Ο Δαβίδ, ο νέος, ενώθηκες
με τον αρχαίο Δαβίδ,
σκοτώνοντας σαρκικά πάθη,
έναν άλλο Γολιάθ.
Στις είκοσι έξι του μήνα, ο Δαβίδ πέρασε τις πύλες της ζωής.
Αυτός ο μακάριος άνδρας καταγόταν από την Ανατολή, αλλά σαν ένα φωτεινό αστέρι φώτισε και τη Δύση. Από νεαρή ηλικία, υπέταξε τα πάθη της σάρκας του με την εγκράτεια και αναδείχθηκε σε ένσαρκο Άγγελο.
Έφτιαξε την κατοικία του πάνω σε ένα αμυγδαλόδεντρο, όπως τα πουλιά χτίζουν τις φωλιές τους στα δέντρα. Με τα λόγια και τις συμβουλές του, ευχαριστούσε όσους τον επισκέπτονταν, ενώ ο νους του υψωνόταν στη θεία θεωρία. Έτσι, ο αοίδιμος πλούτισε από τον Θεό με τη δύναμη των θαυμάτων και φάνηκε σαν ένας φωτεινός στύλος που φώτιζε τους πάντες με τα θαύματά του.
Επειδή αυτός υπέμενε το κρύο του χειμώνα και τη ζέστη του καλοκαιριού, έφτασε στην απάθεια. Επειδή έκαψε τις ηδονές της σάρκας, γι' αυτό και πήρε αναμμένα κάρβουνα στα χέρια του μπροστά στον βασιλιά, και έμεινε άκαυστος και αβλαβής.
Με αυτόν τον τρόπο, ο αξιομακάριστος, ξεπερνώντας τα όρια της ανθρώπινης φύσης, τόσο με την αγγελική του πολιτεία όσο και με τα υπερφυσικά του θαύματα, αναχώρησε προς τον Κύριο που αγάπησε από βρέφος.
(Για τον πλήρη Βίο του, δείτε στην Καλοκαιρινή Σύναξη. Ο ελληνικός Βίος του σώζεται στη Μεγίστη Λαύρα και αρχίζει με τα λόγια: «Οι των ευβεβιωκότων τας πράξεις».)
Συναξαριστής Αγίου Νικοδήμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου