημίας στην Αθήνα, τους συνταξιούχους στο Δουβλίνο, τις νοικοκυρές στη Σαγκάη, μέχρι τον άστεγο στους δρόμους της Καλκούτας που επειδή ακρίβυνε το ρύζι, λόγω κάποιου τυφώνα, αγοράζει καλαμποκόπιτες εκτοξεύοντας την τιμή στα καύσιμα, λόγω μείωσης των αποθεμάτων βιοκαυσίμων στη Βραζιλία...

Οι αγορές μοιάζουν με τον "συλλογικό διανοούμενο" όπως είχε χαρακτηρίσει ο Αντόνιο Γκράμσι την ιδεατή λειτουργία και χρησιμότητα του Κόμματος.

Ιδεατή προσδοκία, γιατί η εμπειρία στην Ελλάδα απέδειξε πως τα κόμματα δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα περισσότερο από το συλλογικό κηφηναριό ηλιθίων που εκτός από το να ζουν από τους φόρους όσων εργάζονται, δεν διστάζουν να σκοτώσουν και την "κότα" που τους ταΐζει.

Στο σημείο αυτό ο Γκράμσι έπεσε έξω ενώ πιο κοντά στην πραγματικότητα έπεσαν ο δικοί μας Ε. Ροϊδης και Γ. Σουρής*...

Αργή και σταθερή κατάρρευση

Παρατηρώντας τι έχει συμβεί και τι συνεχίζει να συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στις αγορές το μόνο συμπέρασμα που μπορεί να βγάλει κάποιος είναι ότι η χώρα συνεχίζει να καταρρέει αργά αλλά σταθερά.

Η υγεία μιας οικονομίας ή έστω τα σημάδια ανάρρωσης μετά από μια περιπέτεια  είναι οι επενδύσεις που προσελκύει, η ανεργία, η αύξηση ή μείωση του επιπέδου μισθών, οι καταθέσεις στις τράπεζες (γιατί αποτελούν το καύσιμο της ανάπτυξης) και φυσικά ο δείκτης του χρηματιστηρίου. Το χρηματιστήριο και οι τραπεζικές καταθέσεις μιας χώρας είναι ο καθρέφτης της οικονομίας.

Αν υπάρξει προσδοκία ανάπτυξης αυτά είναι τα δυο "θερμόμετρα" που θα καταγράψουν πρώτα απ’ όλα τις μεταβολές στις "θερμοκρασίες" της οικονομίας.

Οι καταθέσεις επιχειρήσεων και νοικοκυριών το Φεβρουάριο του 2017 ήταν στα 119 δισ. ευρώ, έναντι 119,7 τον Ιανουάριο και 121,3 τον Δεκέμβριο του 2016. Συγκριτικά το Δεκέμβριο του 2015 ήταν 123,3 δισ. ευρώ,  το Δεκέμβριο του 2014 ήταν  160,2 δισ. ευρώ, του 2013 163,2 δισ. ευρώ, του 2012  161,4 δισ. ευρώ, του 2011 174,2 δισ. ευρώ...

Το Δεκέμβριο του 2009 όταν ξεκίνησαν όλα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος ήταν 237,5 δισ.  ευρώ.

Αν εξαιρέσει κάποιος μια μικρή βελτίωση μεταξύ 2012 και 2013 επί κυβερνήσεως Σαμαρά, οι καταθέσεις βαίνουν συνεχώς μειούμενες προεξοφλώντας την κατάρρευση της οικονομίας. Εκτός αν νομίζει κανένας πως μπορούμε να μετράμε τις καταθέσεις και κάτω του μηδενός... ή πως ξαφνικά μετά τα 2 πρώτα καταστροφικά χρόνια διακυβέρνησης θα ακολουθήσουν άλλα δυο εξαιρετικά.

Επιπλέον, ένα δείγμα της εμπιστοσύνης που έχει ο κόσμος της οικονομίας στη διακυβέρνηση Τσίπρα, είναι πως από το καλοκαίρι του 2015 και μετά οι καταθέσεις μειώνονται υπό το κράτος των capital controls. Ήτοι, οι άνθρωποι αποσύρουν από τις τράπεζες με όριο 420 ευρώ την εβδομάδα. Αυτό μπορεί να αποτελεί και παγκόσμια πρωτοτυπία... θυμίζει όσους δραπέτευαν από τη σοβιετία στη Δύση παρά τον έλεγχο μετακινήσεων.

η συνέχεια εδώ