ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ, ΕΞΑΡΧΙΑ και ΡΩΣΙΑ

Ο μοναχός Παΐσιος στην "Ιστορία των Σλάβων Βουλγάρων ... " που έγραψε λίγο μετά το 1758 δεν παύει να φανερώνει κάθε τόσο την πικρία του για τον χλευασμό των Βουλγάρων από τους ξένους. Καυτηριάζει τους βουλγαρόφωνους που ξεχνούν τη γλώσσα τους, που μιλούν και γράφουν ελληνικά και που ντρέπονται να χρησιμοποιούν το όνομα Βούλγαρος. Ήταν όμως, για έναν αιώνα περίπου, μια μικρή παραφωνία. Οι χριστιανοί των Βαλκανίων ελληνόφωνοι, σλαβόφωνοι, βλαχόφωνοι, αρβανιτόφωνοι ήταν ενωμένοι με κοινό εκκλησιαστικό αρχηγό, Εθνάρχη, τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Όποιος ήθελε και μπορούσε να σπουδάσει φοιτούσε στα ελληνικά σχολεία, που συχνά ιδρύονταν με τα ρούβλια των ρώσων πρακτόρων. Συνεχιζόταν η από αιώνων ρωμαίϊκη διγλωσσία. « Πλούσιοι βουλγαρόφωνοι πατριώτες χρηματοδοτούσαν και παρακινούσαν τους νέους που είχαν όρεξη για μάθηση να φοιτούν στα ελληνικά σχολεία. Μεταξύ των βουλγαρόφωνων από το 1762 μέχρι το 1829 οι ανθελληνικές ιδέες δεν βρίσκουν ακόμη τη σοβαρή απήχηση που είχαν αργότερα, ούτε στις λαϊκές μάζες ούτε στους πιο μορφωμένους.»

Η κατάσταση, όμως, άλλαξε εντελώς μετά την τρίτη δεκαετία του 19ού αιώνα. Η ρωσική εξωτερική πολιτική αντιλαμβάνεται, κυρίως μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια και την πραξικοπηματική ανακήρυξη του αυτοκεφάλου της Ελλαδικής Εκκλησίας (23 Ιουλίου 1833), ότι "χάνει το παιχνίδι" στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος, όπου πλέον κυριαρχούν οι αγγλόφιλοι και γαλλόφιλοι οι οποίοι εμφορούνται από έναν "ακραιφνή και άκρατο εκσυγχρονισμό" στύλ Κοραή. Εγκαταλείπονται οριστικά τα σχέδια της Μ. Αικατερίνης για ανασύσταση της "γραικικής" αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια. Μέχρι την τρίτη δεκταετία του 19ού αιώνα η ρωσική πολιτική αποσκοπούσε στη διατήρηση της ενότητας της Ρωμηοσύνης και στην μέσω αυτής προώθηση των ρωσικών συμφερόντων στην περιοχή. Χρηματοδοτούσε την ίδρυση ελληνικών σχολείων, εργαζόταν για τη διατήρηση της ενότητας των ορθοδόξων της Ρούμελης (Βαλκανίων) υπό το Οικουμενικό Πατριαρχείο και οραματιζόταν την ανασύσταση της ρωμαίϊκης (βυζαντινής) αυτοκρατορίας. Μετά όμως τη δολοφονία του Καποδίστρια και την πραξικοπηματική ανακήρυξη του Αυτοκεφάλου της Ελλαδικής Εκκλησίας διαπίστωσε ότι η επιρροή της στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος υποχωρούσε δραματικά. Ο δεσμός των ήδη απελευθερωμένων Ελλήνων με την Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης είχε κοπεί και ήταν ανοικτός ο δρόμος για την επικράτηση της ιδεολογικής προοπτικής (ακραίος "εκσυγχρονισμός") που εξυπηρετούσε τις σκοπιμότητες των λεγομένων Μεγάλων Δυνάμεων της Δύσης και κυρίως της Αγγλίας. Επειδή όμως, η Ρωσία, θεωρούσε τη βαλκανική χερσόνησο, χώρο ζωτικών της συμφερόντων (έλεγχος των Στενών, κάθοδος στη Μεσόγειο) δημιούργησε, εμπεόμενη και από τον Πανσλαβισμό, το βουλγαρικό ζήτημα. Ήταν φανερό ότι δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει πραγματικότητα το όραμα της ανασύστασης της ρωμαίϊκης (βυζαντινής) αυτοκρατορίας από το Δούναβη μέχρι την Κρήτη και την Κύπρο. Το νεοσύστατο ελληνικό κράτος είχε επιλέξει τη ρήξη με τη Ρωμηοσύνη και εμφανιζόταν σαν ιστορική συνέχεια όχι της Ρωμανίας (Βυζαντίου) αλλά της αρχαίας Ελλάδας. Μια και "είχε σπάσει το ποτήρι" η ρωσική πολιτική διάλεγε πλέον τα κομμάτια που μπορούσε να αξιοποιήσει. Από την τέταρτη δεκαετία του 19ού αιώνα και στο εξής όλος ο ρωσικός μηχανισμός στα Βαλκάνια (πράκτορες, πρεσβείες, χρηματοδοτήσεις) που τόσο βοήθησε τα προηγούμενα χρόνια τους ελληνόφωνους ρωμηούς θα τεθεί πλέον στην υπηρεσία του όψιμου Πανσλαβιστικού σχεδίου για δημιουργία Βουλγαρικού κράτους.

Από το 1829 μέχρι το 1844 αρχίζουν τα έντονα κηρύγματα για την απόσπαση των (δίγλωσσων) βουλγαρόφωνων Ρωμηών από τον Ελληνισμό. Το 1835 ο γνωστός ελληνιστής Απρίλωφ και ο επίσης ελληνοσπουδαγμένος Παλαούζωφ ιδρύουν το πρώτο βουλγαρικό σχολείο στη βιομηχανική πόλη Γκάρμποβο. Μετά το 1844 η προπαγάνδα κατά της ελληνικής παιδείας γίνεται πιο έντονη. Βέβαια εκείνη την εποχή "όλοι σχεδόν οι αξιόλογοι "Βούλγαροι", που στάθηκαν πρωτοπόροι στην εθνική και πνευματική αναγέννηση της χώρας τους, είχαν σπουδάσει σε ελληνικά σχολεία".

Οι προπαγανδιστές της βουλγαρικής "Εξαρχίας", προς τα τέλη του 19ού αιώνα, διαμαρτύρονται ότι τα κηρύγματά τους, συχνά, δεν έχουν την απήχηση που θα περίμεναν μεταξύ των σλαβόφωνων γιατί οι τελευταίοι δεν θέλουν να δεχτούν για εθνικό τους όνομα το "Βούλγαρος" επειδή το απεχθάνονται ως υποτιμητικό. Έτσι προέκειψε σαν παρακλάδι του βουλγαρικού, το "μακεδονικό" ζήτημα. Για να ξεπεραστεί η απέχθεια των σλαβόφωνων κατοίκων των νοτίων Βαλκανίων προς το "Βούλγαρος" μπήκε στο παιχνίδι, σαν εναλλακτική λύση, το ένδοξο στη συνείδηση όλων των κατοίκων της Ρούμελης (Βαλκανίων) όνομα Μακεδόνας. Έπρεπε να βρεθεί τρόπος να "σλαβοποιηθούν" όσο το δυνατόν περισσότεροι. Έτσι παράλληλα με τη φιλοβουλγαρική κίνηση καλλιεργήθηκε και μια αυτονομιστική "μακεδονική".

Αν δεν επενέβαιναν οι Μεγάλες Δυνάμεις στη Ρωμυλία (Βαλκάνια) θα γινόταν, με πολύ φυσικό τρόπο, πραγματικότητα το όραμα του Ρήγα. Ένα ενιαίο ελληνόφωνο κράτος με ενωμένους τους δίγλωσσους Ρωμηούς (αρβανιτόφωνους, βλαχόφωνους, σλαβόφωνους) μέσω της ελληνικής γλώσσας, παιδείας και της Μητέρας Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Μέχρι τις αρχές του 19ού αιώνα στη Ρωμυλία (Βαλκάνια-Ρούμελη) οι υπόδουλοι χριστιανοί ήξεραν ότι ο εθνάρχης τους βρίσκεται στη Κωνσταντινούπολη, και όταν αποφάσιζαν να σπουδάσουν σπούδαζαν φυσικά σε ελληνικά σχολεία. Τελικά τα Βαλκάνια κατάντησαν από Ρούμελη πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης και σε αυτή τη μεταβολή συνέβαλλε και το Ελληνικό Κράτος. Στις αρχές του 19ού αιώνα, με τις άστοχες πολιτικοεκκλησιαστικές επιλογές που έκανε, καταφέρε, αντί να συμβεί ο αναμενόμενος διαμελισμός του Μεγάλου Ασθενούς (τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), να συμβάλλει στον κατατεμαχισμό του μαρτυρικού σώματος της Ρωμηοσύνης. Πάντως ουδέν κακόν αμιγές καλού! Και δόξα τω Θεώ ...

συναχίζεται..


Διονύσης Παπαχριστοδούλου

Η κτηνωδία του Κορανίου! Επιτρέπει την παιδοφιλία!

Μετά τα εγκλήματα, τα σεξουαλικά όργια και διαστροφές, τους ξυλοδαρμούς, την επιστήμη και τη διαπαιδαγώγηση το ιερό βιβλίο των μουσουλμάνων μας προβάλλει και την ΠΑΙΔΟΦΙΛΙΑ σαν θεραπευτική μέθοδο …εισαγωγής εις τον μουσουλμανικό παράδεισο, όπου ο χορτασμένος σεξουαλικά πιστός θα συνεχίσει τα όργια με την ενίσχυση των ουρί.

Tο Κοράνι στη σούρα 65 μιλά για το διαζύγιο και την Ίντντε ή Ίντα, το “χρονικό διάστημα της μη σαρκικής επαφής κανονικών μηνών ώστε να εξακριβωθεί ότι η μήτρα της συζύγου είναι άδεια από τα ζωάρια του συζύγου”. Μόνο όταν παρέλθει το χρονικό αυτό διάστημα χωρίς να εμφανιστεί εγκυμοσύνη, μπορεί η διαζευγμένη να παντρευτεί με έναν άλλο.

Η σούρα 65 επιβεβαιώνει ότι κορίτσια στην προεφηβική ηλικία, χωρίς περίοδο, μπορούν να παντρευτούν και οι σύζυγοί τους μπορούν να κάνουν σεξ μαζί τους. Το εδάφιο 4 λέει: “Όσο για τις γυναίκες σας που

1)έχουν περάσει την ηλικία της – κατά μήνα – αδιαθεσίας, γι’ αυτές – αν έχετε καμία αμφιβολία – η περίοδος (Ίντντε) που ορίστηκε , είναι τρεις μήνες,

2)(το ίδιο) και σ’ αυτές που δεν έχουν (ακόμη) περίοδο.

3)Γι’ αυτές που μεταφέρουν (ζωή μέσα στα σπλάχνα τους), η περίοδος (που ορίζεται) είναι μέχρις ότου απαλλαγούν από το βάρος τους”.

Mε δυο λόγια ένας άντρας μπορεί να έχει

1)συζύγους σε κλιμακτήριο

2)συζύγους που δεν έχουν ακόμη περίοδο ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΕΣ και όχι για άλλους λόγους.

3)συζύγους που, όντας σε αναπαραγωγική ηλικία, είναι έγκυοι. Αυτές μετά από διαζύγιο, πρέπει να ακολουθήσουν συγκεκριμένη διαδικασία για να ξαναπαντρευτούν:

Οι έγκυοι σύζυγοι με τις οποίες ο άντρας έχει κάνει σεξ (γι’ αυτό είναι και έγκυοι άλλωστε…) πρέπει να περιμένουν να γεννήσουν για να ξαναπαντρευτούν.

Όμως οι σύζυγοι στην κλιμακτήριο (που τους σταμάτησε δηλ. η περίοδος)

και οι σύζυγοι που δεν έχουν ακόμη περίοδο , πρέπει να περιμένουν για τρεις μήνες για να εξακριβωθεί αν η μήτρα τους “είναι άδεια από τα ζωάρια του συζύγου». Αν μετά από τρεις μήνες δεν έχει εμφανιστεί κάποια εγκυμοσύνη, τότε μπορούν να ξαναπαντρευτούν.

Ας δούμε και μερικά σχόλια από εξηγήσεις του Κορανίου (ταφσίρ):

Και [όπως και για] εκείνες από τις γυναίκες σας που (διαβάστε allā’ī ή allā’i και στις δύο περιπτώσεις) δεν περιμένουν να έχουν περίοδο, αν έχετε αμφιβολίες, σχετικά με την περίοδο αναμονής, η προδιαγεγραμμένη περίοδος [αναμονής] καθορίζεται σε τρεις μήνες , Και [επίσης για] εκείνες που δεν έχουν ακόμη έμμηνο ρύση, λόγω μικρής ηλικίας, η περίοδος αυτή θα είναι [επίσης] σε τρεις μήνες - και οι δύο περιπτώσεις εφαρμόζεται σε άλλες από εκείνες των οποίων οι σύζυγοι έχουν πεθάνει. Για αυτές [τις τελευταίες] η περίοδος αναμονής ορίζεται στο στίχο: «πρέπει να περιμένουν μόνες τους τέσσερις μήνες και δέκα [ημέρες], [Κορ. 2:234]. Και εκείνες που είναι έγκυες, η περίοδος αναμονής τους, το προδιαγεγραμμένο χρονικό διάστημα [αναμονής], αν είναι διαζευγμένες ή εάν οι σύζυγοί τους είναι νεκροί, είναι όταν θα γεννήσουν. Και όποιος φοβάται το Θεό, Εκείνος θα κάνει τα πράγματα πιο εύκολα γι ‘αυτόν, σε αυτόν τον κόσμο και στη μετά θάνατον ζωή


διαβάστε τη συνέχεια εδώ




πηγή

Χοχλιδοβολοσέρματα δε θέλω μπλιο μαζί σου, γιατ’ είδα κι αλλουνού χοχλιού σημάδια στο κορμί σου.

Οι Κρητικοί ανέκαθεν είχαν αγαπησιάρικη σχέση με τους χοχλιούς. Δεν έχω γνωρίσει άλλο μέρος που να τους αγαπά τόσο. Ίσως οι Γάλλοι να είναι οι δεύτεροι.
Τους μαγειρεύουν με πολλές πεντανόστιμες συνταγές και τους θεωρούν εκλεκτό μεζέ που τον συνοδεύουν με κόκκινο κρασί και συχνά και με ρακή. Φημισμένοι είναι οι μπουμπουριστοί χοχλιοί και οι χοχλιοί γιαχνί με κολοκυθάκια και πατάτες.
Τρανή απόδειξη της σημαντικής σχέσης των Κρητικών με τους χοχλιούς είναι το ότι τους περιλαμβάνουν ως ολυμπιακό άθλημα στους αγώνες τους. !!

Διαγωνισμός Χοχλιού.

