Τα αρχαία ελληνικά δημιουργούν ελίτ

Δεν είναι επιτρεπτό να παραγκωνίζεται η διδασκαλία μιας γλώσσας που κάνει τους ανθρώπους εξυπνότερους
«Στο δημόσιο σχολείο μπορούσε να μπει ένα παιδί στα δεκατέσσερά του χρόνια. Επρεπε προηγουμένως να ξέρει Λατινικά, Ελληνικά, μαθηματικά κι ένα σωρό άλλα πράγματα, που ήταν δύσκολο να τα μάθει από μια γκουβερνάντα ή από ένα κοινό δημοτικό σχολείο. Γι' αυτό είχαν ιδρυθεί μερικά ιδιωτικά "σχολεία", για παιδιά από οχτώ έως δεκατεσσάρων χρόνων, που τα προετοίμαζαν για τα πιο δύσκολα και σκληρά Δημόσια Σχολεία. Τα "φροντιστήρια" αυτά ήταν αρκετά ακριβά και εξ ίσου σκληρά με τα Δημόσια Σχολεία: ντρεσάριζαν τα παιδιά με πολλή αυστηρότητα και κάμποσο ξύλο, μαθαίνοντάς τα να υπακούν, να μελετούν και να υποτάσσονται».

Peter Stansky & William Abrahams «Ο Αγνωστος Οργουελ», εκδόσεις Κάκτος, σελ. 26

Ο Τζορτζ Οργουελ, ο οραματιστής της τυραννικής δυστοπίας του «1984» και ο δημιουργός του συμβολικού και τόσο αληθινού κόσμου που ζούσε στη «Φάρμα των Ζώων», ήταν ένα από τα πολλά παιδιά της βρετανικής αυτοκρατορίας που είχαν την τύχη και την ατυχία να γεννηθούν σε οικογένεια υπαλλήλων που στελέχωναν τις υπηρεσίες του Στέμματος στις αποικίες. Η τύχη έγκειτο στα προνόμια που απολάμβαναν όσο ζούσαν εκεί και η ατυχία στην απώλεια όλων των ανέσεων μόλις επιβιβάζονταν στο πλοίο επιστροφής για την πατρίδα. Η συνταξιοδότηση ενός υπαλλήλου που δούλευε στις αποικίες ισοδυναμούμε με ανώμαλη προσγείωση στη μιζέρια.

Αυτό που ονειρεύονταν οι γονείς του Ερικ Αρθουρ Μπλερ (το κατά κόσμον όνομα του Οργουελ) ήταν να κατορθώσει να μπει σ' ένα από τα ξακουστά σχολεία του Ηνωμένου Βασιλείου - στο Ιτον, εν προκειμένω. Η λέξη «δημόσιο» για το Ιτον δεν σημαίνει ότι ήταν κρατικό. Λειτουργούσε σαν ιδιωτικό, με δίδακτρα και είχε το δικαίωμα να επιλέγει τους μαθητές του.

Στη Μεγάλη Βρετανία, που διαθέτει κρατικούς θεσμούς ανθεκτικούς στον χρόνο, το κράτος μεριμνούσε για τις ποιοτικές εγγυήσεις στην εκπαίδευση και οι ιδιώτες προσπαθούσαν να προσεγγίσουν αυτά τα στάνταρντ. Στα γνωστικά προαπαιτούμενα της εισόδου σ' ένα σχολείο όπως το Ιτον ήταν και τα αρχαία ελληνικά. Ενα από τα δομικά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για να φτιαχτεί η αυτοκρατορία στην επικράτεια της οποίας «ο ήλιος δεν έδυε ποτέ» ήταν τα κλασικά γράμματα - αυτά που οι σημερινοί αστοιχείωτοι τιποτόφρονες της αποδόμησης προσπαθούν να εξαφανίσουν.
Δύναμη
Με την κλασική παιδεία ατσαλώθηκε και άκμασε η ευρωπαϊκή ήπειρος και ό,τι αποκαλείται δυτικός πολιτισμός. Μέσω εκείνης φωτίστηκαν τα σκότη της άγνοιας και ισορρόπησαν οι κοινωνίες ανάμεσα στις υλικές ανάγκες και τις πνευματικές αναζητήσεις.
Τα αρχαία ελληνικά δεν είναι «πολυτέλεια», ούτε μπορούν να αποτελέσουν μάθημα «β΄ διαλογής» σε μια χώρα που σέβεται τους πολίτες της και επιδιώκει ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά της.
Δεν είναι επιτρεπτό να παραγκωνίζεται και να υποβαθμίζεται η διδασκαλία μιας γλώσσας που κάνει τους ανθρώπους εξυπνότερους - κάτι που έχει αποδειχτεί και επιστημονικά!

Υπενθυμίζεται σχετικά η συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην «κυριακάτικη δημοκρατία» (φύλλο 28ης Σεπτεμβρίου 2014) η κυρία Αννα Γραβάνη, πτυχιούχος Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και ο ιθύνων νους της διπλωματικής εργασίας με τίτλο «Υπάρχουν οφέλη από την εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών για τη γλωσσική - γνωστική ανάπτυξη των παιδιών (ομιλητών της νέας ελληνικής γλώσσας;)».

Η κυρία Γραβάνη είχε πει στην εφημερίδα μας ότι «η εκμάθηση αρχαίων ελληνικών στα παιδιά τα ωφελεί ποικιλοτρόπως. Κοντολογίς, τα κάνει εξυπνότερα, κοινωνικότερα, διευρύνει τους ορίζοντές τους, βελτιώνει την ορθογραφική ικανότητά τους, τη μνήμη, την αναγνώριση του προφορικού λόγου!»

Η πρωτοποριακή μεταπτυχιακή έρευνά της έγινε δεκτή από τη Σχολή Ψυχολογίας του πανεπιστημίου του Dundee (Σκοτία). Οπως μας εξήγησε η ίδια, «η εκμάθηση μιας γλώσσας συνδέεται με πτυχές της ψυχικής και της γνωστικής λειτουργίας του ατόμου. H Γνωστική Ψυχολογία μελετά πώς ένα άτομο αποκτά γνώση. Οι γνωστικές λειτουργίες, μέσω των οποίων κατακτούμε τη γνώση, είναι η αντίληψη, η μνήμη, η γλώσσα, η σκέψη, η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων».
Η συστηματική προσπάθεια εκμάθησης αυτής της μορφής της ελληνικής γλώσσας δεν αποτελεί «σπονδή» σε ένα ένδοξο και απρόσιτο παρελθόν. Ούτε αποτελεί καπρίτσιο «αρχαιόπληκτων» (υβριστικός όρος που χρησιμοποιείται εναντίον πολλών Ελλήνων από οπαδούς πάσης φύσεως βαρβαρισμών).

Τα αρχαία ελληνικά είναι ο πυρήνας της γνώσης που έρχεται από το παρελθόν για να ομορφύνει το μέλλον.
Παναγιώτης Λιάκος

Αγράμματε Φίλη ακούς;;;;