"Ομερτά" ο νόμος της σιωπής

Να "συγχαρούμε" τον επιμελητή-γραφίστα των φυλλαδίων του συμποσίου, για την "ευφάνταστη" σημειολογική επιλογή, να "ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΕΙ" τους αγίους πατέρες της οικουμενικής συνόδου και τον άγιο Μ. Κωνσταντίνο, που θέσπισαν το σύμβολο της πίστεως. Αδικαιολόγητος!

Κοσμίδης Ελευθέριος, φυσικός-αρθρογράφος

Διεξήχθη στη Θεσσαλονίκη με πολύ μεγάλη επιτυχία(;;;), το τριήμερο επιστημονικό συμπόσιο: “ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ” που ελάμπρυναν με την παρουσία τους, ευάριθμο πλήθος Σεβασμιοτάτων (Μεσσηνίας, Μεσογαίας, Λαγκαδά & Κίτρους), πανεπιστημιακοί καθηγητές (κ. Μαρτζέλος, κ. Κωνσταντίνου, κ.Χρήστου, κ. Σκαλτσής, κ. Γιάγκου, κ.Πασχαλίδης κ.α.). (Σημ. "Πατερικῆς Παραδόσεως": Καὶ καλὰ ὁ Μεσσηνίας καὶ ὁ Κίτρους. Ὁ "Σωτηρικὸς" Μεσογαίας Νικόλαος καὶ ὁ Λαγκαδὰ Ἰωάννης, τί ἤθελαν ἐκεῖ; Μήπως γιὰ νὰ ἀντιταχθοῦν στὴν διεξαγωγὴ μιᾶς ἐκ τῶν προτέρων Οἰκουμενιστικῆς Συνόδου, ἀφοῦ τὴν διεξάγουν Οἰκουμενιστές;)

Το Συμπόσιο επειδή ήταν τριήμερο, ο κόσμος πηγαινοερχότανε στη μονή Βλατάδων, όλες σχεδόν τις ώρες της ημέρας, κυρίως πανεπιστημιακοί, φοιτητές της θεολογικής σχολής  και κληρικοί αποτελούσαν το ακροατήριο.

Ξεπερνώντας την αρχική εντύπωση, (η κλίση στις θέσεις των ακροατών προκαλεί δέος!) παρακολούθησα έκπληκτος την ομιλία των κ. Τσομπανίδη και Τσιρώνη (βάσει προγράμματος, η κάθε εισήγηση είχε διάρκεια 15 λεπτά).

Διαπίστωσα με λύπη μου πως τελικά, η ορθόδοξη εκκλησία έχει τρία κυρίαρχα ρεύματα: τους εργάτες της οικουμενικής κινήσεως (ή οικουμενιστές), τους αντίθετους στην οικουμενική κίνηση (ή αντι-οικουμενιστές, οι "άλλοι" τους αποκαλούν: κάποιους κύκλους της εκκλησίας, ζηλωτές και άλλα χειρότερα) και σε εκείνους που δεν αισθάνονται έτοιμοι ή δεν εξαναγκάστηκαν να πάρουν θέση ακόμα.

Μου δημιουργήθηκαν δε κάποιες εύλογες, πιστεύω, απορίες:

Περί των διαλόγων

• Καθίσταται προαπαιτούμενο ένα βασικό αίτημα: Θα αρχίσει ποτέ ο διάλογος εντός της εκκλησίας; Από το οικουμενικό Πατριαρχείο, τις θεολογικές σχολές και την ελίτ της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, δυστυχώς έχει επιβληθεί "ΟΜΕΡΤΑ".
  
  Από τους εισηγητάς λοιπόν, που ήταν επιλεγμένοι εργάτες της οικουμενικής κινήσεως, γιατί άραγε απουσίαζε, έστω ένας εκφραστής της αντιθέτου απόψεως; (π.χ. ο π. Θεόδωρος Ζήσης, ο π. Γεώργιος Μεταλληνός, ο σεβ. Πειραιώς, ή ο σεβ. Γόρτυνος;) 
  
  Εννοείται πως δε θα μπορούσε να είναι επ’ ουδενί προσκεκλημένος, ο π. Νικόλαος Μανώλης, διότι στο συγκεκριμένο συμπόσιο, μόνον το άκουσμα του ονόματός του, θα προκαλούσε στην πλειοψηφία των εισηγητών, έκρηξη θυμού και οργής.
  
  Πως είναι λοιπόν δυνατόν, εκείνοι που με τόση σπουδή, επιμονή και υπομονή, εργάζονται για το διάλογο εκτός της εκκλησίας, να τον απαγορεύουν εντός αυτής, επιβάλλοντας μια ιδιότυπη “ομερτά”;
• Είναι πλέον θεσμός εκ των εισηγητών (των εργατών της οικουμενικής κινήσεως), να επικαλούνται σχεδόν αποκλειστικώς αποφάσεις και δη ομόφωνες, παλαιοτέρων προσυνοδικών, οι οποίες ψηφίστηκαν και εκείνες από οικουμενιστές και μάλιστα σε βάθος δεκαετιών. Απαιτεί δε την υπακοή στις αποφάσεις εκείνες! Γιατί δεν τεκμηριώνεται κάποια θέση τους, στους πατέρες της εκκλησίας μας; Είναι μέσα στην παράδοση της εκκλησίας μας αυτό; είναι ορθό με βάση τους κανόνες της εκκλησίας μας; είναι δίκαιο; ή αποτελεί αδιάσειστη απόδειξη επιβολής μεθόδων που χρησιμοποιεί η παγκοσμιοποίηση και η νέα εποχή εντός της εκκλησίας;
• Η σχέση μεταξύ των ορθοδόξων εκκλησιών (Κωνσταντινουπόλεως, Ρωσίας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων, Τσεχίας κ.α.) θα επιτρέψει στον οικουμενικό Πατριάρχη να υλοποιήσει τα σχέδιά του και να φτάσει στο ποθούμενο της οικουμενικής κίνησης, δηλαδή την άνευ όρων Χριστιανική ενότητα; 

Περί της ουσίας

• Γιατί δεν ονομάζεται η σύνοδος οικουμενική;
  Είναι ατελής εκκλησία η ορθόδοξη, μετά το σχίσμα;
  Μήπως πρέπει να επικυρώσει μια νέα οικουμενική σύνοδος, την ογδόη και την ενάτη, που καταδίκασαν τον παπισμό και αυτό είναι πρόβλημα;

• Η Ορθόδοξη εκκλησία όπως εκφράζεται στο υψηλό ναι μεν επίπεδο των πανεπιστημιακών δασκάλων, εντελώς θεωρητικό αφετέρου δε, σύρεται στη μόδα της επικαιροποίησης του κηρύγματος του ευαγγελίου.
  Τη μόδα αυτή επιβάλει η παγκοσμιοποίηση.
  
  Με μια φιλοσοφικότερη ματιά, υπονοείται πως, ο λόγος του ευαγγελίου είναι ανεπίκαιρος; πως έχει ανάγκη εκμοντερνισμού ή κάτι τέτοιο;
  
  Είναι πλέον προφανές πως οι πιστοί, ο απλός λαός του Θεού, συστηματικά αγνοείται, χειραγωγείται και η σχέση της διοικούσης εκκλησίας με το λαό ξεπέφτει σε μια κοινή πελατειακή σχέση.
  Με αποκλειστική όμως ευθύνη της διοικούσης εκκλησίας.
  
  Αναρωτήθηκαν οι αρχιερείς και πατριάρχες μας, αλλά και οι πανεπιστημιακοί μας δάσκαλοι,  που με τόσες θυσίες, παλεύουν δεκαετίες ολόκληρες να επιβάλουν τη νέα εποχή στην ορθοδοξία, την οικουμενική κίνηση, αναρωτήθηκαν μέσα τους γιατί όλα αυτά; Αναρωτήθηκαν ποια η αποστολή τους;
  Μπορούν με απλά λόγια να εξηγήσουν στο λαό του Θεού, στους κληρικούς, τους μοναχούς και τις μοναχές, στον ηληκιωμένο ή τον έφηβο, πως "ξεπεράστηκε" ο λόγος του ευαγγελίου; πως και γιατί “ξεθώριασε” ο λόγος των πατέρων της εκκλησίας;
  
  
• Στη χώρα μας ο λαός βασανίζεται συρόμενος, μεταξύ ρατσισμού, οικονομικής καταστροφής, τρομοκρατίας και πολέμου. Οι άθεοι κυβερνήτες, η οικονομική εξαθλίωση, η προσβολή της αξιοπρέπειας, ο κίνδυνος της απώλειας της πρώτης κατοικίας, καθώς και της Εθνικής μας κυριαρχίας, συνθέτουν ένα εκρηκτικό κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον.
  
  Υπό αυτές τις συνθήκες, η σπουδή της εκκλησίας και η τόση βιασύνη, για την πραγματοποίηση της Πανορθόδοξης Συνόδου το 2016, με τον επιβαλλόμενο οικουμενικό διάλογο και την ποθούμενη ένωση των εκκλησιών, αποτελεί την ορθόδοξη λύση στο πρόβλημα; ή αποτελεί άλλο ένα κομματάκι στο απάνθρωπο παζλ της παγκοσμιοποίησης, που επιβάλλει βίαια μία θρησκεία;

πηγή