Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2025
«Ανάθεμα στην Υποκρισία: Η μνημόνευση του ψευτο-Κιέβου στο Βουκουρέστι»
Όταν η Θεία Λειτουργία μετατρέπεται σε σκηνή θεατρικής διπλωματίας, συμβαίνουν ακριβώς αυτά: μνημονεύεται ο «μητροπολίτης Κιέβου» σε μία πόλη που ούτε τον αναγνωρίζει ούτε τον θέλει. Στο Βουκουρέστι λοιπόν, εκεί όπου η Ορθοδοξία γιόρταζε την εκατονταετή παρουσία ενός Πατριαρχείου με αγιοπατερικές ρίζες, εισήλθε βίαια το φτιασίδωμα της Ουκρανικής Εκκλησιαστικής σχιζοφρένειας. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος μνημόνευσε τον Επιφάνιο Ντουμένκο. Κι ένας πιστός, με περισσότερη ευσέβεια στα στήθη του από όσους συλλειτουργούσαν, είπε αυτό που κανείς άλλος δεν τόλμησε: «Ανάθεμα!».
Δεν έγινε δήθεν αντιληπτό. Τα άμφια κοιτούσαν αλλού, τα μικρόφωνα βούιζαν επιλεκτικά, και οι κάμερες είχαν διαταγή να βλέπουν μόνο ό,τι εγκρίνει το Φανάρι. Έτσι λειτουργεί η σύγχρονη εκκλησιαστική διπλωματία: η αλήθεια πνίγεται μέσα στα θυμιάματα, αρκεί το Παγκόσμιο Κέντρο Οικουμενικής Εθιμοτυπίας να μην θυμώσει.
Κι όμως, η πραγματικότητα έσπασε το προσωπείο. Γιατί όσο και να μας εξηγούν ότι ο Ντουμένκο είναι «Μητροπολίτης Κιέβου», τόσο περισσότερο φωνάζει η Ιστορία ότι ο κανονικός Μητροπολίτης Κιέβου είναι άλλος. Υπάρχουν κανόνες. Υπάρχουν Πατέρες. Υπάρχουν αποφάσεις Συνόδων. Υπάρχει εκκλησιαστική συνέχεια που δεν επιδέχεται μοντέρνα «copy-paste» αυτοκεφαλίες. Δεν μπορεί κανείς να κόβει και να ράβει ποιμαντορίες επειδή χρειάζεται να θυμηθεί ποιος τον στηρίζει γεωπολιτικά.
Η φωνή «Ανάθεμα!» δεν ήταν μια απείθαρχη διακοπή. Ήταν η παραδοσιακή, θεσμική φωνή του Πληρώματος της Εκκλησίας απέναντι στον εμπαιγμό. Ήταν η φυσική αντίδραση απέναντι στην παραποίηση του ιερού. Ήταν η φωνή του πιστού που δεν ανέχεται να τον σερβίρουν «συλλείτουργο» με τη σχισματική αυταπάτη.
Ας δούμε λίγο την ουσία. Ο Επιφάνιος δεν προήλθε από κανονική εκλογή. Δεν έχει πίσω του αποστολική διαδοχή που να στέκει στα εκκλησιολογικά μέτρα. Έλαβε τον «τίτλο» κατόπιν κονδυλοφόρου, όχι κατόπιν Συνοδικού εκκλησιαστικού τρόπου. Αυτό συνιστά νοθεία. Και κάθε νοθεία, όταν προσφέρεται μέσα στο Άγιο Ποτήριο, ονομάζεται βλασφημία.
Η Ρουμανική Εκκλησία δεν έχει αναγνωρίσει την ΟCU. Η Σερβία, η Αντιόχεια, η Γεωργία, η Πολωνία, η Αλβανία, η Τσεχία και Σλοβακία επίσης. Δηλαδή η πλειοψηφία της Ορθοδοξίας. Όλοι αυτοί είναι ξαφνικά «κακοί»; Ή μήπως κακός είναι όποιος επιμένει να αντικαθιστά την Εκκλησία με υπουργείο εξωτερικών;
Αυτό το «Ανάθεμα» ήταν υπενθύμιση: η Εκκλησία δεν είναι πειραματικό εργαστήριο κανενός. Δεν αφορά τα χειροκροτήματα των διπλωματών. Δεν μετριέται σε φωτογραφίες με πρόεδρους και επιτροπές. Η Εκκλησία είναι Σώμα Χριστού. Και στο Σώμα Χριστού δεν «κολλάς» πρόσθετο κεφάλι που δεν ανήκει εκεί.
Ο αναστεναγμός του πιστού στο Βουκουρέστι έγινε η μοναδική αλήθεια εκείνης της στιγμής. Όσο οι «άρχοντες» της πίστης παριστάνουν πως δεν άκουσαν, τόσο θα δυναμώνει. Γιατί το ανάθεμα δεν ήταν κατάρα. Ήταν διάγγελμα: η Ορθόδοξη Κανονικότητα δεν παραδίδεται.
Χανιά Παρών
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος :Oί συχναστές τού ουρανού!
Τόν αγαθό δρόμο βαδίζουν
όσοι δέν έχουν τήν ζωή τους στή γή,
οί τρισμακάριστοι,
πού πάνω στήν γή ζούνε πάνω από τήν σάρκα,
οί άγαμοι,
οί λυπημένοι,
οί καταφρονητές τού κόσμου,
οί συχναστές τού ουρανού,
οί ακτήμονες,
οί χαμοπλάγιαστοι,
οί μέ ένα χιτώνα,
οί μόλις ζώντες,
οί δίχως τροφές καί δίχως σκεπάσματα,
οί έχοντες μόνο μία φροντίδα, κάθε δόξα εδώ νά περιφρονούν,
πλούτος νά είναι ή φτώχεια τους καί στό Θεό μόνο νά ατενίζουν,
αυτούς εγώ βλέποντας τους στήν γή τούς τρέμω καί τούς φοβάμαι,
σάν τό Θεό τόν υπέρτατο βασιλιά,
όταν πλησιάζει τούς ανθρώπους,
διότι πηγαίνουν πολύ πιό ψηλά από όλους τούς θνητούς.
Άγιος Γρηγόριος ό Θεολόγος,
Έπη είς ετέρους. Ποίημα Ε’ παρα Νικοβούλου προς υιόν ΕΠΕ 11,90 ΒΕΠΕΣ 62,236.PG37,1532 ____________________________
Γράμμα σε μια πυγολαμπίδα
Βουτηγμένοι στους ψηφιακούς γενναίους νεαρούς κόσμους του πληθωρισμού των μέσων, των εικόνων, των ήχων και των λέξεων μιλάμε με τα δάχτυλα (δακτυλογραφώντας) και ακούμε με τα μάτια (διαβάζοντας την οθόνη).
Ποιος να το φανταζόταν πως κάποτε τα δάχτυλα θα διηγούνται ιστορίες προσωπικές και δημόσιες και τα μάτια θα αγγίζουν την οθόνη και θα την ακούνε με προσοχή και ευλάβεια. Το στόμα δεν ακυρώθηκε, άλλαξε ρόλο, παραμένει εδώ για να φροντίζει τις σιωπές και τα αυτιά ξεκουράζονται και ασχολούνται με τα χόμπι τους, ακούνε ρυθμικούς και άρρυθμους ήχους και δέχονται χάδια. Και τα δάκτυλα χτυπάν τα πλήκτρα και κάθε χτύπος γεννά ένα γράμμα, τα γράμματα συλλαβές και λέξεις και οι λέξεις νοήματα, αλήθειες, ψέματα και μυστικά. Τόσο πολλοί τοκετοί σε ένα από τα γράμματα που στέλνω σε μια πυγολαμπίδα που παιχνιδίζει μπροστά μου μια θερινή νύχτα του Αυγούστου:
«Είσαι (το) φως, σε βλέπω να λάμπεις στο χάος, στο σκοτάδι. Μια πυγολαμπίδα που λαμποκοπάει πετώντας ανέμελα στην ακρογιαλιά. Σε ποια ακρογιαλιά μη με ρωτήσεις, στο Αιγαίο, στη Χαλκιδική, στην Κρήτη, στην Κούβα, στη Λατινική Αμερική, στην Ανδαλουσία. Πυγολαμπίδα, ιπτάμενο φως που συνομιλεί με τα αστέρια. Αυτά ακίνητα και σιωπηλά απολαμβάνουν το νυχτερινό χορό της που νικάει τη βαρύτητα. Αστέρια θεατές της δικής σου πτήσης. Τα αστέρια σε ζηλεύουν, καρφιτσωμένα στον έναστρο ουρανό, ανήμπορα να στριφογυρίσουν, να κάνουν ένα σάλτο και να χορέψουν στον ρυθμό του φλοίσβου των κυμάτων. Να νιώσουν το θερινό νυχτερινό αεράκι που μοιάζει με χάδι μα πάνω από όλα, απαρηγόρητα που το φως τους είναι δανεικό, δεν είναι σαν το δικό σου. Το φως τους δεν είναι δικό τους, είναι του ήλιου, απλά το καθρεφτίζουν. Ετερόφωτες μπάλες φωτός κρεμασμένες στον ουράνιο θόλο. Ακόμη και το λατρεμένο φεγγάρι δικό του φως δεν έχει, μένει για πάντα παιδί που όταν μεγαλώσει θα ήθελε να γίνει ήλιος να γεννάει το δικό του φως και να λούζει τον κόσμο (σου). Το φεγγάρι κλέβει από τον ήλιο φως, το μεταμορφώνει για να μοιάζει σαν δικό του και το στέλνει σε μας ομορφαίνοντας τις ξάστερες νύχτες που μας ανήκουν. Ενώ εσύ εκπέμπεις φως δικό σου, φως από στιγμές, σκέψεις, αναμνήσεις, ιδέες, νοήματα, νοσταλγία, λέξεις. Μια πυγολαμπίδα το πρώτο θαύμα που φανερώνεται στα έκπληκτα μάτια των παιδιών και τα δικά μου. Ανέμελη, άχρονη, πετάς στο σκοτάδι του δικού μου χάους. Σε κάποιο άλλο σημείο του σύμπαντος το δικό σου πέταγμα ταράζει τον καθρέφτη όπως κάνει και το πέταγμα της πεταλούδας τη μέρα. Το σκάνε οι μορφές που φυλάκιζε στο είδωλό του ο καθρέφτης και πλημυρίζουν την πλάση όλη αναζητώντας λίγο από το δικό σου φως. Το φως είναι ζωή και θέλουν να αποκτήσουν ζωή.
»Μια μικρή πυγολαμπίδα με το πέταγμά της ξύπνησε όλα τα νοήματα που κοιμούνταν στον καθρέφτη του μυαλού μου».
Καρδιές που χτυπούν για την Ελλάδα
Λόγια καρδιάς από αυτούς που αγάπησαν πολύ την Ελλάδα! Αφιέρωμα σε αυτούς που δεν είδαμε στους εορτασμούς των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση! Είναι αυτοί που έλειψαν από τις εορταστικές προβολές των καναλιών αλλά δεν θα σβήσουν ποτέ από τη μνήμη της Ρωμιοσύνης!
Είναι αυτοί που μας δείχνουν τον δρόμο. Τα λόγια τους, παρακαταθήκες του Γένους μας! Στο τέλος ακούγεται το ποίημα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη ''Όλα ζητούν την Λευτεριά'' σε μουσική Σωτήρη Καραγιώργη και εκτέλεση Γιάννη Κότσιρα.
Εις μνήμην Κωσταντίνου Κατσιφα, Βόρειος Ήπειρος ,γη Ελληνική 🇬🇷
Στις 28 Οκτωβρίου 2018, την ημέρα που σύσσωμος ο Ελληνισμός τιμούσε το έπος του ’40, ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δολοφονείται άνανδρα από αλβανούς αστυνομικούς στους Βουλιαράτες της Βορείου Ηπείρου.
Εκεί όπου κάθε σπιθαμή γης ανασαίνει Ελλάδα, εκεί που το χώμα ποτίστηκε με το αίμα των αγωνιστών, ο Κατσίφας ύψωσε τη γαλανόλευκη για να θυμίσει πως η Βόρειος Ήπειρος δεν λύγισε, δεν ξέχασε, δεν παραδόθηκε.
Η πράξη του δεν ήταν πρόκληση αλλά ιερό καθήκον. Δεν ήταν επίδειξη αλλά κραυγή ελευθερίας.
Το αλβανικό καθεστώς, πιστό στη μακραίωνη παράδοση του ανθελληνισμού και της τρομοκρατίας, δεν άντεξε να βλέπει τη σημαία μας να κυματίζει περήφανη. Έσπευσε να τον σιγήσει με σφαίρες, πιστεύοντας πως έτσι θα θάψει και το φρόνημά του.
Ο Κατσίφας όμως δεν χάθηκε. Θα ζει εσαεί στις ψυχές όλων μας, εμποδίζοντας τον φόβο να υπερισχύσει σε βάρος του αγώνα. Θα είναι εκεί, συνοδοιπόρος στον δρόμο για κάθε αλύτρωτη Ελληνική γη.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ 
Η θρησκευτική μούσα στη Δημοτική μας ποίηση..
Μια ανθοδέσμη δημοτικών τραγουδιών με θρησκευτικό περιεχόμενο. Τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Χρίστο Κυριακόπουλο συνοδεύουν: • Κλαρίνο: Κώστας Γιαννακόπουλος • Βιολί: Σωτήρης Μαργώνης • Λαούτο: Γιαννούλης Μαργώνης • Φλογέρα, Κρουστά: Ανδρέας Νιάρχος • Λαούτο: Ιωάννης Τούσιας • Ταμπουρά: Χρήστος Πανάγου • Κανονάκι: π. Νικόλαος Κολοβός • Κανονάκι: Ελένη Κυριακοπούλου.
Δικαιοσύνη και Φασισμός.
Στο εδώλιο δεν κάθισε ποτέ η «Krupp» που τροφοδοτούσε όλη την πολεμική μηχανή του Χίτλερ, αλλά και που τα εργοστάσιά της όλως περιέργως έμεναν ανέπαφα όταν οι Αμερικάνοι ισοπέδωναν το Έσσεν.
Στο εδώλιο δεν κάθισε η «Deutsche Bank» που χρηματοδότησε
τη δημιουργία και λειτουργία των ναζιστικών φούρνων του Αουσβιτς.
Στο εδώλιο δεν κάθισε η «Siemens». που έλυνε και έδενε επί φασίστα Μεταξά.
Με πρόταση και χρηματοδότηση του επικεφαλής της «Siemens» στην Αθήνα, συγκροτήθηκαν τα Τάγματα Ασφαλείας ίο 1943.
Στο εδώλιο δεν κάθισαν οι βιομήχανοι,
οι τραπεζίτες, οι οικονομικοί στυλοβάτες του φασιστικού καθεστώτος Μεταξά που όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα παρέδωσε
τους Έλληνες πολιτικούς κρατούμενους στην Γκεστάπο
για να μεταφερθούν στα Νταχάου και στα Άουσβιτς.
Στο εδώλιο δεν κάθισαν οι 25 από τους μεγαλύτερους βιομηχάνους της Γερμανίας, αυτοί που το 1933
τροφοδότησαν το αποκαλούμενο και «Ταμείο του Χίτλερ»
με το αστρονομικό για την εποχή ποσό των 3 εκατ. μάρκων.