Θα πρέπει λοιπόν οι διαγωνιζόμενοι να φάνε σαράντα- όι να φάνε, να μαζέψουνε...
Να μαζέψουνε σαράντα κιλά χοχλιούς στην τοποθεσία «χοχλιδοχαλέπα», γυρευτούς.
Και τριάντα κιλά συρτούς στην τοποθεσία «τράφος του χοχλιού».
Όποιος τσι μαζώξει πιο γρήγορα και πει πρώτος τη μαντινάδα:



Όντε θα πάω στσι χοχλιούς και σβήσει το λουξάκι,

σε έναν τράφο κάθομαι ν' αλλάξω φιαλάκι.



Έκειοσας θα 'ναι ο νικητής του αθλήματος αυτού.



Μερικές μαντινάδες σχετικές.



Χοχλιδοβολοσέρματα δε θέλω μπλιο μαζί σου,

γιατ’ είδα κι αλλουνού χοχλιού σημάδια στο κορμί σου.



Όfου και νά 'μουνα χοχλιός κοντά στην γειτονιά σου

να γράφω με τα σάλια μου στον τοίχο τ' όνομά σου.



Ανήψηστους χοχλιούς να φας, να καταπιείς αχλάδια,

να πέσουνε τ' αδόδια σου για να μιλείς καθάρια!



O κρητικός στην ξενιτιά πόσα λεφτά δε δίδει,

να βρει μπουμπουριστούς χοχλιούς να φάει με το ξίδι!

δρόμων ο κόσμος και ταξιδεύει...

«Πρώτα πως ήσουν Σικελή ήξερα, Αντιγόνη. Μα τώρα που εγίνης Αιτωλή, κι εγώ γίνηκα Μήδος»

Αργεντάριος Μάρκος

α' αιώνας μ.Χ.

(Από την ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ σε μετάφραση Ανδρέα Λεντάκη)

.............................

Σχόλιο του Α.Λ.: Αιτωλή σημαίνει ζητιάνα. Απ' το αιτώ (ζητάω, ζητιανεύω) Πρβλ. σχόλιο στους Ιππής του Αριστοφάνη (στ. 79) «τω χειρ' εν Αιτωλοίς. Από του ονόματος το πράγμα λέγει. Ουκ εν Αιτωλία, αλλ' εν τω αιτείν. Μήδος, παίζει με τις λέξεις μη δος, δηλαδή δεν δίνω.
Πάλι

επαίτες

για πολλοστή φορά προσπίπτουμε στην Εσπερία και τριγυρνάμε στις Αυλές των Καγκελάριων και των Δόγηδων,

δέσμιοι των Οίκων (αξιολόγησης) για κάποια βοήθεια, ή έστω ανοχή, ένα δάνειο

και, αν δώσει ο Θεός, ποιος ξέρει, ίσως αίφνης μια Σταυροφορία - τα σύνορά μας, ξέρετε, είναι και τα σύνορα της Δύσης! Ναι, ποιος ξέρει,

άλλωστε μια Σταυροφορία κάποτε μας χάλασε, ίσως Σταυροφορία τώρα να μας αναστήσει.

Πάλι επαίτες, σαν εκείνον τον καημένο Μανουήλ τον Β' τον Παλαιολόγο, ώς το Λονδίνο έφθασε ζητώντας - καμμιά σχέση βεβαίως, με μας της σήμερον, εκείνος

αρχοντάνθρωπος, ψηλός, θλιμμένος, ομορφάντρας, τον ιστορεί στον αιώνα ζωγραφιά που τον εικονίζει, φραγκοντυμένον αλλά ευθυτενή, καβάλα στ' άλογο, να μπαίνει στη Φλωρεντία, σαν να τελεί θρίαμβο στην Παλαιά Ρώμη

όμως στην πραγματικότητα σφάγιο

για να ζητήσει βεβαίως, τάχα πως απαιτεί, να εκλιπαρήσει βοήθεια, τάχα πως δικαιούται, αυτός ο Αυτοκράτορας! Ποσώς. Ενας σχισματικός Ελληνας ήταν για τους Λατίνους και καλά να πάθουν οι ξεπεσμένοι, δεν είναι πια παρά μόνο λόγια οι δυναστείες τους. Λόγια θρήνων και ικεσιών...

***

Τον σταύρωσαν τον κυρ Μανουήλ σε Σύνοδο στη Φλωρεντία, κι άφραγκος ξέμεινε στη Βενετία, χωρίς καν ναύλα για να γυρίσει στη θνήσκουσα Πόλη - καμμιά σχέση

βεβαίως με το σήμερα, ακόμα πετάει το δικό μας πρωθυπουργικό αεροσκάφος - να τώρα πάει ο κυρ Γεώργιος ο Β' Παπανδρέου ο Γ' να εξετάσει την πράσινη ανάπτυξη στις Ινδίες.

...................................

Ομως, στα ίδια σκοτεινά ιταλικά νερά που ξέμεινε πριν από 800 χρόνια ξέμπαρκος ο Αύγουστος Μανουήλ, άλλα 800 χρόνια νωρίτερα ξεμπάρκαρε κι επέστρεφε, γέρων πλέον οίκαδε, ο Κασσιόδωρος - ενενήντα χρονώ

αλλά με τα μυαλά ακόμα τετρακόσια.

Ερχονταν απ' την Πόλη, όπου έζησε σε σπουδαίους καιρούς, είδε την Αγια Σοφιά να χτίζεται, τον τρούλο της να γκρεμίζεται και να ξαναχτίζεται, τον Ιουστινιανό, τελευταίο Λατίνο βασιλιά στην Ανατολή, εν τέλει να πεθαίνει, τη reconquista να καταρρέει και τον κόσμο να αλλάζει. Σπουδασμένος ο ίδιος, καθώς οι Δάσκαλοί του στην Αθήνα και την Αλεξάνδρεια, είδε την Ακαδημία του Πλάτωνα να σφραγίζεται και την Ολυμπιάδα να απαγορεύεται, είδε

τον παλιό κόσμο να χάνεται με έναν «αργόσυρτο λυγμό» και τον νέο να αναδύεται αμήχανος, άλλοτε θέλοντας να μοιάζει στον παλιό, όπως οι Γότθοι του Θευδέριχου στην Ιταλία, κι άλλοτε να αδιαφορεί, όπως οι Λομβαρδοί που τους διαδέχθηκαν...

Εθνικός στα νιάτα του κι ύστερα χριστιανίζων ο Κασσιόδωρος (αλλά και χαμαιλέων, σημειώνει ο ιστορικός εκτιμώντας την ικανότητά του να επιβιώσει πολλών Αυλών και τόσων αλλαγών), αλλά πάντα Ιταλιώτης, μετέφραζε, όσο ζούσε στην Πόλη, από τα ελληνικά στα λατινικά και Ελληνες και Χριστιανούς, αλλά κυρίως

Χριστιανούς, διότι όσο γερνούσε, τόσον προς τα μέσα του στρέφονταν. Οπως κι ο κόσμος γύρω του άλλωστε· που διαρκώς μίκραινε τον ορίζοντά του.

Και τώρα να τον επιστρέφει στην πατρική γη, ερείπια όμως απ' τους πολέμους η Ιταλία, κι ο γέροντας αποσύρεται στα οικογενειακά του κτήματα στον νότο.

Μαζί του έφερνε ένα σκριπτόριο, αντιγραφείο, το πρώτο στη Δύση και, για να λειτουργήσει, μιαν ογκώδη βιβλιοθήκη τσιφ απ' την Κωνσταντινούπολη.

Ο Κασσιόδωρος εδέησε κάποια στιγμή και πέθανε, τα σκριπτόρια όμως ρίζωσαν κι εξαπλώθηκαν στα μοναστήρια της Εσπερίας, από το Μόντε Κασίνο, έως τη μακρυνή και πάντα διψασμένη για καυγάδες (και) περί τα γράμματα Ιρλανδία...

Δεν ξέρω -ποιος να ξέρει;- αν ο κυρ Μανουήλ Παλαιολόγος ήξερε την ιστορία του Κασσιόδωρου, αλλά οι δρόμοι τους διασταυρώθηκαν μπρος-πίσω στα ίδια νερά, για διαφορετικούς λόγους, σε διαφορετικές εποχές. Ρωμαίος ο ένας, Ελληνας Ιταλιώτης, που επέστρεφε απ' την Πόλη στη μητέρα γη φέρνοντας δώρα· Ρωμαίος κι ο άλλος, ένας σχισματικός Ελληνας, που ήρθε ικέτης στην ίδια γη κι έφευγε τώρα πίσω για την ίδια Πόλη με άδεια χέρια και σκυμμένο το εστεμμένο -με αγκάθια πια- κεφάλι.

Ευτυχώς καμμιά σχέση με το σήμερα - τι σχέση να 'χουν οι Δυνατοί που μας αλάλιασαν τότε, με τους «Νταβατζήδες» που μας αλαλιάζουν σήμερα. Εξάλλου, άλλο τα σκριπτόρια του Κασσιόδωρου, άλλο τα τυπογραφεία του Γουτεμβέργιου - μεγάλη ασυνέχεια...

ΣΤΑΘΗΣ

Οι στημένες προβοκάτσιες ...

Σούπερ αστρικό μαιευτήριο

ΛΟΝΔΙΝΟ Το Νότιο Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο (ΕSΟ) έδωσε στη δημοσιότητα τις πλέον λεπτομερείς και εντυπωσιακές φωτογραφίες από το νεφέλωμα ΝGC 3603. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια παραγωγής άστρων και μάλιστα εκεί δημιουργήθηκε το μεγαλύτερο σε μέγεθος άστρο του γαλαξία μας. Το νεφέλωμα βρίσκεται σε απόσταση 22.000 ετών φωτός από εμάς (είναι το κοντινότερο κοσμικό εργοστάσιο) και γι΄ αυτό οι επιστήμονες έχουν στρέψει επάνω του τα τηλεσκόπια μελετώντας τις διεργασίες γέννησης των άστρων.

Η πλειονότητα των άστρων του νεφελώματος είναι μεγέθους παρόμοιου με εκείνο του Ηλίου. Ανάμεσά τους υπάρχουν όμως και πολλά γιγαντιαία, ορισμένα εκ των οποίων βρίσκονται στην τελική φάση της αυτοκαταστροφής τους, που θα γίνει σε μια έκρηξη σουπερνόβα. Το μεγαλύτερο εξ αυτών είναι το Wolf-Rayet Α1 που ανήκει σε ένα σμήνος μεγάλων άστρων και έχει μέγεθος 120 φορές μεγαλύτερο από αυτό του Ηλίου.

ΘΟΛΩΣΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ

Η μικρή Αφγανή καρφώνει το βλέμμα της στον φωτογραφικό φακό εξεταστικά, σχεδόν εισαγγελικά, αντικρίζοντας τον κόσμο των μεγάλων ο οποίος κινείται τριγύρω μέσα σε θολό φόντο. Προσφυγάκι που κατέφυγε από το σπαρασσόμενο από τη βία Αφγανιστάν στις φτωχογειτονιές της πόλης Ραβαλπίντι, στο γειτονικό Πακιστάν, δείχνει να έχει ήδη καταλάβει πόσες πιθανότητες της αναλογούν- ελάχιστες δυστυχώς- να ζήσει μια «φυσιολογική» ζωή

Λεφτά υπάρχουν αλλά… σε λίγες τσέπες

Μπούρδες μας λένε ότι δεν υπάρχουν λεφτά. Λεφτά υπάρχουν και μάλιστα πολλά.
Το θέμα είναι σε ποια ΤΣΕΠΗ βρίσκονται. Το λένε τα δικά τους επίσημα στοιχεία. Τα τελευταία δέκα χρόνια το ΑΕΠ έχει αυξηθεί σχεδόν δυόμιση φορές. Το 2000 το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν ήταν 124 δις σήμερα βρίσκεται στα 270 δις.
Αυτό για να τελειώνει το παραμύθι με την «κρίσιμη στιγμή της εθνικής οικονομίας».

To 2009 ήταν μια δύσκολη χρονιά αλλά ο κόσμος αγόρασε αυτοκίνητα. Λιγότερα μεν αλλά τα πήρε. Ξέρετε πόσες mercedes και bmw πουλήθηκαν; Η Mercedes πούλησε στην Ελλάδα 8.802 αυτοκίνητα και η BMW 6.509. Το χρήμα υπάρχει αλλά είναι για λίγους. Δε χρειάζονται πια ειδικές ικανότητες για να καταλάβεις τι συμβαίνει γύρω σου. Ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος δήλωσε «ή θα υποστούμε συνειδητά ως λαός τις αναγκαίες θυσίες μέχρι να ξανασταθούμε στα πόδια μας ή θα περιέλθουμε σε ακόμα σκληρότερη κηδεμονία των Βρυξελών και των αγορών κάτι που είναι αμφίβολο αν η κοινωνία μας μπορεί να αντέξει ή να ανεχθεί».

Δηλαδή τι εννοεί; Πως είναι διατεθειμένος να στερηθεί το χαβιάρι και τον αστακό του; Από πότε ρε Δασκαλοπουλε έγινες “ παιδί του λαού ” και δεν το καταλάβαμε; Μάλλον ήθελες να πεις «υποστείτε». Τι θέλεις δηλαδή; δεν καταλαβαίνεις πως μας κάνεις να νιώθουμε τύψεις γιατί σου φορτώσαμε, τις συνέπειες των απερίσκεπτων σπάταλων «ενεργειών» μας; Τι φταις εσύ να πληρώνεις την κατασπατάληση και διασπάθιση του δημόσιου χρήματος από εμάς τους απλούς εργαζόμενους ;Πολύ άπληστοι γίναμε ρε παιδί μου?
Λοιπόν για να τελειώνει το παραμύθι. Αυτοί που δημιούργησαν την κρίση, αυτοί να την πληρώσουν!!!


πηγή

Κινδυνεύουν 1.800 γλώσσες στον πλανήτη

Εσβησε μια λαλιά με τον θάνατο 85χρονης

ΝΕΟ ΔΕΛΧΙ Μια 85χρονη Ινδή, η τελευταία μιας ολόκληρης φυλής που ζούσε στις νήσους του αρχιπελάγους Ανταμάν, έφυγε από τη ζωή παίρνοντας μαζί της στον τάφο μια γλώσσα ηλικίας 65.000 ετών. Η ΜπόαΣρ ανήκε στη γηγενή φυλή των Μπο η οποία αριθμεί πλέον μόλις 52 άτομα, αλλά ήταν η μοναδική ομιλήτρια της πανάρχαιης γλώσσας.

Σύμφωνα με την UΝΕSCΟ, κινδυνεύουν άμεσα με εξαφάνιση ως και 1.800 γλώσσες, από τις περίπου 6.000 ζωντανές γλώσσες του πλανήτη. «Ασφαλής» θεωρείται μια γλώσσα αν υπολογίζεται ότι θα την μιλούν παιδιά σε 100 χρόνια. «Επισφαλής», αν εκτιμάται ότι δεν θα την μιλούν παιδιά σε 100 χρόνια. «Ετοιμοθάνατη», αν δεν την μιλούν παιδιά σήμερα.

Τρία είναι τα κριτήρια ζωτικότητας μιας γλώσσας:

1. Ο αριθμός των ομιλητών. 2. Η μέση ηλικία των ομιλητών. 3. Το ποσοστό της νεότερης γενιάς που τη χρησιμοποιεί ως μητρική.

Δεν υπάρχουν απόλυτα αριθμητικά κριτήρια. Γλώσσες της Αφρικής που ομιλούνται από 100 άτομα μπορεί να θεωρούνται ασφαλείς, ενώ γλώσσες της Ινδονησίας που ομιλούνται από δεκάδες χιλιάδες άτομα ετοιμοθάνατες διότι δεν τις μαθαίνει η νέα γενιά.

« Τα τελευταία χρόνια της ζωής της ένιωθε πολύ απομονωμένη... Δεν είχε κανέναν να μιλήσει στη μητρική της γλώσσα. Ενιωθα αφάνταστο πόνο και αγωνία κάθε ημέρα που περνούσα κοντά της γιατί γινόμουν σιωπηλός μάρτυρας της εξαφάνισης μιας αξιοθαύμαστης κουλτούρας και μιας μοναδικής γλώσσας » λέει η καθηγήτρια Γλωσσολογίας Ανβίτα Αμπι η οποία διατηρούσε σχέσεις με την Μπόα για ερευνητικούς λόγους από το 2005.

Η γυναίκα είχε γεννηθεί στη ζούγκλα και μεγάλωσε σε μια παραδοσιακή κοινωνία. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 είχε αναγκαστεί και εκείνη να εκτοπιστεί μαζί με τα περισσότερα μέλη των φυλών της περιοχής. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της τα πέρασε σε έναν ειδικό καταυλισμό, σε ένα φτωχόσπιτο με τοίχους από μπετόν και τενεκεδένια οροφή, ζώντας περίπου με 10 ευρώ τον μήνα.

Τα νησιά Ανταμάν και Νικομπάρ είναι γνωστά ως «ο παράδεισος των ανθρωπολόγων». Από το 1858 οι βρετανοί αποικιοκράτες τα χρησιμοποίησαν ως τόπο εξορίας. Πολλοί γηγενείς σκοτώθηκαν ή πέθαναν από τις ασθένειες που έφεραν μαζί τους οι Ευρωπαίοι, με αποτέλεσμα από τους 5.000

ντόπιους που υπήρχαν να έχουν απομείνει σήμερα μόλις 52 ηλικιωμένοι. « Αυτές οι φυλές πρώτα σφαγιάστηκαν και έπειτα σχεδόν εξαλείφθηκαν από την πολιτική του ινδικού κράτους το οποίο τις άφησε να χαθούν κλέβοντας τη γη τους. Με τον θάνατο της Μπόα Σρ μια μοναδική ανθρώπινη κοινωνία πέρασε στη λήθη » κατήγγειλε ο πρόεδρος της μη κυβερνητικής οργάνωσης για τη διάσωση των απειλούμενων φυλών ανά τη Γη Survival Ιnternational Στίβεν Κόρι.
Απειλούμενες και... ετοιμοθάνατες


Γιανομάμο (32.000 ομιλούντες)

Στη γλώσσα της ομώνυμης φυλής του Αμαζονίου που ζει στα τροπικά δάση μεταξύ Βραζιλίας και Βενεζουέλας «γιανομάμο» σημαίνει «ανθρώπινο ον». Οι Ινδιάνοι αυτοί κατάφεραν να διατηρήσουν τη γλώσσα τους γιατί απέφευγαν τις επαφές με άλλους πληθυσμούς ως τις αρχές του 20ού αιώνα.


Αραγονικά (30.000 ομιλούντες)

Η μοναδική ζώσα γλώσσα που προέκυψε από τις διαλέκτους της μεσαιωνικής Ναβάρας και της Αραγονίας. Ομιλούνται στην Αραγονία της Ισπανίας και σε περιοχές των ισπανικών Πυρηναίων. Πρόκειται για ρομανική γλώσσα η οποία «γεννήθηκε» τον 8ο αιώνα. Κατά τη δικτατορία τουΦράνκοοι ομιλητές τους υπέστησαν διώξεις.


Λαπωνικά(Σάμι)(20.000-
30.000 ομιλούντες)


Τα λαπωνικά αποτελούν μια ομάδα εννέα ουραλικών γλωσσών που ομιλούνται σε τμήματα της Βόρειας Φινλανδίας, Νορβηγίας, Σουηδίας και στο βορειοδυτικό άκρο της Ρωσίας, από τους Λάπωνες, λαό φινοουγγρικής καταγωγής, παραδοσιακά εγκατεστημένο στον πολικό κύκλο. Η απαρχή τους χρονολογείται από το 1000 π.Χ. περίπου.


Τσόα(9.300 ομιλούντες)

Ανήκει στη γλωσσική οικογένεια των Χόε και ομιλείται πρωτίστως στην Μποτσουάνα και στη Ζιμπάμπουε. Πρόκειται για μια από τις αφρικανικές γλώσσες που συνεχίζουν να ανθίστανται. Οι περισσότερες από τις αφρικανικές γλώσσες ολιγάριθμων φυλών έχουν ήδη εξαφανιστεί.
Ονοντάγκα(50 ομιλούντες)

Η γλώσσα μιας από τις πέντε φυλές που απαρτίζουν τους ινδιάνους Ιρόκο. Ομιλείται στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ και στο Οντάριο του Καναδά. Είναι πολυσυνθετική γλώσσα, που αποτελείται από εννέα σύμφωνα και επτά φωνήεντα.


Κέμπρα(20 ομιλούντες)

Πρόκειται για μια γλώσσα η οποία δεν έχει κατηγοριοποιηθεί από τους εθνολόγους. Καθώς έχει πάψει να περνάει από τους γονείς στα παιδιά, η Κέμπρα, όπως και άλλες 17 γλώσσες της ΠαπούαΝέας Γουινέας, αριθμεί λιγότερους από 50 ομιλητές. Απειλείται με πλήρη εξαφάνιση εντός της επόμενης γενιάς.


πηγη:βημα

π. Δανιήλ Σισόγιεφ

Ο π. Δανιήλ Σισόγεφ, Πρεσβύτερος σε Εκκλησία της Μόσχας, υπήρξε ένας φλογερός κήρυκας του Ευαγγελίου. Ο λόγος του είχε παρρησία και ζωντάνια χωρίς ποτέ να επηρεαστεί από τον φόβο των κινδύνων που των απειλούσαν. Αποτέλεσμα του ιεραποστολικού του έργου ήταν η μεταστροφή πολλών ανθρώπων στην Ορθοδοξία αλλά και ο μαρτυρικός θάνατος που υπέστη πρίν από λίγο καιρό. Το βίντεο που σας παρουσιάζουμε εδώ είναι μια εκπομπή που έγινε προς τιμήν του στην Ρωσία. Ας έχουμε την ευχή του και ας εύχεται να εκβάλει ο Κύριος πολλούς τέτοιους εργάτες στον αμπελώνα Του.

Εκπομπή για τον π. Δανιήλ Σισόγιεφ (βίντεο)

Το Παιδί και η Αλεπού

Δελτίο ειδήσεων στην αρχαία ελληνική, στο διαδίκτυο, από Ισπανό καθηγητή

Λένε πως ο Ρωμαίος ρήτορας Κικέρων είχε πει πως, αν μιλούσαν οι Θεοί, θα χρησιμοποιούσαν την ελληνική γλώσσα. Η γλώσσα μας και γραφή μας, άλλωστε, ήταν το μέσο έκφρασης του ανθρώπινου πνεύματος στις πρώτες μεγάλες στιγμές της δημιουργίας του, όπως μαρτυρούν οι επιστημονικές πηγές, αλλά και η βάση πάνω στην οποία στηρίζονται οι περισσότερες από τις άλλες γλώσσας.

Είναι γνωστό, επίσης, ότι όλοι οι λαοί θαύμαζαν τους αρχαίους Έλληνες και προπαντός εξυμνούσαν τη γλώσσα τους. Και για όσους ισχυρίζονται ότι η αρχαία ελληνική είναι μία νεκρή γλώσσα, ο Ισπανός Χουάν Κοντέρχ, καθηγητής στο πανεπιστήμιο St. Andrews της Σκοτίας δίνει την καλύτερη απάντηση, με την ιστοσελίδα http://www.akwn.net(Akropolis World News).

Στην ιστοσελίδα αυτή, μπορεί κάποιος να διαβάσει ποικίλες ειδήσεις, απ΄ όλο τον κόσμο, μεταφρασμένες σε άπταιστη ελληνική διάλεκτο του 5ου αιώνα π.Χ.. Ναι, καλά διαβάσατε, οπότε αν είστε λάτρεις της αρχαιοελληνικής δεν έχετε παρά να επισκεφτείτε τη συγκεκριμένη ιστοσελίδα.

Η αγάπη του καθηγητή Χουάν Κοντέρχ για την αρχαία ελληνική ξεκίνησε από τα μαθητικά του χρόνια, όταν την πρωτοδιδάχτηκε στο γυμνάσιο.

«Μόλις ήρθα σε επαφή μ’ αυτή τη γλώσσα μου άρεσε, όπως μου είχαν αρέσει και τα λατινικά. Έτσι, αποφάσισα ότι θα περνούσα την υπόλοιπη ζωή μου, μελετώντας τις δύο αυτές γλώσσες», δηλώνει ο κ. Κοντέρχ, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «Ελληνική Διασπορά» του ΑΠΕ-ΜΠΕ, τονίζοντας, παράλληλα, ότι η γνώση της γλώσσας ενός σπουδαίου πολιτισμού, όπως ο αρχαιοελληνικός, δεν μπορεί παρά να μας ωφελήσει.

«Όσο πιο πολύ κοιτάζουμε στο παρελθόν, τόσο πιο ικανοί γινόμαστε να κοιτάξουμε στο μέλλον», λέει χαρακτηριστικά ο Ισπανός καθηγητής, ο οποίος σπούδασε τους αρχαίους κλασσικούς στο πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, της ιδιαίτερης πατρίδας του και μετά την αποφοίτησή του συνέχισε με μάστερ στις ομηρικές σπουδές, στο πανεπιστήμιο του Σέφηλντ, στη Μ. Βρετανία.

Επέστρεψε στην Ισπανία, όπου έκανε το ντοκτορά του στους αρχαίους κλασσικούς, δουλεύοντας ταυτόχρονα ως καθηγητής, σε γυμνάσιο, ενώ μερικά χρόνια αργότερα έκανε αίτηση και έγινε δεκτός ως βοηθός καθηγητή στην Οξφόρδη, όπου δίδαξε αρχαία ελληνικά και λατινικά, για τέσσερα χρόνια.

Στη συνέχεια, έγινε καθηγητής, στην ίδια ειδικότητα, στο πανεπιστήμιο του St. Andrews, όπου ενεργοποιήσε το μάθημα της σύνθεσης αρχαίου ελληνικού κειμένου (σημ. μετάφραση από σύγχρονη γλώσσα προς αρχαία ελληνικά), κάτι, που όπως μας είπε, θα κάνει του χρόνου και με τα λατινικά.

Για την ιστοσελίδα με το δελτίο ειδήσεων στα αρχαία ελληνικά, ο καθηγητής Κοντέρχ μας αναφέρει ότι αποφάσισε να προβεί στη δημιουργία της, καθώς είχε διαπιστώσει ότι υπήρχαν τρεις διαδικτυακοί τόποι με ειδήσεις στα λατινικά, αλλά κανένας στα αρχαία ελληνικά.

«Έτσι, αποφάσισα να το κάνω εγώ αυτό», σημειώνει. «Φυσικά -προσθέτει- υπήρχε πρόβλημα με τα ελληνικά στοιχεία στο πρόγραμμα, αλλά το έλυσα, γράφοντας το κείμενο στο δικό μου πρόγραμμα και στη συνέχεια μετέτρεψα το κείμενο σε εικόνα, κι έτσι, αυτό που βλέπετε στην ιστοσελίδα, είναι η εικόνα του κειμένου. Τώρα, όλοι μπορούν να διαβάσουν αυτά που γράφω. Στο μέλλον, είναι πιθανόν να μεταφέρω το site στο unicode, που είναι πιο προχωρημένο πρόγραμμα, αλλά δεν είναι αρκετά διαδεδομένο».

Καθημερινά, η ιστοσελίδα δέχεται, κατά μέσο όρο, περίπου 40 επισκέπτες, αυτό όμως δεν πτοεί τον φιλέλληνα καθηγητή. «Φυσικά δεν είναι πολλοί, σε σύγκριση με τις χιλιάδες επισκέψεις που δέχονται οι κανονικές εφημερίδες, αλλά πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας το γεγονός ότι πολλοί διαβάζουν τη σελίδα μου πιθανόν μία φορά στις δύο εβδομάδες ή μία φορά το μήνα, παρ’ ότι οι περισσότεροι είναι, πιθανότατα, τακτικοί αναγνώστες, αλλά σίγουρα αρκετοί είναι και εναλλασσόμενοι. Έτσι, μ’ αυτά τα δεδομένα είμαστε ικανοποιημένοι», μας εξηγεί.

Ο ίδιος μας επισημαίνει ότι είναι ανοιχτός σε παρατηρήσεις, που αν υπήρχαν θα ήταν ευγνώμων, ώστε να βελτιωθεί η ιστοσελίδα, αλλά και σε ερωτήσεις, ακόμα και συνεργασίες.

Ο Χουάν Κοντέρχ δεν μιλά νέα ελληνικά και όταν επισκέπτεται την Ελλάδα μιλά αργά στα αρχαία ελληνικά σε όσους συναναστρέφεται και αυτοί, όπως μας είπε, το βρίσκουν διασκεδαστικό. Μας υπόσχεται ότι κάποια μέρα θα μάθει νέα ελληνικά, σημειώνει, όμως, ότι δεν έχει καμιά επαφή με ελληνικά πανεπιστήμια.

«Η μόνη μου συχνή επαφή είναι με τον Δρ. Eusebi Ayensa, διευθυντή του Ισπανικού Ινστιτούτου Θερβάντες στην Αθήνα, ο οποίος είναι ένας έξοχος Ελληνιστής, πρώην καθηγητής αρχαίων ελληνικών (δίδασκε σε μία περιοχή βόρεια της Βαρκελώνης, κοντά στα ερείπια της αρχαίας ελληνικής πόλης Εμπούριες). Εκείνος, πάντως, μιλά και αρχαία και νέα ελληνικά».

Τέλος, ρωτήσαμε τον κ. Κοντέρχ κατά πόσο πιστεύει ότι τα προβλήματα της εποχής μας έχουν ομοιότητες μ’ αυτά που αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι κατά τους κλασσικούς χρόνους. «Οι ιστορικοί λένε ότι η Ιστορία επαναλαμβάνει τον εαυτό της», τονίζει και προσθέτει: «Η ανθρωπότητα δεν έχει ποτέ γνωρίσει μεγάλες περιόδους χωρίς πολέμους και προβλήματα και δυστυχώς θα έχουμε πάντα τέτοια, αλλά δεν πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει παραλληλισμός ανάμεσα στις δύο εποχές. Παραδείγματος χάριν, οι επικοινωνίες και τα μέσα ενημέρωσης δίνουν στους ανθρώπους την ευκαιρία να γνωρίζουν, ανά πάσα στιγμή, τι συμβαίνει στον κόσμο και να μπορούν να πάρουν θέση πάνω σε όλα αυτά. Επιπλέον, οι αποσταθεροποιητικοί παράγοντες στις παλαιότερες εποχές σχετίζονταν περισσότερο με την άνοδο και την πτώση αυτοκρατοριών, ενώ σήμερα αφορούν περισσότερο οικονομικούς παράγοντες. Η μόνη ομοιότητα είναι ότι και τότε και τώρα υπάρχουν προβλήματα…».

Πάντως, ο καθηγητής Χουάν Κοντέρχ δεν σταματά μόνο στην ιστοσελίδα που δημιούργησε. Πρόσφατα, μετέφρασε στα αρχαία ελληνικά ένα διήγημα με πρωταγωνιστή τον Σέρλοκ Χολμς και … έπεται συνέχεια.




πηγή

Ο παλιάτσος και η άνιμα

"Ήρωας δεν είναι εκείνος που δε φοβάται,που δεν πικραίνεται.

Είναι εκείνος που φοβάται και πικραίνεται το ίδιο με τον καθένα μας,

ίσως και περισσότερο-γιατί όσο γενναιότερος τόσο πιο ευαίσθητος-,

αλλά ο φόβος δε μεταλάσσει τις αποφάσεις της καθαρής του καρδιάς,

δεν επηρεάζει τις επιλογές του ωριμότερου νου του."

Απόσπασμα από το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη,"Ο παλιάτσος και η άνιμα"

Στης πικροδάφνης τον ανθό

ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ

Το να μπορείς να ξέρεις, να γνωρίζεις, να μαθαίνεις
είναι κάτι που παραμένει για πάντα.
Δεν είναι μέθη, έκσταση, πάθος αυτό που νιώθω μέσα μου,
που ήδη κυνηγά την νύχτα.
Δεν είναι σμάλτο, μα κι ούτε η λάμψη κεριών
Που το πρωινό γκρίζο την έδιωξε μακρυά


Μια φορά αν το νιώσεις, παραμένει βαθιά μέσα στο αίμα.
Είναι δικό μου και υπάρχει μόνο επειδή υπάρχεις εσύ.
Μην δροσίζεις πια το μέτωπο στο παράθυρο,
Έξω μια βαθιά ομίχλη απλώνεται.
(Στο αυθεντικό: Μια φορά αν το βρεις πραγματικά, να μην αλλάξεις ποτέ αυτό που πιστεύεις).
Το παράπονο ενός πουλιού
αχ και το δικό μου φτέρωμα
μουσκεύει η βροχή
Πετώντας, ταξιδεύω στον κόσμο
Πετώντας, ταξιδεύω στον κόσμο

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΕΚΠΛΗΡΩΘΗΚΕ, ΑΛΛΑ ...

Στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας οι υπόδουλοι ραγιάδες ζούσαν με το όνειρο της απελευθέρωσης τους από το βάρβαρο κατακτητή. Οι προφητείες το έλεγαν καθαρά: το ξανθόν γένος θα διώξει τους Τούρκους από την Ευρώπη. Πολλά τα σημάδια ότι η μεγάλη ώρα πλησίαζε, ιδίως μετά που « τυπώθηκε στο Άμστερνταμ (γύρω στα 1711) μια χαλκογραφία της μορφής του Πέτρου του Α’ και κυκλοφόρησε ευρύτατα στην Ευρώπη με την επιγραφή: "Πέτρος Πρώτος Ρωσογραικών Αυτοκράτωρ". Έκτοτε τους περιμένουν με αδημονία οι Έλληνες τους Ρώσους από άνοιξη σε άνοιξη....

Ακόμα τούτη την άνοιξη

Ραγιάδες, ραγιάδες,

Τούτο το καλοκαίρι

Καημένη Ρούμελη,

Όσο να ’ρθή ο Μόσκοβος

Ραγιάδες, ραγιάδες

Να φέρει το σεφέρι

Μωρηά και Ρούμελη.»

Η Μεγάλη Αικατερίνη αναζωπυρώνει τις ελπίδες των υπόδουλων. Στα τέλη του 18ού αιώνα σχεδιάζει την ίδρυση "γραικικής" αυτοκρατορίας. « Η Αικατερίνη σε επιστολή της από 10 Σεπτεμβρίου 1782 (πρός τον αυτοκράτορα της Αυστρίας Ιωσήφ Β’), γράφει: "Πέποιθα ... ότι, ... η Υ.Μ. δεν θα μοί αρνηθή την συνδρομήν Αυτής, προς ανίδρυσιν της αρχαίας γραικικής μοναρχίας επί των ερειπίων της βαρβάρου οθωμανικής κυβερνήσεως, υπό τον ρητόν εκ μέρους μου όρον να διατηρώ την μοναρχίαν ταύτην όλως ανεξάρτητον της εμής, ... Σύνορα του νέου ελληνικού κράτους έσονται προς την Ρωσσίαν ο Εύξεινος, προς την Αυστρίαν αι κτήσεις, ας θα προσλάβη η Υ.Μ. δια της πτώσεως της βαρβάρου κυβερνήσεως, και προς την Δακίαν ο Δούναβις. Αι νήσοι του Αρχιπελάγους θα τεθώσιν επίσης υπό την εξουσίαν του ανεγερθησομένου κράτους." ... Ο αυτοκράτωρ Ιωσήφ στην απάντησή του από 13 Νοεμβρίου 1782, αποδέχεται την πρόταση της αλλά ζητά: "Η Πελοπόννησος, η Κρήτη, η Κύπρος και αι λοιπαί νήσοι του Αρχιπελάγους δύνανται να παράσχωσι πλουσίαν αποζημίωσιν εις τους Ενετούς ..." Γι’ αυτό το ζήτημα του ανταπαντά η Μ. Αικατερίνη: "Αλλ’ είναι επάναγκες να μη αφαιρεθή παρ’ αυτού (τού νέου ελληνικού κράτους) η Πελοπόννησος και το Αρχιπέλαγος"

Από τις επιστολές αυτές προκύπτει ότι τα προς Β. και ΒΔ. Σύνορα της "γραικικής μοναρχίας" ή του "νέου ελληνικού κράτους", όπως γράφει η Αικατερίνη, της "γραικικής αυτοκρατορίας" ή του "κράτους της Ελλάδος", όπως γράφει ο Ιωσήφ, θα ήταν ο Δούναβις από τις εκβολές του ώς το Βελιγράδι και από εκεί μια γραμμή ώς τον κόλπο του Δρίνα, στο βόρειο τμήμα της σημερινής Αλβανίας.»

Οι δεκαετίες όμως περνούν και η ρωσική εξωτερική πολιτική ταλαντεύεται μεταξύ του οράματος της Μ. Αικατερίνης και της άποψης ότι δεν συμφέρει στη Ρωσία η ίδρυση μεγάλου ελληνικού κράτους στα Βαλκάνια. « Η Ρωσία, γράφει ο Τουργκένιεφ, δεν είχε στο νού της, τον τελευταίο καιρό, να ελευθερώσει τους ομόθρησκους Έλληνες από τον οθωμανικό ζυγό. Περιοριζόταν μονάχα να τους προστατεύει. Παράλληλα, όμως, φρόντιζε "γιά τη διάδοση των φώτων ανάμεσα στους Έλληνες, προϋπόθεση για κάθε κοινωνική βελτίωση, καθώς και την οικονομική ενίσχυση για τα φιλανθρωπικά και θρησκευτικά τους ιδρύματα". ... έτσι η Ρωσία θα είχε το δικαίωμα να αναγνωρίσει και να υποστηρίξει την ανεξαρτησία των Ελλήνων, ... Έπρεπε, όμως, να το κάνει; Δεν υπάρχει φόβος, μέσα στο κύλισμα των αιώνων, να ζημιώσει τη Ρωσία η υποκατάσταση των Τούρκων από τους Έλληνες;"» Και σχεδόν προφητικά συνεχίζει: « Αδύνατο αλλά και επικίνδυνο θα ήταν να δημιουργηθεί μια αυτοκρατορία από όλες τις χώρες τις υποταγμένες σήμερα στην Πύλη. Πιό επιθυμητό θα φαινόταν ο σχηματισμός χωριστών κρατών, μικρών ή μεγάλων, λιγώτερο ή περισσότερο ανεξάρτητων, που θα κάλυπταν ολόκληρο το ευρωπαϊκό τμήμα της οθωμανικής αυτοκρατορίας και θα χρησιμοποιόνταν στην προετοιμασία του τέλους της ...»

Με τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1829 και τη συνθήκη της Αδριανουπόλεως στις 14 Σεπτεμβρίου εκπληρώθηκε η προφητεία για το ξανθό γένος. « Ενώ στις 27 Ιουλίου 1829 η Πύλη απέρριπτε υπεροπτικά "τήν φιλικήν μεσιτείαν των ξένων Αυλών" και δεν δεχόταν "μηδέ και την υποτελή αυτονομίαν των εν Πελοποννήσω Ελλήνων", ύστερα από 18 ημέρες, όταν οι Ρώσοι είχαν διαβή τον Αίμο και πλησίαζαν προς την Αδριανούπολη, έσπευσε η οθωμανική Πύλη, ... να δηλώση ότι "υπό αισθημάτων καλοκαγαθίας ορμωμένη συγκατατίθεται ... και δέχεται ... αλλά υπό όρους". Ύστερα από 25 ημέρες, στις 9 Σεπτεμβρίου 1829, όταν είχε γνωσθή στην Κωνσταντινούπολι η προέλαση του ρωσικού στρατού πέρα από την Αδριανούπολη, δήλωσε η οθωμανική Πύλη ότι αποδέχεται άνευ όρων ... Πέντε ημέρες αργότερα, στο στρατηγείο του Ρώσου αρχιστρατήγου Δεΐβιτς, στην Αδριανούπολη, οι εκπρόσωποι της οθωμανικής Πύλης υπέγραφαν το κείμενο της συνθήκης της Αδριανουπόλεως και αποδέχονταν με το άρθρο 10 ... κατ’ απαίτηση του Ρώσου αρχιστρατήγου ... τον καθορισμό της συνοριακής γραμμής κόλπου Βόλου - κόλπου Άρτης. ... Η συνθήκη της Αδριανουπόλεως, όπως ήταν φυσικό προκάλεσε ταραχή και δυσφορία στην αγγλική κυβέρνηση και ποικίλες αντιδράσεις ... Η συνθήκη με το άρθρο 10 ... δημιουργούσε αυξημένο γόητρο της ρωσικής αυτοκρατορίας στην Ελλάδα και αντίστοιχη μείωση του γοήτρου, αν όχι ταπείνωση της Αγγλίας. ... Ο πρωθυπουργός Ουέλλιγκτον θεωρεί μάλλον επικείμενη την κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, δεν πιστεύει όμως στη δυνατότητα για υποκατάστασή της με ισχυρό ελληνικό κράτος, και αναζητεί λύση του Ελληνικού ζητήματος που να περισώζη την "τιμήν" της Αγγλίας και να μη διακινδυνεύη την ασφάλεια των Ιονίων νήσων. ... Οι διαθέσεις και η κατάσταση, όπως είχαν διαμορφωθή τους τελευταίους μήνες του 1829, έδειχναν ότι ωρίμασαν οι προϋποθέσεις για τη διευθέτηση του Ελληνικού ζητήματος ριζικά. Ο Ουέλλιγκτον απότομα στράφηκε προς την προοπτική για ίδρυση ελληνικού κράτους ολωσδιόλου ανεξάρτητου.» Κατά τη συνεδρίαση της 14ης Ιουνίου 1854, ο Λόρδος Aberdeen μιλώντας στη Βουλή των Λόρδων είπε: "Τόσον φόβον διήγειρε παρ’ ημίν η συνθήκη της Αδριανουπόλεως, δι’ ούς υπεθέσαμεν κινδύνους ως προς την ύπαρξιν του τουρκικού κράτους, ώστε όλη η πολιτική της κυβερνήσεως μετεβλήθη ... Ανέφερα άλλοτε, ότι αρξαμένου και προκόπτοντος του ελληνικού αγώνος, ουδέποτε έβαλε κατά νουν ο Κάννιγκ την ανέγερσιν της Ελλάδος εις ανεξάρτητον βασίλειον. Ούτε εγώ, ούτε ο Δούξ του Ουελλιγκτώνος ανεξάρτητον εθεωρήσαμεν την ανεγειρομένην ελληνικήν πολιτείαν, αλλ’ υποτελή ... Αλλ’ υπογραφείσης της συνθήκης ... τοιουτοτρόπως η ύπαρξις της Ελλάδος ως ανεξαρτήτου πολιτείας, οφείλεται εις ήν μας επροξένησαν εντύπωσιν οι όροι της εν Αδριανουπόλει συνθήκης".

Βέβαια οι εν Ελλάδι αγγλόφιλοι, γαλλόφιλοι και λοιποί ακραίοι "εκσυγχρονιστές" επιθυμούσαν πάσι θυσία, με "οποιοδήποτε κόστος", την βίαιη αποκοπή των πολιτών του υπό σύστασιν κρατιδίου από την ρωμαίϊκη παράδοση που από την άλλη μεριά ήταν το "χαρτί" που έπαιζε η ρωσική εξωτερική πολιτική για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της στα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο.

Η εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" της Κυριακής 2-7-2000 παρουσιάζει δύο έρευνες που έκανε η Κάπα Research μία για λογαριασμό της κυβέρνησης και μία για λογαριασμό του "ΒΗΜΑΤΟΣ". Παραθέτει μεταξύ των άλλων 13 "πίτες" και 12 διαγράμματα. Στην σελίδα Α8 φιλοξενεί ένα σημαντικότατο διάγραμμα. Στην ερώτηση:

"Εσείς προσωπικά στην Ελλάδα θα προτιμούσατε να είναι κυρίαρχη:

Η ελληνορθόδοξη παράδοση, η ευρωπαϊκή πολιτισμική επιρροή, ή ένας συνδυασμός και των δύο;"

Απάντησαν: το 41,4% "η ελληνορθόδοξη παράδοση", το 9% "η ευρωπαϊκή πολιτισμική επιρροή" και το 45,3% "ένας συδυασμός και των δύο". Από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους παρατηρείται το εξής φαινόμενο: ένα πολύ μικρό ποσοστό (σήμερα το 9%) επιδιώκει έναν "γενιτσαρέ" εκσυγχρονισμό στύλ δεκαετίας 50. Επιδιώκει τη ρήξη με τη ρωμαίϊκη παράδοση, προσπαθεί πάσι θυσία να "καπελώσει" την πλειοψηφία (σήμερα 45%) η οποία προτιμάει συνδυασμό της ελληνορθόδοξης -ρωμαίϊκης- παράδοσης και της ευρωπαϊκής πολιτισμικής επιρροής. Οι τάχα εκσυγχρονιστές ξέρουν καλά ότι αποτελούν μια μικρή μειοψηφία και με χίλιες δύο σοφιστίες και "δημοκρατικές" ακροβασίες προσπαθούν να παρασύρουν τον κοσμάκι. Κύριο μέλημα τους να κατασυκοφαντούν τη παράδοση, να την παρουσιάζουν σαν μια στείρα συντήρηση. Προσωπικότητες σαν τον Καποδίστρια ή τον Ρήγα Φερραίο (πού αγάπησαν την παράδοση και ταυτόχρονα κινούνται στον σύγχρονο κόσμο με ρεαλισμό και έμπνευση) είναι για τους ευρωστενόκαρδους αυτούς οι πιο επικίνδυνοι εχρθροί γιατί τους χαλάν το παραμύθι ότι κάθε παραδοσιακός ωφείλει να είναι συντηρητικός, μονόχνωτος αρτηριοσκληρωτικός και αντιευρωπαϊστής.

