Παρασκευή 15 Μαΐου 2009

Φτάνει πια με τους "φανατισμούς" και τους "ευσεβισμούς"


Ένας Έλληνας Ιερέας απαντά στους 5 κληρικούς που ¨αφορίζουν" τον διαχριστιανικό διάλογο . http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=55
Του Αθηναγόρα Ζηλιασκόπουλου, Εφημέριου της Ενορίας Προφ. Ηλία Φρανκφούρτης, Ιεράς Μητροπόλεως Γερμανίας

Γεννήθηκα στη Γερμανία και διακονώ την τοπική Εκκλησία τα τελευταία 11 χρόνια. Λυπάμαι όταν οι αδελφοί μας στην Ελλάδα, μιλώντας εκ του ασφαλούς και με δημόσιους μισθούς, πράττουν μικρόνοα, μικροαστικά, "ελλαδίτικα" και φανατισμένα, προκαλώντας μεγάλο κακό και σύγχυση στις συνειδήσεις των πιστών μας. Ζούμε σε μια χώρα, που η ορθοδοξία είναι μειονότητα και αν μη τι άλλο έχει ευεργετηθεί τα μέγιστα από τις δύο μεγάλες Εκκλησίες, Ευαγγελική και Ρωμαιοκαθολική, χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Η κοινωνία της Φραγκφούρτης αποτελείται από 170 διαφορετικές εθνότητες και σ' αυτήν υφίστανται 140 διαφορετικές θρησκευτικές ομάδες και εκκλησίες. Αν κλειστούμε στο καβούκι μας και δεν διελεχθούμε με τον "άλλον", όποιος και να είναι αυτός, πώς θα ζήσουμε αρμονικά μαζί του; Η εποχή των μιλετίων έχει περάσει και χωρίς επικοινωνία, διάλογο και κατάλληλη παιδεία των πιστών όλων των θρησκειών, δε μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα κοινά μας προβλήματα και τις σύγχρονες προκλήσεις. Ξέρετε, με πονά πάρα πολύ όταν αγωνιζόμαστε εδώ και τρέχουμε εκατοντάδες χιλιόμετρα αγώνων δρόμου για μια Λειτουργία, για να στήσουμε μια πνευματική πατρίδα, για ένα "Χριστός Ανέστη", για ένα μήνυμα αγάπης, για μια αγκαλιά και ακούμε τα χίλια μύρια από τους καλοπληρωμένους "αδελφούς" μας. Ας σημειωθεί ότι πολλοί κληρικοί μας διακονούν αφιλοκερδώς, εξασκώντας παράλληλα κάποιο άλλο επάγγελμα, ενώ άλλοι αρκούνται στον πενιχρό μισθό των ενοριών χωρίς να είναι αποσπασμένοι του ελληνικού δημοσίου. Μας χλευάζουν και μας καταμαρτυρούν ότι πουλάμε την Ορθοδοξία. Πολλές φορές έχω την αίσθηση, ότι με κάποιους ελλαδίτες αδελφούς πιστεύουμε σε διαφορετικούς θεούς. Τουλάχιστον, ας μη μας κατηγορούν ανυπόστατα, ας μη στέκονται στο μήκος των πωγώνων μας - κάτι σαν τους Ταλιμπάν δηλαδή που μετρούσαν το μήκος των τριχών και έκοβαν κεφάλια αν ήταν κάτω του επιτρεπτού - ή ας μη κρίνουν κάθε μας προσπάθεια, η οποία τους φαίνεται "ανορθόδοξη" επειδή δε μπορούν να την εντάξουν στον "ελλαδίτικο", ομοιογενώς "ορθόδοξο" μικρόκοσμο τους. Εαν θέλουν να μας βοηθήσουν και να μας ενισχύσουν υπάρχουν εποικοδομητικοί τρόποι. Η άρνηση δημιουργεί άρνηση και σύγχυση. Κάθε Σεπτέμβρη ξεκινάμε τις απολογίες απέναντι στους πιστούς μας, των οποίων τα μυαλά, στις καλοκαιρινές διακοπές, έχουν πιπιλίσει οι κάθε είδους "σωτήρες" της Ορθοδοξίας. Αν δεν είναι αμαρτία, να χαλάς τον λογισμό του αδερφού σου, τότε τί είναι; Ξέρετε πόσο οδυνηρό είναι να προσπαθείς να οικονομήσεις τα ανοικονόμητα και ξαφνικά να βρίσκεσαι αντιμέτωπος με την σκληροκαρδία των κάθε είδους "γερόντων" και "πνευματικών" πατέρων; Και δυστυχώς όχι χωρίς φαρισαϊκά "οφέλη" εκ μέρους των τελευταίων. Κι αν αυτό δεν είναι εισπήδηση, τότε τι είναι; Στέλνουμε πιστούς μας στην Ελλάδα για να γνωρίσουν από κοντά την μοναχική παράδοση, την ταπείνωση και τον πνευματικό πλούτο της Εκκλησίας μας, να οικοδομηθούν, να αναπαυθούν και επιστρέφουν ευσεβιστικά αλλοιωμένοι, πλυμένοι εγκεφαλικά Ταλιμπάν και "κριτές της Οικουμένης". ΓΙΑΤΙ; Είμαστε ανοιχτοί στην πνευματική και καλώς νοούμενη πατρική νουθεσία και φιλαδελφία. Με διάκριση όμως, με ταπείνωση και προπαντός με αγάπη! Δεν ξέρω τι γίνεται στην Ελλάδα, ούτε και με ενδιαφέρει - έχω αρκετούς σταυρούς να σηκώσω εδώ- πάντως εδώ ούτε με γενειάδες, ούτε με ράσα (κάτω απ' τα οποία πολλά μπορεί κανείς να κρύψει, και όσες φορές κυκλοφόρησα με αυτά εδώ, μόνο για μουσουλμάνο, ραβίνο ή για καρναβάλι με πέρασαν και τα "shalom", "selam aleikum" και τα τα φαιδρά "hellau" πήραν κι έδωσαν), ούτε με φανατισμούς, ούτε με ευσεβισμούς, ούτε με εθνικοπατριωτικούς Μαρκοευγενισμούς μπορούμε να πορευθούμε. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να αγκαλιάσουμε χωρίς διακρίσεις και να δώσουμε μαρτυρία αγάπης Χριστού Αναστάντος. Συμμετέχω συνειδητά, τόσο στο διαχριστιανικό, όσο και στο διαθρησκειακό διάλογο που γίνεται στη Φραγκφούρτη και αυτό που έχω να πω είναι, ότι μόνο όφελος, σε πνευματικό και κοινωνικό επίπεδο, γεύτηκα. Αν μη τι άλλο ακούστηκε στην τοπική κοινωνία, ότι υπάρχει και η Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία δε ζει απομονωμένη, αλλά ενδιαφέρεται και συμμετέχει ενεργά για την ομαλή συμβίωση των πολιτών