Ήταν στις εκλογές του '33 που οι Ναζί πήραν το 44% των ψήφων.
Στο εδώλιο δεν κάθισε η ελβετική «Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών».
Ο πρόεδρος της, ο τραπεζίτης Σαχτ, ήταν ο υπουργός Οικονομικών του Χίτλερ από το 1934.
Στο εδώλιο δεν κάθισε η «Φάρμπεν» που κατασκεύασε το Κυκλώνιο Β.Ήταν το αέριο που χρησιμοποιήθηκε για την εξόντωση χιλιάδων ανθρώπων στα κρεματόρια.
Ένα από τα ονόματα με τα οποία κυκλοφορεί σήμερα η «Φάρμπεν» είναι «Bayer» Στο εδώλιο δεν κάθισαν οι 45 από τους μεγαλύτερους Γερμανούς βιομήχανους που στις επιχειρήσεις τους στέλνονταν για καταναγκαστική εργασίαοι κρατούμενοι από το Μαουτχάουζεν.
Στο εδώλιο δεν κάθισαν:
Η αμερικανική πολυεθνική «ΙΒΜ».
Η οργάνωσητων 78 ναζιστικών στρατοπέδων εξόντωσης έγινε
με τεχνολογία της «ΙΒΜ».
Ο πρόεδρος της «ΙΒΜ», ο Τ. Watson, τιμήθηκε
από το Γ’ Ράιχ με το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού
της Γερμανικής Τάξης του Αετού,
το 1937.
Ήταν η μεγαλύτερη τιμή
που μπορούσε να αποδώσει το ναζιστικό καθεστώς σε μη Γερμανό πολίτη.
Η «Standard Oil».
Η «Standard Oil», των συμφερόντων Ροκφέλερ,
στη διάρκεια του πολέμου, εκτός από τους συμμάχους προμήθευε με καύσιμα και τον Αξονα.
Η «General Motors».
Χιλιάδες θωρακισμένα αυτοκίνητα,
φορτηγά και τανκς για τον γερμανικό στρατό κατασκευάστηκαν από την «General Motors».
«Ό,τι συμφέρει την «General Motors» συμφέρει την Αμερική»,
έλεγε ο Αϊζενχάουερ.Το αμερικανικό κράτος
αποζημίωσε με 33 εκατ. δολάρια την «General Motors»
για τις ζημιές που υπέστησαν τα εργοστάσια της σε Γερμανία και Αυστρία στον πόλεμο.
Ήταν τα εργοστάσια που κατασκεύαζαν τανκς για τον Χίτλερ.
Η «Ford». Το 1/3 των φορτηγών της Βέρμαχτ το κατασκεύασε η αμερικανική πολυεθνική «Ford».
Οι μισοί «εργαζόμενοι» της εταιρείας ήταν σκλάβοι από στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Ο πρόεδρος της «Ford», ο «κύριος» Ford, το 1938
γιόρτασε τα 75α γενέθλιά του παραλαμβάνοντας
από τους Γερμανούς πρόξενους στο Ντιτρόιτ το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού.
Η τράπεζα «UBC».
Ήταν από τους μεγαλύτερους χρηματοδότες του ναζιστικού καθεστώτος.
Πρόεδρος τηςήταν ο «κύριος» Πρέσκοτ Μπους.
Πατέρας και παππούς δυο αμερικανών προέδρων.
Κανένα από τα στελέχη των εταιρειών δυτικών συμφερόντων
δεν τιμωρήθηκε μετά τον πόλεμο για τις σχέσεις του με τον ναζισμό.
Τα αδικήματά τους παραγράφηκαν.
Το φρόντισε
ο κύριος John McCloy.
Ήταν ο Ύπατος Αρμοστής των ΗΠΑ στη Γερμανία μετά τον πόλεμο.
O McCloy ήταν από το 1947 ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Πριν ως νομικός εκπροσωπούσε τα συμφέροντα των Ροκφέλερ και της τράπεζας «Chase Manhattan».
Ο κατάλογος είναι μακρύς και το συμπέρασμα ασφαλές:
Από το εδώλιο λείπουν όλοι αυτοί που είναι δίπλα,
πίσω και κυρίως πάνω από τους «Χίτλερ».
Λείπουν τα μονοπώλια
και όλοι αυτοί που κάνουν κουμάντο σε ένα σύστημα
που είτε με φασισμό είτε χωρίς φασισμό,
είτε με κοινοβούλιο είτε χωρίς κοινοβούλιο, έχει πάντα το ίδιο όνομα.
Λέγεται καπιταλισμός.
(Από την «Ανάκριση»,του Πέτερ Βάις )
Δομικά, ηθικά ,ιδεολογικά,
είμαι ποτισμένος με την γνώση
πως πρέπει να πατάξουμε τον φασισμό με κάθε τρόπο,
μα παράλληλα
να μην ξεχνούμε
πώς η πρόταση απέναντι από τον φασισμό και τον ναζισμό είναι η ανθρωπιά.
Τιμή και δόξα στον καθένα
που βάζει το στήθος του απέναντι στον φασισμό,
τιμή και δόξα στον καθέναν
που βάζει στο πιάτο μας ανθρωπιά και αγάπη.
Κανένας πόλεμος ανάμεσα στους λαούς -
Αναθεμα σε φασισμέ.
Manolis Fragakis
Η Παναγία εμφανίζεται στο μέτωπο και λέει γιατί έγινε ο πόλεμος του 1940
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Οι εμφανίσεις της Παναγίας
Ο άγων ήταν ιερός. Οι Έλληνες πολεμούσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Εγνώριζαν, ότι αν πατούσαν τον τόπο μας οι Φράγκοι, οι παπικοί θα μας νόθευαν την πίστι και θα μόλυναν την Ορθοδοξία.
Η παρουσία της Παναγίας στο Μέτωπο διαπιστώθηκε σε πολλές περιπτώσεις. Αναφέρομε μία, η οποία είχε γίνει κοντά μας στο αριστερό μέρος του Μετώπου, εκεί που ήτανε το άλλο τμήμα του Μετώπου, των ευζώνων. Συνέβη στον υπολοχαγό Νικόλαον Γκάντζαρον. Στα χρόνια της Κατοχής είχα την ευκαιρία, να τον γνωρίσω στα Γιάννενα. Εκεί μου το διηγήθηκε και ο ίδιος.
Επειδή όμως δεν διέσωζα τις λεπτομέρειες, τον παρακάλεσα να μου τα γράψη. Παραθέτω την απάντησί του και την αναφορά που είχε κάμει τότε στο Διοικητή του. Ιδού το πλήρες κείμενο της απαντητικής επιστολής του και η αναφορά του:
Εν Ιωαννίνοις τη 3.2.1968
Πανοσιολογιώτατε,
Ο αδελφός μου Σωτήριος δι’ επιστολής του μοι διεβίβασε την υμετέραν παράκλησιν, όπως σας γράψω περί του υπ’ εμού οράματος της Θεοτόκου κατά τον Ελληνοϊταλικόν πόλεμον 1940-41…
Ετύγχανον Διμοιρίτης της Γ’ Διμοιρίας (2ου Λόχου, Ι Τάγματος, 40ου Συντάγματος Ευζώνων), ότε εις την περιοχήν Α’, του χωρίου Γκολέμι εν Β. Ηπείρω (Αλβανία) κατά μίαν προσωρινήν ανάπαυλαν του Τάγματος εν εφεδρεία, καθ’ ην δεν εδικαιολογείτο παραίσθησις ή ολιγοψυχία, συνέβη το όραμα. Θεωρώ λοιπόν επιβεβλημένον μου καθήκον να σας ενημερώσω περί του γεγονότος εκείνου.
Τούτο περιγράφεται εν τη υποβληθείση αναφορά μου, της οποίας ακριβές αντίγραφον σας εγκλείω.
Επειδή ως Χριστιανός δεν επιθυμώ θόρυβον περί το όνομά μου, παρακαλείσθε
θερμότατα, όπως μείνω άγνωστος, πράγμα όπερ έχω και ως αρχήν.
Μετά σεβασμού
Νικόλαος Γκάτζαρος
Οδός Λόρδου Βύρωνος 9, Ιωάννινα
Αριθ. Δ.Υ.
Εν Τ.Τ. 712 τη 3η Μαρτίου 1941
Ο Ανθυπασπιστής Γκάτζαρος Νικόλαος
Προς
Το 1/40 Τάγμα Ευζώνων Ενταύθα
«Περί εμφανίσεως της Παναγίας και των δοθεισών μοι υπ’ Αυτής εντολών».
«Λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω υμίν, ότι χθες Κυριακήν, 2 Μαρτίου έ.έ. και περί ώραν 8ην μ.μ. μετέβην εις τι παρακείμενον του καταυλισμού 2ου Λόχου Τάγματος Υμών μικρόν ύψωμα απέχον περί τα 300μέτρα, χάριν περιπάτου, αισθανθείς την ανάγκην κινήσεως. Μία μυστηριώδης δύναμις ωσάν να με ώθη προς τα εκεί. Ο αήρ έχει ήδη παύσει να φυσά και ο ουρανός ήτο αστερόης. Κατά την επιστροφήν μου εις την σκηνήν, δεν έχω αριθμήση 10 βήματα, ότε αιφνιδίως ενεφανίσθη εμπρός μου και μου ανέκοψε τον δρόμον μία γυνή μαυροφόρα έχουσα σεμνήν, την εμφάνισίν της.
Το πρόσωπόν της διεκρίνετο χαρακτηριστικώς εις το βραδυνό ημίφως. Εις το θέαμα τούτο καταληφθείς εξ απροόπτου, κατ’ αρχάς εξεπλάγην, κατόπιν όμως αυτοστιγμεί συνήλθον εκ του τρόμου, επειδή εγνώριζον, ότι πολλάκις η Παναγία ενεφανίσθη είτε ως όραμα, είτε καθ’ ύπνον κατά τας πολεμικάς επιχειρήσεις του Στράτου μας.
Εγώ όλως μηχανικώς έλαβον θέσιν ημιγονυπετή, ίνα ασπασθώ την δεξιάν Της. Εκ της συγκινήσεως οι οφθαλμοί μου εδάκρυζον, οι πόδες και τα χείλη μου έτρεμον επί πολλήν ώραν.
Ήκουσα να ομιλή:
«Είμαι η Παναγία. Μη φοβείσαι παιδί μου, είπε! Εγώ ενεφανίσθην να σου είπω τρεις λόγους, τους οποίους να μη λησμονήσης:
1) Ο παρών πόλεμος εκηρύχθη απροκαλύπτως και αναιτίως υπό της Ιταλίας εναντίον της Ελλάδος. Θελήματί μου η Ελλάς θα εξέλθη τούτου νικηφόρως.
2) Ο πόλεμος ούτος εκηρύχθη εναντίον της Ελλάδος, ίνα γνωρίση ο κόσμος, ότι αφορμή τούτου είναι η απομάκρυνσίς του εκ της Χριστιανικής θρησκείας, καθ’ ην ύβριζεν, εβλασφήμει τα θεία της και έρρεπε προς τον εκφυλισμόν και την ακολασίαν και ούτως συμμορφωθή, ίνα μάθη ότι υπάρχει και προΐσταται ο Θεός. Τρανώτατα δε τεκμήρια της υπάρξεως ταύτης είναι τα συχνά θαύματα των Αγίων της Εκκλησίας του Χριστού.
3) Έπρεπε να μάθη ο κόσμος, ότι ο δίκαιος πάντοτε υπερισχύει της βίας.
Ανάφερε, λοιπόν, ταύτα και εγγράφως εις τον Διοικητήν σου, ίνα μη πτοηθή προ ουδενός κωλύματος, καθότι υπό την προστασίαν Μου ο Ελληνικός Στρατός θα νικήση!».
Μεθ’ ο εν τη εξαφανίσει Της οι οφθαλμοί μου εθαμβώθησαν.
Εν τέλει συνήλθον εν μέρει και κατηυθύνθην αμέσως εις την σκηνήν υμών, όπου έξωθι ταύτης ανέφερον υμίν το συμβάν προφορικώς.
Νικόλαος Γκάτζαρος
Μετά από την εμφάνισι αυτή, όλοι μας οι στρατιώτες εδώσαμε τον φτωχό όβολό μας και με προθυμία κτίσθηκε στο μέρος αυτό ο ναός της Παναγίας.
πηγή:Από το περιοδικό «Ορθόδοξος Φιλόθεος Μαρτυρία», τεύχος 62-63, Ιούλιος – Δεκέμβριος 1995.
Κύπρος _Κάποτε στη Λεμεσό
Το 1967 στον Μόλο της Λεμεσού. Αυτή η στιγμή, που είχε μείνει παγιδευμένη σε μια φωτογραφία, ξαναζωντανεύει σαν μικρό βίντεο χάρη στην Τεχνητή Νοημοσύνη... Για όσους τις ζήσανε, είναι αναμνήσεις που ξαναγυρίζουν ζωντανές.
Ειρήνευσε με τον εαυτό σου, και ο ουρανός κι η γη θα ειρηνεύσουν μαζί σου». (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Αγίου Γέροντα Σωφρονίου
Όσο πληρέστερα εντείνεται το πνεύμα μας για να ακολουθήσουμε τον Ιησού τον Ναζωραίο, τόσο εκπληκτικότερη γίνεται η αντίθεση μεταξύ του Ουρανίου Αυτού κόσμου και της ορατής πραγματικότητας της Οικουμένης μας…
Η κοσμική ζωή είναι θεμελιωμένη στη δύναμη, στη βία.
Ο σκοπός του Χριστιανού είναι αντίστροφος. Η βία δεν ανήκει στην αιώνια ζωή. Καμιά πράξη που επιβάλλεται με βία δεν μπορεί να μας σώσει. … Η πείρα των αιώνων δεν εδίδαξε τους ανθρώπους. Η δια της βίας νίκη «εν τω κόσμω τούτω» είναι πάντοτε και αναποφεύκτως πρόσκαιρος. Όταν αυτή προεκταθεί στην αιωνιότητα, θα αποδειχθεί ατελεύτητο όνειδος.
Η προσευχή της βαθείας μετανοίας δύναται να οδηγήση τον άνθρωπον εις κατάστασιν κατά την οποίαν ούτος λαμβάνει πείραν της ελευθερίας εν τω Πνεύματι της Αληθείας: “…και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς” (Ιω. η’ 32). Η αγία αύτη ελευθερία είναι δυστυχώς άγνωστος εις την πλειονότητα των ανθρώπων. Το πρώτον γνώρισμα της ελευθερίας είναι η απροθυμία ημών να εξουσιάζωμεν οιουδήποτε. Η επομένη βαθμίς αυτής είναι η εσωτερική ημών χειραφέτησις από της εξουσίας των άλλων εφ’ ημών ‘ και τούτο ουχί εκ καταφρονήσεως προς τας τεταγμένας υπό του Θεού αρχάς και εξουσίας της εξωτερικής ζωής των λαών, αλλ’ ένεκα του Θείου φόβου, όστις δεν επιτρέπει να παραβώμεν την εντολήν της προς τον πλησίον αγάπης.
Η αληθινή ελευθερία υπάρχει εκεί «όπου είναι το Πνεύμα Κυρίου» και γι’ αυτό σκοπός της υπακοής, όπως και της Χριστιανικής ζωής εν γένει, είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος.
