Παλιότερα, όταν είμασταν μόνοι στο σπίτι, ή με άλλους αλλά πάλι μόνοι, με την καλή έννοια, σκεφτόσουν: Να διαβάσω λοιπόν εκείνο το βιβλίο, να βρεθώ στον κόσμο του, να γίνω άλλος, να πάω αλλού, να μάθω άλλα. Να μπω
στη μαγεία της λογοτεχνίας που όποιος τη γευτεί γίνεται άπληστος πιστός της ισόβια.
Τώρα δε συμβαίνει έτσι! Νιώθεις μόνος, έχεις λίγο χρόνο, ή και χωρίς να έχεις, ανοίγεις το κινητό και η επιθυμία σου για ανάγνωση αρπάζεται από όσα γράφονται με λίγα λόγια εκεί μέσα. Ειδήσεις, ιδέες, καυγάδες, κουτσομπολιά, ποιήματα, τραγούδια, φωτογραφίες υπέροχες και φωτογραφίες κιτς, νέα από γνωστούς και φίλους, αναρτήσεις από τον κολλητό σου, αναρτήσεις κι απ' τον πρωθυπουργό, αλήθειες και ψέματα, σοφίες και σαχλαμάρες, έξυπνα και βλακείες, μια αχανής δωρεάν αγορά! Όλα άμεσα, όλος ο κόσμος στην παλάμη σου.
Όταν κάποτε καταφέρεις να το κλείσεις, είσαι πια κουρασμένος, κορεσμένος από πληροφόρηση, τα μάτια σου τσούζουν. Πόσο θα επιθυμήσεις να αναζητήσεις ένα καλό βιβλίο και να βυθιστείς στις πολλές πυκνές σελίδες του;
Αυτός πια ο τρόπος ζωής, γιατί για τρόπο ζωής πρόκειται, για τρόπο ψυχολογίας πρόκειται, αλλάζει δραματικά τη σχέση ανθρώπου και βιβλίου, αφού η ισχυρή ανάγκη ανάγνωσης μεταφέρθηκε αλλού. Σε ευκολία, συντομία, ασύστολη ποικιλία, αχταρμά. Είναι βέβαιο πως η αγορά του βιβλίου πλήττεται κυρίως από τούτη τη νέα λειτουργία καθημερινότητας. Ήδη πλήττεται, σε ποιότητα και ποσότητα. Μοιάζει να εκδίδονται πολλά βιβλία, με διάφορους τρόπους, τα οποία όμως κατά κανόνα δεν διαβάζονται εκτός από φίλους, συγγενείς και ίσως περαστικούς τυχαίους που καλούνται σε παρουσιάσεις εδώ κι εκεί ώστε να βγουν τα έξοδα έκδοσης, και μέχρι εκεί.
Το μεγάλο κοινό είναι απασχολημένο με το κινητό του και το λάπτοπ του. Λίγοι παραμένουν πιστοί εραστές του εντύπου και αναρωτιέμαι αν ποτέ αφήσουμε την τόση απασχόληση, σε βαθμό εξάρτησης, με την μικρούτσικη οθόνη του κινητού και γυρίσουμε με λαχτάρα στα ράφια μιας βιβλιοθήκης. Δύσκολο, και δεν ξέρω πώς το σκέφτονται εκδότες και συγγραφείς αυτό το κοσμογονικό φαινόμενο που δεν μοιάζει να καταλαγιάζει.
Μάρω Βαμβουνάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου