Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2015

Labels:

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι σημαίνει όμως ζωή, και τι θάνατος; Ποια έννοια έχουν για τον πιστό και ποια για τον άπιστο; Tι έλεγε ο Απ. Παύλος; "Για μένα το "ζειν" είναι ο Χριστός, και το "αποθανείν" κέρδος. Θέλω να φύγω για να είμαι μαζί με τον Χριστό. Γιατί είναι πολύ πλέον καλύτερα. Αλλά παραμένω εδώ για όφελος δικό σας."

10 Δεκεμβρίου 2015 στις 1:08 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

H "μνήμη θανάτου" των ασκητών δεν έχει καμιά σχέση με το φόβο ότι κανείς δεν γλιτώνει απ΄τον θάνατο. Είναι αντίθετα ένας προσανατολισμός του νου, μια τοποθέτηση εξωχρονική θα μπορούσαμε να πούμε, προς την αιώνια (και πραγματική), πραγματικότητα.

10 Δεκεμβρίου 2015 στις 1:23 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Μνημη θανατου ο γερ Κλεοπας φωναζε και το χερι του χτυπουσε
Μαρτα μαρτα μαρτα μαρτα μαρτα μαρτα ! καπως ετσι ειπε
Θανατος θανατος θανατος θανατος θανατος θανατος!
Οι παλιοι πηγαιναν στα μνηματα κ εξοικιωνονταν με το μυστηριο του θανατου.
Καποιοι δε εθεραπευονταν,θυμηθηκα την Αμμα Σαρα που ειπε σε καποιον που ειχε την τυραννιδα των παθων,Ο Θεος να μας ελεησει ,ειπε σε καποιον ασκητη ''πηγαινε και ξαπλωσε στο μνημα του αββα ταδε...δεν θυμαμαι πρεπει να το ψαξω,και ευθυς οταν ξαπλωσε επανω στον ταφο σαν να ηταν νεκρος και αυτος ,αμεσως εφυγε ο πολεμος! Τετοιους Πατερες και μητερες ειχαμε ,κυριως πατερες,οσιους ,καναν θαυματα!!!

Ωραια τα σχολια σε αυτη την αναρτηση.
Εχει ο Θεος κ για μας,δεν θα μας αφησει!

10 Δεκεμβρίου 2015 στις 10:15 μ.μ.
Μαρία Π. είπε...

Καλημέρα Πηνελόπη, είσαι καλά;.. Δεν θα μας αφήσει, πρέπει να το πιστεύουμε και να το ζούμε.. Να πω κάτι για τον θάνατο. Εμείς μεγαλώσαμε με μια αποξένωση απέναντι σ΄αυτό, σε σχέση με όλες τις προηγούμενες γενιές που πέρασαν πολέμους κτλ.. και ο θάνατος ήταν καθημερινό φαινόμενο.. Δεν μας πήραν ποτέ σε κηδεία, ήταν η νοοτροπία τέτοια ότι δεν έπρεπε να στενοχωρηθούμε, ήταν η εποχή του ευδαιμονισμού. Όλη η σύγχρονη μέριμνα είναι από μικρή σχετικά ηλικία να αρχίσουμε την φροντίδα για να παρατείνουμε αργότερα όσο γίνεται την ζωή μας (όλα όμως μόνο για το σώμα και τίποτα για την ψυχή).. Και παρατηρούμε τώρα ένα φαινόμενο πρωτοφανές στην ιστορία, να φτάνει ο άνθρωπος στα 90 χρόνια ή και περισσότερο, αλλά με πολύ κακή ποιότητα ζωής. Δηλ. να καταναλώνει πολλά και διάφορα φάρμακα, με διάφορες παρενέργειες, για να παρατείνει την ζωή του, αλλά να μην μπορεί να πάρει τα πόδια του. Και να σου λέει "ζωή είναι αυτή;" αλλά από την άλλη να φοβάται και να προσπαθεί να παρατείνει την ζωή του, τρέχοντας συνέχεια στους γιατρούς.. Και ασχολείται συνέχεια να μετράει την πίεσή του και τα υπόλοιπα (πολλές φορές παθαίνει εμμονή με αυτά).. για να πάρει μια μικρή παράταση 2-3 χρόνια.. Δηλ. αντί για "χρόνια καλά" το ζητούμενο είναι "χρόνια πολλά" και ότι να 'ναι.. Είναι ανθρώπινο, αλλά από την άλλη δείχνει και την εξάπλωση της απιστίας, ακόμα και στους γεροντότερους.. Έτσι κι αλλιώς ο Θεός αποφασίζει πότε θα πεθάνει ο καθένας.Το θέμα λοιπόν είναι να φύγει ο άνθρωπος έτοιμος και όχι πότε θα φύγει. Τα λέω αυτά για να δούμε την διαφορά μας με τις προηγούμενες γενιές που είχαν άλλο φρόνημα. Όπως είπες:
"Τετοιους Πατερες και μητερες ειχαμε ,κυριως πατερες,οσιους.."

Καλά Χριστούγεννα!

11 Δεκεμβρίου 2015 στις 8:41 π.μ.
penelope είπε...

Μαρια ,τι χαρα που σε συναντω ,αυτη τη φορα σε αλλο τοπο.
Ναι,δεν μιλω για τους πατερες της εποχης μετα την γερμανικη κατοχη,αλλα τους πριν.Και οπως ειπες ο πολεμος η ανεχια,μη το παιδακι μου παθει μη και εγω φυγω νωρις απο αυτη τη ζωη,τι εζησαν οι προπαππουδες: ,μη το ζησω εγω.
Εκεινο που παρατηρω ειναι πως τα φαρμακα ειναι μια σκετη απατη.
Παλαια επερνες ενα αντιβιοτικο και γινοσουν καλα,σημερα δεν ξερω ,λενε οι γιατροι πως τα αντιβιοτικα ειναι νεας γενεας ,μα απο τον παθολογο πας στον γαστρεντερολογο,επειτα στον αλλεργιολογο,κλπ για να δουλευουν ολοι οι γιατροι.εδω μοναχες ειναι και το λεξοτανιλ το εχουν σαν ηρεμιστικο ,ενω οι παλαιοι φαρμακα ευκολα δεν επαιρναν και ειδικα τετοιου τυπου.Στο Ορος δεν θυμαμαι να διαβασα πουθενα για χρησιμοποιηση των μοναχων τετοια φαρμακα.Θυμαμαι που ο γερ .Ιωσηφ στις επιστολες του εκανε λογο για τα νευρολογικα προβληματα των πιστων ,''μη στενοχωρηστε οι πιο πολλοι πασχουν απο αυτα'' μα οι ιδιοι δεν διαβασα να χρησιμοποιησαν ψυχοφαρμακα διοτι δεν τα παραδεχονταν.Θυμηθηκα μια περιπτωση ασθενους με σχιζοφρενεια οπου εμεινε κοντα ενα 5μηνο διπλα στον γεροντα Ιωσηφ και εγινε καλα.Ειχαν την προσευχη και τη νηστεια,τη Θεια Κοινωνια.Δεν θυμαμαι τους παππουδες μου να παιρναν τοσα φαρμακα.
Οι σημερινοι καταναλωνουν κ 20 φαρμακα την ημερα.
Υπηρχε απλοτητα σε ολα.
Καλα Χριστουγεννα κ απο μενα με υγεια κ αγαπη!πην

15 Δεκεμβρίου 2015 στις 1:07 π.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)