Ο πνευματικός οδηγός δεν φονεύει την θέληση του υποτακτικού, και δεν την υποδουλώνει αυθαίρετα στην δική του ανθρώπινη θέληση, αλλ’ αναλαμβάνει υπεύθυνα το βαρύ φορτίο της ιερής υπηρεσίας, δια της οποίας μετέχει στην θεία πράξη της δημιουργίας του (πνευματικού) ανθρώπου. Αλλ’ εάν στις Μονές ο Ηγούμενος και οι άλλοι οδηγοί αναγκασθούν να προσφεύγουν στον ανθρώπινο εξαναγκασμό της αδελφότητας, δηλ. την «πειθαρχία», αυτό είναι σαφές σημείο κατάπτωσης του μοναχισμού, ίσως η τελεία λήθη του σκοπού και της ουσίας αυτού.
Οφείλουμε να είμαστε άκρως ευαίσθητοι στις ανάγκες των άλλων. Τότε θα είμαστε ένα και η ευλογία του Θεού θα μένει πάντοτε μαζί μας άφθονη!
Πως μπορούμε να γνωρίσουμε τον Θεό «καθώς εστι»; Ο Χριστός μας δείχνει την οδό παροτρύνοντας μας να παραμένουμε στην αγιότητα για να μη βλάπτουμε τον πλησίον, να προτιμούμε τους άλλους από τον εαυτό μας, να μην επιδιώκουμε να τους εξουσιάζουμε.
Ποιος είπε ότι τα παιδιά σήμερα δεν έχουν ήθος;
Ποιος είπε ότι τα παιδιά και οι νέοι μας σήμερα δεν έχουν φιλοπατρία;
Ποιος είπε ότι οι νέοι σήμερα δεν έχουν ηρωισμό;
Ποιος είπε ότι τα παιδιά και οι νέοι δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται στον κόσμο;
Προχθές, Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2025, έγινε η μαθητική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη κάτω από καταρρακτώδη βροχή. Και παρόλο που προτάθηκε στα παιδιά να μην παρελάσουν, εκείνα επέμειναν σθεναρά να μην ακυρωθεί η παρέλαση και ζήτησαν να παρελάσουν κι ας βραχούν!
Μέσα στον κυκεώνα της πλύσης εγκεφάλου με την λεγόμενη woke ατζέντα, μέσα στην ηθική, πολιτισμική και εθνική κατάπτωση που προωθείται, αυτό το προχθεσινό με τα παιδιά ήταν μια αχτίδα φωτός στο σκοτάδι και ίσως ένα ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα.
Χαρά και συγκίνηση!! Τα παιδιά μας, καταλαβαίνουν!! Έδειξαν ότι ξεχωρίζουν την αλήθεια από το ψέμα, το γνήσιο από το κάλπικο, το σωστό από το λάθος. Και αν μη τι άλλο, έδειξαν κατά κάποιο τρόπο, και ηρωισμό, αφού επέλεξαν την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία, παρελαύνοντας στους δρόμους μούσκεμα, με κίνδυνο να αρρωστήσουν, μόνο και μόνο για να τιμήσουν την ημέρα, τη σημαία, το έθνος, τους πεσόντες ήρωες του '40.
Σας ευχαριστούμε παιδιά μου και σας αγαπάμε, γιατί μας δώσατε ελπίδα! Και όχι απλώς ελπίδα, αλλά και την βεβαιότητα, ότι ως έθνος έχουμε μέλλον. Γιατί το μέλλον μας είστε εσείς!!
π. Εμμανουήλ Μπουζίνος
Χατζιδάκις - Ελύτης : Μα γιατί τα κάναμε όλα αυτά ;
Απόσπασμα από το αφιέρωμα για τον Μάνο Χατζιδάκι στους "Πρωταγωνιστές"
... -Μάνος Χατζιδάκις : Ο θάνατος μιας προσωπικότητας είναι όπως και να το κάνουμε ανακουφιστικός … Όλοι σκέφτονται επιτέλους δεν θα προχωρήσει άλλο Θα μπορέσουμε να αποσιωπήσουμε ό,τι μας ενοχλεί Θα παρερμηνεύουμε ό,τι μας ξέφυγε θα εκμεταλλευτούμε τις ασάφειες Και φυσικά θα του κατασκευάσουμε μνημείο στα μέτρα μας , Ακίνδυνο !!!! Θα τον κάνουμε σύμβολο … απαραιτήτως Εθνικό «ΤΑ ΛΌΓΙΑ ΤΟΥ ΘΑ ΤΑ ΦΟΡΈΣΟΥΝ ΕΜΒΛΉΜΑΤΑ ΟΙ ΕΧΘΡΟΊ» Που λέει κι ο ποιητής …. Μόνο που κληρονόμοι και εχθροί είμαστε εμείς οι ίδιοι Πολιτισμένοι και βάρβαροι υπήρξαμε εξ’ αρχής κι έτσι θα πορευτούμε Ολίγον πολιτισμένοι και κάπως περισσότερο βάρβαροι , όσο προχωράει ο καιρός. Ή μήπως θα βρούμε τρόπο να το αναστρέψουμε Ολίγον βάρβαροι και κάπως περισσότερο πολιτισμένοι Ελύτης : Γιατί τα κάναμε όλα αυτά τι νόημα είχε που δουλέψαμε Χατζιδάκις : Οδυσσέα μην ανησυχείς … για εμάς και τους φίλους μας τα κάναμε… Άλλωστε η Ελλάδα υπάρχει αληθινά … Μόνο στα όνειρά μας .....
Από το μπλοκάρισμα των καταθέσεων και την συσκότιση του 1940 στα capital controls του 2015 και στα lockdown του 2020
Επιμελείται και σχολιάζει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
 |
Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου πρέπει να αξιοποιείται, μεταξύ των άλλων, και για να γίνονται χρήσιμες συγκρίσεις ανάμεσα στην σημερινή εποχή και στην εποχή που επαναφέρουμε στην μνήμη μας μέσω του εορτασμού.
Το βιβλίο του δημοσιογράφου, συγγραφέως και ιστορικού Γιάννη Καιροφύλα «Η Αθήνα του ΄40 και της Κατοχής» (εκδ. ΙΡΙΣ, Αθήνα 2001), το οποίο αποτελεί μέρος μιας τριλογίας για την Αθήνα (τα άλλα δύο βιβλία έχουν τους τίτλους «Η Αθήνα της Μπελ Επόκ» και «Η Αθήνα του Μεσοπολέμου»), περιέχει συγκλονιστικές πληροφορίες, οι οποίες μας βοηθούν να συνειδητοποιήσουμε ότι κάποια γεγονότα του 1940 που αφορούν τον τρόπο με τον οποίο η τότε κυβέρνηση αντιμετώπισε τον πόλεμο δεν απέχουν πολύ από κάποιες νομοθετικές επιλογές ή συστάσεις των σύγχρονων κυβερνήσεων, ιδίως εκείνων των δύο τελευταίων δεκαετιών.
Επί παραδείγματι, τα capital controls που επέβαλε η κυβέρνηση Τσίπρα είχαν εφαρμοσθεί και τον Οκτώβριο του 1940, όταν ετέθη περιορισμός στις τραπεζικές αναλήψεις.
Επίσης, οι πολλές οδηγίες που δόθηκαν από τις κρατικές αρχές επί Κατοχής για να αντιμετωπισθεί η ανώμαλη κατάσταση θυμίζουν τις αμέτρητες οδηγίες που εκδίδονταν επί κορωνοϊού.
Μία από τις οδηγίες της κατοχικής κυβέρνησης που αφορούσε την προμήθεια νερού θυμίζει την σύσταση της Κομισιόν προς τους Ευρωπαίους πολίτες να αποθηκεύουν τρόφιμα σε περίπτωση πολέμου με τη Ρωσία.
