Σάββατο 13 Ιουλίου 2024
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ
ΟΤΙ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗ
αλλά μην νοιώθετε «λύπη»
που αντιγράφουμε τα δικά σας ,
χωρίς να σας ρωτήσουμε...
Για την παράγκα μας
είναι γ ε λ ο ι ό τ η τ α η λεγόμενη
«δεοντολογία περί πνευματικών δικαιωμάτων!»
6 σχόλια:
... γιὰ ἐντριβές, καλό εἶναι,
ἀλλά... γιὰ νὰ τὸ πιεῖς...
δὲν νομίζω...
ἄντε... γιὰ γεροντάκια παροπλισμένα...
το χειμὼνα... γύρω ἀπό μιά σόμπα, στὸ καφενεδάκι τοῦ χωριοῦ...
ἐντάξει...
καλύτερο ἀπο τηλεόραση στὸ διαμέρισμα...
καὶ ἀφόρητη, ἀπάνθρωπη
μ ο ν α ξ ι α...
ἀπὸ τὴν ἄλλη, βέβαια,
ἔτσι ποὺ... συγυρίστηκαν τὰ κεφάλια μας (τὰ στοκαρισμένα)
καὶ ὅπως γίναν καὶ κατάντησαν,
οἱ ἀνθρώπινες συναναστροφές,
ἄμα δὲν φτιάξουμε κεφάλι
(ἄμα δὲν ζαλιστοῦμε, νὰ χάσει ὁ νοῦς μας τὴν ἐνάργεια)
ἀδυνατοῦμε νὰ ἐπικοινωνήσουμε
ἐνῶ ἔτσι ζαλισμένοι
κάνουμε πὼς... κάνουμε παρέα...
καὶ εἴμαστʹὅλοι ευχαριστημένοι
ἄλλωστε...
δὲν εἶναι δὰ καὶ τὸ ... κουτόχορτο
ποὺ το πὶνανε ἀβέρτα ὅσοι ἀπό τὴν θρησκεία τους ἀπαγορευόταν ἡ καταλάλωση ἀλκοόλ
καὶ ποὺ δυστυχῶς καὶ σʹαὐτήν τους τὴν ἀστοχησιά
ἴσως καὶ νὰ τοὺς ξεπεράσαμε...
Ένας γνωστός χρόνια πριν με κάλεσε για ούζο και μεζέ, έχοντας παρέα έναν φίλο του πατέρα του, ο οποίος φίλος του πατέρα του συστήθηκε και ως μέλος λέσχης βαρελοφρόνων.
Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα, επειδή δεν αντέχω πάνω από δύο ποτήρια, είναι το πως θα είμαι στο τέλος της ουζοποσίας κι' άν θα μπορώ να πάρω τα πόδια μου.
Αφού ήπιαμε αρκετά καραφάκια, συνοδευόμενα από πολλά πιάτα, ιδιαίτερα λαδερά, έφτασε η τελευταία πράξη να παιχτεί με κρύα μπύρα. Σκέφτηκα τότε, πάει αυτό ήταν εδώ θα μείνω...
Ω του θαύματος, ήταν η μοναδική φορά μετά από πολύ αλκοόλ, που δεν έπαθα ότι αναμενόταν...
Προς Θεού βέβαια δεν το επανέλαβα, ούτε το συστήνω, έχουμε καεί από αλκοόλ στην οικογένεια...
... ὡς νεαροί, τόχαμε γιά κιοτηλίκι, νὰ σταματήσουμε νὰ πίνουμε
ἅμα δὲν γινόμασταν λιῶμα,
μετά από καμμιά δεκαριά ποτήρια οὐίσκυ ἤ βότκα
(και κανά σϕηνάκι),
ἤ... κάμποσα κιλά κρασί
(ὅλη ἡ "παρέα")
καὶ πραγματικά, ἀπορῶ πὼς δὲν δηλητηριαστήκαμε...
(ἀνθεκτική ἡ νεότητα και τόσο γεμάτη δύναμη καὶ ζωτικότητα
καὶ εἶναι κρίμα νὰ σπαταλιέται ἔτσι
καμαρώνοντας
για μιά ψευτομαγκιά...)
ἔτσι ἴσως καὶ νὰ ἀντιδρῶ ὑπερβολικά,
ἀκούγοντας νὰ μιλᾶνε γιὰ τὸ ποτό (καὶ τὸ τσιγάρο)
μὲ ὕϕος... τάχα...
κάτι τρέχει στὰ γύϕτικα...
(μοῦ γυρίζει τ' ἄντερα...)
Ακολούθησα μία φορά έναν φίλο γερμανό σε μία έξοδο για βότκα.
Όλη νύχτα ερχόνταν η μάνα μου να αφουγκραστεί άν αναπνέω. Αυτό όταν ήμουν στα μισά χρόνια απ' ότι τώρα, μόνος όντας. Απ' τον γάμο και μετά, με παιδιά επίσης, κομμένα με μαχαίρι αυτά.
... ευτυχώς(;) που τα συμμαζεμενα κοριτσόπουλα έλκονται από τους ασυμμάζευτους χαμένους
κι έτσι ο Θεός μας,
μάς οικονομεί μία σταλιά
κι εμάς τούς κάμποσο πανίβλακες...
είναι και κείνες οι παντοτεινες μανάδες (στα μετόπισθεν)
με την Παράκληση...
και το Καντηλακι να καίει στά Εικονίσματα μπροστά...
Εάν κάποιος θέλει να πιει και να μπορέσει μετά να μιλάει....
Μόνο κρασάκι, τσιπούρακι, άντε και καμιά μπύρα.
Τα πιο αγνά.
Μακριά από ουισκια βότκες τελικές και τα υπόλοιπα ευγενή ποτά....
Είχαμε έναν θείο ο οποίος μας έμαθε να πίνουμε
Δεν θυμάμαι οπότε είχαμε καθησει στο τραπέζι να είχαμε σουρωσει , κεφι κάναμε σούρα όχι...
Και κρατάω από όλες την δέκατη εντολή, καλή παρέα....
Δημοσίευση σχολίου