.Συγχωρέστε με για τα λάθη μου.Με αγάπη Χριστούπ.Αθηναγόρας



Έντονο προβληματισμό και λύπη γέμισε την καρδιά η επιστολή του π. Αθηναγόρα.
Λύπη από την άκρως ελαστική -έως παρεξηγήσεως- δογματική του συνείδηση.
Είναι παρατηρημένο κληρικοί που διακονούν στο εξωτερικό η πλειάδα να κατέχονται από ένα είδους «συναισθηματισμό» που δεν συναντάτε όμως στην καθ ημάς παράδοση και την εμπειρία των Αγίων μας
Γράφει πολλά που μπορούν να σχολιαστούν ,ας σταθώ σε ένα από αυτά.Διαβάζοντας την επιστολή αποκόμισα την εντύπωση ότι οι κάθε λογείς «εκκλησίες» ούτε αιρετικές, ούτε σχισματικές είναι! Κι ας λένε οι οικουμενικές σύνοδοι και οι μαρτυρίες αγίων μας τα αντίθετα.
Ο καλός πατέρας δεν γνωρίζει τις συνόδους που καταδίκασαν λ.χ. τις παπικές αιρέσεις!;;
Ας σου θυμίσω τι γράφει ένας από τους μεγαλύτερους Θεολόγους της παράδοσης μας, ο π.Ιωάννης Ρωμανίδης:8η Οικουμενική Σύνοδος: 879-880 μ.Χ. Κωνσταντινούπολις. Συγκλήθηκε από τον αυτοκράτορα Βασίλειο τον Μακεδόνα. Ηγήθηκαν ο Ορθόδοξος τότε Πάπας της Ρώμης Ιωάννης Η΄ (872-882) και ο Πατριάρχης της Κων/πόλεως Νέας Ρώμης Μεγάλος Φωτιος (858-867, 877-886). Επεκύρωσε τις αποφάσεις της 7ης Οικουμενικής Συνόδου, και καταδίκασε το Φιλιόκβε, που μόλις τότε είχε αρχίσει να επιβάλλεται.[Kαταδίκασε τις αιρετικές Συνόδους του Καρλομάγνου στη Φραγκφούρτη (794) και το Άαχεν (809)].9η Οικουμενική Σύνοδος: 1341 μ.Χ. Δογμάτισε για την άκτιστη Ουσία και την άκτιστη Ενέργεια του Θεού, καθώς επίσης και για τον Ησυχασμό, καταδικάζοντας τον αιρετικό Βαρλαάμ τον Καλαβρό. Έτσι η Σύνοδος αυτή ασχολήθηκε με θεολογικά ζητήματα, συγκλήθηκε από αυτοκράτορα, (Συνοδικός Τόμος του 1341) και συμμετείχε Θεούμενος (Άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς), και οι αποφάσεις της έγιναν δεκτές από ολόκληρη την Εκκλησία. Συνεπώς και η Σύνοδος αυτή έχει αξία Οικουμενικής Συνόδου.

Η κατά καιρούς επικοινωνία με ιερείς που υπηρετούν εκτός Ελλάδος αποδεικνύει την τραγική έλλειψη εκκλησιολογικής αυτοσυνειδησίας .Και επειδή θα δείτε στην πλήρη επιστολή που δημοσιεύεται στο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚO http://www.amen.gr/ παραβάλει ένα κείμενο του π.Παισίου -διαστρεβλώνοντας το -για να στερεώσει την ελαστική σου συνείδηση .

Διαβάζουμε όμως την πραγματική γνώμη του αειμνήστου πατρός για τους ετεροδόξους.

(† Ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, Άγιον Όρος 2004, σ.690-691)
«Για να συμπροσευχηθούμε με κάποιον, πρέπει να συμφωνούμε στην πίστη». Διέκοπτε τις σχέσεις του ή απέφευγε να δη κληρικούς που συμμετείχαν σε κοινές προσευχές με ετεροδόξους. Τα «μυστήρια» των ετεροδόξων δεν τα αναγνώριζε και συμβούλευε οι προσερχόμενοι στην Ορθόδοξη Εκκλησία, να κατηχούνται καλά πριν βαπτισθούν. Καταπολέμησε τον οικουμενισμό και μιλούσε για το μεγαλείο και την μοναδικότητα της Ορθοδοξίας, την πληροφορία του αρυόμενος από την εν καρδία του θεία χάρι. Ο βίος του αποδείκνυε την υπεροχή της Ορθοδοξίας. Για ένα διάστημα είχε διακόψει, μαζί με όλο σχεδόν το υπόλοιπο Άγιον Όρος, το μνημόσυνο του πατριάρχου Αθηναγόρα για τα επικίνδυνα ανοίγματά του προς τους ΄'Ρωμαιοκαθολικούς''.
Έτσι λοιπόν ας μην παραξενεύστε για την κρίση ταυτότητας και την γκρίνια των πιστών σας που επισκεπτόμενοι την μητέρα πατρίδα αναζητούν την γνησιότητα της πίστης τους, στο πρόσωπο σας ,!!την συνέχεια των Θεοφόρων Αγίων μας .
Η λογική σας ,που λέει ότι σκανδαλίζονται οι χριστιανοί της ενορίας σας από την Αλήθεια της πίστεως που γνωρίζουν με την επαφή τους με γέροντες και μοναστήρια ,είναι πράγματι άξια απορίας …
Στα μοναστήρια παππούλη διασώζεται η αυθεντικότητα της Ορθόδοξης εμπειρίας κάτι που δυστυχώς αγνοείται ή καταπατάτε με αναίδεια σε κύκλους συγκριτικής λογικής... Το ερώτημα είναι απλό ,εσείς που δίνεται την μαρτυρία της Ορθόδοξης πίστης και βιωτής ,αυτήν την πίστη την γνωρίζεται;
Για τι άλλο οι δημόσιες σχέσεις καλέ μας παππούλη και ο καλός ανθρώπινος λόγος που επιβάλλεται ίσως, και άλλο το να μπασταρδεύουμε την πίστη μας για να μην μας λένε τάχατες ‘’ταλιμπάν’’ ή γραφικούς.
Ο καλός θεός να φωτίζει
Το εύχομαι πραγματικά και για σας ,γιατί η ευθύνη που έχουμε να μεταδίδουμε αυτήν την πίστη στους πλανεμένους αδελφούς μας είναι κάτι που ζητούν απο καρδιάς οι κουρασμένες ψυχές.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

«Το γράμμα του νόμου αποκτείνει»* γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου ΛΟΓΟΙ Β’ σελ. 78-80

Είπα σε κάποιον μια φορά: «Τι είσαι εσύ; Μαχητής του Χριστού ή μαχητής του πειρασμού; Ξέρεις πώς υπάρχουν και μαχητές του πειρασμού;».