Πάντως, σχετικά με τα τρόφιμα, οι σχετικές οδηγίες του 1940 απαγόρευαν τα αποθέματα τροφίμων.
Οι χρυσές δουλειές με τις μπλε κόλλες που, για τον σκοπό της συσκότισης, έπρεπε να τοποθετούν οι κάτοικοι στα παραθυρόφυλλά τους θυμίζουν τις χρυσές δουλειές που έκαναν όσοι παρασκεύαζαν ή/και πουλούσαν μάσκες επί κορωνοϊού.
Δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη η πληροφορία ότι, λόγω της συσκότισης, οι οδηγοί των αυτοκινήτων και των δικύκλων, που έπρεπε να βάφουν με μπλε χρώμα τα φώτα τους, ήταν υποχρεωμένοι να οδηγούν με πολύ χαμηλή ταχύτητα.
Αλλά και εν έτει 2025, υπό την δαμόκλειο σπάθη των τσουχτερών προστίμων και της αφαίρεσης του διπλώματος οδήγησης που προβλέπει ο νέος ΚΟΚ, οι οδηγοί είναι αναγκασμένοι να συμμορφώνονται προς τα εξωπραγματικά χαμηλά όρια ταχύτητας, η τήρηση των οποίων επιτηρείται από έξυπνες κάμερες τεχνητής νοημοσύνης ή από κρυμμένα μπλόκα της Τροχαίας!
Επιπροσθέτως, όπως επί κορωνοϊού θεσπίσθηκε απαγόρευση βραδινής κυκλφορίας (lockdown), έτσι και στην Κατοχή ορίσθηκε ότι τα ζαχαροπλαστεία, οι ταβέρνες και τα εστιατόρια, όπως και τα καφενεία, μπορούσαν ν’ ανοίγουν στις 6.30 το πρωί αλλά έπρεπε να κλείνουν το βράδυ στις 8.30 και, αντιστοίχως, τα γραφεία μπορούσαν ν’ ανοίγουν στις 7.00 το πρωί, αλλά έπρεπε να κλείνουν στις 5.00 το απόγευμα. Οι δε κινηματογράφοι λειτουργούσαν από τις 2.00 το μεσημέρι, διότι οι θεατές δεν έπρεπε να βρίσκονται πολύ αργά στους δρόμους.
Όπως γράφει ο Καιροφύλας: «Δεν υπάρχει κανείς λόγος να βρίσκεται ο κόσμος αργά το βράδυ έξω από το σπίτι του. Οι μέρες είναι πονηρές».
Πονηρές, όμως, είναι και οι μέρες που ζούμε ιδίως από το 2020 μέχρι σήμερα, αφού, παρότι δεν έχει ακόμη ξεσπάσει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, εφαρμόζονται από καιρού εις καιρόν, σε παγκόσμιο συντονισμό, μέτρα τα οποία δικαιολογούνται μόνο επί κυριολεκτικού, όχι όμως και επί μεταφορικού πολέμου!
Από την ανάγνωση των χαρακτηριστικών αποσπασμάτων του βιβλίου του Καιροφύλα προκύπτει ένα γενικότερο συμπέρασμα:
Όταν επικρατούν πολεμικές συνθήκες, οι πολίτες είναι πολύ πιο εύκολα συνεργάσιμοι, περισσότερο υπάκουοι και εμφορούνται από πνεύμα αλληλεγγύης. Τούτο είναι απολύτως εύλογο, αφού ο πόλεμος, ακόμη και ως λέξη, έχει την δύναμη να τρομοκρατεί τον πληθυσμό και να κάμπτει τις αντιστάσεις του. Άρα, ο πόλεμος συσπειρώνει τους πολίτες, οι οποίοι αποζητούν την θαλπωρή των φτερούγων του προστατευτικού κράτους. Γι’ αυτό, άλλωστε, οι εκάστοτε κυβερνήτες παρομοιάζουν τις (ως επί το πλείστον τεχνητές) κρίσεις με πολέμους, προκειμένου να εξασφαλίσουν την συμμόρφωση του λαού προς τα δρακόντεια μέτρα που εφαρμόζουν.
Και κάπως έτσι, θα ξυπνήσουμε μια μέρα και θα ακούσουμε ότι εγκαθιδρύθηκε για το καλό, για την ασφάλειά μας η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!
ΠΡΟΣΟΧΗ: Επειδή η προπαγάνδα της (υποτίθεται) ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής ασκείται πλέον συστηματικά, είναι απαραίτητο να πληροφορηθούμε ποια ήταν η θερμοκρασία που επικρατούσε στην Αθήνα την Κυριακή 27 Οκτωβρίου 1940.
Ιδού τι γράφει επ’ αυτού ο Καιροφύλας στην πρώτη ενότητα του βιβλίου του με τίτλο «Η Αθήνα ανοχύρωτη πόλη» (σελ. 9):
Η Κυριακή, 27 Οκτωβρίου 1940 στην Αθήνα είναι όπως οι άλλες Κυριακές. Μια μέρα αργίας, μ’ ένα καιρό αρκατά ζεστό για την εποχή (είχε το θερμόμετρο ανεβεί στους 28 βαθμούς), με την καθιερωμένη κίνηση στους χώρους του αθηναϊκού περιπάτου στο Ζάππειο και στο Σύνταγμα και με το διάβασμα των κυριακάτικων εφημερίδων, που είχαν πολλά και ενδιαφέροντα νέα. Ο πόλεμςο που άρχισε στην Ευρώπη, απειλεί και την Ελλάδα. Όλοι οφβούνται την επέκτασή του και την ανάμιξη της χώρας μας σ’ αυτόν, παρά την επίσημη διαβεβαίωση της τότε κυβέρνησης Μεταξά ότι η Ελλάδα θα παραμείνει ουδέτερη.
 |
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Την ίδια Κυριακή, 27 Οκτωβρίου 1940 εγκαινιάσθηκε, παρουσία του αρχιεπισκόπου Χρυσάνθου, και ο ναός της Αγίας Φωτεινής, που είχε κτισθεί με εράνους των κατοίκων της Νέας Σμύρνης. Όσοι παρευρέθησαν στα εγκαίνια του ιερού ναού θαύμασαν την νέα εκκλησία, η οποία ήταν πανομοιότυπη με εκείνη που καταστράφηκε το 1922 στην Σμύρνη (Καιροφύλας, ό.π., σελ. 11).
Ακολούθως παρατίθενται αυτούσιες οι δύο ενότητες από το βιβλίο του Γιάννη Καιροφύλα: Ι. Μπλοκάρονται οι καταθέσεις, ΙΙ. Μέτρα για τη συσκότιση.
Το παρόν ιστολόγιο έφθασε να αριθμεί περίπου 6.000 εγγεγραμμένους, αλλά εξ αυτών μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό αναγνωστών έχουν αισθανθεί την ανάγκη να προσφέρουν το συμβολικό ποσό των 5 € μηνιαίως ή των 50 € ετησίως ως ελάχιστη αναγνώριση της ασύλληπτα κοπιώδους προσπάθειας που καταβάλλεται για να διαδίδεται η αντισυστημική αλήθεια.
Σημειωτέον ότι δεκάδες ιστολόγια ή ακόμη και μικρές εφημερίδες (ΜΑΚΕΛΕΙΟ, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ κ.λπ.) έχουν αναπαραγάγει αυτούσια πολλά από τα κείμενα που αναρτώνται σε αυτόν εδώ τον χώρο.