Το Φανάρι ήξερε πολύ καλά με ποιούς είχε να κάνει και εντός του χώρου των ορθοδόξων και εκτός αυτών· τους ήξερε τους ημέτερους και τους άλλους και από την καλή και από την ανάποδη. Φυσιολογική λοιπόν και δικαιολογημένη η επιφυλακτική στάση του στο θέμα του Αγώνα. Η Μητέρα Εκκλησία ήξερε πολύ καλά ότι πολλοί ήταν έτοιμοι αντί πινακίου φακής -σήμερα το προσφερόμενο μενού έχει εμπλουτιστεί εκπληκτικά- να πουλήσουν ότι τους είχε παραδοθεί από τους προγόνους. Ή μάλλον γνώριζε ότι τα είχαν πουλήσει ήδη τα "πατροπαράδοτα" και πλέον ήταν έτοιμοι να εργαστούν "φιλότιμα" ώστε "μέ οποιοδήποτε κόστος" να πάψει αυτός ο ταλαίπωρος λαός να τρέφεται από τις ρίζες του.

Οι πρόγονοι μας τον 15ο αιώνα είχαν προτιμήσει "τού τουρκαλά το φέσι" γιατί ήξεραν εκ πείρας ότι η ένδοξη Τιάρα (η παπική) φοριόταν ως τη μέση. Γνώριζαν από πρώτο χέρι το "χάδι" του φράγκου κατακτητή-εκπολιτιστή. Πόσο συστηματικά και αποτελεσματικά γνώριζε να κάμνει τη δουλειά του. Σήμερα, μισή χιλιετία μετά, έχει αποδειχθεί το ρεαλιστικόν της επιλογής τους. Πουθενά στη Δύση δεν διασώθηκε η Ρωμηοσύνη. Δια πυρός (Ιερά Εξέταση) και σιδήρου (τών τυπογραφικών στοιχείων), πλαστογραφόντας και κατασυκοφαντόντας (Βυζάντιο-Γραικοί-Βαλκάνια-βυζαντινισμός...) έσβησαν τη φλόγα· η μεγαλύτερη προσπάθεια πολιτισμοκάθαρσης μοιάζει να πέτυχε πλήρως· τα καρβουνάκια όμως κάτω από τη στάχτη ακόμα σιγοκαίνε και με το παραμικρό φύσημα του "ανέμου" πύρινες γλώσσες τη χέρσα γη χαϊδεύουν.

Τελικά η προφητεία επαληθεύτηκε, το ελληνικό κρατίδιο αναγνωρίστηκε ως ανεξάρτητο κράτος χάρη στη δύναμη των ρωσικών όπλων. Το ξανθόν γένος, ο Μόσκοβος, έγινε αιτία να ανακηρυχτεί ανεξάρτητο κράτος η Ελλάς. Αλλά εκείνη η στιγμή σήμανε και το τέλος του ειδυλλίου. Η Ρωσία συνειδητοποιεί ότι δεν πρόκειται να κατευβεί στη Μεσόγειο μέσω της αγγλοφιλοκυριαρχούμενης Ελλάδος. Η προφητεία εκπληρώθηκε αλλά μας προέκειψε μια καινούργια "κάποιου τούρκου γέροντα Δερβίση την οποίαν εξεμυστηρεύθη εκείνος προς τον Δημήτριον Υψηλάντη κάποιο βράδυ του Σεπτεμβρίου 1829, όταν ο Στρατάρχης επέστρεφε στη Θήβα, μετά τη νίκη του στην τελευταία του Αγώνος μάχη της Πέτρας μεταξύ Θηβών και Λειβαδιάς. Εις ερώτησιν του Υψηλάντη προς τον γνωστόν για τις προβλέψεις του Δερβίση, πώς έβλεπε τα μέλλοντα κατόπιν του τερματισμού του απελευθερωτικού Αγώνος εκείνος εχρησμοδότησε: "Η Ελλάς θ’ απελευθερωθεί κάποιαν ημέρα από τους Τούρκους. Ποτέ όμως δεν θα ελευθερωθεί από τις Μεγάλες Χριστιανικές Δυνάμεις.". Ίσως όμως αυτό να αποδειχθεί και το μεγάλο της ατού.
συνεχίζεται..


Διονύσης Παπαχριστοδούλου

Κουβέντες που έχει πει ο εξαίρετος Πορτογάλος ποιητής και πεζογράφος Φερνάντο Πεσσόα (1888-1935)

"Από παιδί είχα τη τάση να δημιουργώ γύρω μου έναν πλαστό κόσμο, να περιτριγυρίζομαι από φίλους και γνωστούς που δεν υπήρξαν ποτέ...". . Η πάλι: "Εγώ είμαι το alter ego μου".

Ο Φ.Πεσσόα εξέδωσε ελάχιστα γραπτά, ενώ πεθαίνοντας άφησε χιλιάδες χειρόγραφα! Πολλοί και μάλιστα διάσημοι συγγραφείς εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός, ώστε να παρουσιάσουν πολλά από αυτά ως δικά τους. Χρειάστηκε να φτάσουμε στη δεκαετία του '80 -χάρη στον Ιταλό καθηγητή λογοτεχνίας Αντόνιο Ταμπούκι- για να ενταχθεί το έργο του Πεσσόα στο πάνθεον των πρωτοποριών της Ευρώπης. "Ατάκες" που μας άφησε ο Πορτογάλος κρυφοομοφυλόφιλος συγγραφέας, πολλές.

"Ζω πάντα στο παρόν. Το μέλλον δε το γνωρίζω. Το παρελθόν δεν το έχω πια".


"Ποτέ δεν αγαπάμε κανέναν. Αγαπάμε αποκλειστικά την εικόνα που διαμορφώνουμε για κάποιον. Αυτό που αγαπάμε είναι μια δική μας κατασκευή, στην ουσία δεν αγαπάμε παρά τον εαυτό μας".

"Οι περισσότεροι άνθρωποι υποφέρουν από την ασθένεια του να μην ξέρουν να πουν αυτό που βλέπουν ή αυτό που σκέφτονται".


"Πλήξη είναι, να σε βαραίνει η ανία του κόσμου, η στεναχώρια του να ζεις, η κούραση του να έχεις ζήσει. Η πλήξη είναι, στην ουσία, η σαρκική συνείδηση της εκτεταμένης κενότητας των πραγμάτων. Αυτός όμως που βρίσκεται στο έλεος της πλήξης είναι καταδικασμένος σ ένα κελί δίχως όρια".

"Είναι εύκολο να απομακρύνεις τους ανθρώπους. Αρκεί να μην τους πλησιάζεις".

Όταν το 1935 πέθανε διαλυμένος από το ποτό σε ηλικία 47 ετών, βρέθηκε στο σπίτι του ένα μπαούλο με 27.453 χειρόγραφα, από τα οποία ένα μεγάλο μέρος μένει ακόμη να μελετηθεί και να εκδοθεί, επιφυλάσσοντας ενδεχομένως και άλλες εκπλήξεις στους επιμελητές. Ο Πεσσόα πέθανε γνωστός στους λογοτεχνικούς κύκλους, όμως ο πορτογαλικός λαός άργησε να αναγνωρίσει στα πολλά του πρόσωπα το συγγραφέα που εκφράζει τους πόθους του και τις αγωνίες του και να τον τιμήσει σαν τον εθνικό του ποιητή.

Μια Φυσαρμόνικα που κλαίει

Αλάτι..
Δίψα..
Ζωή..

Τρομαγμένες κραυγές αντηχούν κάπου γύρω μας
κι είναι τόσο κοντά μας, άκου..!
Eννιά μήνες θέλει να γεννηθεί μια νέα ζωή
τρία δευτερόλεπτα να γεννηθεί ένας πόλεμος
κι εσύ μέσα σ αυτόν, θύτης ή θύμα,
διάλεξε και πάρε,
δεν έχει τόση σημασία άλλωστε,
εδώ οι λεπτομέρειες δεν καθορίζουν το αποτέλεσμα,
φτάνει μονάχα να μην τελειώσουν οι «ιδέες» τους
γιατί πειραματόζωα υπάρχουν πολλά.

Αλάτι..
Δίψα..
Ζωή..

Η γη είναι φτιαγμένη για να αντέχει,
χάλυβας ανοξείδωτος τα σπλάχνα της.
Κι αν μεγαλώνει κάθε μέρα η τρύπα στον ορίζοντα,
δικιά μας είναι η γη και την κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Κι ο ήλιος κι ο ουρανός κι η θάλασσα..
εκατομμύρια έτη φωτός τα σύνορά μας.
Κι αν κάθε μέρα χιλιάδες θάβουμε
απ' την πείνα άψυχα σώματα,
δικό μας είναι το σιτάρι
και το κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Και τα δέντρα και το νερό και τα αμπέλια..
Μπορώ να βάλω ένα όριο στο άπειρο
και τις ιδέες μου
κι εκεί να ψάξω να βρω τις αιτίες
μια σκέψη έκανα συγχωρήστε με!

Δε ξέρω αν φταίει ο «Θεός» ή η φύση.
Μπορεί να φταίνε και τα δύο,
μπορεί αυτές οι δύο έννοιες να είναι το ίδιο "πρόσωπο"
και να μη το χω καταλάβει ακόμα, μπορεί.
Μπορεί την ώρα που κάνω «λάθος»
να νομίζω πως κάνω το σωστό, μπορεί
Όμως σίγουρα δε θέλω να ακούω συμβουλές
ΝΟΜΙΚΑ ΚΑΛΥΜΜΕΝΩΝ ΦΟΝΙΑΔΩΝ!!!
Κείνο που θέλω,
είναι να σταματήσει αυτή η κατρακύλα!!!!

Αλάτι..
Δίψα..
Ζωή..

Αλάτι ~ μια χούφτα θάλασσα στη μέση της ερήμου..
Δίψα ~ ένα ποτάμι παγωμένο στο κέντρο του ήλιου..
Ζωή ~ κρατώ ακόμα την ψυχή ενωμένη με το σώμα..
κι η ελπίδα μου χαμένη σ΄ ένα λαβύρινθο από «γιατί»
ψάχνει να βρει διέξοδο.
Δυο φεγγάρια πιο πέρα,
πάνω σε μια πέτρα κάθεται ένα παιδί και κλαίει
στάθηκε «τυχερό» ανάμεσα σε εκατομμύρια σπερματοζωάρια
του ΄παν πως σε δέκα αιώνες θα γεννηθεί..

Αλάτι..
Δίψα..
Ζωή..

Αλάτι ~ το όνειρο που μένει κρεμασμένο στον κόρφο του..
Δίψα ~ θέλω να του αλλάξω την επιγραφή..
Ζωή ~ λιγότερο να κλαις.

Ξημερώνει..


Ανέστης Κιουρκτσίδης

Τους μίλησε με τη σκέψη του

Επιστήμονες βρήκαν τρόπο να επικοινωνήσουν με ασθενή που έχει μείνει φυτό

Μπορεί ένας άνθρωπος που έχει μείνει φυτό και δείχνει να μην έχει επίγνωση να επικοινωνήσει με κάποιον τρόπο; Η απάντηση που δίνει η επιστήμη, ανατρέποντας όλα τα δεδομένα, είναι «ναι, μπορεί». Ένας 29χρονος Βέλγος κατάφερε να απαντήσει «ναι» ή «όχι» σε πέντε ερωτήσεις με τη δύναμη της σκέψης. O 29χρονος είχε χτυπηθεί από αυτοκίνητο το 2003 και είχε πέσει σε κώμα. Αργότερα βγήκε από το κώμα, τα μάτια του άνοιξαν, ακολουθούσε τον φυσιολογικό κύκλο ύπνου/αφύπνισης, αλλά έδειχνε να μην έχει επίγνωση και δεν αντιδρούσε σε κανένα ερέθισμα.

Οι γιατροί λοιπόν διέγνωσαν παρατεταμένη κατάσταση φυτού. Παρόλα αυτά, ομάδα Βρετανών και Βέλγων ερευνητών με επικεφαλής τον Άντριαν Όουεν, από τη Μονάδα Γνωστικών και Εγκεφαλικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, αποφάσισε να τον συμπεριλάβει σε έρευνα που είχε αρχίσει το 2006 από μία 23χρονη σε κατάσταση φυτού και σταδιακά συμπεριέλαβε 23 ασθενείς. Χρησιμοποιώντας έναν εξελιγμένο σαρωτή του εγκεφάλου που οι ίδιοι ανέπτυξαν, μία λειτουργική μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου (functional ΜRΙ), οι επιστήμονες ζήτησαν από τον 29χρονο Βέλγο να φανταστεί δύο σενάρια: ότι παίζει τένις και ότι μετακινείται μέσα στο σπίτι του.

Χαρτογράφησαν την εγκεφαλική του δραστηριότητα ως απάντηση στις δύο αυτές οδηγίες και τη συνέκριναν με την αντίστοιχη δραστηριότητα υγιών εθελοντών. Διαπίστωσαν λοιπόν πως ο 29χρονος είχε κάνει αυτό που του ζήτησαν. Κατόπιν του έθεσαν έξι ερωτήσεις και τον κάλεσαν να φανταστεί πως παίζει τένις αν η απάντηση ήταν «ναι» και πως μετακινείται στο σπίτι του αν η απάντηση ήταν «όχι». «Ο πατέρας σου ονομάζεται Αλεξάντερ;» ήταν η πρώτη ερώτηση. Απάντησε σωστά «ναι». «Ο πατέρας σου ονομάζεται Τόμας;» ήταν η δεύτερη. Απάντησε σωστά «όχι». Συνολικά, ο 29χρονος απάντησε σωστά σε πέντε ερωτήσεις. Στην έκτη, οι ερευνητές δεν κατόρθωσαν να πάρουν απάντηση. Η δραστηριότητα Τι σημαίνουν όλα αυτά; Κατ΄ αρχάς, πως ο ασθενής δεν είναι πραγματικά φυτό. Και έπειτα, πως τουλάχιστον κάποιοι ασθενείς που έχουν διαγνωσθεί σε παρατεταμένη κατάσταση φυτού μπορούν όχι μόνο να ακούσουν και να καταλάβουν αλλά και να απαντήσουν με τη σκέψη, να επικοινωνήσουν. Από τους συνολικά 23 ασθενείς που εξετάστηκαν με λειτουργική μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου, τρεις ακόμα εμφάνισαν ανάλογα μοτίβα εγκεφαλικής δραστηριότητας που υποδηλώνει επίγνωση· ο 29χρονος Βέλγος πάντως ήταν ο πρώτος που απάντησε σε ερωτήσεις τροποποιώντας τη σκέψη του.