Ο Χριστιανός δεν πρέπει να είναι φανατικός, αλλά να έχη αγάπη για όλους τους ανθρώπους. Όποιος πετάει λόγια αδιάκριτα, και σωστά να είναι, κάνει κακό. Γνώρισα έναν συγγραφέα πού είχε ευλάβεια πολλή, άλλα μιλούσε στους κοσμικούς με μια γλώσσα ωμή, πού προχωρούσε όμως σε βάθος, και τους τράνταζε.

Μια φορά μου λέει: «Σε μια συγκέντρωση είπα αυτό και αυτό σε μια κυρία». Αλλά με τον τρόπο πού της το είπε, την είχε σακατέψει. Την πρόσβαλε μπροστά σε όλους. «Κοίταξε, του λέω, εσύ πετάς στους άλλους χρυσά στεφάνια με διαμαντόπετρες, έτσι όμως πού τα πετάς, σακατεύεις κεφάλια, όχι μόνον ευαίσθητα άλλα και γερά».

Ας μην πετροβολάμε τους ανθρώπους… χριστιανικά. Όποιος ελέγχει μπροστά σε άλλους κάποιον πού αμάρτησε ή μιλάει με εμπάθεια για κάποιο πρόσωπο, αυτός δεν κινείται από το Πνεύμα του Θεού· κινείται από άλλο πνεύμα. Ο τρόπος της Εκκλησίας είναι η αγάπη· διαφέρει από τον τρόπο των νομικών. Η Εκκλησία βλέπει τα πάντα με μακροθυμία και κοιτάζει να βοηθήση τον καθέναν, ό,τι και αν έχη κάνει, όσο αμαρτωλός και αν είναι.

Βλέπω σε μερικούς ευλαβείς ένα είδος παράξενης λογικής. Καλή είναι η ευλάβεια πού έχουν, καλή και η διάθεση για το καλό, άλλα χρειάζεται και η πνευματική διάκριση και ευρύτητα, για να μη συνοδεύη την ευλάβεια η στενοκεφαλιά, η γεροκεφαλιά (το γερό δηλαδή αρβανίτικο κεφάλι). Όλη η βάση είναι να έχη κανείς πνευματική κατάσταση, για να έχη την πνευματική διάκριση, γιατί αλλιώς μένει στο «γράμμα του νόμου», και το «γράμμα του νόμου αποχτείνει».

Αυτός πού έχει ταπείνωση, δεν κάνει ποτέ τον δάσκαλο· ακούει και, όταν του ζητηθή η γνώμη του, μιλάει ταπεινά. Ποτέ δεν λέει «εγώ», αλλά «ο λογισμός μου λέει» ή «οι Πατέρες είπαν». Μιλάει δηλαδή σαν μαθητής. Όποιος νομίζει ότι είναι Ικανός να διορθώνη τους άλλους έχει πολύ εγωισμό.

- Όταν, Γέροντα, ξεκινάη κανείς από καλή διάθεση να κάνη κάτι και φθάνη στα άκρα, λείπει η διάκριση;
- Είναι ο εγωισμός μέσα στην ενέργειά του αυτή και δεν το καταλαβαίνει, γιατί δεν γνωρίζει τον εαυτό του, γι’ αυτό πιάνει τα άκρα. Πολλές φορές από ευλάβεια ξεκινούν μερικοί, αλλά που φθάνουν! Όπως οι εικονολάτρες και οι εικονομάχοι. Άκρη το ένα, άκρη το άλλο! Οι μεν έφθασαν στο σημείο να ξύνουν την εικόνα του Χριστού και να ρίχνουν την σκόνη μέσα στο Άγιο Ποτήριο, για να γίνη καλύτερη η Θεία Κοινωνία· οι άλλοι πάλι έκαιγαν τις εικόνες, τις πετούσαν…

Γι’ αυτό η Εκκλησία αναγκάσθηκε να βάλη ψηλά τις εικόνες και, όταν πέρασε η διαμάχη, τις κατέβασε χαμηλά, για να τις προσκυνούμε και να απονέμουμε τιμή στα εικονιζόμενα πρόσωπα. * Βλ. Β’ Κορ. 3,6.