Για να καταστεί εφικτή η συνέχιση, πόσω μάλλον η βελτίωση αυτής της προσπάθειας, απαιτείται η ελάχιστη αλληλεγγύη των αναγνωστών, ώστε να μην είναι αναγκαία η παράλληλη ενασχόληση με άλλες εργασίες, και έτσι ο διαχειριστής να μπορεί να αφοσιωθεί απερίσπαστος στον στόχο της ενημέρωσης και της αφύπνισης του αναγνωστικού κοινού.
Δεν πρέπει να παροράται ότι τα περισσότερα κείμενα που αναρτώνται στο ιστολόγιο TRUTH REVEALED είναι απολύτως πρωτότυπα, καρπός άλλοτε πολύωρης και άλλοτε πολύημερης έρευνας, μελέτης και συγγραφής με συνδυαστική επισκόπηση και αξιοποίηση παλαιών και νέων βιβλίων, εφημερίδων ή περιοδικών όχι μόνο της ημεδαπής αλλά και της αλλοδαπής.
Λεπτομέρειες σχετικά με την συνδρομή υπάρχουν στον ακόλουθο σύνδεσμο:
kvathiotis.substack.com/
 |
Ι. «ΜΠΛΟΚΑΡΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ»
Όταν γίνεται πόλεμος μία από τις πρώτες ενέργειες των κυβερνήσεων είναι να εμποδίσουν την ανάληψη των καταθέσεων από τις τράπεζες, επειδή, όπως είναι φυσικό, ο κόσμος πανικοβάλλεται και θέλει ν’ αποσύρει τις οικονομίες που έχει αποταμιευμένες. Έτσι και τον Οκτώβρη του 1940 η κυβέρνηση από την πρώτη μέρα θέλησε ν’ αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Απαγόρευσε λοιπόν τις αναλήψεις καταθέσεων και εξαιρετικά αποδίδονταν μόνον οι μέχρι του ποσού των 3.000 δρχ. καταθέσεις. Πέρα από τις 3.000 δρχ., οι τράπεζες πήραν εντολή να δίνουν κάθε μήνα το 5% του συνόλου των καταθέσεων και μέχρι του ποσού των 10.000 δρχ.
ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΝΕΡΟΥ
Από την πρώτη μέρα κλείνει και το χρηματιστήριο της Αθήνας. Δεν είναι καιρός για χρηματιστηριακές συναλλαγές. Η οικονομική ζωή του τόπου πρέπει να κρατηθεί αυτές τις δύσκολες ώρες σε μια ισορροπία. Στον πληθυσμό της Αθήνας δίνονται τότε πολλές οδηγίες από τις κρατικές Αρχές, για να μπορέσει ν’ αντιμετωπίσει την ανώμαλη κατάσταση, που ήταν επόμενο ότι άρχιζε με την κήρυξη του πολέμου. Μία απ’ αυτές τις οδηγίες έχει σχέση με το νερό. Οι κάτοικοι πρέπει να φυλάνε τις απαραίτητες ποσότητες νερού στο σπίτι τους, γιατί, αν βομβαρδιστεί η Αθήνα και ο Πειραιάς, τότε οι βλάβες του δικτύου υδρεύσεως είναι σίγουρες. Οι επισκευές δεν θα μπορούν να γίνουν αμέσως και συνεπώς χρειάζεται να έχει κάθε σπίτι λίγο νερό, για να κάνει η οικογένεια τη δουλειά της.
ΣΤΑΘΜΟΙ ΠΡΩΤΩΝ ΒΟΘΕΙΩΝ
Δημιουργούνται τότε 17 σταθμοί πρώτων βοηθειών. Είναι κι αυτοί απαραίτητοι, για την περίπτωση που θα υπάρξουν πολλά μαζί θύματα, ύστερα από κάποια επιδρομή. Επίσης γίνονται και 9 σταθμοί πρώτων βοηθειών στον Πειραιά, που κινδυνεύει περισσότερο από τους βομβαρδισμούς επειδή είναι λιμάνι και συνεπώς έχει στρατηγική σημασία.
Οι σταθμοί έγιναν σε χώρους νοσοκομείων, που διαμορφώθηκαν κατάλληλα, σε σχολεία, σε ιδιωτικές κλινικές και σε άλλα οικήματα, έτσι ώστε να είναι αποκεντρωμένοι και να εξυπηρετούν καλύτερα τις ανάγκες του πληθυσμού των δύο πόλεων.
ΕΠΙΤΑΞΗ ΑΛΟΓΩΝ, ΜΟΥΛΑΡΙΩΝ ΚΑΙ ΓΑΪΔΟΥΡΙΩΝ
Στο εθνικό προσκλητήριο η παρουσία όλων είναι συγκινητική. Όταν έγινε η επίταξη των υποζυγίων με διαταγή του επιτελείου, παρουσιάστηκαν, μαζί με τ’ άλογα, τα μουλάρια και τα γαϊδούρια, όλοι οι κάτοχοί τους στο Άλσος του Παγκρατίου. Εκεί είχε οριστεί να τα παραδώσουν για να βοηθήσουν στις ανάγκες του στρατού. Πρώτοι και καλύτεροι οι μανάβηδες της Αθήνας, που είχαν άλογα και γαϊδουράκια για να μεταφέρουν τα λαχανικά και τα φρούτα. Τα πήγαν εκεί για να τα παραδώσουν στον στρατό. Το ίδιο έκαναν κι οι ιδιοκτήτες αλόγων, που έσερναν τις μεταφορικές άμαξες, από τις λίγες που είχαν απομείνει στην πρωτεύουσα εκείνα τα χρόνια.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΑΠΟΘΕΜΑΤΩΝ ΤΡΟΦΙΜΩΝ
Ο στρατιωτικός νόμος που κηρύχτηκε την πρώτη μέρα, απαγόρευε πολλά πράγματα. Πρώτα πρώτα δεν μπορούσε κανείς ν’ αναφέρει πληροφορίες που έχουν σχέση με στρατιωτικά θέματα. Δεν μπορούσε να κατέχει πολεμικό όπλο. Επίσης βγήκαν διαταγές που απαγόρευαν να γίνονται αποθέματα τροφίμων. Ο κόσμος έχει ωστόσο πανικοβληθεί κι αρχίζει να πηγαίνει στα μπακάλικα για να ψωνίσει.
Τότε σε παρά πολλά είδη γινόταν διανομή με καθορισμένες από το κράτος ποσότητες. Γι’ αυτό και η διαταγή προέβλεπε αυστηρές ποινές για όσους έκαναν αποθέματα τροφίμων.
 |
ΙΙ. «ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΚΟΤΙΣΗ»
Περισσότερο σχολαστικές είναι οι διαταγές για τη συσκότιση. Πρέπει όλοι να βάλουν στα παράθυρά τους ή και στις πόρτες, αν αυτές έχουν τζάμια, παραπετάσματα σκοτεινού χρώματος, ώστε τη νύχτα να μη φαίνεται καθόλου φως.
ΜΠΛΕ ΚΟΛΛΕΣ ΣΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟΦΥΛΛΑ
Τρέχουν όλοι να προμηθευτούν μπλε κόλλες, απ’ αυτές πού ντύνανε οι μαθητές τα βιβλία τους και τα τετράδιά τους, για να τις τοποθετήσουν στα παραθυρόφυλλα. Οι εμποράκηδες στις γειτονιές κάνουν χρυσές δουλειές. Πουλάνε όσες κόλλες έχουν και δεν έχουν. Βγάζουν από τα ράφια τους ακόμα και τις πολυκαιρισμένες και ξεθωριασμένες, που σε καμιά άλλη περίπτωση δεν θα πουλούσαν. Μερικοί σχολαστικοί βγαίνουν κάθε βράδυ έξω από το σπίτι τους και παρατηρούν μήπως και βγαίνει από και μια χαραμάδα λίγο φως.
