βλασταίνω

«Βλασταίνει μέσα μου η θάλασσα, κι εγώ δεν είμαι πια εγώ.» — Οδυσσέας Ελύτης, από τη συλλογή Το Μονόγραμμα.

 

 Βλαστός, βλαστάνω ή βλασταινω . Οξύμορη κάπως μεσούντος του φθινοπώρου! Τωρα η φύση οι οπώρες φθίνουν, φύλλα, κίτρινα κόκκινα πορτοκαλί και κάθε είδους αποχρώσεων , έχουν σκεπάσει το έδαφος αλσυλίων φυλλοβόλων, ή τις ακρες των δρόμων!. Ομως μήπως όλη αυτή η εικόνα, προετοιμάζει σιγά σιγά την εποχή της βλάστησης; Για να βαστήσει ένας θάμνος η δέντρο, χρειάζεται πρώτα να ρίξει την παλία του φορεσιά! Να κρατήσει τους χυμούς του "το αίμα του" για να αναγεννηθεί να βγάλει καινούργια φύλλα, βλαστάρια και κλωνιά ν ανθίσον και νακαρποφορήσουν αυτά. Η ρίζα κι ο κορμός ακλόνητος, αλλά μια νεα γενιά βλασταίνει ξανάρχετια και κάνει τον κύκλο της. Έτσι δεν συμβαίνει και στο ανθρωπο ! Ετσι είναι ο κύκλος της ζωής, χωρίς αρχή και τέλος. ..