Δεν λογάριασαν την ζωή τους για το Γένος μας. Θυσιάστηκαν για την αναγέννηση και την Ελευθερία της αιωνίου Ελλάδος.

 

Ήταν 7 Ιουνίου στα 1821 όταν ο Ιερός Λόχος του Αλέξανδρου Υψηλάντη γνώρισε καταστροφική ήττα στο Δραγατσάνι από τις Οθωμανικές δυνάμεις.

Περίπου 350 Ιερολοχίτες έπεσαν για την Ελευθερία και 37 τουλάχιστον αιχμαλωτίσθηκαν και θανατώθηκαν δια απαγχονισμού.

Ο Ιερός Λόχος αφανίστηκε εντός μιας ώρας.

Η Επανάσταση στην Μολδοβλαχία απέτυχε.

Ο Υψηλάντης συντετριμμένος από την ήττα έπρεπε να διαφύγει. Το ίδιο έπρεπε να κάνει και ο αγαπημένος του φίλος και συμπολεμιστής του Γεωργάκης Ολύμπιος.

9 Ιουνίου.

Δύο μέρες μετά την μάχη του Δραγατσανίου έρχεται και η ώρα του αποχωρισμού για τους δύο Έλληνες.

Η σκηνή είναι συγκινητική.

Ο γενναίος πρίγκηψ και ο ηρωικός οπλαρχηγός του Ολύμπου, αυτοί που ένωσαν τις ψυχές τους για τον μεγάλο Αγώνα της Ελευθερίας της αγαπημένης τους πατρίδας βρίσκονται για τελευταία φορά μαζί.

Με δάκρυα στα μάτια και οι δυο τους, αγκαλιάζονται σαν αδέρφια. Δεν βρίσκουν κουβέντα να ανταλλάξουν, παρά μόνο μια βγήκε από το στόμα τους.

-Καλή αντάμωση στην πατρίδα!

Κάτω στην Ελλάδα οι νικηφόροι πυροβολισμοί των Αγωνιστών αντηχούν στην ψυχή τους. Ήλπιζαν και οι δύο πως θα ανταμώσουν πάλι σε μια Ελεύθερη πατρίδα.

Ο Πρίγκηψ Αλέξανδρος Υψηλάντης και ο Γεωργάκης Ολύμπιος δεν έζησαν λεύτερη πατρίδα.

Έζησαν όμως έναν λεύτερο θάνατο. Η ειρωνία των δύο αυτών λέξεων στην ίδια πρόταση, καθρεπτίζει πλήρως το απέραντο των ψυχών τους. Έζησαν θάνατο λεύτερο, όπως λεύτεροι λογαριάζονταν, όπως λεύτερες ήταν οι καρδιές τους, αυτές οι καρδιές που χτυπούσαν μόνο για την πατρίδα τους.