Θέλουν να είναι όχι απλώς νομοταγείς, γιατί εδώ που τα λέμε φοβούνται και την αστυνομία, αλλά περισσότερο θέλουν να εξασφαλίσουν πλήρη συσκότιση, γιατί ξέρουν ότι η ασφάλειά τους, σε περίπτωση επιδρομής εχθρικών αεροπλάνων, εξαρτάται απ’ όλους και από τον καθένα χωριστά.
ΚΟΥΒΕΡΤΕΣ ΚΑΙ ΚΟΥΡΤΙΝΕΣ
Όσοι βλέπουν επίσης ότι με τις μπλε κόλλες δεν γίνεται καλή δουλειά, καρφώνουν μάλλινες χοντρές κουβέρτες στα παράθυρά τους για να εξασφαλίσουν έτσι καλύτερη συσκότιση. Βγήκαν εκείνη την εποχή από τα μπαούλα όλες οι αντίκες κουρτίνες, βελούδινες ή υφαντές, με σκούρο χρώμα και κρεμάστηκαν στα παράθυρα. Δούλεψε τότε πολύ η φαντασία και η εφευρετικότητα των γυναικών κυρίως της Αθήνας.
ΔΙΑΤΑΓΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΧΟΥΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ
Στη συσκότιση έπρεπε να υπακούσουν και οι κάτοχοι αυτοκινήτων. Δόθηκε λοιπόν διαταγή να βάψουν με μπλε σκούρο χρώμα τους προβολείς αυτοκινήτων ή μοτοσικλετών, έτσι ώστε να μην υπάρχει περίπτωση να φωτίσουν το δρόμο τη νύχτα, αν κάποια στιγμή ξεχαστεί ο οδηγός και χρησιμοποιήσει τα φώτα. Τη νύχτα λοιπόν κυκλοφορούσαν όλοι στα τυφλά και γι’ αυτό το όριο της ταχύτητας, μέσα στην πόλη, περιορίστηκε στο ελάχιστο.
ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ
Όταν χτύπαγε συναγερμός, έπρεπε και τα οχήματα να σταματάνε στο δεξί μέρος του δρόμου και οι επιβάτες τους να κατεβαίνουν και να πηγαίνουν στο πλησιέστερο καταφύγιο. Επίσης οι αμαξάδες, όταν χτυπούσαν οι σειρήνες συναγερμό, έπρεπε να βγάζουν τ’ άλογα από τις άμαξες και να τα δένουν στον πλησιέστερο στύλο, ενώ αυτή έπρεπε να πηγαίνουν σε κάποιο κοντινό καταφύγιο.
ΤΡΑΜ, ΚΕΝΤΡΑ, ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΑ, ΚΑΦΕΝΕΙΑ, ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ
Η ανάγκη για τη συσκότιση έχει υποχρεώσει την εταιρεία των τραμ να βάψει τα εσωτερικά φώτα των οχημάτων μπλε χρώμα. Μόνο ένα φως ανάβει σε κάποια άκρη του τραμ κι αυτό είναι μικρό, μελαγχολικό, μόλις, που δίνει λίγη ανταύγεια για να δεις να προχωρήσεις μέχρι την πόρτα. Η συσκότιση έχει επιβληθεί και στα κέντρα, ζαχαροπλαστεία, καφενεία και εστιατόρια. Το πρώτο και δεύτερο βράδυ δεν πειθαρχούν πολλοί ιδιοκτήτες. Την επομένη τούς γίνονται συστάσεις, γιατί αλλιώς θα εφαρμοζόταν ο νόμος, που πρόβλεπε αυστηρές ποινές. Ο νόμος αυτός ήταν σχετικός με την πολιτική επιστράτευση και οι διατάξεις του κυριολεκτικά έκαιγαν.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΟ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΡΕΥΜΑ
Επειδή έπρεπε να γίνει μεγάλη οικονομία στο ηλεκτρικό ρεύμα κατά τη διάρκεια του πολέμου, η κυβέρνηση βγάζει διαταγή για την εφαρμογή του ελαστικού, όπως λέμε σήμερα, ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, των γραφείων και γενικά των επιχειρήσεων. Οι τράπεζες αρχίζουν να δουλεύουν από τις 8-3 μ.μ., τα ζαχαροπλαστεία, οι ταβέρνες και τα εστιατόρια, όπως και τα καφενεία, μπορούν ν’ ανοίγουν στις 6.30 το πρωί αλλά πρέπει να κλείνουν το βράδυ στις 8.30 και τα γραφεία μπορούν ν’ ανοίγουν στις 7 το πρωί, αλλά θα κλείνουν στις 5 το απόγευμα, εφαρμόζοντας συνεχές ωράριο. Το ίδιο και τα μαγαζιά πρέπει να κλείνουν νωρίς. Δεν υπάρχει κανείς λόγος να βρίσκεται ο κόσμος αργά το βράδυ έξω από το σπίτι του. Οι μέρες είναι πονηρές.
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΑ
Την Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 1940, οι κινηματογράφοι και τα θέατρα επαναλαμβάνουν τη λειτουργία τους. Δύο μέρες, τις πρώτες του πολέμου, δεν έπαιξαν. Έπρεπε όμως να βρει η ζωή και πάλι κάποιο ρυθμό. Άλλαξαν λοιπόν τότε τις ώρες λειτουργίας τους. Οι θεατές δεν έπρεπε να βρίσκονται πολύ αργά στους δρόμους, γι’ αυτό οι παραστάσεις στους κινηματογράφους αρχίζουν από τις 2 το μεσημέρι. Οι αίθουσες γρήγορα ξαναγέμισαν. Όλοι είχαν ανάγκη από λίγη ψυχαγωγία. Στα βαριετέ μπήκανε από τις πρώτες μέρες νούμερα σχετικά με τον πόλεμο. Ο τσολιάς έδινε το «παρών» και στη θεατρική σκηνή. Τα τραγούδια που ακούγονταν ενθουσίαζαν τους θεατές. Έδινε και το θέατρο τη δική του μάχη στο δύσκολο αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία.
ΤΟΡΠΙΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΣ
Την τρίτη μέρα του πολέμου δόθηκε στη δημοσιότητα μια ανακοίνωση του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, που αποκάλυπτε ότι το πολεμικό μας «Έλλη» τορπιλίστηκε στην Τήνο στις 15 Αυγούστου από Ιταλικό υποβρύχιο. Όλοι το ΄ξεραν. Όλοι το κουβέντιαζαν από την πρώτη μέρα του μεγάλου δράματος, αλλά καμιά επίσημη ανακοίνωση δεν επιβεβαίωνε την πληροφορία για λόγους σκοπιμότητας. Τώρα το ανακοινωθέν έλεγε ότι «αι πολιτικαί σκοπιμότητες δεν επέτρεψαν την μέχρι σήμερον ανακοίνωσιν».
Μια επιτροπή εμπειρογνωμόνων είχε κάνει την έρευνά της αμέσως μετά τον τορπιλισμό στον βυθό, όπου βούλιαξε η «Έλλη» κι εκεί βρήκε τα πειστήρια του εγκλήματος. Τα κομμάτια από την τορπίλη είχαν Ιταλικές επιγραφές και κωδικούς αριθμούς. Δημοσιεύτηκαν τότε φωτογραφίες από τα αδιάψευστα αυτά στοιχεία της επίθεσης που είχαν επιχειρήσει οι φασίστες του Μουσολίνι, λίγους μήνες πριν κηρύξουν τον πόλεμο στην Ελλάδα. Οι εφημερίδες τις δημοσίευσαν στην πρώτη σελίδα τους. Οι Αθηναίοι έβλεπαν τώρα με τα ίδια τους τα μάτια την κομματιασμένη Ιταλική τορπίλη, που είχε πλήξει το πολεμικό μας πλοίο σε μια μέρα μεγάλης θρησκευτικής γιορτής για τον Ελληνισμό.
 |
 |
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
