Και τα δωμάτια μοσχοβολούσαν
παραμονές Δεκαπενταύγουστου.
Οι φωτιές της ροδιάς. Η αυλή με τη βρύση.
Τα μυρμήγκια που τρέχουν για να γλιτώσουν.
Τα σκούπιζες και τα ‘ριχνες στο κηπάκι
για να σωθούν.
ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
Δευτέρα 5 Αυγούστου 2024
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
... οι μαστόροι τῆς πέτρας
πῶς ἤξεραν ἀλήθεια νὰ στιχουργοῦν
μὲ τὸν γιὰ αιῶνες καὶ βῆμα βῆμα τελειοποιημένο τρόπο τους
ποὺ κυλοῦσε ἀναβλύζοντας ἀβίαστα,
σὰν τὸ ρυάκι, μέσα ἀπὸ τὸ τοπίο
ὡς ταπεινοί συλλειτουργοί τοῦ πλάστη μας καὶ δημιουργοῦ
μακρυά ἀπὸ κάθε βέβηλη καὶ βαβελική πυργοποιία...
μὲ τὸ τσιμέντο τὸ ἀτσάλι καὶ τὸ γυαλί...
τῆς (ἀρχι)τεκτονικῆς βαρβατίλας
ποὺ μᾶς πουλιέται σὰν τάχα πολιτισμός καὶ ἐξέλιξη
καὶ τὴν ψωνίζουμε ἀλίμονο πανάκριβα
ξεπουλῶντας τ'ἀσημικά τῆς ψυχῆς μας...
τὰ δρομάκια μᾶς περιμένουν -καλὴ μας ἐπιστροφή !
Δημοσίευση σχολίου