Τα αποτελέσματα της έρευνας, που δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση «Τhe Νew Εngland Journal of Μedicine», δίνουν πολλές ελπίδες. Όπως δήλωσε ο δρ Όουεν, προσέφεραν μεγάλη ανακούφιση στους συγγενείς του 29χρονου: «Είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα να μη γνωρίζεις αν ο αγαπημένος σου μπορεί να σε καταλάβει». Η ομάδα του σχεδιάζει τώρα να επαναλάβει το πείραμα. Επόμενος στόχος, η βελτίωση της τεχνικής ώστε να καθοριστεί αν μπορούν να επιτευχθούν ανάλογα αποτελέσματα με απλούστερες τεχνολογίες σάρωσης, όπως είναι τα ηλεκτροεγκεφαλογραφήματα. «Στο μέλλον», λέει ο δρ Όουεν, «ελπίζουμε να επιτρέψουμε σε κάποιους ασθενείς να εκφράζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους, να ελέγχουν το περιβάλλον τους και να βελτιώνουν την ποιότητα ζωής τους».

ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΦΥΤΟΥ
Ο 29χρονος Βέλγος είχε βγει από το κώμα, αλλά δεν αντιδρούσε σε κανένα ερέθισμα

[ ΓΝΩΜΗ ] Η ελπίδα και ο δρόμος
ΤΗΕ ΤΙΜΕS , Της Ιlora Finlay

Το να ανακαλύπτουμε ότι μπορούμε να επικοινωνήσουμε με έναν ασθενή που βρίσκεται σε παρατεταμένη κατάσταση φυτού είναι εξαιρετικό. Αυτό όμως μπορεί να προκαλέσει πραγματικά μεγάλη αναστάτωση σε όλους εκείνους που τον φροντίζουν. Η σκέψη και μόνο ότι ο ασθενής αυτός μπορεί να καταλαβαίνει κάτι από όσα συμβαίνουν γύρω του αλλά αδυνατεί να εκφράσει το οτιδήποτε είναι όντως τρομακτική.

Το νοσηλευτικό προσωπικό πρέπει να εξηγεί στους συγγενείς ότι μπορεί μεν ο ασθενής να μην ανταποκρίνεται, αλλά να είναι πιθανόν σε θέση να ακούει και να καταλαβαίνει. Γι΄ αυτό βοηθάει να του επαναλαμβάνουν συνεχώς ότι τον αγαπούν, να του αφηγούνται μικρά γεγονότα της καθημερινής ζωής. Θα είναι χρήσιμο αν στο μέλλον εξακριβώσουμε κατά πόσο ένας τέτοιος ασθενής μπορεί να αισθάνεται πείνα ή πόνο. Το να τον ρωτήσουμε όμως αν χρειάζεται παυσίπονο δεν απέχει και πολύ από το να τον ρωτήσουμε αν θέλει ο ίδιος να παραμείνει στη ζωή. Μια τέτοια ερώτηση διατυπωμένη μάλιστα από τον θεράποντα ιατρό τη στιγμή που μόνον εκείνος αποφασίζει, υποβάλλει αναπόφευκτα την ιδέα πως ίσως θα ήταν καλύτερα να πεθάνει ο εν λόγω ασθενής, αφού έχει γίνει βάρος και δεν έχει καμία ελπίδα. Επιπλέον, είναι σαφές ότι σήμερα δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν μπορεί ένας τέτοιος ασθενής να οδηγηθεί σε πιο σύνθετες απαντήσεις, πέρα από το «ναι» και «όχι».

Η συγκεκριμένη έρευνα αλλάζει τα δεδομένα για τους ασθενείς που νοσηλεύονται σε παρατεταμένη κατάσταση φυτού. Γεννάει την ελπίδα πως η επικοινωνία μαζί τους δεν είναι μάταιη, πως η περίθαλψη που τους προσφέρει ανακούφιση και αξιοπρεπή μεταχείριση είναι πιο σημαντική από ποτέ.

Η Βαρόνη Ιλόρα Φίνλεϊ είναι καθηγήτρια Παρηγορητικής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ.


Πηγη:νέα



H Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος έχει πάρει θετική θέσει για τις μεταμοσχεύσεις που έχουν όμως σαν προϋπόθεση να είναι κάποιος κλινικά νεκρός!! Είναι όμως τελικά κλινικά νεκρός; Διαβάστε εδώ:
Κριτική αξιολόγησις του «επί της ηθικής των Μεταμοσχεύσεων»

Αλυσοδεμένοι με τη φτώχεια

Για τον υπόλοιπο κόσμο ένα παιδί δεμένο από τον αστράγαλο με μια βαριά αλυσίδα είναι ένα σοκαριστικό θέαμα. Για τον πατέρα του, είναι ο μοναδικός τρόπος για να μη χάσει το παιδί του. Ο Τσεν Τσουανλίου οδηγεί ποδήλατο- ταξί στο Πεκίνο για να κερδίσει λίγα χρήματα. Η ανάπηρη σύζυγός του μαζεύει σκουπίδια από τον δρόμο. Όταν περαστικοί κατήγγειλαν ότι είδαν το δεμένο παιδί έξω από ένα εμπορικό κέντρο, ο 42χρονος πατέρας ισχυρίστηκε ότι ήθελε απλά να εξασφαλίσει ότι κανένας δεν θα κλέψει το παιδί του όπως συνέβη με την 4χρονη κόρη του τον περασμένο μήνα. «Η γυναίκα μου δεν μπορεί να φροντίσει τον Λάο Λου κι εγώ πρέπει να δουλέψω. Έτσι, τον δένω όταν πρέπει να κάνω κάποια κούρσα», δήλωσε σύμφωνα με την «Daily Μail». Ο Τσεν δεν ελπίζει πια ότι θα ξαναβρει την κόρη του: «Δεν έχω ούτε μία φωτογραφία της. Δεν μπορώ να χάσω και τον γιο μου».

Η μόρφωση και τα σχολεία «λαιμητόμος»

ΥΠΑΡΧΕΙ η σύγχυση: Μορφωμένος θεωρείται ο εγγράμματος, αυτός που έχει σπουδάσει.
Αυτή η αντίληψη, που περιφρουρεί τα στεγανά της ελίτ, περιορίζει τη μόρφωση στην παραγωγή και στην κατανάλωση ευρυμάθειας, βιβλίων, άρθρων, πινάκων, κινηματογραφικών ταινιών κ.λ.π.

Φυσικά η μόρφωση είναι όλα τα σύμβολα ταυτότητας και μαζικής μνήμης: οι μαρτυρίες αυτού που είμαστε, οι προφητείες της φαντασίας, οι καταγγελίες ενάντια σ’ αυτό που μας εμποδίζει να είμαστε και να υπάρχουμε.

Είμαι μορφωμένος σημαίνει πως μπορώ να κατανοήσω με τις γνώσεις και την εμπειρία αυτό που διαδραματίζεται μπροστά μου.

Ο μορφωμένος (όχι απλώς ο εγγράμματος) δεν είναι παθητικός δέκτης, αλλά ενεργητικός πομπός. Ξεσκεπάζει και καταγγέλλει τη νόθα μόρφωση: τα ψέματα της Ιστορίας που μας διδάσκουν, τους ελιγμούς των πολυεθνικών που πουλάνε αυτοκίνητα και ιδεολογία, το σύστημα των αξιών που εκθειάζει τα πράγματα και υποτιμά τους ανθρώπους, το βρώμικο παιχνίδι του χρήματος και της κατανάλωσης, που κάνει τα άτομα να εκμεταλλεύονται το ένα το άλλο και να συντρίβει το ένα το άλλο...

Κατά παράδοξο τρόπο, η νοθεία της μόρφωσης αρχίζει από το σχολείο με τη διαδικασία της ανάγνωσης. Κατά τη διαδικασία αυτή, καταργείται η διαλεκτική και η δημιουργική εμπειρία του διαβάσματος.

Το διάβασμα για κάθε άνθρωπο, ιδιαίτερα για το παιδί είναι εμπειρία: εμπειρία που δημιουργείται ανάμεσα στον αναγνώστη και το κείμενο, διαφορετική σε κάθε άνθρωπο. Διαβάζω σημαίνει μια ενέργεια στην οποία ο συγκεκριμένος αναγνώστης έχει να παίξει ένα ρόλο τόσο σημαντικό όσο και το κείμενο. Το διάβασμα είναι ένας διάλογος ανάμεσα στη φαντασία και σ’ αυτόν που ο φορέας του είναι το κείμενο, μέσω της αφήγησης, των προσώπων και του ύφους.

Το βιβλίο, όπως λέει ο Ουμπέρτο Έκο, «δεν είναι μόνο υπόθεση κουλτούρας. Είναι και υπόθεση πολιτικής αγωγής. Πρόκειται ουσιαστικά για μια μάχη, που θα κρίνει το αν οι πολίτες σκέφτονται με βάση αυτό που διαβάζουν, δηλαδή με το μυαλό τους, ή μόνο με τα μάτια τους, δηλαδή με βάση τα τηλεοπτικά σποτ».

Κατά τη διαδικασία της σχολικής ανάγνωσης δεν καταστρέφεται μόνο η διαφορετικότητα της εμπειρίας για κάθε παιδί, αλλά υποκαθίσταται το διάβασμα με το «μυαλό» και τη φαντασία από το διάβασμα με τα «μάτια»: την παπαγαλία και τη φωτογραφική αποστήθιση. Στη σχολική διαδικασία της ανάγνωσης οι σχέσεις μεταξύ των λέξεων και των πραγμάτων γίνονται απλές και γραμμικές. Στην ουσία, όμως, μυστηριώδεις και ασυνάρτητες, ώστε οι λέξεις να υποκαθιστούν τα πράγματα.

Η διδασκαλία γίνεται, σε μεγάλο βαθμό, σαν μια αφηρημένη αναπαράσταση της γλώσσας, που το παιδί τη γνωρίζει ήδη ακουστικά. Η ενότητα σκέψης και λέξης διασπάται. Οι συσχετίσεις που έχει κάνει το παιδί ήδη διαισθητικά, σβήνονται. Οι λέξεις υψώνονται σε αυθύπαρκτες οντότητες, αφυδατώνονται από σκέψη και μετατρέπονται σε σκιές, σε νεκρές λέξεις. Και, όπως λέει ο ποιητής, «άσχημα, σαν μέλισσες σε άδειο πανέρι, μυρίζουν οι νεκρές λέξεις».

Με μια τέτοια διαδικασία διδασκαλίας, κατά την οποία η ενότητα νόησης και γλώσσας καταστρέφεται (η λέξη δεν ενσαρκώνει εμπειρία και σκέψη), το παιδί αναγκάζεται να αναθεωρήσει αυτά που ξέρει και να ξαναψηλαφίσει την ξώπετση γνώση.

Η γεωγραφία περιορίζεται σε έναν κατάλογο από ονόματα, πρωτεύουσες και προϊόντα, η Ιστορία σε μια γραμμική διαδοχή χρονολογιών και γεγονότων, η λογοτεχνία σε μια χρονολογική κατάταξη των καλύτερων ιδεών που διατύπωσε, με τον καλύτερο τρόπο, ο άνθρωπος. Τίποτε για τα συστήματα των πεποιθήσεων που κρύβονται κάτω απ’ αυτές τις φράσεις, τίποτα για την αντίληψη και την πραγματικότητα που βιώνει το παιδί, τίποτα για το τι διαδίδεται και διδάσκεται από πνεύμα σε πνεύμα.

ΣΗΜΕΡΑ το σχολείο δεν αποτελεί μόνο τη μήτρα της νόθας μόρφωσης. Τείνει σε μια ολοκληρωτική βιομηχανοποίηση, χειραγωγημένο άμεσα από τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς. Η φιλοσοφία της σύγχρονης εκπαιδευτικής πολιτικής συνοψίζεται στις λέξεις:
Ανταγωνισμός, αποδοτικότητα, μέτρηση, ρεκόρ (βαθμοί).

Το σχολείο έχει μεταβληθεί σε «Ιερά Εξέταση», σε ένα σύστημα εξοντωτικής και άκρως ανταγωνιστικής «επιλογής των ειδών», αποκλεισμού και κατασκευής ισοπεδωμένων και πειθαρχημένων υπηρετών στις πολυπολιτισμικές και κοσμοπολίτικες «αξίες» της παγκόσμιας καπιταλιστικής αγοράς.

Συνεπώς, φαντάζει σαν κακόγουστο αστείο, να μιλάμε σήμερα για μόρφωση, «ελεύθερο πνεύμα», εμπεδωμένη γνώση, δημοκρατική και εθνική Παιδεία!

Οι «μεταρρυθμίσεις» των κυβερνητικών εντολοδόχων και μεταπρατών των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και των νεοταξικών ιδεών, είναι «αντιμεταρρυθμίσεις».

Είναι απορρύθμιση και των υπολειμμάτων αυτής της εθνικής αστικής εκπαίδευσης. Είναι ένα διπλό έγκλημα: Από τη μια προωθούν την ανόθευτη διαιώνιση της κυριαρχίας του χρήματος και από την άλλη τη ζούγκλα και τα διχαστικά «γκέτο» της πολυπολιτισμικότητας.





πηγή

Τι μαθαίνει ο άνθρωπος:Το χρήμα ως χρέος- ένα βίντεο για την κριτική του τραπεζικού συστήματος

Kλέβει καρδιές ..

Το μόνο που θέλει ειναι λίγο φαγητό και μια αγκαλίτσα. Κανείς φυσικά δεν τον αγκαλιάζει!!!

Ε αδέλφιααααααα τσικνίζουμε σήμερα εεεε;;;;;;;;

Πώς ψήνουμε !!!

Το ποίημα του Αζίζ Νεσίν είναι πιο επίκαιρο από ποτέ...

Τσιμουδιά λοιπόν...
Βλέπεις κάτι στραβό; Τσιμουδιά,τι σε νοιάζει;
Θέλουν να σε κάνουν υποζύγιο; Σκασμος και πλήρωνε.
Η φιλοσοφία του ΣΩΠΑ. Κυρίαρχη στον σύγχρονο κόσμο. Πιο κυρίαρχη από ποτέ στην Ελλάδα.
πηγή

Κύριε Σαίξπηρ... Γράφετε τίποτα καινούριο;

Γιατί ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα θεωρούνται το πιο ρομαντικό και ταιριαστό ζευγάρι; Γιατί η παραμάνα πρέπει να είναι γριά και άσχημη;

Ο Άμλετ ήταν τελικά ένας καλλιεργημένος δούκας ή ένας ξιπασμένος ψευτοκουλτουριάρης;

Η Δυσδαιμόνα ήταν όντως αθώα ή είχε σοβαρό λόγο για να την πνίξει ο Οθέλλος;

Αν οι μύτες των 2 κορών του βασιλιά Ληρ μεγάλωναν κάθε φορά που έλεγαν ψέματα, θα γινόταν ο ίδιος κακός χαμός ή θα αποφεύγαμε 2 ώρες κλαυθμού και οδυρμού;

Γιατί αφού ο Ριχάρδος ο 3ος μοιάζει εκπληκτικά με τον Κουασιμόδο, το χόμπι του δεν είναι να χτυπάει καμπάνες αλλά σκοτώνει τζάμπα τον κοσμάκη;
Και γιατί τόσο σκοτάδι στον Μάκμπεθ; Φώτα δεν έχουν;

Μήπως κύριε Σαίξπηρ, ο τρελός από την Δωδέκατη νύχτα είναι πιο λογικός από όλους;

...κι αν τελικά τα πράγματα ήταν αλλιώς...

Ο Ρωμαίος θα πέθαινε για την αγάπη του; Η παραμάνα θα ήταν το next top model της εποχής;

Ο Άμλετ θα είχε πολυτελές δωμάτιο στο Δαφνί;

Η Δυσδαιμόνα θα δούλευε σε καμπαρέ;

Ο Βασιλιάς Ληρ θα είχε γιο και τον Πινόκιο;

Ο Ριχάρδος θα ερωτευόταν την Εσμεράλδα αντί για τη Λαίδη Άννα;

Και στον Μακμπεθ αν ανάβανε τα φώτα, ποιος θα πλήρωνε τη ΔΕΗ;

Κρίμα κύριε Χαρδαβέλα. ΔΕΝ γυρίστηκε στο Βατοπαίδι το “περιβόητο” βίντεο Καραμανλή!

Όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος ο κύριος Χαρδαβέλας, το βίντεο δεν είναι τραβηγμένο στη Μονή Βατοπαιδίου αλλά απευθύνεται σε όλους τους ηγούμενους των Ι.Μ. και τα 25 εκατ. ευρώ αφορούν όλες τις Μονές…

Τι κρίμα κύριε Χαρδαβέλα. Πραγματικά κρίμα. Μπήκατε και σεις μετά από τόσα χρόνια πορείας στο club των μαϊμουδοσυναδέλφων σας, λες και το έχετε ανάγκη.

Ιδιαίτερα μετά την εκτέλεση του Άντη, κάνετε αυτό το απαράδεκτο και παραπλανητικό ρεπορτάζ “βόμβα”, εν όψει της προανακριτικής.

Κρίμα κύριε Χαρδαβέλα. Στο γύρισμα του τροχού θα περίμενε κάποιος να παλεύετε για την Αλήθεια και να τσακίζετε την εξουσία (όσο τουλάχιστον σας το επιτρέπει). Αντί αυτού, εσείς είχατε την ευκαιρία πριν λίγο καιρό να σπάσετε το απόστημα του δουλεμπορίου και την πετάξατε.

Επιπλέον, προσπαθήσατε να γίνετε δεκανίκι όλων αυτών που διέλυσαν την μόνη φιλελληνική πολιτική των τελευταίων ετών, που είτε το θέλουμε είτε όχι, ξεκινούσε από το Βατοπαίδι.

Μπείτε και σεις στη λέσχη των φτηνά εκποιημένων ψυχών. Κάντε και ένα τηλέφωνο στο Κρεμλίνο να πάρετε καμμία πληροφορία παραπάνω [...]

Ο Λούλης (πρώην διοικητής του Αγίου Όρους) τον ξεφτίλισε για το δήθεν βίντεο του Καραμανλή στη Μονή Βατοπαιδίου… το οποίο όπως παραδέχθηκε ο ίδιος ο Χαρδαβέλας δεν είναι τραβηγμένο στη Μονή Βατοπαιδίου αλλά απευθύνεται σε όλους τους ηγούμενους των Ι.Μ. και τα 25 εκατ. ευρώ αφορούν όλες τις Μονές…

Το αστείο ήταν ότι μετά την εκπομπή της περασμένης εβδομάδας η Μονή Βατοπαιδίου έστειλε στον Χαρδαβέλα ένα Δελτίο τύπου όπου του επισήμαινε τις ανακρίβειες που είπε…Ο Χαρδαβέλας τα έβαψε μαύρα μιας και το θεώρησε υποτιμητικό για την “‘ερευνά του”…Θα προτιμούσε ένα εξώδικο που θα του επέτρεπε να κομπάζει και να κάνει τον ήρωα…

δεν του έκατσε και το μόνο που του έμεινε ήταν να παρακαλάει όλο το βράδυ να του κάνει μήνυση ο Εφραίμ!!!

Μπορεί να το είπε ίσα με 10 φορές χοροπηδώντας και χειρονομόντας λέγοντας ότι αν τολμάνε να του κάνουν μήνυση να πάει στο δικαστήριο 1000 μάρτυρες ))

Μιλάμε για μεγάλο καραγκιοζιλίκι που έπρεπε να προβάλετε στην παιδική ζώνη το πρωί για να γελάνε τα παιδιά…

Στο τέλος βέβαια αφού είδε ότι η πολυπόθητη μήνυση που θα τον έφερνε στο επίπεδο του Ζούγκλα, δεν έρχονταν…

είπε ότι αφού δεν τον μηνύουν θα τους μηνύσει αυτός για το δελτίο τύπου που του έστειλαν!!!

Μήνυση να ‘ναι κι ότι να ‘ναι

ΓΙ ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΑΣ ΤΟΝ ΜΗΝΥΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΗΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΧΟΡΟΠΗΔΑΕΙ…

ΥΓ. Στην εκπομπή έκανε την εμφάνισή του και ο άλλος ερευνητής δημοσιογράφος της φακής, ο Βαξεβάνης… ξέρετε αυτός που μετά την κλωτσιά από τον ΑΛΦΑ, όλα τα ιδιωτικά κανάλια σφάζονται στα πόδια του… και γι’ αυτό είναι ένα χρόνο άνεργος και τον ταϊζει η γυναίκα του… έφαγε και μια τάπα από τον Λούλη που δεν ήξερε που να κρυφτεί… Λέει κάποια στιγμή υπάρχει επώνυμη καταγγελία εναντίον του τάδε μοναχού της μονής για παιδεραστία του λέει ο Λούλης όχι επώνυμη, ΑΝΩΝΥΜΗ… και ο δημοσιογράφος της φακής επιμένει για ΕΠΩΝΥΜΗ καταγγελία, ψάχνοντας τα χαρτιά του… ε ακόμα τα ψάχνει )… αλλά άλλο να σας το περιγράφω και άλλο να το δείτε…




πηγή

Γκουαντανάμο...

Ήρθε πια της οργής η ώρα!
Ας μη σιωπούμ’ όλοι μαζί…
Ποιος λέει πως το λόγο τώρα
Στο «Διεθνές» το μαγαζί
Δεν έχουνε οι δολοφόνοι
Κι οι ειδεχθείς Νεοναζί!…

Λίβανε, Ιράκ και Σομαλία
Αφγανιστάν, Γάζα, Σερβία,
Στη συμφορά δεν είστε μόνοι!
Τώρα της Γης οι δολοφόνοι
Γαζώνουνε και την Ελλάδα!
Και την πετούν κουρελιασμένη
Στου Γκουαντανάμο τον Καιάδα…

Ποιοι τις κερκόπορτες ανοίξαν;
Και στους Ναζί τους δρόμους δείξαν
Να μας χτυπήσουν απ’ τις πλάτες;
Η οικονομική μας χούντα!
Και οι πολιτικοί εφιάλτες!

Παπα-Ηλίας

Χωρίς λόγια

Γιατί αυτό το φαρμακείο δεν πουλά το χάπι της επόμενης ημέρας;

Το αντισυλληπτικό χάπι της επόμενης μέρας πιστεύεται ότι λειτουργεί με τους παρακάτω 3 τρόπους*:
· Εμποδίζει τις ωοθήκες σας να ελευθερώσουν ωάριο (ωορρηξία)
· Εμποδίζει τη γονιμοποίηση ωαρίου που έχει ήδη ελευθερωθεί
* Εμποδίζει γονιμοποιημένο ωάριο να προσκολληθεί στη μήτρα
Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν κυκλοφόρησε το χάπι αυτό στην αγορά, ο τρίτος τρόπος ήταν άγνωστος ή όχι απόλυτα κατανοητός όπως φαίνεται και από ενημερωτικό φυλλάδιο που εξέδωσε το 2006 η φαρμακευτική εταιρεία που είχε τα δικαιώματά του σε κάποιες από τις σκανδιναβικές χώρες! **
* MEDSAFE: «Αρχή Ασφαλείας Φαρμάκων και Φαρμ/κών Συσκευών Ν. Ζηλανδίας» http://www.medsafe.govt.nz/Consumers/cmi/l/levonelle.htm
** http://www.norlevo.no/NR/rdonlyres/994010E9-6B85-4C3A-A444-3E33B9D228C4/0/NorLevoeng.pdf
Κ.Β.
Το ακόλουθο άρθρο δημοσιεύθηκε
από τον Αυστραλό John Wilks
B. Pharm, MPS, MACPP, Συμβουλο Φαρμακοποιό
18/02/2004
Γιατί αυτό το φαρμακείο δεν πουλά το χάπι της επόμενης ημέρας;
1. Επιστημονικές μελέτες έχουν αποδώσει ισχυρές ενδείξεις ότι σε πολλές γυναίκες το χάπι της επόμενης μέρας δεν λειτουργεί (μόνο) ως αποτρεπτικό της εγκυμοσύνης. Ερευνητές έχουν κάνει γνωστό ότι το φάρμακο αυτό δρα με δύο τουλάχιστον τρόπους προκειμένου να τερματίσει μια εγκυμοσύνη που ήδη έχει αρχίσει κατά τη γονιμοποίηση:
- Βλάπτοντας το ενδομήτριο ώστε να μην μπορεί να γίνει η εμφύτευση του ανθρώπινου εμβρύου, του αθέατου ασθενούς. [01]
- Έρευνα σε ποντίκια έχει επίσης δείξει ότι αν ένα έμβρυο προσκολληθεί στη μήτρα, το σώμα το αφομοιώνει, τερματίζοντας με αυτόν τον τρόπο τη ζωή του εμβρύου. [02]
Επειδή το χάπι της επόμενης ημέρας μπορεί να δράσει μ’ αυτές τις δυο μεθόδους, πρέπει να ταξινομηθεί ως εκτρωτικό – ως φάρμακο που μπορεί να προκαλέσει έκτρωση. [03]
Το γεγονός ότι το χάπι της επόμενης ημέρας μειώνει την αναλογία αναμενόμενης εγκυμοσύνης σε ποσοστό 87%, ενισχύει τον ισχυρισμό ότι συχνά ενεργεί για να τερματίσει τη ζωή ενός ανθρώπινου εμβρύου. [04]
Γι’ αυτό, λόγω του κινδύνου που προκαλεί το χάπι της επόμενης ημέρας στην υγεία του ανθρώπινου εμβρύου, ο Κώδικας Επαγγελματικής Συμπεριφοράς (Φαρμακευτικός Σύλλογος Αυστραλίας) αρθρ. 1.1 και 1.2 μου απαγορεύει να πουλώ αυτό το φάρμακο. [05]
2. Το «χάπι της επόμενης ημέρας» είναι επίσης πολύ επικίνδυνο για την υγεία της γυναίκας. Επιστημονικές αναφορές έχουν αποδείξει ότι:
- Το «χάπι της επόμενης ημέρας» προκαλεί αύξηση στη συχνότητα εμφάνισης εξωμήτριων κυήσεων (εγκατάσταση του ανθρώπινου εμβρύου στη σάλπιγγα, αντί για τη μήτρα). [06] Σε μια από αυτές τις περιπτώσεις η προσβεβλημένη σάλπιγγα χρειάστηκε να αφαιρεθεί χειρουργικά.
Ως αποτέλεσμα, αυτές οι γυναίκες έχουν κατά πολύ μειωμένη την πιθανότητα μελλοντικής εγκυμοσύνης.
- Το «χάπι της επόμενης ημέρας» μπορεί επίσης να έχει σοβαρές αλληλεπιδράσεις με χορηγούμενη φαρμακευτική αγωγή. Το British Medical Journal έχει αναφέρει ότι το χάπι της επόμενης ημέρας μπορεί να επηρεάσει φαρμακευτικές αγωγές με βαρφαρίνη (warfarin). [07, 08]
- Η Δρ. Ellen Grant, γράφοντας στο Lancet (2001) εξέφρασε ανησυχία ότι «5% των γυναικών έχουν γενετική ευπάθεια σε θρομβοεμβολική ασθένεια (θρομβώσεις αίματος). Όταν αυτές οι γυναίκες παίρνουν το χάπι της επόμενης ημέρας – που είναι ίσο σε ισχύ με τη λήψη 50 κανονικών αντισυλληπτικών χαπιών – μπορεί να δημιουργηθεί θρόμβος αίματος. [09]
- Υπάρχει ανησυχία ότι η πολύ υψηλή δόση ορμονών στο χάπι της επόμενης ημέρας μπορεί να δώσει το έναυσμα για καρκίνο του τραχήλου, αν η γυναίκα έχει ήδη μολυνθεί με τον ιό του ανθρώπινου κονδυλώματος. [10]
Συνοπτικά, εξαιτίας αυτών των επικίνδυνων συνεπειών που σχετίζονται με το «χάπι της επόμενης ημέρας» και των ευθυνών του επαγγελματικού μου καθήκοντος, δεν πουλάμε το χάπι της επόμενης ημέρας.
μετάφραση Μ. Δημητριάδου


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1 Ugocsai G, Rozsa M, Ugocsai P. Scanning electron microscope (SEM) changes of the endometrium in women taking high doses of levonorgestrel as emergency postcoital contraception. Contraception. 2002;66:433-437
2 Shirley B, Bundren JC, McKinney S. Levonorgestrel as a postcoital contraceptive. Contraception. 1996:52(2):277-81
3 Moore KL, Persaud TVN. The Developing Human: Clinically Orientated Embryology (6th edition. Philadelphia: W.B. Saunders Company 1998)
4 Wellbery C. Emergency Contraception. Arch Fam Med 2000; 9:642-64
5 Policy – Code of Professional Conduct. Pharmaceutical Society of Australia. Endorsed by National Council March 1998.
6 Sheffer-Mimouni G, Pauzer D, Maslovitch S et al. Ectopic pregnancies following levonorgestrel contraception. Contraception. 2003;67:267-269
7 Ellison J, Thomson AJ, Greer IA. Apparent interaction between warfarin and levonorgestrel used for emergency contraception. BMJ. 2000;321:1382
8 Richards D. An Important drug interaction – an alternate mechanism. BMJ Rapid responses. 22 December 2000
9 Grant E. Adverse reactions and emergency contraception. Lancet. 2001;357:1201
10 Chen Y-H, Huang L-H, Chen T-M. Differential effects of progestins and estrogens on long control regions of human papillomavirus types 16 and 18.


Πηγή: Ομάδα Γυναικών “Αγάζηλος
” (http://agazilos.org/2009/07/20/your-new-page/comment-page-1/#comment-64)
και Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού
(http://www.unborn.gr/unborn1/unborn/index.php?aid=123)

Καραχασάν ο Αστραχάν

Καραχασάν ο ΑστραχάνΔράκων και Σόλων. Ο Γιωργάκης προτίμησε τον Δράκοντα. Τα μέτρα που εξήγγειλε είναι Δρακόντεια. Βεβαίως, η ιστορία μάς λέει ότι τα τοιαύτα μέτρα ήταν αγρίως ταξικά (τιμοκρατικά) αλλά και ατελέσφορα· οδήγησαν σε αδιέξοδο· κι ύστερα ήρθε ο Σόλων.

Ομως αυτό το «ύστερα» λέει πολλά, διότι ο χρόνος είναι χρήμα κι ώσπου να έρθει η σεισάχθεια οι πλούσιοι πλούτευαν και οι φτωχοί πείναγαν.

* * *

Επικαλέσθηκε και «το προσδόκιμο ζωής που μεγαλώνει» ο Γιωργάκης, για να μεταθέσει κατά δύο έτη το προσδόκιμο σύνταξης -«βρε τον γρουσούζη!» αρπάχθηκε η θεία Φωτούλα, «μήπως εκτός απ' τον Καρατζαφέρη, τον υποστηρίζει και ο Μητσοτάκης;» μπρρρ...

......................................

Ομως το χειρότερο (και γελοιωδέστατο) είναι ότι όλη αυτή η (αβάσταχτη) μπουνταλοσύνη με την επιμήκυνση του ορίου προς τη συνταξιοδότηση, δεν προσφέρει τίποτα -απολύτως τίποτα- στη βιωσιμότητα του Ασφαλιστικού. Εμ νεοφιλελεύθεροι, εμ μπουνταλάδες...
Στο φιλότιμο των Ελλήνων απευθύνθηκε ο κ. Γεώργιος Α. Παπανδρέου και τους κάρφωσε τρία κατά βάσιν μέτρα:

α) Νέα αύξηση φόρων στα καύσιμα. (Με όσα σημαίνει αυτό, από την τιμή του ψωμιού έως τη θέρμανση).

β) Γενικό πάγωμα μισθών στο δημόσιο.

γ) Αύξηση ορίων συνταξιοδότησης.

Αν είχε φιλότιμο ο ίδιος, θα έπρεπε εκ παραλλήλου να πάρει και αντισταθμιστικά μέτρα για να ισορροπήσει (κάπως) τα πράγματα και να μη φορτώσει για χιλιοστή φορά μονόπλευρα τα βάρη στα κορόιδα... χμ, συγγνώμην, στους φιλότιμους.

Οπως:

α) Εκτακτη εισφορά από τα υπερκέρδη των τραπεζών, έκτακτη εισφορά στην Εκκλησία και στα εταιρικά κέρδη των φυσικών προσώπων.

β) Μείωση των επιτοκίων χορηγήσεων και αποκοπή από την κρατική χρηματοδότηση όλων των ορδών (ΜΚΟ, επιτροπών, Ιδρυμάτων των Μητσοτακοσημίτηδων και δεν συμμαζεύεται), κλείσιμο των Ειδικών Λογαριασμών.

γ) Διάθεση αυτών των χρημάτων στην εκπαίδευση και την έρευνα, στις νέες τεχνολογίες, υπαγωγή των εξοπλισμών σε εθνική εποπτεία και κατάργηση εδώ και χθες του Νόμου περί Ευθύνης Υπουργών, ως ένα πρώτο βήμα προς τη διαφάνεια, το χτύπημα της διαπλοκής και της διαφθοράς.

Οπως βλέπετε δεν μιλάμε για δομικά, θεσμικά και μακροπρόθεσμα μέτρα (όπως λόγου χάριν ο εξορθολογισμός του φορολογικού συστήματος προς το δικαιότερον ή ένα Ασφαλιστικό που να μην αντιμετωπίζει τους γέροντες σαν απόμαχα σκυλιά), αλλά για άμεσα μέτρα, που όμως

για «μια φορά» και for a change

και κάνοντας «μια νέα αρχή» καθώς λέει... μονίμως ο ίδιος ο Γιωργάκης, θα ξέφευγαν απ' την πεπατημένη της ξετσιπωσιάς (των Δυνατών)...

Ομως, εις ουδέν τέτοιο μέτρο ή άλλο καλύτερο αθλήθηκε ο Γιωργάκης, αλλά αντιθέτως (κι εδώ εξ όνυχος κρίνεται ο λέων) με πονηρία κινήθηκε, ζητώντας συναντήσεις με τους αρχηγούς των κομμάτων (για συναίνεση), ώστε νομιμοποιημένος μετά (από τους δύο της Δεξιάς) να τους υπερακοντίσει σε σκληρότητα αφήνοντας άναυδο ακόμα και το κόμμα του.

Ταυτοχρόνως, όλον αυτόν τον καιρό η μελανοχίτων προπαγάνδα, που περιγράφει με τα μελανότερα χρώματα τους πάντες,

έχοντας κατά καιρούς συκοφαντήσει όλους (αρκεί να 'ναι εργαζόμενοι), έδειχνε με το κουκουλοφόρο δάκτυλό της, αυτή τη φορά τα «ρετιρέ» (τάχα ρετιρέ) για να κατασπαραχθούν «νόμιμα» οι μικροί και οι μεσαίοι.

Ολοι οι Ελληνες έχουν συκοφαντηθεί (αρκεί είπαμε να 'ναι εργαζόμενοι) κατά καιρούς απ' αυτόν τον ανθρωποφάγο πρασινογάλαζο μηχανισμό -τη μια μας φταίνε οι γεωργοί, την άλλη οι γιατροί, την άλλη οι φοιτητές, ποτέ οι Δυνατοί.

*****

Ομως αυτήν τη φορά το σύστημα ξεπέρασε τον εαυτόν του σε μια από τις πλέον ευτυχείς στιγμές του. Ο Γεώργιος ο Β' Παπανδρέου ο Γ' εξασφάλισε τη συναίνεση της όλης Δεξιάς, μία θαυμαστή

Εγκάρδια Συνεννόηση

εγεννήθη παρ' ημίν. Μάλιστα ο «πρόθυμος» (!) κ. Σαμαράς (κι ας δαγκώνεται τώρα) είχε ήδη προσφερθεί από ημερών λέγοντας στον Γιωργάκη: «Πάρτε μέτρα ακόμα κι οδυνηρά, εγώ θα σας στηρίξω!». Στήριζε, τώρα.

Οσο για τον φον κωλοτούμπεν Καρατζαφέρη, με την ευκολία που έχει να μετακομίζει από την μπλε πολυκατοικία στην πράσινη, βρέθηκαν

χέρι - χέρι ο ένας Γιώργος (Παπανδρέου) με τον άλλον Γιώργο (Καρατζαφέρη)!..

...κι από το άλλο χέρι (πάντα χέρι - χέρι) εκών άκων και ο Αντωνάκης -τι θαυμαστό γαϊτανάκι! χεράκι - χεράκι!

..................................

Ομως, λέτε τώρα που βρέθηκε να υποστηρίζει χέρι - χέρι τον Γιωργάκη ο κυρ Καρατζαφέρης, να αισθάνεται ο φουκαράς ότι υποστηρίζει και την κυρία Δραγώνα; Βρε πώς τα φέρνει ο Γεραμπής!

Μπορεί ο Θεός να μην έχει κανένα αίσθημα δικαιοσύνης, αλλά αίσθηση του χιούμορ έχει.

Και σε κάποιους γελοίους, την κάνει την πλάκα του!

Χέρι - χέρι (χι-χι) η κυρία Δραγώνα με τον κ. Καρατζαφέρη! ή είναι λοιπόν αίφνης κι ο Γιωργάκης εθνικιστής, ή όλοι αυτοί που κατηγορούν για «εθνικισμό» εκ περιτροπής τους πάντες, πολύ μαλάκες! Οχι ευήθεις, αλλά πολύ πονηροί, ξετσίπωτοι και θρασείς παλιάνθρωποι...

ΣΤΑΘΗΣ Σ

ΝΕΑ ΡΩΜΗ και ΣΛΑΒΟΙ

Ήταν πάγια πολιτική της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης (Βυζάντιο) να δημιουργεί τις προϋποθέσεις ενσωμάτωσης των αλλόφυλων που έρχονταν σε επαφή μαζί της. Από τον Ισοκράτη (4ός αιώνας π.Χ.) και μετά είχε επικρατήσει στον Ελληνισμό η άποψή του ότι Έλληνες είναι, όσοι μετέχουν της ελληνικής παιδείας και όχι απλώς όσοι είναι στην καταγωγή, τη ράτσα. Αυτόν τον οικουμενικό πολιτισμό ήρθε να συμπληρώσει και να εδραιώσει η Εκκλησία του Χριστού. « Η πράξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μέχρι κυριολεκτικά τις μέρες μας, απέδειξε ότι τηρεί με ευλάβεια την παρακαταθήκη του Αποστόλου Παύλου: "Οπου ουκ ένι Έλλην και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσι Χριστός" (Προς Κολοσσαείς, γ’ 11). Σε ολόκληρο το χιλιόχρονο βίο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, αλλά και αργότερα, μέχρι σήμερα, διατηρεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως κόρην οφθαλμού την Παύλειο παρακαταθήκη ότι, ανεξάρτητα από την εθνοφυλετική τους καταγωγή, όλοι οι πιστοί απαρτίζουν ένα άγιο έθνος. ... Η Ορθοδοξία αποτελεί λοιπόν για το Οικουμενικό Πατριαρχείο υπέρβαση της ιδεολογίας του φυλετισμού και του εθνικισμού, ιδεολογίας που αποτελεί αίρεση της αυθεντικής χριστιανικής διδασκαλίας. ... Στη μακραίωνη πράξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου βλέπουμε την αναίρεση του εθνοφυλετισμού, τη γνήσια οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας που υπερβαίνει τα εθνικιστικά σχήματα ... Ο 19ος αιώνας, όμως, που θα φέρει το θρίαμβο των ιδεολογιών στη Δύση αλλά και τη συγκρότηση των νέων εθνικών κρατών, θα είναι και εκείνος που θα ανοίξει την Κερκόπορτα της Μητρός Εκκλησίας. Βαρύ θα είναι το διπλό πλήγμα που θα δεχθεί η οικουμενική φυσιογνωμία του Φαναρίου από την πραξικοπηματική απόσπαση (το σχίσμα) της Ελλαδικής Εκκλησίας του 1833, αλλά και της ίδρυσης της Βουλγαρικής Εξαρχίας το 1870. Ενα πλήγμα που θα υποχρεώσει τελικά την πατριαρχική Σύνοδο του 1872 να καταδικάσει τον εθνικισμό (εθνοφυλετισμό) ως αίρεση.»

Στις πρώτες αναφορές που βρίσκουμε στις πηγές για τους Σλάβους, (από τα μέσα του 6ού αίώνα) αυτοί αποκαλούνται Σκλαβηνοί ή Σκλάβοι. Αργότερα ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος (9ός αιώνας) δημιούργησαν το σλαβικό αλφάβητο. Η ρωμαϊκή (βυζαντινή) αυτοκρατορία αποδεχόταν ως γνήσιο τέκνο της όποιον ασπαζόταν το ρωμαίϊκο τρόπο ζωής (περίπου όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ με το γνωστό ... "american way of life"). Τόσο πολύ δεν μετρούσε η καταγωγή, που ακόμη και από ταπεινές, απολίτιστες, γνωστές για την αγριότητά τους φυλές (π.χ. Ίσαυροι) μπορούσε να κατάγεται ο αυτοκράτορας και να το δηλώνει χωρίς αυτό να εμποδίζει την αναρίχησή του στο θρόνο. Πλούσιοι και φτωχοί πάντα υπήρχαν αλλά ποτέ δεν κυριάρχησε ο ρατσισμός των "γαλαζοαίματων". Αυτή η μη ρατσιστική αντίληψη διαπότιζε και τα λαϊκά στρώματα, τον "κόσμο της καλύβας" και τους άρχοντες, τον "κόσμο του παλατιού". « Ο εκχριστιανισμός των σλαβικών λαών στα Βαλκάνια και στη Ρωσία κατά τους 9ο και 10ο αιώνες που εκπορεύθηκε από την Κωνσταντινούπολη, με όργανο τα ιδαίτερα σχήματα, τις παραδόσεις, αλλά, κυρίως, τη γλώσσα των λαών αυτών. Εγχείρημα που διατηρεί διαχρονικά την πανευρωπαϊκή του διάσταση και το οποίο ήταν τότε αδιανόητο για τη φραγκική Δύση, όπου είχε ήδη τότε αρχίσει να εκφύεται ο σπόρος του εθνοφυλετισμού, η εθνικιστική ιδεολογία που θα χαρακτηρίζει αργότερα την Εσπερία.» Αυτή λοιπόν την ριζικά μη ρατσιστική νοοτροπία ενέπνευσαν και στους μέχρι τότε Σκλαβηνούς οι Φωτιστές τους. Χάρη στο έργο των Ιεραποστόλων αυτών η κοινωνία των Σκλαβηνών απέκτησε τους εγράμματούς της. Στα σλαβικά ο "Σλάβος" λέγεται "sloven". "slovo" σημαίνει "γράμμα". Κατά μία άποψη το "sloven" προέρχεται από το "slovo", δηλαδή, "sloven" είναι ο "εγράμματος", αυτός που ξέρει γραφή και ανάγνωση. Στα ελληνικά υπήρχε ήδη το "Σκλαβηνός" ή "Σκλάβος" και υπό την επίδραση του "sloven" έγινε "Σλάβος".

Στα Βαλκάνια για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ενσωμάτωσης των διαφόρων σλαβόφωνων φύλων κυριάρχησαν δύο ονομασίες: "Σέρβος" και "Βούλγαρος", δηλαδή "υπηρέτης" και "απλοϊκός". Αυτοί λοιπόν οι "υπηρέτες" και οι "απλοϊκοί" όταν βρίσκονταν σε ελληνόφωνες κοινωνίες φρόντιζαν να απαλλαγούν από αυτά τα ταπεινά ονόματα και να οικειοποιηθούν το πρόσφορο και ένδοξο "Ρωμαίος", κοινώς "Ρωμηός".

Αυτό το σύστημα ενσωμάτωσης και ενοποίησης με βάση την ελληνική παιδεία και την κοινή εκκλησιαστική αρχή λειτουργούσε ομαλά μέχρι τις αρχές του 19ού αιώνα. Τότε εμφανίστηκαν οι ξενόφερτες προπαγάνδες με τους εθνικισμούς, το ρατσισμό και τους ανιστόρητους νεολογισμούς "Βυζάντιο" και "Βαλκάνια". Η ευγενής "παρέμβαση" κάποιων γαλαζοαίματων ευγενών συνετέλεσε τα μέγιστα στη δημιουργία του ηφαιστείου της χερσονήσου του Αίμου, της "πυριτιδαποθήκης" της Ευρώπης που μέχρι και σήμερα δίνει δυνατές "συγκινήσεις" στους λάτρεις των αδελφοκτόνων πολέμων.

συνεχίζεται...

Διονύσης Παπαχριστοδούλου